Jesper Jørgensen geeft komend weekend niet met Club Brugge zijn ex-team AA Gent partij, maar speelt met Zulte Waregem de degradatietopper tegen Cercle. Hoewel die crisis bij de Deen al tot een zeldzame uitbarsting van frustraties heeft geleid, blijft hij positief.

Hij heeft er een vrij weekend op zitten, Jesper Jørgensen. Om praktische redenen – moeilijke vluchturen, een vriendin die werkt – was een bezoekje aan zijn thuisstad Esbjerg echter niet mogelijk. En dus trok hij, tijdens de interlandbreak, op citytrip naar Amsterdam. Met als doel: zijn hoofd vrijmaken. “Even weg van het voetbal. Dat is altijd goed, maar deze keer had ik het wel nodig”, zegt de Deen. Hij heeft dan ook bewogen maanden achter de rug: na een nochtans sterk vorig seizoen belandde de middenvelder bij Club Brugge in het begin van de huidige campagne meer dan hem lief was op de bank, waardoor hij tijdens de laatste uren van de zomermercato voor Zulte Waregem koos. Daar moest de ervaren Jørgensen (30) meteen voor een meerwaarde zorgen, maar de fusieploeg verloor vier keer op rij in de competitie en tuimelde naar de laatste plaats.

En dat weegt op het gemoed van iemand die naar eigen zeggen altijd aan voetbal denkt. “In de auto, thuis in de zetel, in bed… Met mijn vriendin praat ik wel over andere dingen, maar het écht vergeten lukt moeilijk, ook afgelopen weekend in Amsterdam niet. Ik heb mijn vrienden en familie in Denemarken achtergelaten om iets te bereiken in mijn carrière en dan pieker je je in deze situatie suf.”

Een week na dit interview zal het humeur van de Scandinaviër al voor een deel zijn opgeklaard. Zulte Waregem staat weliswaar nog altijd laatste, maar het won zondag wel tegen een zwalpend Standard, dankzij onder meer de… thuisfans, een flaterende Kawashima, een eigen sterke doelman Bossut en een betere blokvorming. Maar ook met meer geluk dan kunde. De fusieploeg maakte aanvallend weinig klaar, op een bedrijvige Sylla en een schitterende pegel van Troisi (de 0-2) na, en gaf vooral weer te veel kansen weg – Labor, centraal in de verdediging naast D’Haene, wankelde weer op zijn benen.

Die defensie van de héle ploeg is hét pijnpunt van dit Essevee, zo concludeerde Jesper Jørgensen ook een week eerder. “Ruim twee tegengoals per match (2,10, nvdr) is te veel. Dat heeft verschillende redenen: de blessure van Colpaert, zéstien nieuwe en veel onervaren spelers, schorsingen, pech, een speler van Waasland-Beveren die een wereldgoal maakt die hij nooit meer zal maken… Maar dat mag geen excuus als je laatste staat. Dan schort er ook wat anders.”

Sammy Bossut hekelde meermaals het gebrek aan winnaarsmentaliteit bij de jongeren.

“Ik weet niet of het daaraan ligt. Ze wíllen wel, maar misschien te veel, waardoor ze te veel denken in plaats van de simpelste oplossing te kiezen. Zelfs met de beste winnaarsmentaliteit verlies je als je niet slim bent en soms als een kip zonder kop rondloopt. Op dat vlak hebben we een heel lange weg te gaan, met en zonder bal.”

Geen ploeg, te veel eilandjes, klonk het ook na het verlies tegen Lierse.

“Precies. Nochtans was het team de sterkte van Zulte Waregem de laatste twee seizoenen. Op papier had het niet de beste spelers, maar het speelde wel het beste voetbal omdat iedereen elkaar beter maakte. Eén plus één was meer dan twee, nu is het omgekeerd.”

Door een gebrek aan kwaliteit?

“In mijn eerste week hier was ik positief verrast door de jonge talenten en het hoge niveau op training. Op twee sleutelposities hebben we zelfs twee toppers: Bossut – een keeper die klasse aan een sterke mentaliteit koppelt – en Sylla in de spits, die al het goede bevestigt waar Preud’homme bij Club ons vorig seizoen op gewezen heeft. Daarnaast zijn er spelers met grote individuele kwaliteiten, maar als je tijdens de match foute beslissingen neemt, niet de goede posities inneemt en na een derde van de competitie laatste staat, dan moet je concluderen dat we tot nu toe die kwaliteiten niet getoond hebben. En kan je zeker niet zeggen dat we een goed team vormen. Je kwaliteiten laten samenvloeien met die van je ploegmaats is immers óók een kwaliteit, de allerbelangrijkste zelfs. En dat gebeurt nu nog te weinig.”

Dat is ook de taak van een coach, waarom lukt Dury dat deze keer niet?

“Hij kan wel de juiste dingen aangeven, maar voetbal is niet zo simpel dat die dan telkens perfect uitgevoerd worden. Zeker niet met een kern waarvan meer dan de helft nieuw is, met spelers uit tal van landen, culturen, die verschillende talen spreken… Het kost tijd om de juiste balans, op én naast het veld, te vinden. Bij Manchester United slaagde Louis van Gaal daar ook niet meteen in. Voor Dury is dat niet anders, maar het zal hem wel lukken.”

Nog geen leider

Jij hebt hem een half seizoen meegemaakt bij AA Gent. Is hij veranderd?

“Ja, hij is kalmer en straalt meer zelfvertrouwen uit, zowel op training als in de match. Hij kan nog wel kwaad worden – logisch, gezien de resultaten – maar op een goede manier, op het juiste moment. Francky blijft realistisch, maar tegelijkertijd positief. En vraagt ook naar de visie van zijn spelers, die hij continu pusht om, zeker nu, nóg iets extra’s te geven. Van zijn bewogen vertrek bij Gent en van de laatste twee successeizoenen heeft hij veel geleerd.”

Bij AA Gent was jij vicekapitein, heb jij je hier al opgeworpen als leider?

“Ik geef mijn mening als de trainer of ploegmaats dat vragen, maar om me nu als dé leider te gedragen, daarvoor is het veel te vroeg – ik ben hier pas sinds september. Dat is ook geen doel op zich, want D’Haene, de kapitein, Bossut en Skúlason vervullen die rol al. Ik wil me nu vooral concentreren op wat ik als spéler kan bijbrengen. Dát is het belangrijkste. Het leiderschap volgt dan vanzelf.”

Je leest nochtans veel boeken over psychologie.

“Ja, als voetballer moet je niet alleen je conditie of techniek, maar ook het mentale aspect ontwikkelen en onderhouden – heel fel onderschat in het voetbal. Vorig week las ik nog een boek over hoe je je mening kunt verkondigen – met welke gebaren, toon, stemvolume -, over hoe je de lichaamstaal van anderen en de sfeer in een groep kunt inschatten en je daarop het best inspeelt. Andere boeken gaan dan weer over hoe je succes bereikt, over manieren waarop je in het leven kunt staan. Het maakt me een betere persoon en vooral slimmer – zo’n boek lezen is alleszins leerrijker dan een uur tv-kijken.”

Hoe helpt het je concreet?

“Om me zelfverzekerder te voelen als alles goed gaat. En in moeilijke periodes, zoals in Brugge of nu bij Zulte Waregem, om te blijven focussen op het positieve en het hoofd niet te laten hangen. Me vooral ook niet op te winden over zaken waar ik niets aan kan veranderen, maar me te concentreren op hoe ik zélf beter kan presteren.”

En om jezelf onder controle te houden, want op dat vlak blijk je niet altijd de koele Scandinaviër.

“Als kind kon ik mijn temperament moeilijk bedwingen. En nog altijd zit er veel agressie in mij, maar ik heb geleerd om dat niet meer te tonen, want dat is een teken van zwakte. Als je echter zo gepassioneerd bent door het voetbal, zó graag wilt winnen en het dan helemaal fout loopt, dan borrelt die agressie toch nog eens hevig op.”

Is dat al gebeurd bij Zulte Waregem?

“Toen ik in mijn eerste wedstrijd die speler van Waasland-Beveren (Robson, nvdr) op een corner te makkelijk de 1-1 liet binnenkoppen, was ik heel boos op mezelf – nog altijd trouwens. Maar dat kon ik verstoppen, omdat het alleen mijn fout was.

“Na de match tegen Lierse heb ik in de kleedkamer wel mijn cool verloren. Met een zege waren we met een goed gevoel de interlandbreak ingegaan, maar door die nederlaag stonden we voor twee shitweken. Ik was echt kwaad, maar beter achter gesloten deuren ontploffen dan tijdens de match, waar iedereen het kan zien. Misschien is het zelfs niet slecht als dat – uitzonderlijk weliswaar – eens voorvalt, dan zien mijn ploegmaats ook hoeveel ik erom geef.”

Knop omdraaien

Je sprak daarnet over focussen in moeilijke momenten. Dat was allicht niet makkelijk in je laatste wedstrijd met Club Brugge tegen Anderlecht, een dag voor het einde van de transferperiode.

“De moeilijkste match uit mijn carrière, mentaal voelde ik me absoluut niet klaar om te spelen. Ik was met Zulte Waregem aan het onderhandelen, maar had nog niets toegezegd. Er lag een contract van twee jaar klaar – geen korte periode, zeker niet als je al dertig bent -, dus moet je zeker weten dat je de juiste beslissing neemt. Er spookte zo veel door mijn hoofd en dan moest ik plots, thuis tegen Anderlecht, invallen na de rust. Toch kon ik alles van me afzetten en er, zoals altijd, vol voor gaan. Resultaat: een heel goede tweede helft, mét een doelpunt (de 1-2, nvdr). Ik poch niet vaak met mezelf, maar daar ben ik héél trots op. Die match zal ik na mijn carrière lang onthouden.”

In tien wedstrijden kreeg je dit seizoen bij Club vier basisplaatsen en vier – waarvan drie heel korte – invalbeurten, terwijl je vorig seizoen onder Preud’homme een vaste waarde was.

“Vorige zomer moest ik nochtans weg – zelfs meetrainen mocht niet meer -, maar een paar dagen voor het sluiten van de transferperiode kreeg ik de boodschap dat ik toch mocht blijven. De zondag erna stond ik plots in de ploeg en vanaf toen speelde ik bijna alles: 35 matchen, mét zeven goals. De mooiste zege uit mijn loopbaan, die ‘comeback’. Omdat ik in mijn eentje nog harder ging werken, in mezelf bleef geloven en mijn hoofd niet liet hangen.

“Maar na de vakantie, waarin ik extra getraind had om in topvorm aan dit seizoen te beginnen, merkte ik al vlug dat ik opnieuw een bank achteruitgeschoven was, nu ten voordele van Menegazzo. In augustus merkte ik weinig beterschap en als je op de laatste training voor de transferdeadline hoort dat ze ook Silva en Vormer aangetrokken hebben, nóg twee middenvelders, dan weet je waar je aan toe bent. Vormer werd zogezegd gehaald omdat ik naar Zulte Waregem ging, maar op het moment dat hij medische testen aflegde, had ik nog niets beslist… Je moet niet alles geloven wat ze zeggen in de pers.”

Begrijp je waarom je achteruitgeschoven werd?

“Ik respecteer het, maar ik begrijp het niet. Een reden kan zijn dat alle spelers die Club gehaald heeft op de zes kunnen spelen, als pure verdedigende middenvelder, terwijl dat niet mijn beste positie is. Ik wil op de acht, als box-to-box met een groot loopvermogen, ook aanvallen, infiltreren, scóren. Dat paste misschien minder in Preud’hommes nieuwe systeem met twee in plaats van één verdedigende middenvelder,zoals vorig seizoen.

Past een type als jij niet perfect bij Preud’hommes geliefde powerplay – daarom was je vorig seizoen ook een vaste waarde?

“Dat moet je hem vragen.”

Verwijt je Preud’homme iets?

“Neen, ik kan geen verkeerd woord over hem zeggen. Hij heeft mij altijd met respect behandeld. Michel is trouwens gewoon een heel goede coach, die zijn team uitstekend managet, heel gestructureerd werkt en een duidelijke visie heeft over het voetbal en zijn systeem. Helaas paste ik daar niet meer in.”

Vorig seizoen zei je overtuigd: ‘Ik weet dat ik goed genoeg ben voor Club.’

“Onder Garrido heb ik, mede door een enkelblessure, een moeilijk eerste seizoen gehad, maar in play-off 1 van dat jaar en zeker vanaf september vorig seizoen heb ik bewezen dat ik er absoluut mijn plaats verdien. Maar voetbal is business, andere factoren spelen soms ook een rol.”

Zoals?

“Voor de zomer wilde Club mijn contract, dat afliep in 2015, met een jaar verlengen. Ik was echter niet gehaast om bij te tekenen, omdat ik weet hoe het er bij een grote club aan toegaat. Misschien zouden er de weken erna wel wéér nieuwe spelers/concurrenten bij komen. En dat bleek ook…”

Een dertigjarige die niet wil bijtekenen, kan dat niet de hoofdreden zijn?

“Ik weet het niet, dat moet je hen vragen. Ik denk er ook niet meer over na. Ik had met iedereen op Club – van spelers over fans tot de voorzitter – een prima relatie en wil dat niet verbrodden door nu met modder te gooien. Soms gebeuren er dingen in het leven waar je je bij moet neerleggen. Ik wil nu volledig op Zulte Waregem focussen. Een keuze waar ik nog altijd volledig achter sta. Ik ben er ook van overtuigd dat het goed komt. De vraag is alleen: wanneer?”

De zege op Standard was alleszins een goed begin.

DOOR JONAS CRETEUR

“Zelfs met de beste winnaarsmentaliteit verlies je als je niet slim speelt. Op dat vlak hebben we een heel lange weg te gaan.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content