STVV veegde Anderlecht van de mat. Het Truiense publiek is ook weer helemaal wild van de jonge Hongaar Tamás Hajnal. En de liefde is wederzijds. Maar waarom raakt de behendige middenvelder niet meer vast in de basiself ?
De komst van trainer Thomas Caers zet de deur op een kier voor Tamás Hajnal, de technisch vaardige Hongaar die bezig is aan zijn tweede seizoen bij Sint-Truiden. De laatste maanden was Hajnal, dé lieveling van het Truiense publiek, helemaal op de achtergrond geraakt. Zelfs op de bank was er geen plaats meer voor de frêle middenvelder. “Het klikte niet tussen Hajnal en de vorige trainer”, vertelt technisch directeur Guy Mangelschots. ” Herman Vermeulen noch Tamás zelf hadden daar echt schuld aan ; dat zijn gewoon van die dingen die kunnen gebeuren. Thomas Caers vond dat Hajnal een nieuwe kans verdiende en in de groep maakte niemand bezwaar. Met zijn technisch vermogen kan Hajnal ons in moeilijk open te breken wedstrijden heel wat bijbrengen. Toch begreep ik dat Herman Vermeulen ervoor koos om hem ernaast te zetten. Als je veel op verdedigen aangewezen bent, en dat is bij Sint-Truiden dit seizoen nu eenmaal vaak het geval, dan komt Hajnal minder goed tot zijn recht. Het is niet evident om een speler aan de kant te houden die zo populair is bij het publiek. Ik waardeer het van Vermeulen dat hij zich daardoor niet heeft laten beïnvloeden.”
Tamás Hajnal is natuurlijk opgelucht dat het tij voor hem lijkt te keren. Hij scoorde vorig weekend nog een fraai doelpunt tegen Anderlecht en hielp de wedstrijd in het voordeel van Sint-Truiden kantelen. “Ik hoor er weer bij en dat is een zalig gevoel”, verklaart een euforische Hajnal. Waar liep het precies fout tussen hem en Vermeulen ? “Ik weet het zelf niet”, haalt de Hongaarse spelmaker de schouders op. “Al in de zomer, nog voor hij mij zelfs maar had gesproken, zei Vermeulen in de media dat hij een speler zoals ik niet kon gebruiken in zijn systeem. Ik voelde bij hem nooit het vertrouwen dat een voetballer nodig heeft van zijn coach om te presteren. Desondanks heb ik altijd het beste van mezelf gegeven, zowel op training als in de wedstrijd. Maar zodra dat niet meer volstaat, houdt het op natuurlijk. Het is nu aan mij om met klinkende prestaties de criticasters de mond te snoeren.” Om alsnog een nieuw contract te verdienen bij de Kanaries ? Zijn huidige verbintenis loopt deze zomer af. “Aan mijn eigen situatie wil ik momenteel niet denken. Het enige wat nu telt, zijn de acht wedstrijden tot het einde van het seizoen. Sint-Truiden móét zich redden. Ik ben erg blij dat ik weer mee de punten mag verdienen, in plaats van werkloos toe te kijken aan de zijlijn.”
Beterschap
Tamás Hajnal werd geboren in een klein stadje op 60 kilometer van Boedapest, waar Ferençvaros de behendige technicus op zijn twaalfde kwam wegplukken. Op zijn zestiende debuteerde hij al bij het eerste elftal. Schalke 04 was er als de kippen bij om de jonge Hongaar los te weken. Maar in Gelsenkirchen kwam de ontwikkeling van Hajnal tot stilstand. “Ik heb er nog bij de jeugdploegen gespeeld en misschien was dat wel een fout van mij. Bij zo’n grote club is het erg moeilijk om door te breken wanneer je uit de eigen jeugd komt. Dan word je blijkbaar altijd kritischer bekeken. Ik moest er in principe de opvolger worden van Marc Wilmots. Maar toen Marc ging, haalde men Andy Möller, een meervoudig Duits international. Daarmee concurreren was onbegonnen werk. Toen wist ik dat ik andere oorden moest opzoeken.”
Het werd dus Sint-Truiden. Een stap terug voor het Hongaarse talent ? “Qua prestige misschien wel. Maar sportief heb ik hier een geweldige vooruitgang geboekt. Daarom blijf ik Marc Wilmots dankbaar dat hij me hier aanprees. Bij Schalke zat ik op een dood spoor. De kans om echt te tonen wat ik kon, kwam maar niet – daarvoor was het vertrouwen blijkbaar niet groot genoeg. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu hier zit.”
Hajnal schopte het in Sint-Truiden zelfs tot Hongaars international. Bondscoach Lothar Matthäus is naar verluidt zeer enthousiast over de jonge Truienaar. Maar het grootse verleden van de Hongaarse nationale ploeg, tweevoudig WK-finalist, blijkt als een loden last te wegen op de jongere generatie. “De mensen en de media zijn erg kritisch over de nationale ploeg. De spelers kunnen de hoge verwachtingen niet altijd inlossen. Toch geniet ik nog iedere keer ik dat truitje aantrek. Een wedstrijd in je nationale kleuren tegen een sterrenteam zoals Frankrijk spelen, daar droomt iedere profvoetballer toch van ?”
Eerst toch maar met Sint-Truiden uit het sukkelstraatje komen. Want de Kanaries hangen nog steeds vervaarlijk dicht bij de degradatiezone. Hajnal zucht. “Vooral tegen een compacte verdediging hebben wij het erg moeilijk. Dan worden we ongeduldig, verliezen de organisatie uit het oog en krijgen voor we het weten een doelpunt tegen. En dan zit de tegenstander natuurlijk in een zetel.” Het lijkt wel een mentaal probleem, al wil Hajnal dat niet gezegd hebben. Hoewel. “Sint-Truiden kan inderdaad moeilijk omgaan met tegenslagen. Niet dat we dan blind naar voren stormen, maar wachten op de kansen is zeker ook niet de specialiteit van deze ploeg. We moeten de dingen proberen te nemen zoals ze komen. Misschien willen we het te vaak forceren, waardoor we op een domme counter lopen, zoals tegen Charleroi”, analyseert de spelmaker. “Al zie ik de laatste weken wel beterschap. We combineren beter en krijgen ook meer kansen. De laatste maanden speelden we veel te vaak gelijk. Dat tikkeltje extra om de overwinning te grijpen ontbrak. Als dat nog in orde komt, redt Sint-Truiden zich probleemloos.”
JEF VAN BAELEN
