Liberato Cacace, de nieuwe linksachter van STVV, is een man met een missie. Hij wil niet alleen doorbreken in Europa, maar hij wil vooral Nieuw-Zeeland op de voetbalkaart zetten.
Om de paar jaar struint Liberato Cacace als een volleerde toerist door de straten van het schilderachtige Massa Luberense. Zijn Italiaanse familie aan vaderskant is er eigenaar van hotel-restaurant La Primavera en op klaarlichte dag, wanneer het zicht niet belemmerd wordt door laaghangende wolken, biedt het stadje op het schiereiland Sorrente een perfect panorama op de Baai van Napels, Capri en de Vesuvius. De ouders van Liberato ontmoetten elkaar toen mama Luisa, een Nieuw-Zeelandse met Italiaanse roots, op doortocht was langs de Amalfikust om haar verwanten uit Massa Luberense te bezoeken. De twee trouwden en in tegenstelling tot de meeste Europese uitwijkelingen lieten ze Australië links liggen. ‘Ze wilden een nieuw leven opbouwen aan de andere kant van de wereld en hun keuze voor Nieuw-Zeeland bleek een voltreffer’, zegt Cacace, die vernoemd is naar een van zijn grootvaders. ‘Toen ik nog in Nieuw-Zeeland voetbalde, probeerde ik na het voetbalseizoen mijn familie te bezoeken in Italië. Vanuit Wellington is het zo’n 25 uur vliegen naar Italië en dat was telkens een afknapper.’
Ik stond ’s nachts op om naar Napoli te kijken.’ Liberato Cacace
De jonge Liberato groeide op tussen Italiaanse, Griekse en Syrische immigranten in Wellington en kreeg de cultuur van zijn voorouders met de paplepel mee. ‘Mijn ouders spraken mij afwisselend in het Italiaans en het Engels aan. Ik probeer mezelf te overtuigen dat ik vloeiend Italiaans spreek, maar ik zou de waarheid daarmee geweld aandoen.’ ( lacht)
Het is misschien een cliché, maar je vader Antonio runt al jaren het bekende Italiaanse restaurant La Bella Italia in Wellington.
LIBERATO CACACE: ‘Koken is zijn leven en hij heeft er altijd van gedroomd om net als zijn ouders een restaurant uit te baten. Twintig jaar geleden is hij ermee begonnen en de zaak draait goed. In mijn vrije uren ging ik al eens helpen. Ik had als jonge snaak mijn verdiensten als afwasser, maar meer moest je mij niet vragen.’
Je kreeg van je papa wel de liefde voor Napoli mee?
CACACE: ‘Ik ben opgegroeid met Napoli in de huiskamer. Door het tijdsverschil van elf uur moest ik in het weekend vroeg opstaan om de wedstrijden op televisie te bekijken. Je kan jezelf toch geen echte fan noemen als je niet bereid bent om midden in de nacht uit je bed te kruipen om je lievelingsploeg aan te moedigen. Ooit wil ik een wedstrijd live meemaken. Ik heb de binnenkant van het San Paolostadion nog niet gezien omdat de Serie A er al opzit wanneer ik op familiebezoek ben in Italië.’
ZOEKEN NAAR SPARRINGPARTNERS
Je bent met de U23 van Wellington Phoenix bijna twee seizoenen actief geweest in de hoogste divisie in Nieuw-Zeeland. Wat moeten we ons voorstellen bij die competitie?
CACACE: ‘De A-ploeg van Wellington Phoenix is de enige professionele club van het land en speelt in de Australische A-League. Alle andere clubs komen uit in de New Zealand Football Championship en hebben een semiprofessioneel statuut. Het niveau van de competitie zou ik durven bestempelen als middelmatig, maar het is voor veel Nieuw-Zeelandse voetballers het enige platform om zichzelf te tonen. De competitie spreekt niet tot de verbeelding en dat willen de voetbalbonzen omkeren door spelers van over de hele wereld aan te trekken. In 2015 slaagde Auckland City erin om zich te plaatsen voor het WK voor clubs en toen stond het Nieuw-Zeelandse clubvoetbal even in de schijnwerpers. Maar dat is intussen vijf jaar geleden…’
De academie van Wellington Phoenix heeft de voorbije jaren veel spelers voortgebracht die nu in Europa voetballen. Zoals Sarpreet Singh, die door Bayern München dit seizoen aan Nürnberg wordt uitgeleend. Hoe groot is de drempel voor een voetballer uit Nieuw-Zeeland om naar Europa te verhuizen?
CACACE: ‘Het klimaat is anders en in Europa beschouwen mensen voetbal als de belangrijkste sport die er is. In Nieuw-Zeeland, of Australië, nemen ze voetbal niet zo serieus. It’s all about rugby. En cricket. De stap van een land waar er meewarig gekeken wordt naar voetbal, naar een professionele omgeving in Europa is dus groot.’
Voetbal is wel aan een opmars bezig in Nieuw-Zeeland. Bij de 5- to 17-jarigen is soccer de populairste sport.
CACACE: ‘Klopt. Er is talent en dat komt er stilaan uit. De enige oplossing om het voetbal nog meer te doen groeien, is jonge spelers aanmoedigen om naar Europa te gaan. Mijn generatie heeft de stap durven zetten en we willen onze stempel drukken in Europa.’
De voetbalhype moet straks zijn vruchten afwerpen. Maar hoe goed is de Nieuw-Zeelandse nationale ploeg op dit moment?
CACACE: ‘Daar gaat het eigenlijk niet zo goed mee en dat heeft niets te maken met de intrinsieke kwaliteiten van het team. We kampen met een manifest tekort aan wedstrijden. De laatste twee jaar hebben we welgeteld twee duels gespeeld… Waarom? Uit geldgebrek. Ten tweede speelt de afstand ook in ons nadeel: niemand wil over en weer vliegen naar Nieuw-Zeeland voor een oefenduel van negentig minuten en de staf slaagt er niet altijd in om een sparringpartners te vinden die ons willen ontvangen. Daarom heeft de nieuwe bondscoach Danny Hay een koerswijziging aangebracht: hij wil een jonge ploeg op de been brengen met spelers die actief zijn in Europa. Om oefenduels te organiseren is het handiger als iedereen zich ongeveer op dezelfde plek bevindt.’
TOP HONDERD
Is kwalificatie voor het WK 2022 in Qatar een realistisch doel voor Nieuw-Zeeland?
CACACE: ‘We mogen zeker de focus leggen op Qatar, maar we moeten ook een eigen identiteit ontwikkelen. Hoe moeten we voetballen? Hoe willen wij door de rest van de wereld gepercipieerd worden?’
In dat opzicht is het jammer dat de match tegen de Rode Duivels geannuleerd werd. In november is er wel nog die oefenmatch tegen Engeland.
CACACE: ( knikt) ‘Ik keek er naar uit om tegen Dries Mertens te spelen en achteraf zijn shirt te vragen… België is al enkele jaren de nummer één en dat soort wedstrijden zijn ideaal om te bewijzen wat we waard zijn tegen de top tien van de wereld.’
Het is dus een bewuste keuze om meer duels af te werken tegen ploegen uit Afrika, Europa en Azië dan tegen ploegen uit de eigen regio.
CACACE: ‘De fun is eraf als je tegen de amateurs van Fiji, de Samoa-eilanden of Tonga moet spelen op een afschuwelijk veld. Vaak moeten we ook vechten tegen de hitte en de hoge luchtvochtigheid. En voor spelers die in Europa zitten, is het een hele onderneming om in pakweg Fiji te geraken.’
Op termijn moeten jullie net als Australië de Oceania Football Federation (OFC) verlaten om te kunnen doorgroeien naar de subtop.
CACACE: ‘Dat is een mogelijkheid, want we zijn sterk genoeg om ons te meten met Aziatische ploegen. Nu moeten we telkens een beslissende play-offmatch spelen tegen de vijfde uit Zuid-Amerika of de vierde uit Azië om naar het WK te gaan. Als je de maanden ervoor enkel tegen Oceanische landen hebt gespeeld en plots tegenover Argentinië, Peru of Mexico staat, kun je het verschil niet overbruggen. Maar ik weet niet of een verhuizing naar de Aziatische zone voor meteen is.’
Nieuw-Zeeland was er voor het laatst bij op het WK in 2010 na een dubbele testmatch tegen Bahrein. Wat weet je daar nog van?
CACACE: ‘In Bahrein eindigde de match op 0-0 en voor de terugwedstrijd in Wellington was het stadion uitverkocht. Er worden zo weinig interlands gespeeld in Nieuw-Zeeland dat elke voetbalfan er die dag bij wilde zijn. De sfeer was geweldig en we kwalificeerden ons voor het WK. Op het tornooi was er dat historische 1-1-gelijkspel tegen Italië… De ploeg overleefde de groepsfase met Italië, Paraguay en Slovakije niet, maar iedereen was happy met onze drie gelijke spelen. Mochten we ons straks plaatsen voor het WK, dan mogen we niet meer tevreden zijn met een draw. We willen niet meer gezien worden als een klein voetballand met middelmatige voetballers.’
Dat moet zich straks vertalen op de FIFA-ranglijst. Is het geen belediging dat jullie slechts op plaats 121 staan?
CACACE: ‘Dat zou niet mogen! Maar je moet je ranking afdwingen op het veld. Aangezien wij geen wedstrijden spelen, hebben we geen enkel recht om hoger te staan dan de 121e plek. Hoe meer wedstrijden we spelen, hoe meer kans we zullen maken om op te klimmen in het klassement. Onze eerste doelstelling is simpel: effectief wedstrijden spelen. En die vervolgens ook winnen.’
’s Werelds beste rugbyspeler bij de kapper
Ben je een beetje jaloers als je ziet welke aandacht de All Blacks krijgen van de media, supporters, et cetera?
Liberato CACACE: ( denkt na) ‘Nieuw-Zeeland bezit zowat de beste rugbyspelers ter wereld. Maar we kijken er helemaal anders tegenaan dan in het voetbal. Die mannen kunnen niet meer op hun gemak rondlopen op straat.’
Worden ze niet gezien als wereldsterren?
CACACE: ‘Toch wel, maar neem nu Beauden Barett. Hij is al een paar keer uitgeroepen tot de beste rugbyspeler ter wereld, maar die kun je tegenkomen terwijl hij boodschappen doet of bij de kapper zit. Zij willen een gewoon leven leiden zoals jij en ik.’
Hoe kijken de rugbyspelers naar de voetballers?
CACACE: ‘Geen idee… De laatste tijd is er wel meer interactie tussen het rugby- en voetbalteam. In het verleden was er geen enkele vorm van uitwisseling, maar zij maken bijvoorbeeld al jaren gebruik van een motivatiecoach en nu kunnen wij een beroep doen op dezelfde persoon. Ik geloof dat de band tussen de twee ploegen sterker aan het worden is.’
