Op 29 oktober 2008 maakte Kenny Steppe met Heerenveen zijn debuut in de Eredivisie. Een jaar later maken we een voorlopige balans op van zijn periode in Friesland. Het relaas van een bewogen jaar met twee blessures, het truitje van Kaká en het vertrek van Trond Sollied.

K enny Steppe verhuist dan toch naar Heerenveen. Hoewel de onderhandelingen drie dagen geleden spaak leken te lopen, kwam er plots weer schot in de zaak. Steppe vertrekt naar eigen zeggen met een “supergevoel” naar Friesland, waar hij voor vijf jaar tekende. (Het Laatste Nieuws, 30/08/2008)

Ondervoorzitter Herman Kesters van Germinal Beerschot onderhandelde en zegt: “Het was helemaal niet onze bedoeling om nu zonder Steppe voort te gaan. Maar Kenny gaf aan: ‘Ik wíl en zál naar Heerenveen gaan.’ Dan heb je geen keuze. Als hij zeven keer meer kan verdienen bij een club die vier keer ons budget heeft, antwoord jij dan: ‘Je blijft hier’? (…) De grote meerderheid staat 200 procent achter de komst van Proto. Het is onrechtvaardig om hem nu te viseren. Want wie liet de club, de fans en zijn ploegmaats in de steek? Steppe!” (Sport/Voetbalmagazine, 03/09/2008)

Hoe kijk je nu, meer dan een jaar later, terug op de commotie die ontstond bij jouw vertrek uit Beerschot?

Kenny Steppe: “In de periodes dat ik vorig seizoen out was, kwam ik wel nog eens op het Kiel. Ik denk dat de meeste mensen daar, ook de supporters, wel begrijpen waarom ik vertrokken ben. Er heeft in ieder geval nog niemand tegen mij gezegd dat ik Germinal Beerschot in de steek heb gelaten of iets in die aard. Wanneer ik nog eens mijn kop binnen steek in de kleedkamer, word ik ook vriendelijk ontvangen. Elke voetballer die ooit hogerop wil, snapt wel dat je zo’n kans niet kunt laten liggen.”

Als negentienjarige ging je van vandaag op morgen alleen wonen, op 250 kilometer van het ouderlijke nest. Hoe verliep dat?

“Dat was een serieuze aanpassing voor mij. In België woonde ik nog thuis en hier moest ik plots volledig op eigen benen staan: zelf naar de winkel gaan, zelf koken, … Echt eenzaam heb ik me niet gevoeld, denk ik. Zo goed als elk weekend komen mijn ouders en mijn vriendin op bezoek, van vrijdagavond tot zondagavond. Altijd maar alleen zitten is niets voor mij. Als er bijvoorbeeld een vrije namiddag is, gebeurt het geregeld dat ik op de club blijf voor verzorging, anders zit ik toch maar alleen thuis.”

Nummer één

Brian Vandenbussche, die bij Heerenveen in het doel de strijd moet aangaan met Kenny Steppe, haalt in Voetbal International uit naar zijn landgenoot. “Steppe is hier pas, ik denk niet dat hij tegen Heracles al zal keepen”, klinkt het. “Heerenveen is wel wat anders dan Germinal Beerschot, dit is een stapje hoger. En hij heeft het nog niet echt. Ik denk dat hij voor de lange termijn gehaald is.” (Het Laatste Nieuws, 12/09/2008)

De andere Belgische doelman, Brian Vandenbussche, bleek zich niet zomaar neer te leggen bij jouw komst.

“Dat is al een tijdje geleden. Intussen zijn Brian en ik goede vrienden geworden. Naast het veld gaan we zeer gemoedelijk met elkaar om, op het trainingsveld iets scherper. We blijven tenslotte concurrenten. Als hij in een betere periode is, dan begrijp ik dat hij speelt. Het klopt dat ik naar hier ben gekomen om titularis te worden, maar ik wil desnoods afwachten tot mijn beurt komt. Na dit seizoen lig ik nog drie jaar onder contract.”

Ik weet niet of het symbolisch is, maar vanaf het moment dat je hier aankwam, loop je met nummer één rond …

” Bwa, dat is maar een nummer, hé. Bij Germinal Beerschot speelde ik altijd met 30. Ik heb gevraagd om ook hier met 30 te spelen, maar dat was al bezet. Dan heb ik maar gewoon nummer één genomen.”

Kenny Steppe debuteerde woensdag bij Heerenveen. Hij werd verkozen tot man van de match, maar treurde vooral om de drie punten. Heerenveen verloor met 0-2 van Vitesse. (Het Laatste Nieuws, 31/10/2008)

Het zou uiteindelijk tot 29 oktober duren vooraleer je onder de lat mocht debuteren in de eerste ploeg. Waarom heeft het twee maanden geduurd?

“Ik had die periode nodig om me in het team te kunnen inpassen. Mijn transfer werd afgerond eind augustus, verre van ideaal: ik had de volledige voorbereiding gemist en de Nederlandse competitie was al een paar speeldagen ver. Ik kende de andere spelers ook helemaal niet, het zou geen goed idee geweest zijn om mij meteen voor de leeuwen te werpen.”

Ook de volgende zeven wedstrijden stond je in de ploeg, tijdens een moeilijke periode voor Heerenveen. Bij Twente werd 6-0 verloren, maar jij kreeg wel goede commentaren. Vind je dat er toch een positieve lijn in jouw prestaties lag?

“Ja, absoluut. Ik had het gevoel dat ik na iedere match een beetje beter werd. Elke wedstrijd werd ook uitgebreid besproken met de keeperstrainer Albert van de Sleen. Zo’n evaluatie gebeurde ook wel bij Germinal Beerschot, maar hier wordt er veel meer gewerkt met wedstrijdbeelden. Al je acties en tussenkomsten worden na elkaar gemonteerd, zeer leerrijk.”

In poule E van de UEFA Cup verloor Heerenveen met 5-1 van Wolfsburg. (…) Kenny Steppe was lang onzeker met last aan de rug, maar had toch de voorkeur gekregen op Brian Vandenbussche. Steppe kreeg de voorbije twee duels al vijf goals rond de oren en maakte ook gisteren geen te beste indruk. (Het Nieuwsblad, 07/11/2008)

De eerste negentig Europese speelminuten verzamelde je in Wolfsburg, maar ook daar ging je mee ten onder met de rest van de ploeg.

“We kregen er vijf om de oren, maar ik heb de indruk dat de technische staf min of meer tevreden was over mijn prestatie. Heel veel stress had ik eigenlijk niet bij mijn Europese debuut. Voor mij maakt het niet veel uit wie de tegenstander is, ik leef rustig en geconcentreerd toe naar iedere wedstrijd. Vergeet ook niet dat Wolfsburg vorig seizoen kampioen werd in de Bundesliga. Het is niet zo’n schande dat ik daar veel goals moest slikken.

“Ik beschouw die Europese campagne ondanks de slechte resultaten als mijn voorlopige hoogtepunt hier in Heerenveen. Ook tegen Braga stond ik in doel. Bij de eerste poulewedstrijd, thuis tegen Milan, zat ik helaas nog op de bank. Ik heb toen wel het truitje van Kaká kunnen bemachtigen. Hij werd het laatste kwartier vervangen en ik was na de match als eerste bij hem in de spelerstunnel.”

Valse start

Halverwege december ging het mis: in de aanloop naar de laatste Europese match tegen Portsmouth verdween je uit het doel.

“Begin december had ik al wat last van mijn rug. Ik had niet echt veel pijn, maar voelde wel dat er iets niet goed zat. Het is fout gelopen op training. Ik maakte een duik naar links en op het moment dat ik me volledig uitstrek, voel ik dat er iets in mijn rug schiet. Ik kreeg een enorme pijnscheut die doorliep tot in mijn benen. Het was serieus, dat voelde ik meteen. Ik kon bijna niet meer wandelen. Ondanks de pijn hoopte ik dat ik misschien nog opgelapt kon worden. Ik ben nog mee geweest naar Portsmouth, maar voelde dat ik niet zou kunnen spelen.”

Iets later kwam de harde diagnose: waarschijnlijk maanden buiten strijd. Hoe ging je daarmee om?

“Dat was echt een heel zware klap voor mij. Ik had nog nooit een ernstige blessure gehad. Oké, ik ben al eens geopereerd aan mijn meniscus, maar daarna moest ik amper een paar dagen aan de kant blijven. Nu kreeg ik te horen dat ik meerdere maanden niets zou kunnen doen. Dat was echt op de tanden bijten.”

Kenny Steppe hoopt over een maand weer onder de palen te staan bij Heerenveen. Daarmee ontkent de Belgische doelman het bericht dat hij mogelijk een half jaar out zou zijn met een hernia. “Ik heb helemaal geen hernia en ik zal ook niet twee tot zes maanden buiten strijd zijn. (…) Ik hoop er over een maand weer te staan.” (Gazet van Antwerpen, 22/01/2009)

Je hoopte er dus eind februari weer te staan, maar uiteindelijk zou je dat seizoen niet meer voor de eerste ploeg in actie komen. Wilde je je revalidatie niet te veel overhaasten?

“Misschien wilde ik wel ietsje te snel terugkeren. Achteraf blijkt dat het de moeite loont om geduld te hebben. Beter een week extra wachten dan één dag te vroeg hervatten om dan volledig te hervallen.

“Er waren vier maanden revalidatie vooropgesteld, maar na twee en een halve maand stond ik al opnieuw op het trainingsveld. Aan het einde van het seizoen heb ik nog een zestal wedstrijden gespeeld met het tweede elftal. Bij de eerste ploeg bleef het echter beperkt tot bankzitten. Iedereen vond het prima dat ik vlot was teruggekeerd, maar er werd afgesproken dat Hans Vonk, gehuurd sinds de winterstop, in doel zou blijven staan voor de rest van het seizoen.”

SC Heerenveen begint de competitie met Brian Vandenbussche in het doel. De beoogde eerste keus Kenny Steppe heeft een middenhandsbeentje gebroken en staat zes weken buitenspel. (Voetbal International, 30/07/09)

De pech houdt maar niet op. In de voorbereiding verover je opnieuw de stek van eerste doelman, maar nog voor er één competitiewedstrijd gespeeld is, raak je alweer geblesseerd.

“Ik had in de voorbereiding al een tijdje een vreemd gevoel in mijn hand, maar zolang die ingetapet werd, kon ik er mee spelen. Vreemd genoeg had ik zelf het gevoel dat het steeds beter ging. Ik was titularis in de supercup tegen AZ, het zag er goed uit voor het komende seizoen. De clubdokter wou voor de zekerheid toch foto’s nemen van mijn hand en toen zagen ze dat er iets gebroken was. Een operatie en een paar weken gips waren onvermijdelijk. Het nieuwe seizoen begon dus met een valse start. Een bittere pil om te slikken, het kwam nog harder aan dan mijn rugblessure in de winter. Ik heb behoorlijk diep gezeten. Dit kon immers het seizoen van mijn definitieve doorbraak worden: ik zat goed in mijn vel, ik was er klaar voor.”

Intussen zijn we alweer drie maanden verder. Hoe verloopt het herstel?

“Goed. Mijn scafoïd, het handwortel-beentje dat gebroken was, is volledig aan elkaar gegroeid. Ze hebben het voor de zekerheid verstevigd met een schroefje. Ik train intussen al opnieuw individueel met de keeperstrainer, maar neem nog niet deel aan de afwerkingsvormen en aan de wedstrijdjes. Het ‘voordeel’ van een blessure aan de hand is dat je tijd hebt om een aantal andere fysieke aspecten bij te werken. De laatste weken heb ik vooral mijn snelheid en mijn sprongkracht bijgespijkerd. Ik denk dat ik intussen al wel 200 keer de trappen van het stadion op en af gelopen ben. Je wordt hier regelmatig aan een machine gelegd, de OmegaWave, die allerlei gegevens over je fysieke toestand verzamelt. Daaruit blijkt dat ik nu een betere conditie heb dan tijdens de voorbereiding.

“Mijn hand voelt nu nog wat stijfjes aan, maar met voldoende oefeningen zou ze snel soepeler moeten worden. Deze week worden er opnieuw foto’s genomen. Als alles goed gaat, kan ik binnenkort volledig terugkeren.”

Trond Sollied

SC Heerenveen heeft trainer Trond Sollied ontslagen. De Friezen kennen een zeer matige start van de competitie met vier punten uit vijf duels. (De Telegraaf, 31/08/2009)

Hoe heb jij het ontslag van Sollied beleefd?

“Er is hier eigenlijk maar een paar dagen echt ‘crisis’ geweest. Het was zeker geen leuk nieuws om te horen, want je hebt toch een jaar met die mensen samengewerkt. Het is grotendeels door Sollied dat ik naar hier gekomen ben. Hij heeft me geholpen om een verdere stap in mijn carrière te zetten. En uiteindelijk heeft hij met Heerenveen toch een prijs gepakt ( de beker, nvdr). Maar ik heb nooit gevreesd dat het vertrek van Sollied zou betekenen dat ik minder kansen zou krijgen. De nieuwe trainer, Jan de Jonge, kent mijn situatie. Ik moet gewoon zorgen dat ik fit raak en dan ben ik een concurrent voor Brian en Martin ( Lesjal, een Tsjechische doelman die in het tussenseizoen werd aangetrokken, nvdr)”

Op welke manier kijk je terug op het voorbije jaar?

“Eerlijk? Ik heb er nog geen halve seconde spijt van dat ik naar Heerenveen ben gekomen. De pech die ik hier gekend heb, had ik even goed bij Beerschot kunnen meemaken. In België is alles voor mij heel snel gegaan, nu zit ik een fase in mijn carrière waar het wat stroever verloopt. Maar ik kan geduld opbrengen en zal geleidelijk naar mijn doel toewerken. Supporters spreken me wel eens aan om te vragen wanneer ik weer kan spelen, maar ik kan niet sneller gaan dan mijn lichaam aankan. Het was een moeilijk jaar, maar ik kom er in ieder geval sterker uit.”

door bregt vermeulen – beelden: pro shots

“Het is geen schande dat ik op Wolfsburg vijf goals tegen kreeg.”