Peter Van der Heyden voelt zich goed bij VfL Wolfsburg. ‘Ze weten hier ook wel wat ik in mijn carrière al presteerde, misschien dat ze mij daarom iets gemakkelijker apprecieerden.’
Het is zondag even voorbij elf uur als Peter Van der Heyden na de verzorging de Volkswagen Arena verlaat. Het nieuwe nummer 3 van VfL Wolfsburg deed de avond voordien niet mee in de terugwedstrijd van de tweede ronde van de Intertoto Cup tegen IFK Göteborg. Na de heenmatch kreeg hij weer last van zijn rechterenkel, waaruit begin mei twee zwevende stukjes bot werden weggehaald. “Maar ze moeten zich hier geen zorgen maken”, benadrukt hij. “Het is een ontsteking, ontstaan door de opeenvolging van wedstrijden en trainingen. Overbelasting. Er zijn meteen allerhande foto’s genomen en het blijkt dat het bot goed is. Alles is perfect. Alleen zijn de spieren en de banden rond mijn enkel nog niet sterk genoeg om het negentig minuten te verdragen. Ik doe nu iedere dag intensieve krachtoefeningen. In principe ben ik er tegen de start van de Bundesliga weer helemaal klaar voor. De medische begeleiding is hier zeer goed. Allemaal mensen met veel kennis van zaken, ook de fysiektrainer die mij persoonlijk begeleidt bij de spieropbouw. Zeer intensief, maar zeer correct.”
Zijn intrede in het nieuwe, hypermoderne stadion verliep naar wens. De Belg liet een uitstekende indruk en stond direct in de basis. “Op training en in de partijtjes had ik meteen een goed gevoel”, zegt hij. “Ik had niet de indruk dat ik helemaal onderaan moest beginnen. Ze weten ook wel wat ik in mijn carrière al presteerde, misschien dat ze mij ook daarom iets gemakkelijker apprecieerden. Ik ben geen 20 of 24 jaar meer, ik was er 28 toen ik hier toekwam. Ik won bij wijze van spreken al meer titels en speelde al meer wedstrijden in de Champions League en de Uefabeker dan eender wie hier. Ik zeg bij wijze van spreken, omdat ik ook wel weet : België is maar België en dit is toch de Bundesliga. Momenteel heb ik het gevoel dat ik belangrijk ben voor de groep en het spel en het is mijn betrachting dat met prestaties zo te houden.”
De groep bevalt hem. “Ik vind dit een rustige, echt een heel volwassen groep. Iedereen verzorgt zichzelf optimaal, niemand bijt in het gat van een ander en ik hoorde tot nu toe ook nog niemand iemand anders afbreken. Ik denk wel dat het goed zit. Ik voel er mij op mijn gemak, vrij rustig, als thuis eigenlijk. Ook in de entourage zitten toffe personen. De kinesitherapeuten, de dokters, het zijn goede mensen.
“Het is wel een beetje ieder voor zich. Iedereen wil zich op topniveau voorbereiden en iedereen wil uiteraard spelen, want in tegenstelling tot in België zit je hier met een Aufbaupremie. En de verschillen zijn groot. In Brugge kreeg de hele groep de premie, hier moet je op het scheidsrechtersblad staan. In principe moet je gespeeld hebben. Het is topsport, hé. Hier is geen schoolmeester om je handje vast te houden. Het belangrijkste is wat er op het veld gebeurt, al de rest telt niet. Hier moet je presteren, zeker als nieuwe buitenlandse speler, niet plooien en blijven gaan. Het is dat wat ik nodig had. In België begon er gewenning op te treden en gemoedelijkheid.
“Dit is dan wel een buitenlandse club waar je de taal nog niet helemaal machtig bent, maar toch ben ik hier toegekomen zonder echte stress. Ik had een goed gemoed, het gevoel dat ik er klaar voor was. Ik ben hier begonnen zonder zeveren, vanaf de eerste training was het bám, d’r op !
“Het moeilijkste zijn de kleine dingetjes waarvan je beseft dat je ze niet meer kunt doen. Thuis bel je een vriend, spreek je af, ga je ergens eten. Je kunt er meer eens uitbreken, hebt er meer onmiddellijke ontspanning. Maar ik heb ondertussen toch al wat ervaring, ik kan na wat ik al meemaakte rustiger blijven onder de omstandigheden en wat beter relativeren. Ik ben hier tenslotte voor mijn job. Het is werken en dan zien we wel wanneer ik zal terugkeren.”
Peter Van der Heyden werd naar Wolfsburg gehaald door Erik Gerets, maar die is ondertussen in Turkije aan de slag. Trainer is nu Holger Fach, die vorig seizoen bij Borussia Mönchengladbach werd ontslagen. “Hij is iemand die vrij dicht bij de spelers staat,” aldus Van der Heyden, “de groep goed weet aan te pakken. Hij vereist zelfdiscipline en arbeid, maar hij weet ook dat hij met profs bezig is en niet met een kindergroep.
“Ik hoorde al verhalen van Duitse trainers waarmee je wekenlang geen bal ziet, maar hier is dat absoluut niet het geval. De oefenstof is vergelijkbaar met die in België, maar de simpelste oefening moet hier wel aan tweehonderd procent gedaan worden. Ook in trainingswedstrijdjes ligt de intensiteit hoger. Dat maakt het zwaarder.”
De wedstrijd in Göteborg, merkt hij op, was de eerste goede. “Al wat daarvoor kwam, was een ramp. Ik dacht echt : als we hier met Brugge tegen spelen, winnen we met 10-0. Absoluut. Nu niet meer, maar toen draaide het van geen kanten. Traag, niet bewegen, balverlies. Ongelooflijk. Zelden gezien, zo slecht. Jongens toch. Ik dacht : wat is dat hier allemaal ? !
“Het grote verschil voor mij is dat ik onder Trond Sollied heb gewerkt en dat hij er vijf jaar lang elke dag hetzelfde systeem probeerde in te pompen, zodanig dat iedereen wist wat en hoe. Hier wordt er ook geprobeerd een systeem in te krijgen, maar dat is toch heel iets anders, hoor. Bij Brugge speelden we ook veel sneller naar voren en dat is hier een beetje een probleem. Het is te veel : bal inspelen en terugspelen, in plaats van inspelen, draaien en vooruit denken.
“Er is door de pressie ook minder tijd dan in België, wat ook deels verklaart waarom er meer balverlies wordt geleden. Maar ik denk dat we vooral nog iets beter moeten worden in het bewegen zonder bal, zodanig dat wie aan de bal is in één of twee tijden kan spelen. Dit is nochtans ongeveer dezelfde groep als verleden jaar, maar ik denk dat er vroeger veel in dienst van Martin Petrov gebeurde. Het spel was een beetje : geef hem de bal en die doet er wel iets mee.” De Bulgaarse linksbuiten, die vorig seizoen betrokken was bij zestig procent van de doelpunten van VfL Wolfsburg, werd veertien dagen geleden voor 8,5 miljoen euro verkocht aan Atlético Madrid. “Nu moeten we het iets meer hebben van het samenspelen en dat vergt tijd.”
De lat ligt hoog. Wolfsburg ambieert Europees voetbal, maar op basis van het spelniveau in de thuiswedstrijd tegen Göteborg lijkt dat iets te hoog gegrepen. “Ik weet het niet. Er zullen trouwens nog enkele spelers bijkomen : een rechtsback en een linkermiddenvelder. Ik ben hier pas, ik kan het niveau van onze ploeg en van de Bundesliga nog niet zo goed inschatten. De club baseert zich een beetje op vorig seizoen, toen ze in het begin een hele tijd aan de leiding stonden. De verwachtingen zijn nu dat ze die terugval niet meer zullen kennen.
“Ik denk dat Club Brugge tegen Wolfsburg een mooi duel zou zijn. Wie het zou halen, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat als in Brugge de machine op gang kwam er veel mochten komen. Ik schrok echt van het hoge niveau dat we in de Champions League soms haalden. Momenteel zie ik dat nog niet in Wolfsburg. Maar wat niet is, kan nog komen.
“We zitten wel met een paar spelers met de individuele kwaliteiten om eens het verschil te maken. AndresD’ Alessandro. Mike Hanke, die een sterke boy is en toch de Confederations Cup speelde met Duitsland. En er zijn er nog. Maar er zal nog een beetje aan de details geschaafd moeten worden. Proberen zo snel mogelijk te spelen, voetballen in één of twee tijden, over de flanken durven komen, zorgen dat er genoeg volk in de zestien meter komt. We beschikken over slimme spelers, over spelers die kunnen lopen en werken en spelers met grote individuele kwaliteiten. Een beetje een mix. Ik vind ons geen typische Bundesligaploeg van allemaal grote jongens die lopen en werken en we zien wel wat er komt. Neen, we proberen soms driehoekjes te maken, maar lijden iets te veel dom balverlies. Ik hoop dat ons niet te veel negatiefs overkomt, zodat we in alle rust en sereniteit kunnen werken aan een ploeg met mogelijkheden.”
Aanvankelijk zag het er ook voor hem zelf niet zo rooskleurig uit. “Petrov blokkeerde alles voor mij op de linkerkant”, vertelt hij. “Gaf ik hem een bal, dan zag ik die nooit terug ; liep ik tien keer om, dan zag hij het niet. En tegen de grote Petrov kan je moeilijk iets doen. Als hij op het veld stond, speelde de ploeg op hem en niet op mij. Dat was hun manier van voetballen, maar niet direct die van mij. Ik wil ook graag een actie maken, terwijl ik toen het gevoel had : hij de acties en ik uitsluitend verdedigen. Heel iets anders dan bij Brugge, dat zou dus aanpassen geweest zijn. Moeilijk ? Neen, gewoon aanpassen. Ik wil hier rustig iets opbouwen, dat deed ik ook bij Club. Al heb ik wel al veel geroepen en geschreeuwd naar die mannen, moet ik zeggen. Ik hoef mij tenslotte niet minder te voelen dan iemand anders. Ik maakte al veel mee, maar ik voel mij goed met de voeten waar ik op sta en ik vind dat ik dat mag uitstralen. Mijn motto is : alles staat of valt met prestaties. Door goed te spelen kan je je iets meer permitteren.”
“Misschien is het geen goede zaak voor de club dat Petrov weg is, maar voor mij is het dat wel”, bedenkt hij. “Het gebeurde in Brugge ook wel eens dat ik na een verloren wedstrijd fluitend naar huis ging omdat ik goed gespeeld had. Mijn eigen prestatie is even belangrijk als de rest, omdat ik zo met het spelletje bezig ben. Mocht dat mij niet interesseren, dan was ik ontgoocheld omdat we verloren en ik dus geen winstpremie kreeg. Ik weet natuurlijk ook : als ik mij goed blijf verzorgen en goed speel, zal ik blijven spelen en dus veel geld verdienen.”
Geld ! In vijf jaar Brugge werd zijn contract niet één keer aangepast. Op het financiële vlak is Wolfsburg een grote stap voorwaarts. “Een enorme stap”, benadrukt hij met de glimlach. “Misschien dat geld mij wel rustig maakt ( lacht). Je moet weten dat ik vroeger een bepaalde carrière heb uitgestippeld en dat ik nu ben begonnen aan het eindstation, namelijk slagen in het buitenland. Mijn planning klopt, zowel financieel als sportief. Ik ben dus goed bezig, maar die laatste etappe lijkt mij de moeilijkste. Ik moet daar dus volledig mijn zinnen op zetten.
“Misschien niet volgens mijn kwaliteiten, maar wel volgens mijn persoon haalde ik heel veel uit mijn carrière. Ik ben ook laat begonnen : ik was al 24 toen ik bij een topclub kwam. Als ik hier kan slagen en vier jaar in de Bundesliga kan spelen, mag ik al tevreden zijn.
“Het is raar om weg te zijn van Club Brugge, dat ik een fantastische club vind, maar ik ben o zo blij dat ik weg ben uit de Belgische competitie. Ik was het strontebeu. Bekrompen mentaliteit, scheidsrechters die niet professioneel zijn, vijf jaar lang elke week tegen dezelfde ploegen die met tien man achteruit kruipen. Het is genoeg geweest. Misschien wordt het in de Bundesliga hetzelfde, maar het is wel eens iets anders en dat is leuk. Andere ploegen, andere stadions, andere beleving. Hier speel je niet in een stadion als dat van La Louvière, denk ik. Hier is het altijd vollen bak, altijd tv, altijd veel mensen errond. Dat is top, hé.”
Hij woont met zijn vriendin in Gifhorn, op een kleine twintig minuten rijden van de Volkswagen Arena. Een mooi, heel ruim huis ingericht met topmaterialen volgens de principes van de feng shui. Dakterras, zwembad. “We kochten het”, zegt Peter. “Een investering in de toekomst.” De natuur is er nog uitgestrekt, maar Gifhorn is uiteraard Berlijn of Hamburg niet. “Je beseft hier wat een ongelooflijk luxeland België is. En Brugge is natuurlijk dé stad. Mensen zijn hier wel heel spontaan, vriendelijk en hulpvaardig. Ze komen zelfs aanbellen om ons welkom te heten.
“Het is leuk, eens iets anders. Een nieuwe levenservaring. En we maakten de afspraak dat Annick in de auto springt als ze naar België wil. In vijf en een half uur is ze thuis. We zitten ver van Brugge, maar ook niet zo ver dat je het vliegtuig moet nemen. Dat scheelt.”
Christian Vandenabeele
‘Ik ben hier begonnen met het gevoel dat ik er klaar voor was. Vanaf de eerste training was het bám, d’r op !’
‘Ik denk dat we nog iets beter moeten worden in het bewegen zonder bal.’
