Meneer Vermeersch, vindt u uzelf grappig ?

“Dat laat ik aan anderen over om daarover te oordelen. Het is zelden mijn bedoeling om grappig te zijn. Als we met een gezelschap gaan eten, dan voer ik zeker niet het hoogste woord. Ik probeer net zoveel mogelijk te luisteren. Onlangs nog ging ik naar een wijndegustatie en daar heb ik nauwelijks iets gezegd. Ik ken daar niks van, dus houd ik maar mijn mond.”

Stel dat ook u ooit overlijdt, had u dan graag gehad dat het stadion van Brussels naar u wordt genoemd of neemt u genoegen met één tribune zoals Raymond Goethals ?

“(droog) Ik heb daar niets over te zeggen. Het is een gemeentelijk stadion en ik denk dat het een gemeentelijk stadion zal blijven. Dat interesseert mij niet. Natuurlijk wil ik graag erkenning voor wat ik doe voor de club, maar zulke zaken houden me absoluut niet bezig.”

Twijfelt u wel eens aan uzelf ?

“Nee, eigenlijk niet. De voorbije veertig jaar heb ik dat toch nooit gedaan. Ik heb ook de tijd niet om veel na te denken over wat ik doe.”

Een hypothetische vraag : Steve Colpaert, om maar iemand te noemen, maakt bekend dat hij homo is, hoe gaat u daarmee om ?

“Eerst en vooral : ik ken Steve en ik weet dat hij geen homo is, maar goed. Om op uw vraag te antwoorden : ik zou daar geen problemen mee hebben. Ik heb niets tegen homo’s. Iedereen heeft zijn geaardheid en mag die op zijn eigen manier beleven.”

Oké, we maken het wat moeilijker : de rest van de spelersgroep heeft er wel een probleem mee. Wat doet u dan ?

“Dan zou ik de bewuste spelers bij mij roepen en hen duidelijk maken dat in de huidige maatschappij zeer open over zulke dingen kan worden gesproken en dat ze dat maar beter kunnen aanvaarden.”

Had u graag een zoon gehad ?

“Goh, ik lig er niet wakker van. Het heeft niet mogen zijn en ik denk niet dat het er nog van zal komen. Ik ben heel tevreden met mijn drie dochters. Alleen, ik heb geen opvolger … Mijn dochters zouden het kunnen doen, ja, maar die zijn daar zeer duidelijk in. ‘We zijn niet zo zot als u, pa.’ Hun woorden hé.”

Wanneer lag u het best in de markt bij de vrouwen ? Als atletische voetballer of als kapitaalkrachtige bouwondernemer ?

“Ik heb nooit interesse gehad in vrouwen. Pas op, dat wil niet zeggen dat de vrouwen geen interesse hadden in mij hé. Maar een ladies’ man ben ik zeker nooit geweest. Ook daar heb ik nooit tijd voor gehad.”

Voelt u zich een echte Brusselaar ?

“Natuurlijk. Akkoord, ik ben geboren in West-Vlaanderen, maar iedereen is ergens geboren. Daar kan je niet onderuit. Als student ben ik naar Brussel gekomen en dat is me meteen heel erg goed bevallen. (zucht) Aah, Brussel … 114 verschillende talen, 22.000 ondernemingen, 6000 horecazaken, waar vind je dat nog. Ik heb een tijd in Gent gewoond, maar daar kon ik niet leven. Ik weet niet waarom, gewoon buikgevoel. In Brussel heb ik ook direct Frans geleerd. Doe je dat niet, dan sta je nergens. Ondertussen kan ik een discours geven in het Nederlands, het Brussels, het Frans en zelfs in het Duits.”

U spreekt Duits ?

“(antwoordt met veel enthousiasme naast de vraag) Deutschland über alles ! Duitsers zijn harde werkers. Neem een Duitse en een Franse arbeider en je zal het verschil zien. Een Engelsman zit daar ergens tussen. Dat is altijd zo geweest. Enfin, met de Europese eenmaking zullen al die verschillen wel een beetje afvlakken. Toen ik in ’69 in Brussel aankwam, heb ik met een paar Duitsers samengewerkt. (luid) Nehmen Sie eine kalte Dusche.”

Pardon ?

“Jaja, dat was het eerste wat ze tegen me zeiden. Ik moest een koude douche nemen, zo kan je nooit een verkoudheid krijgen. Dat is echt waar !”

Stel dat Philippe Moureaux, burgemeester van Molenbeek en erevoorzitter van Brussels, u vraagt om met uw ijzeren gezondheid op een socialistische lijst te staan. Wat is dan uw antwoord ?

“Pff, wil ik in de politiek gaan ? Dieu le sait. Momenteel is dat probleem nog niet aan de orde. Daarvoor moet ik eerst nog een aantal projecten afwerken. Ik zal met een proverbe antwoorden : alles op zijn tijd, zoals de braambessen.”

Is dat West-Vlaams of Brussels ?

“Dat zal misschien toch eerder West-Vlaams zijn.”

JAN-PIETER DE VLIEGER