Blessures hebben het seizoen van Emile Mpenza sterk beïnvloed. Maar de timing van zijn terugkeer lijkt perfect.

Mpenza zag zijn seizoen verstoord door twee blessures. Ook de eerste keer stond hij meteen weer op scherp. Met een doelpunt en twee assists lag hij toen aan de basis van de 5-1-pandoering die Schalke 04 Bayern München verkocht.

Het was voor jou enigszins een snertseizoen, maar de timing van je terugkeer kan moeilijk beter. Heb je bij momenten gevreesd dat je het WK zou missen ?

Emile Mpenza : Daar heb ik niet aan gedacht. Het belangrijkste was : genezen en opnieuw in conditie geraken. Het WK missen zou ook het einde van de wereld niet betekend hebben. Ik ben nog maar 23, er komen nog andere kansen. Mijn gezondheid blijft mijn voornaamste bezorgdheid.

Door je gezondheidsproblemen heeft Robert Waseige nog altijd niet kunnen checken in welke mate Wesley Sonck en jij complementair zijn.

Dat klopt. Maar waarom zouden we niet complementair zijn ? Wesley heeft zich toch ook zeer snel aangepast aan de stijl van MoumouniDagano ? En uit het weinige dat ik van Racing Genk heb gezien, leid ik af dat die stijl mijn eigen manier van voetballen benadert. Vroeger had men ook twijfels over het samen functioneren van Luis Oliveira en mij. Maar dat liep vlot. En met Branko Strupar ook. Persoonlijk heb ik geen voorkeur.

Tenzij voor je broer Mbo.

Het zou een droom zijn om samen met mijn broer naar het WK te trekken. Zelfs al spelen we daar maar tien minuten samen, het zou onvergetelijk zijn. Het zou vooral voor hem een mooie beloning zijn. Hij heeft enorm hard gewerkt om terug te keren. Met Moeskroen heeft hij een goede keuze gemaakt. Ik denk dat ik in zijn plaats net hetzelfde had gedaan.

Terug naar Moeskroen.

Moeskroen of Standard. Als ik ooit naar België terugkeer, zal dat bij een van die twee clubs zijn. Ik hoop alleen dat ik niet moet kiezen, want het zou een hartverscheurende keuze zijn.

Zet de argumenten pro en contra eens op een rij.

Van mijn verblijf bij Moeskroen onthoud ik vooral de familiale sfeer binnen die club. In geen enkele andere club heb ik zo’n verbondenheid tussen de spelers ondervonden. Er was niks jaloezie, we vonden er een enorm plezier in om samen op te trekken.

Bij Standard maakte ik kennis met de professionele benadering van voetbal. Toen ik bij Moeskroen speelde, ging ik nog naar school en trainde ik ’s avonds. De blessures waarmee ik bij Standard sukkelde, zijn misschien een gevolg van die bruuske verandering van trainingsvolume. Ik bewaar ook zeer emotionele herinneringen aan de supporters van Standard. Die zijn Mbo en mij altijd blijven steunen.

Toen je Standard inruilde voor Schalke 04, twijfelden vele mensen. Ze vroegen zich af hoe een jonge, verlegen speler die geen woord Duits kende, zich overeind ging houden in een ongenadige competitie als de Bundesliga.

Ze vonden dat ik nog veel te jong was voor een overgang naar Schalke 04. Ik vind dat typisch Belgisch. In België ben je altijd te jong voor alles. Zelf heb ik geen seconde getwijfeld. Ik had het geluk dat de trainer zijn ogen sloot voor de fouten die ik in het begin maakte, hij gunde me de tijd om te leren. Ik heb in Duitsland veel vooruitgang geboekt. De aanwezigheid van Marc Wilmots heeft me flink geholpen. Nadien kwamen Nico Van Kerckhoven en Sven Vermant de Belgische kolonie nog uitbreiden. Hun komst betekende een extra voordeel. De Rode Duivels kunnen profijt halen uit die Schalke-connectie.

Zegt iemand die beweert dat hij amper aan het WK denkt !

Oké, natuurlijk ben ik daar mee bezig, maar niet zo maniakaal als vier jaar geleden. Ik voel me nu serener. Sinds ik in Duitsland voetbal, heb ik veel zelfvertrouwen opgebouwd. Ik word er gerespecteerd door de verdedigers, ook die van internationaal niveau. Mijn blessures en de inspanningen om terug te keren, hebben me mentaal sterker gemaakt. Ik ben zelfverzekerd geworden.

Ook als je oog in oog met de doelman verschijnt ?

Onder meer, ja. Maar ik heb vooral geleerd om anders te bewegen op een veld, meer in functie van mijn ploegmaats. Ik weet nu dat op bepaalde momenten beter kaats, en op andere beter temporiseer. Ik heb leren nadenken op een voetbalveld.

Had je dat ook niet in België kunnen leren ?

Moeilijker. In Duitsland, krijg ik af te rekenen met betere verdedigers : krachtiger, sneller, kopbalsterker. Eén simpele versnelling volstaat hier niet om een verdediger uit te schakelen. Je moet bijkomende troeven uitspelen. Maar ik wist van bij het begin gewaar dat ik me in Duitsland zou kunnen doorzetten. Het voetbal van de Bundesliga ligt me en de samenwerking met Ebbe Sand kwam vlug tot stand.

Is die even vlot als met Mbo ?

Dat is onmogelijk. Zoals Mbo en ik elkaar op een voetbalveld aanvoelen, dat verdwijnt nooit. Die harmonie is een kwestie van bloed. Het is moeilijk om uit te leggen, het gaat om gevoelens die diep in Mbo en mij zitten. Maar tussen Ebbe Sand en mij klikt het ook. Ik mag beweren dat we een van de gevaarlijkse aanvalsduo’s uit de Bundesliga vormen.

Het bleek net niet voldoende om Schalke 04 de landstitel te schenken. Heeft die dramatische afloop van de vorige competitie diepe wonden geslagen ?

Het komt vanzelfsprekend hard aan om zo dicht bij de titel te geraken en die dan op het nippertje te missen. Maar achteraf overwoog de trots omdat we het Bayern zo lastig gemaakt hebben. Meestal gunt Bayern de andere teams slechts kruimels. Als het bij hen eens minder gaat, moeten de andere teams daarvan profiteren. Dat hebben wij net niet gekund. Ook nu worstelt Bayern zich door een veeleer moeizaam seizoen. Leverkussen kan daar wel van profiteren.

Wat verwacht je nog van dit seizoen ?

In de competitie hebben we onze start gemist, maar we zijn blijven geloven in een terugkeer en in de kans om een ticket voor de Champions League af te dwingen. Want eens je daarvan geproefd heb… De ambitie om opnieuw de Champions League te spelen, leeft hier bij iedereen. Dit jaar kwamen we in de Champions League ervaring te kort. Maar we hebben veel geleerd, een volgende keer zullen we sterker naar voren komen.

Dan is er de finale van de Beker van Duitsland op 11 mei. Tegen Leverkusen, dat momenteel een boom beleeft. In de competitie gingen we ginds winnen en in Gelsenkirchen werd het 3-3. Alles is dus mogelijk.

Ben je het, vanuit je Duitse ervaring, eens met de vaak gehoorde opmerking dat de spelersopleiding in België te wensen overlaat ?

Ik ben hoe dan ook blij met de opleiding die ik in België genoten heb. Ik kijk daar niet op neer, integendeel. Maar het haalt vanzelfsprekend niet het niveau van, bijvoorbeeld, een opleidingscentrum in Frankrijk.

Ligt daar de oorzaak van het niveauverschil dat er nog bestaat tussen jou en pakweg Thierry Henry ?

Ik denk het. Hij heeft als jeugdspeler veel voorsprong op me genomen en dat merk je nu nog. Hij was al gevormd toen hij naar het buitenland vertrok. Ik daarentegen leer nu nog dingen bij die ik eigenlijk al had kunnen beheersen.

Speel je volgend seizoen nog bij Schalke ?

Zeker. Ik vertrek straks niet naar het WK met de intentie er een goeie transfer te versieren. Ik heb bij Schalke 04 nog een contract voor twee seizoenen en ik dat wil ik uitdoen.

door Daniel Devos,

“Ik denk niet zo maniakaal aan het WK als vier jaar geleden.”

“De Rode Duivels kunnen profijt halen uit de Schalke-connectie.”