Ik lach elke dag minstens 1 keer

Redactie Sportmagazine

18-05-2005, 00:00 Bijgewerkt op: 05-07-2022, 09:17

Maandag 9/5

Wie spreekt ? ‘Ik ben een levensgenieter en ik amuseer mij te pletter. Ik lach elke dag minstens 1 keer. Aangezien ik een heel mooi leven heb, is dat trouwens niet zo moeilijk. ‘

Gui Polspoel ! Maar dat was wel vóór de toewijzing van het nieuwe televisiecontract. Aan dat contract gaan tenonder : Canal Plus, Telenet Vlaanderen en vermoedelijk ook Belgacom zelf. Aan Polspoel heeft het niet gelegen. Vier matchen per dag. Auto in, vliegtuig uit. Ontbijten in Rome, lunchen in Madrid, dineren in Londen. De ene wedstrijd nauwelijks afgefloten, of de volgende was al op gang geblazen. En of het nu ging om de rechtsback van La Louvière of de derde keeper van Perugia, telkens wist Gui allerlei interessante verhalen schijnbaar moeiteloos uit zijn mouw te schudden.

Was de nacht gekomen en zou een ander doodmoe zijn bed opzoeken, dan verzorgde Polspoel nog de pornofilms. Koos de betere scenario’s, wat in dat genre geen sinecure is. Dubde met een wonderlijke mengeling van fantasie en ervaring de klank. En zorgde voor de onderschriften ten behoeve van onze vrienden die, door wat voor oorzaak ook, wat hardhoriger zijn geworden.

Verder dan ‘Oh, wat is dat lekker’, ging Polspoel het niet zoeken. Hoewel wij toch ooit, rond een uur of kwart over twee, eens zijn opgeschrikt toen er plotseling ‘Harder, harder’ op ons scherm verscheen. Maar zelfs die ene ‘Oh, wat is dat lekker’ moet nog op het juiste moment in beeld komen. Niets zo belachelijk, zelfs niet Geert Lambert, als een pornofilm waar ze volgens de ondertitels ‘Oh, wat is dat lekker’ zuchten, terwijl ze in een restaurant zitten te eten. Zoals wij eens gezien hebben op VT4.

Ondertiteling bij X-films is een vak apart. Een leek zal in al dat gekreun en gesteun nauwelijks een verstaanbare passage kunnen onderscheiden. Maar een expert als Polspoel drukt trefzeker op de knop : ‘Oh, wat is dat lekker. ‘ Dat moet ze verzucht hebben, die hoogblonde gymnaste.

En dit dreigt dus te verdwijnen, door de schuld van de Profliga. Ondank is ’s werelds loon, zullen we maar besluiten. Dat is in de pornobusiness niet anders.

Dinsdag 10/5

Kim Gevaert moet leren luisteren. Als Ivan Sonck zegt : ‘400 meter’, dan kan men dat eventueel nog beschouwen als van die typische droge humor, waarop Ivan een patent heeft. Ivan wás wel graag zelf atleet geweest, maar het enige wat hij ís geweest is sportjournalist. En geef toe : dat wenst geen ouder voor zijn kind. Ivan liep zelf ook, ja, wij hebben hem indertijd soms gevolgd met de auto. Na afloop deden niet zijn maar onze knieën zeer.

Maar als Roger Moens zegt : ‘Naar de 400’, dan is dat uiteraard iets anders. Roger is zowel qua prestaties, qua mentaliteit, als qua fair play, één van de grootste sportmensen die ons land ooit heeft gehad. Hij is bovendien commissaris van de gerechtelijke politie geweest en hij speelt golf. Twee bezigheden die beide, zij het niet in gelijke mate, moed en verstand vereisen. Als Moens beveelt dat je 400 moet lopen, dan loop je 400. En zonder tegenpruttelen. Zou Roger zeggen : ‘De marathon’, dan knoop je nog dezelfde middag je veters voor 42 kilometer.

Ze start één keer in een 400 en ze verpulvert meteen het eeuwenoude Belgisch record. Wat doet een beleefd meisje dan ? Ze zegt, met neergeslagen ogen en deemoed in de stem : ‘Ja, ik ben een koppig wicht geweest, maar nu zie ik het ook : mijnheer Moens en mijnheer Sonck hebben gelijk. ‘ Wat zegt Kim Gevaert ? ‘Die twee oude zakken ? Kennen er niks van. Ik loop wat ik wil en dat is niet de 400. ‘

Wij zullen hier eens schrijven wat Roger Moens niet over zijn atletenhart krijgt : ‘Om een medaille op 100 of 200 meter te pakken, moet je spuiten. Op 400 kan het misschien nog met trainen. ‘ Maar in Kampenhout weten ze het natuurlijk beter. Zoals gewoonlijk.