We kennen onze tegenstrevers voor de WK-voorronde: Servië, Kroatië, Wales, Schotland en Macedonië. Het WK van 2014 wordt georganiseerd in Brazilië, het mekka van het voetbal. Van zo’n locatie kan je als speler alleen maar dromen. Dat moet voor onze Rode Duivels een extra stimulans zijn om er deze keer wel bij te zijn. Het wordt tijd dat we nog eens op een groot toernooi aanwezig zijn. Ik heb heimwee naar de periode dat we in volgepropte cafés naar een groot televisiescherm zaten te kijken en eens lekker uit de bol konden gaan. Maar zover zijn we nog lang niet!
Iedereen is blij dat er geen grote vis zoals Spanje of Duitsland in onze vijver zit. Dat is juist, maar ik ben toch voor de loting naar Scherpenheuvel getrokken om er een kaars te gaan aansteken, met het verzoek om Nederland uit onze buurt te houden. Het heeft kennelijk geholpen, waarvoor dank! Als er in mijn tijd loting was voor een EK of een WK was er geen kaars groot genoeg, zelfs niet in Lourdes, om die lastigaards uit onze groep te houden! Raymond Goethals had er een trauma aan overgehouden. Ik hoor hem nog roepen: “Weir tegen die keizen, t’es nie te geluven!” Waarna hij zijn sigaret bijna opat.
Ik had geen probleem met de Hollanders, maar wel met de toenmalige Oost-Duitsers. Dat was pas doffe ellende. De DDR was toen berucht voor zijn medische experimenten op topsporters. Met andere woorden: iedereen hing daar aan het spul, en de voetballers waren daarop geen uitzondering! Mijn eerste wedstrijd tegen die opgefokte robots was op 13 maart 1974, van dan af ben ik beginnen te geloven dat dertien een ongeluksgetal is. Het was een zogezegde vriendschappelijke wedstrijd. We speelden in Leipzig voor 80.000 toeschouwers, allemaal militairen, volgens mij waren die verplicht om te komen kijken. Het was een troosteloze dag en het regende pijpenstelen, ons geluk kon niet op. De kleedkamers bevonden zich boven in de tribune en we moesten met een lift naar het veld, samen met onze tegenstrevers. Of die ons zien staan hebben betwijfel ik sterk, ze staarden met waterige ogen recht voor zich uit, en gunden ons geen blik. Ik speelde tegen een zekere Vögel, de linksbuiten. Die kon voor hetzelfde geld direct mee naar de Olympische Spelen, waar hij zonder moeite kon worden ingezet op de 100 meter sprint. Ik gaf hem enkele serieuze ‘kwakken’, maar die gek bleef maar zijn lijn afrennen, zonder enige reactie op mijn, ik geef het toe, zeer unfair gedrag! Ik had goesting om na de match eens in zijn arm te knijpen om mij ervan te overtuigen of die mens wel van vlees en bloed was. We werden van alle kanten overlopen, maar we konden de schade beperken, we verloren met 1-0.
13 maart 1974 was ook een historische dag voor het Belgische voetbal. In Leipzig speelde Paul Van Himst zijn laatste interland voor de Rode Duivels. Ik moet toegeven dat er plezantere plaatsen zijn om afscheid te nemen! Na de wedstrijd mochten we ons hotel niet uit en werden we constant in het oog gehouden door de Stasi, de geheime staatspolitie, die erop toe moest zien dat we geen toenadering zochten tot de plaatselijke bevolking om onze westerse ideeën te verspreiden. Dat was spijtig want er liep daar veel vrouwelijk schoon rond, en die waren volgens mijn bescheiden mening niet zo geïnteresseerd in ons gedachtegoed. In 1974 was er loting voor het EK en we werden ondergebracht in een groep samen met de DDR. Ik ging mijn vriend Vögel weer zien! We speelden 0-0 in Oost-Berlijn maar verder was daar niet veel veranderd. Het is een goede zaak geweest voor de mensen daar dat die verdomde Berlijnse Muur werd afgebroken.
Maar terug naar het heden.
Ondanks het feit dat er geen toppers zoals Duitsland, Spanje en Nederland in onze groep zitten, zal het bloed zweet en tranen kosten om ons te kwalificeren, wees daar maar zeker van! Ik denk dat Kroatië, negende op de FIFA-ranking, en Servië, de enige ploeg aanwezig op het WK in Zuid-Afrika, ons de meeste kopzorgen zullen bezorgen. De andere drie moeten haalbaar zijn, als men ziet welk talent er rondloopt bij de Rode Duivels. Geen excuses meer, er moet geoogst worden. Laten we beginnen met ons te plaatsen voor het EK …
“Ik ging mijn vriend Vögel weer zien!”
