Nadat het faillissement van Moeskroen en een schouderblessure hem maanden op non-actief zetten, maakt Mark Volders straks bij STVV zijn rentree in de competitie. ‘Alles is weer nieuw.’

Halverwege het gesprek met Mark Volders komt toevallig ook Theo Custers restaurant/café Spork in Zolder binnenvallen. Het wordt een verrassend en blij weerzien tussen de doelman en de keeperstrainer die hem na het failliet van Lommel bij Beveren weer op niveau bracht. Als daarna ook nog Stijn Stijnen voor een lunch met Custers aanschuift, lijkt het een haast symbolisch tafereel: Mark Volders maakt na een maandenlange inactiviteit – hij scheurde bij Moeskroen een pees in zijn rechterschouder af – eindelijk weer deel uit van de voetbalwereld.

Met dank aan een transfer naar STVV.

Daar zal hij overigens worden getraind door Jos Beckx, onder wie hij bij Diest zijn carrière begon. “We zijn altijd contact blijven houden”, zegt Volders, “en hij is mij blijven trainen in moeilijke periodes, na het faillissement van Lommel en Moeskroen. Ik ben blij dat ik weer met hem kan werken.”

GBA: maneges

“Ik heb veel geluk gehad dat ik bij Germinal Beerschot vrijblijvend kon meetrainen om op niveau te raken, want ik kende Jos Daerden nog van in Genk en Nico ( Vaesen,ex-doelman en nu Volders’ makelaar, nvdr) kende de keeperstrainer goed. Dat was interessant omdat ik ’s morgens kon trainen en in de namiddag nog wat bij trainen bij Lieven ( Maesschalck, de kinesist bij wie hij revalideerde, nvdr).

“Schrik heb ik nooit gevoeld, maar je vraagt je wel af: hoe zal het gaan, voor het eerst weer bij een ploeg trainen zeven maanden na mijn operatie? Voordien had ik individueel wel getraind met Jos Beckx en Nico zelfs, soms in maneges tijdens het vriesweer, om toch maar bezig te kunnen zijn. Maar individueel ballen pakken is toch anders dan weer in duel moeten gaan.

“Mentaal was het moeilijk, want ik zat door die blessure en het faillissement van Moeskroen weer in een situatie waar ik zelf niets aan kon doen. Zo zie je maar dat je de ene dag bovenaan kan staan en de andere dag in de kelder kan zitten. Ik geraakte bij Moeskroen niet weg omdat ze een te hoge transferprijs vroegen, maar ik kon uiteindelijk bijtekenen voor vier jaar. Het is ongelooflijk dat in België zo’n ploeg failliet gaat. Mensen willen dan profiteren van je. Daar had ik het moeilijk mee, want zonder failliet had ik niet in deze situatie gezeten. Zelfs met die blessure had ik daar weer in het doel kunnen staan.”

Transfer: respect

“Toen ik met mijn schouder uitgevallen ben, waren we heel concreet bezig met iets – die mensen waren al komen kijken. Maar goed, dat valt dan weg. In het voetbal kan alles snel keren. Er is redelijk wat interesse geweest, maar ik heb altijd gezegd: ik wacht tot het plaatje klopt. Ik heb daar wel discussies over gehad met mijn ouders, mijn vriendin, Nico ook, die wel altijd achter mij stond. Dat heeft geduurd tot Sint-Truiden kwam. Het was misschien een beetje gokken, maar ik ben daar koppig in: het is niet omdat ik weer een tegenslag te verwerken gekregen heb, dat ik weer van nul moet beginnen. Ik heb voorstellen gekregen van mooie clubs, maar die dan niet het respect toonden dat ik voor ogen had. Het was niet belangrijk wat ik dacht, het was vooral belangrijk wat zíj dachten. Ik stond niet in een positie om hoog van de toren te blazen, maar ik was wel van plan bij mijn standpunt te blijven. Men moet eens ophouden met keepers van 32 jaar af te schrijven, dat getuigt toch van een gebrek aan respect, vind ik. Tegenwoordig is de visie een beetje van: het moet jong zijn en geld opbrengen. Maar ik begrijp het ergens ook wel: als ik 25 was geweest, was het allemaal veel gemakkelijker gegaan.”

STVV: godsgeschenk

“Het is een godsgeschenk dat ik bij STVV terechtgekomen ben. Ik heb van hen al een telefoontje gekregen rond Kerstmis omdat ze ervan uit gingen dat Simon ( Mignolet, nvdr) zou vertrekken. Guy Mangelschots heeft mij toen gebeld met de vraag of de club mij zou interesseren, maar dieper is daar nooit op ingegaan. Op een gegeven moment zijn ze teruggekomen. Ik heb met de trainers gesproken, de voorzitter en Guy Mangelschots en ze hebben mij het gevoel gegeven dat ze blij waren als ik zou komen. Dat was voor mij heel belangrijk. Het is een club die bij mij zou moeten passen: hard werken en de voetjes op de grond houden. Alles is weer nieuw voor mij: ik heb een jaar niet gespeeld. Dus voor mij zullen de vriendschappelijke wedstrijden heel belangrijk zijn, om weer wedstrijdritme op te doen. Je teert qua belangstelling wel wat op die laatste goede jaren bij Moeskroen, maar mijn eerste wedstrijd voor STVV zal weer de belangrijkste zijn.

“Ik moet de beste keeper van België opvolgen. Ik kan alleen maar mijn best doen. Ik ben blij dat een type als Mignolet een transfer naar Engeland kan maken. Ik hoop dat jongeren zich aan hem gaan beginnen te spiegelen. Heel sober, zonder kapsones.

“De persoonlijke ambities die ik zelf vroeger had, heb ik nog altijd, maar ik hou er niet van om dat in de media te brengen. Het is nu niet het moment om daar uitspraken over te doen. Ik ben pas 33 geworden, ik heb – als alles mee zit – nog vijf, zes mooie jaren voor de boeg.”

door raoul de groote

Tegenwoordig is de visie: het moet jong zijn en geld opbrengen.