‘Ik durf niet met elf man te spelen’

© BELGAIMAGE

Een oneindige sliert trainers passeerden in de geschiedenis van Antwerp de revue, maar slechts weinigen zorgden echt voor een meerwaarde.

Zal Brian Priske zijn stempel kunnen drukken op Antwerp? De afgelopen 20 jaar kwam het bij de Great Old tot 27 trainerswissels, maar de witte merel werd nooit echt gevonden. Integendeel. Er waren bij die trainers nogal wat vreemde vogels. Zoals bijvoorbeeld de taxichauffeur Doy Perazic die, in 2003, voor een wedstrijd tegen Anderlecht zei dat Aruna bij paars-wit niet zou meespelen. Maar Dindane, de familienaam van Aruna, stond wel degelijk op het veld. Perazic had het meteen verkorven.

Je moet al ver teruggaan in de tijd om trainers te vinden die indruk maakten. Zoals bijvoorbeeld de bezadigde Guy Thys, tussen 1973 en 1976 coach op de Bosuil, dat op zijn manier deed. Het was de tijd dat Eddy Wauters voorzitter was en iedere zaterdagochtend naar zijn trainer belde om te informeren naar de samenstelling van de ploeg. Wauters had het absoluut niet begrepen op middenvelder Jos Heyligen en toen Thys weer eens zijn ploeg gaf met daarin Heyligen, kon Wauters zich niet meer beheersen. Hij vroeg Thys hoe lang die Heyligen zou blijven opstellen want met hem, aldus de voorzitter, spelen we met tien man. Thys antwoordde rustig en gevat: ‘We zijn al twee jaar achter elkaar tweede met tien man. Dan durf ik echt niet met elf man te spelen.’

Het was Guy Thys ten voeten uit. Ook later als bondscoach verstond hij de kunst om te luisteren, maar toch zijn zin te doen. Hij deed dat niet op een brutale manier, wel tactvol, met een grap, met een kwinkslag. Dat had hij tijdens zijn periode bij Antwerp geleerd. Ook toen Eddy Wauters elke week een uur aan de telefoon hing omdat hij alles wilde weten wat er was gebeurd.

Maar de sterkste persoonlijkheid die bij Antwerp als trainer werkte, was ongetwijfeld George Kessler die twee keer (1986-1989 en 1996-1998) bij rood-wit aan de slag ging. Tijdens zijn tweede ambtsperiode kwam hij met het ambitieus plan om een nieuw stadion uit de grond te stampen. Maar dat ging niet door. Dat was voor Kessler een gigantische teleurstelling. Kessler had de plannen zelf mee bedacht. Het was een stadion naar het model van de Amsterdam Arena, maar met een capaciteit van 32.000 plaatsen. Spelers die zijn kleedmaker passeerden riep hij binnen. Niet om over de tactiek voor de komende wedstrijd te praten, maar om de maquette van dit stadion te tonen. Hij aanzag dit als het absolute pilootproject voor heel de wereld. Verschillende organisaties hadden hem al gevraagd of ze dat stadion een paar keer per jaar konden huren. Maar Eddy Wauters durfde het risico niet te nemen. Toen al, zei Kessler veel later, miste Antwerp de kans om in België naar de absolute top te springen.

Vooruitzien was een eigenschap die George Kessler in de clubleiding miste. Het bleek eerder al, toen hij bij Anderlecht met een project kwam om loges te bouwen. Dat was in 1971. Constant Vanden Stock was toen voorzitter en die werd zo rood als een kreeft toen hij hem dat voorlegde. Hij was buiten zichzelf van woede. Maar twaalf jaar later stond de tribune met loges er wel.

Een man die wel paste bij de grandeur van een stad als Antwerpen, dat was George Kessler. Net zoals ooit Arie Haan die zijn trainersloopbaan medio 1984 bij Antwerp begon. Het zou Eddy Wauters niet zijn, of hij kwam met speciale voorwaarden. Haan zou geen contract krijgen, hij wilde wachten tot 1 november en zou dan op 1 januari beslissen of er zou worden doorgegaan. Na drie weken al wilde hij Haan een contract laten tekenen. Op basis van winstpremies. Daar voelde Haan niets voor. Er werd weer een andere constructie overeengekomen: Haan kreeg een salaris en moest Wauters beloven niet weg te gaan. Tenzij er een aanbieding zou komen van Anderlecht, Club Brugge of Standard. Het eerste seizoen werd Antwerp zevende, dat was veel beter dan de voorzitter had verwacht. Dus legde hij zijn trainer een contract van vijf jaar voor. Maar Haan tekende niet. Hij trok in december 1986 naar Anderlecht. Als opvolger van Paul Van Himst.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content