Logan Bailly mist door een breuk in een middenvoetsbeentje de start van de Duitse competitie. Maar hij blijft bij Borussia Mönchengladbach mateloos populair.

De Hennes Weisweiler Allee, de laan die naar het stadion van Borrusia Mönchengladbach leidt, is genoemd naar de legendarische coach die in de jaren zestig en zeventig elf jaar trainer was bij Borussia en de club naar drie landstitels, een bekerzege en een UEFA Cup leidde. Het was de gouden periode van de club toen Borussia uitpakte met een technisch superieur en subtiel spel, dat was gebaseerd op techniek en beweging en gedragen werd door jonge voetballers.

Vorig seizoen verzekerde Borussia Mönchengladbach zich slechts op de laatste speeldag van het behoud, maar de Traditionsverein was wel de thuishaven van trainers als UdoLattek, Jupp Heynckes, Rainer Bonhof, en de nieuwe Belgische bondscoach Dick Advocaat. Ook befaamde spelers als Patrick Andersson, Martin Dahlin, Stefan Effenberg, Lothar Matthäus, Günter Netzer, Allan Simonsen, Uli Stielike, Berti Vogts en Igor Belanov.

De twee grote vedetten van de huidige kern zijn spits Oliver Neuville, die meer dan 300 wedstrijden speelde in de Bundesliga, bijna 100 doelpunten maakte en bovendien 69 caps verzamelde bij de Mannschaft, en doelman Logan Bailly, die in januari bij de Duitse club neerstrek en meteen verkozen werd tot speler van het seizoen, met liefst 72 % van de stemmen van de supporters achter zijn naam. Hij ontvangt ons met zijn voet in een indrukwekkend verband en op krukken.

We lazen dat je op training een voetblessure opliep. Wat is er precies gebeurd?

Logan Bailly : “Het is niet op training gebeurd hoor. Het was een stom ongeluk thuis. Ik heb domweg een airconditioningstoestel op mijn voet laten vallen. Dat komt ervan als een voetballer een keertje de handen uit de mouwen wil steken. (lacht). Ik heb een middenvoetsbeentje gebroken en moet enkele weken aan de kant blijven. Ik heb mezelf de deadline opgelegd dat ik eind augustus of begin september weer wil spelen.”

Een blessure vlak voor de start van het nieuwe seizoen is niet het goede moment …

“Misschien is het toch nog beter dan midden in het seizoen. De trainer en de technisch directeur hebben me meteen laten weten dat ik nummer één blijf en Christopher Heimeroth weer mag vervangen zodra ik fit ben. Hij is een collega, maar meer ook niet. En dat is normaal, want we zijn concurrenten. Ik kan me voorstellen dat hij het niet leuk vond dat een onbekende buitenlander in januari zijn plaats kwam innemen.”

De Duitse pers beschouwt je al na een half seizoen als een van de steunpilaren.

“Het omgekeerde was ook mogelijk geweest. Als ik niet of slecht had gespeeld, hadden de kranten me afgebroken tot op het bot. Maar ik ben natuurlijk heel fier dat ik na een half seizoen al man van het seizoen werd. Pas achteraf heb ik eigenlijk beseft dat ik bij een club kwam met een verdediging die heel veel tegengoals slikte. Bovendien kende niemand me in Duitsland en had de club drie miljoen euro betaald voor mijn transfer. Het was toch knokken om me te laten gelden, vooral omdat ik in de plaats kwam van een Duitse keeper. Misschien zonder dat ik me er zelf goed bewust van was, waren dit de vijf belangrijkste maanden van mijn loopbaan.”

Interesse van Bayern

Wat zou je nu doen als je er niet in geslaagd was door te breken of als Borussia naar tweede gezakt was?

“Daar durf ik niet aan te denken. De Belgische kranten hebben in ieder geval vaak genoeg geschreven dat het gevaar op degradatie heel groot was en dat ze niet begrepen dat Dante Bonfim en ik ons hier kwamen begraven. Toch had ik een goed voorgevoel nadat ik een wedstrijd had bijgewoond met 55.000 knotsgekke fans in de tribunes. Zo’n club kan niet zakken, dacht ik toen ik naar huis reed.”

Was de match tegen Bremen de wedstrijd die alles deed kantelen?

“Ook in de eerste wedstrijd tegen Stuttgart ging het goed. We verloren, maar ik speelde wel goed, net als de week nadien tegen Hoffenheim. Maar het was inderdaad het duel tegen Bremen dat me de status bezorgde die ik nu heb. Samen met de 2-6-zege van Genk op Brugge was het de beste partij van mijn carrière. Door de lovende woorden van Harald Schumacher werd ik meteen in heel Duitsland populair.”

Kende je hem voordien al?

“Ik wist enkel van die enorme botsing die hij op het WK van 1982 had met Patrick Batiston, maar toen was ik nog niet geboren. Tijdens ons oefenkamp in Oostenrijk heb ik hem voor het eerst ontmoet. Ik zei hem dat hij bedankt was voor zijn lovende woorden. En hij antwoordde me dat het niet in zijn aard ligt om zoiets te zeggen als hij het niet meent.”

Na minder dan 20 wedstrijden in de Bundesliga werd je al geciteerd bij Bayern …

“Ik heb dat ook gehoord, maar ik ben nooit rechtstreeks benaderd. Er was ook sprake van Galatasaray. Het management van de club meldde dat zelfs op de website, maar ook met de Turken zijn de contacten nooit concreet geweest. De technische directeur van Borussia verklaarde trouwens al dat ik niet weg mag voor minder dan 20 miljoen …!”

En als Bayern je nu eens echt wilde?

“Dan ga ik naar München, dat spreekt!”

Is dat de ultieme droom voor een voetballer in de Duitse competitie?

“Ook teams als Schalke, Hamburg, Mönchengladbach en Dortmund zijn natuurlijk fantastisch, maar Bayern blijft toch iets speciaals. De meest prestigieuze club uit de Duitse voetbalgeschiedenis. En volgens de kenners komt Mönchengladbach daar vlak achter.”

De ambities van de clubleiding zijn nochtans bescheiden : sneller het behoud verzekeren dan vorig seizoen …

“Iets meer dan een jaar geleden speelde de club nog in tweede, en vorig jaar seizoen kwam de redding er dus op het laatste nippertje. Dan zijn die uitspraken misschien vooral realistisch. Het voordeel is ook dat er geen enkele druk is, noch vanwege de clubleiding, noch vanwege de technische staf.”

Sinds jij hier bent lijkt iedereen in België te vergeten dat Filip Daems hier ook speelt en zelfs aanvoerder is.

“Tja, hij is nochtans een van de steunpilaren. Hij is hier ook al vier jaar. Dat hij wat minder populair is, komt wellicht ook omdat hij soberder speelt. Maar hij is ook al meer dan 30. Misschien interesseert het hem niet echt meer om nog populair te zijn.”

Is het niet vreemd dat Oliver Neuville, die vijf keer meer Bundesligawedstrijden speelde dan Daems, geen aanvoerder is?

“Neen, want Oliver is inmiddels al 36 en start meestal op de bank. Hij heeft er geen moeite mee.”

Een nachtclub

Wat is eigenlijk jouw handelsmerk als keeper?

“Ik ben geen lijnkeeper. Ik heb een spectaculaire en moderne stijl, maar ik kies wel het goede moment om wat show op te voeren. Ik doe dat niet blindelings. Ik leg ook behoorlijk wat risico’s in mijn spel. Ik weet dat zich dat tegen mij kan keren, maar ik zal die stijl niet veranderen, zelfs niet na mijn botsing van vorig seizoen met Joseph Akpala, die me in een coma deed belanden.”

Hoe komt het dat Dante zich hier veel moeilijker kon aanpassen dan jij?

“Hij raakte meteen geblesseerd. Dan is het niet gemakkelijk. Maar toen hij daarna in de ploeg kwam, zorgde hij voor een meerwaarde. Met een goal tegen Cottbus bezorgde hij ons in de laatste seconden de drie punten, en in de slotmatch betekende zijn doelpunt tegen Dortmund onze definitieve redding. Maar bovenal zorgde hij voor stabiliteit in de defensie. Samen met mij en de andere verdedigers die hier samen met ons aankwamen, Paul Stalteri en Tomás Galásek, droeg hij zijn steentje bij tot de redding.”

Dante was op het einde inderdaad de grote held, terwijl de kranten hem drie maanden eerder toch een ballerina hadden genoemd?

“Och, je moet de Duitse populaire pers kennen. De paparazzi liggen altijd op de loer. Op oefenkamp zaten we met de hele ploeg in een gezellige brasserie en toch slaagden ze erin daar een foto van mij te nemen en die te publiceren met als onderschrift dat ik gesignaleerd was in een nachtclub. Je moet gewoon leren je zo goed mogelijk te beschermen en ervoor zorgen dat de fotografen je zo weinig mogelijk in het vizier krijgen. Daarom heb ik een villa gehuurd in een bosje met een veiligheidshek en bewakingscamera’s. De journalisten weten wel waar ik woon, maar ze laten me voorlopig met rust. Misschien omdat ze nog geen ranzige verhalen over mij kunnen vertellen.” ( lacht)

De shirtsponsor van Bayern betaalt 20 miljoen euro per seizoen, die van jullie amper vijf miljoen. Zijn jullie gedoemd om de top nooit meer te halen?

“In voetbal weet je nooit. Hoffenheim werd vorig seizoen zelfs herfstkampioen. En wie had op Wolfsburg durven wedden voor de titel? Bayern heeft zo’n grote sponsor nodig om de dure lonen te kunnen betalen, maar dat is geen garantie voor een titel.”

We horen tegenwoordig vaak spreken over de financiële problemen in Engeland. Het gaat ook slecht bij verschillende Italiaanse en Spaanse clubs. In Duitsland lijkt er op dat vlak echter weinig aan de hand te zijn …

“Bij Borussia zie ik in ieder geval niets wat de club uit zijn lood zou kunnen slaan. Duitse clubs bekijken alles sereen en rustig en doen geen gekke transfers. Het geld dat Bayern neertelde om Mario Gomez bij Stuttgart weg te halen is de enige uitzondering. Bij Real en vooral bij Manchester City gaat het er toch anders aan toe. Ik hoorde onlangs dat alle spelers daar een uurwerk zouden hebben gekregen ter waarde van 190.000 euro. Dat is toch te gek voor woorden. Duitse clubs pakken het verstandiger aan.”

Duitse gründlichkeit en discipline?

“Precies. Dat zijn geen clichés. Men neemt hier geen onnodige risico’s en hard werken is de boodschap. De voorbereiding is niet om mee te lachen: elke dag naar de fitness en trainingen van meer dan drie uur. Maar iedereen vindt dat normaal. Ik heb nog niemand horen protesteren.”

Vorig seizoen deed Magath zijn spelers bij Wolfsburg elke dag een heuvel beklimmen en daarbij moesten ze hun chrono verbeteren!

“Het heeft ook geloond want zijn team werd kampioen. Onder Hans Meyer, een soort Duitse Guy Roux, hebben ook wij vorig seizoen trouwens geleerd wat discipline is, want dat was altijd het eerste woord dat over zijn lippen kwam. Ook als we alleen ’s morgens trainden, moesten we tot 17 uur op de club lijven. De nieuwe coach Michael Frontzeck, is een stuk minder streng. Misschien dacht de clubleiding dat het na een seizoen met iemand met een ijzeren hand, tijd was voor een wat lossere aanpak.”

door pierre danvoye

Pas achteraf besefte ik dat ik bij een club kwam die veel tegengoals slikt.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content