Sinds oktober bracht Mircea Rednic een klimaatwissel teweeg bij AA Gent, waar de coach pas in de beker tegen KV Kortrijk en de clash tegen Club Brugge de werkelijke waarde van zijn team zal kunnen inschatten. ‘Ik doe nooit toegevingen.’

Zie je wel”, zegt Mircea Rednic terwijl hij halverwege het interview naar buiten wijst, waar Ervin Zukanovic op het oefencomplex veel later dan voorzien na de groepstraining de kleedkamers opzoekt. “Dat bedoel ik: trainen en spelen is niet langer een opgave, het werd opnieuw een plezier. Mijn jongens hebben weer honger, de ploeg staat er vol enthousiasme. De kinesist was vandaag alleen maar bezig met Nicklas Pedersen, voor de rest is enkel Bernd Thijs nog voor lange tijd out. Bij mijn komst zat dat zaaltje stampvol”, lacht Rednic, die een bijzondere humor heeft en speciale motivatietechnieken hanteert.

Drie dagen later moet de Roemeense Belg vaststellen dat hij, door de blessures van Zukanovic en Yaya Soumahoro, niet op volle sterkte Anderlecht kan kloppen. Een echte test wordt onmogelijk, hoewel hij – handen in de broekzakken en zijn stem schor roepend – merkt dat de kloof met de topteams almaar kleiner wordt. De perfectionist in hem gruwelt bij het uit handen geven van de 1-0-voorsprong, na een penalty en een treffer met buitenspelgeur.

Club Med

Is de missie van jezelf en AA Gent het gemakkelijkst te omschrijven als ‘op zoek naar de verloren tijd’?

Mircea Rednic: “Ik moest de dirigenten en supporters weer vrolijk stemmen. Ik ken Michel Louwagie al langer, via mijn makelaar. De eerste keer koos ik voor Azerbeidzjan, bij de tweede poging mijn droomclub Standard. AA Gent bood me nochtans financieel betere voorwaarden. (grijnst) Alleszins minder dan nu. Ik ging meteen akkoord met hun condities. Indien ik iets haal, zal een contractverlenging hen wat meer kosten. Ze weten dat ik heel oprecht ben.”

Luidde de eerste opdracht van voorzitter Ivan De Witte: opnieuw vuur in de ploeg krijgen?

“Dat bereik je via discipline en strengheid. De zwakke resultaten kwamen er omdat de meeste spelers te dik stonden. Daarvoor moest je zelfs geen weegschaal hebben. Ik ben heel rigoureus door mijn opvoeding en spelersloopbaan. Beslissingen durf ik te nemen, alles verloopt heel strikt. Daarom verwacht ik van hen hetzelfde.”

Hoe bedoel je?

“Ik vraag gewoon het professionalisme van een topsporter: het respecteren van de uren, het programma, de beslissingen van de technische staf, sterke prestaties op training en in wedstrijden… Iedereen had hier grote of kleine problemen, sommige jongens vertoefden meer in het medisch kabinet dan op het veld. Blessures werden ingeroepen of geveinsd om toch maar niet te moeten trainen. En ze sakkerden er maar op los. Daar maakte ik abrupt een einde aan.”

Was je verwonderd dat de spelers fysiek niet klaar waren voor een hele wedstrijd?

“Ik zag direct een abnormaal overgewicht van minstens twee tot drie kilo. Het leek wel de Club Med. Anderhalve maand krijgen ze om hun vetpercentage serieus naar beneden te halen. Anders zit ik in hun portefeuille. We begonnen met tachtig procent van de kern, nu zijn er nog vier tot vijf jongens met overgewicht.” (blaast)

En nog ben je verbaasd?

“Natuurlijk. Sommigen komen echt van heel ver. Ik spreek hier over dertien tot veertien procent. Maar ze doen zware inspanningen om onder mijn gestelde limiet te geraken. De volgende test is voorzien op 26 december. Anders betalen ze.”

Stabiliteit

Frank Boeckx moest in doel wijken voor Sergio Padt, het kwartet Diogo- Arzo-Zukanovic-Maréval werd defensief vervangen door Rafinha-Lepoint- Nahayo-Asare. Een stevige rotatie.

“Mijn drie keepers hadden babyvet. Ik was verplicht iedereen een volwaardige kans te geven. Gelukkig kon ik terugvallen op mijn ervaring. Daarom wist ik dat er na een maand een typeploeg zou staan. Alleen betreur ik dat de spelers vanaf het begin niet meer geïnspireerd waren.”

Grote risico’s pakken was gevaarlijk?

“Ja, zeker tegen Lokeren, Zulte Waregem, Standard en Genk. Die stonden al goed op hun plaats, bleken fysiek in orde, speelden veel homogener en sprongen veel zorgvuldiger om met hun doelkansen.”

Je panikeerde nooit?

“Neen, omdat ik snel zag dat er geen groot verschil was met die topteams. Vaak verloren we maar met één goal verschil, door de klasseflitsen van Jelle Vossen, Thorgan Hazard en Michy Batshuayi.”

Hoe realiseer je dan die transformatie defensief?

“Door veel op hen in te praten en vertrouwen te geven. Nahayo leek een verloren geval. Hij vertelde dat er voordien nooit iemand met hem sprak. Valery is groot, sterk in de duels en met het hoofd, maar vooral bijzonder snel. Dat miste AA Gent. Zukanovic kwam nog niet in actie sinds mijn komst. Een handicap.”

Je voelde de druk niet toenemen?

“Jawel, vooral van het bestuur. Ze zeiden het me misschien niet altijd direct, maar uit ervaring weet ik wel beter ondertussen.”

Het nieuwe stadion en een trainerswissel zorgen daarbij natuurlijk voor hogere verwachtingen.

“Absoluut. Er zijn geen excuses meer, hé. De mensen verlangen een team dat zal meestrijden met de groten.”

Vechters

In jouw voetbalopvatting begint het verdedigen al bij de flankaanvallers?

“Ja, vandaar dat ik al aanvaringen had met El Ghanassy en Hervé Kage. Waar lopen Franck Ribéry en Arjen Robben bij Bayern München bij balverlies? Achterin. Dat is een vereiste in het modern voetbal. Zij moeten zich dus aanpassen. Als we verliezen, is het immers mijn verantwoordelijkheid. Ik doe nooit toegevingen.”

Het was niet eenvoudig om hun volume naar omhoog te krikken?

“Het begint allemaal in het hoofd. Ik kan mijn spelers niet laten lopen als een kudde schapen. El Ghanassy was de beste bij onze shuttle run, heeft kwaliteiten en fysiek veel potentieel, maar moet die nog effectiever aanwenden. Een goede test.”

Hoe ga je dan om met de nukken van El Ghanassy?

“Door veel met hem te praten, als een vader tegen zijn kind. Hij moet leren te gehoorzamen.”

Speelt hij niet te veel in functie van zijn statistieken?

“Ik denk alleen in functie van het team. AA Gent heeft niet de ploeg die afhangt van egoïsten of individualisten.”

Dan is El Ghanassy met zijn houding een mogelijk gevaar?

“Je moet er constant aandacht aan besteden. Sinds ik kwam, krikte hij zijn doelpuntenaantal op van één naar vijf. Bovendien levert Yassine inspanningen om te vermageren. Als hij invalt, zie ik wel la rage, die winnaarsmentaliteit. Dat telt. Voor de gehele spelersgroep liet ik Yassine al verstaan dat hij weg mag indien hij niet tevreden meer is, maar hij moet zijn collega’s respecteren. Met zulke types moet je gewoon geduld hebben en tonen. El Ghanassy is geen enfant terrible, maar eerder een verwend nest. In topvorm en als hij mijn boodschap volledig begrijpt, kan en moet hij een van de belangrijkste spelers van AA Gent zijn. Als ik spelers definitief naar de B-kern stuur, zoals Cendrós en Arzo, dan is mijn geduld op. De ene speelde constant de clown, de andere draaide zijn rug naar me toe na Waasland-Beveren. Daar hou ik helemaal niet van.”

Wil Zukanovic een operatie voor zijn pubalgieprobleem uitstellen om zijn WK-deelname met Bosnië-Herzegovina niet te hypothekeren?

“Dat denk ik niet. Ik ken hun mentaliteit: Bosniërs zijn geen bedriegers, maar vechters. Hij forceerde zich gewoon bij de nationale ploeg en draagt daar, veel langer dan voorzien, de gevolgen van. Ervin had geen vakantie en loopt er nu wat zenuwachtig bij. Hij is een ervaren verdediger met een goede linkervoet die solide speelt op de man én als enige van mijn defensie een goede strakke lange bal kan trappen voor de tegenaanval. Zijn mentaliteit zit goed, we beschermen hem alleen wat tegen zichzelf.”

Opmars

Op het middenveld werd met Van Der Bruggen, Neto en Dejaegere gekozen voor een heel jong trio. Ook daar was een speciale prikkel nodig?

“Ja, we moesten wat bewegen (grijnst). Hun verdienste in onze opmars is groot. Zij vormen nu onze kracht. Hannes Van Der Bruggen en Brecht Dejaegere zaten de eerste twee duels nog op de tribune, Renato Neto stond nergens. Op training zag ik bij Hannes en Brecht in het begin te weinig grinta en agressiviteit. Terwijl net dat aspect momenteel onze sterkte vormt. Van Der Bruggen is een echte Belg: als stofzuiger een harde werker, altijd bereid tot inspanningen en constant aanspeelbaar, de Gennaro Gattuso van AA Gent. Renato en Brecht zijn verplicht om op te duiken in de zestien meter, aangezien onze spitsen zo weinig scoren.”

Hoe slaagde je erin hun aanvankelijke ongenoegen te kanaliseren?

“Door hen erop te wijzen dat ze voor voetbalzaken altijd bij mij moesten zijn en niet elders gaan uithuilen. Brecht was de eerste die me belde om zich te excuseren dat zijn zaakwaarnemer was gaan klagen. Hij liet me weten dat hij zich nog niet honderd procent fit voelde en zich wilde bewijzen. Dat apprecieerde ik. (lacht) Hannes was de enige speler die op mijn kantoor vroeg waarom hij niet in de basiself stond. Alle anderen die me opzochten, spraken over de wedstrijdkern van achttien. Sterk, de enige juiste reactie. Ik voelde bij Neto dat hij zonder zelfvertrouwen voetbalde. ‘Ben jij nu Belg of Braziliaan?’, zo liet ik hem meermaals weten. ‘Waar is je techniek en loopvermogen?’ Hij pikte het op.”

Door hun complementariteit kwam Kage ook weer aan de oppervlakte.

“Hervé is onberekenbaar én verdedigt nu ook goed mee in balverlies. Ik vraag hem eenvoudig te spelen, in één of maximaal twee tijden. Kage is zeer sterk overtuigd van zichzelf en heel koppig. Hij zegt vaak ja, maar denkt neen. Daarom confronteerde ik hem zo hard met de waarheid.”

In de aanval heb je met Pedersen, Privat en Kola drie opties, maar blijf je zoeken naar de beste oplossing.

“Correct. Het enige compartiment waar ik geen evenwicht vind. Pedersen sukkelt te vaak met lichte letsels en zet te weinig druk, Sloan Privat kostte veel geld (1,2 miljoen euro, nvdr), voelt die druk en moet beter spelen met de rug naar doel, terwijl Rodgers Kola regelmaat mist en dringend zijn hoofd moet vrijmaken. Pedersen doet me denken aan Marco van Basten door het gemak waarmee hij afwerkt. Tien kansen, negen binnen. Nooit gezien, een plezier om naar te kijken. Alleen traint hij nooit honderd procent. De andere spelers en ik hebben veel geduld, maar Pedersen heeft nood aan een werkpaard in zijn buurt.”

Je overweegt om Lepoint door te schuiven naar zijn beste positie, in steun van een diepe spits?

“Voorlopig kan ik hem verdedigend niet missen, maar daar is Christophe Lepoint inderdaad levensgevaarlijk, vanwege zijn kracht, gestalte, timing, opportunisme en plaatsing voor doel. Op papier heb ik drie aanvallers, maar ze hebben allemaal nagenoeg hetzelfde profiel. Een probleem. Zo zat ik ook met drie rechtsbacks: Cendrós, Diogo en Rafinha. Een fout! Net als de drie nummers 6, met Van Der Bruggen, Neto en Hubert. Daardoor missen we momenteel wel een 8 én een 10. Bovendien: waarom spelen nuttige voetballers als Coulibaly, Raman en De Smet bij KV Kortrijk? En Brüls bij Nice? Ik mis een speler met een gave traptechniek, die goed vrije trappen en hoekschoppen kan nemen. We beschikken over sterke spelers met het hoofd, alleen krijgen ze de ballen niet.”

Feeling

Spreek je dan nu over ervaren spelers of eerder jongeren met groeipotentieel?

“Voetballers die de kwaliteit van de groep verhogen. De voorzitter weet dat. Zijn feeling zit goed. Ivan De Witte is de eerste voorzitter die ik meemaakte die denkt in functie van topprestaties. Twee tussenkomsten deed hij, die zelfs mij compleet versteld deden staan: hij gaf de spelersgroep een dubbele premie na Charleroi én Lierse. Knap. Zijn intuïtie zat goed, hij verhoogde de moral en voelde aan dat de groep hem nodig had. Hij gaf hen een bonus op een perfect moment.”

En nu wacht jij op je eindejaarsgeschenk met vier nieuwkomers?

“Ik wil gewoon spelers avec des coucougnettes, met ballen aan hun lijf.”

Het doel van AA Gent blijft play-off 1 en de beker?

(knikt snel) “De studietijd is voorbij, nu volgen tegen Kortrijk voor de beker en Club Brugge in de competitie de echte examens. Tegen grote ploegen mag je geen fouten maken. Dat werd ook duidelijk tegen Genk en Anderlecht. Maar ik heb vertrouwen, we maken progressie.”

DOOR PIERRE BILIC EN FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“El Ghanassy is geen enfant terrible, eerder een verwend nest.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content