Op zijn achttiende, en met al twee volledige seizoenen in de benen, geeft de jongste parel van paars-wit zijn eerste grote interview. Een exclusief gesprek.

Als alles verloopt zoals voorzien, zal Youri Tielemans op zijn negentiende verjaardag honderd wedstrijden in eerste klasse op de teller hebben staan. Daar zijn dan niet eens de Europese wedstrijden, de bekermatchen en zijn eerste stapjes bij de Rode Duivels in verrekend. In dat geval kan men al spreken van een geroutineerde speler, terwijl de meesten op die leeftijd nog alleen maar kunnen dromen van een profcarrière. Youri Tielemans behoort tot degenen die alles wat vlugger doen dan een ander. Niet alleen vlugger, ook beter.

Heel wat beter zelfs.

Twee jaar geleden, op een zonnige zomermiddag, liet Tielemans van zich spreken met enkele fraaie baltoetsen. Vanaf nu moet men hem met ‘mijnheer’ aanspreken, zo zei Roger Vanden Stock kort nadat het goudhaantje op de dag van zijn meerderjarigheid zijn contract met vijf jaar had verlengd. Maar het jongensgezicht liegt niet: Young Youri is amper achttien. Een leeftijd waarop men doorgaans aarzelend zijn eerste stappen zet in de wereld van de volwassenen. Toch heeft Tielemans al wat gepresteerd. Vraag het aan Mathew Ryan, YohannThuram of Matz Sels, die door zijn toedoen de bal uit hun netten mochten vissen. Zulke vroegrijpheid valt op en spreekt aan, zeker omdat de jonge speler naast het veld een ander pad bewandelt dan andere volwassen collega’s die van het mondaine leven houden. Bij Thielemans verbaast men zich over zijn rijpheid en zijn beheerste uitspraken. Een goede leerling van het profvoetbal, helemaal anders dan Anthony Vanden Borre op die leeftijd. Een fenomeen op en naast het veld.

Wat zegt jou de datum 28 juli 2013?

YOURI TIELEMANS: ‘Mijn eerste profwedstrijd, tegen Lokeren. Dat was natuurlijk een speciale match, zeker omdat het voor eigen publiek was.’

Je debuut bracht veel enthousiasme teweeg, vooral door de precisie van je lange passes en je zin voor initiatief.

TIELEMANS: ‘Zo voetbal ik… Dat was misschien verrassend omdat het mijn eerste wedstrijd was. Bij de eerste twee, drie baltoetsen was ik wat gespannen. Daarom heb ik het spel simpel gehouden en vertrouwen opgedaan.’

Jij wilt altijd naar voren voetballen. Hoe is dat zo gekomen?

TIELEMANS: ‘Dat is wat ze ons leren bij de jeugd van Anderlecht. Of je nu een nummer 6 of 8 of 10 bent. Een middenvelder moet voor gevaar kunnen zorgen. Bij de profs heb ik die drang een beetje moeten afremmen en de keuze moeten leren maken tussen risico nemen of zekerheid inbouwen.’

Mohamed Ouahbi, de nieuwe assistent, coachte jou in meerdere jeugdcategorieën. Hij zegt dat je anders bent dan de anderen omdat jij in volle ren een lange pass kunt geven, zowel met links als met rechts.

TIELEMANS: ‘Dat heb ik geleerd tijdens individuele trainingen op Saint-Nicolas (de school waar RSCA mee samenwerkt, nvdr). Op die manier kan ik het spel versnellen.’

Naast je technische kwaliteiten kreeg je bij de jeugd ook veel lof vanwege je persoonlijkheid.

TIELEMANS: ‘Ik haat verliezen. Die competitieve kant heb ik al van jongs af. Als ik een match verlies, spreek je me beter niet aan. Ondertussen ben ik wel wat rustiger geworden, want het is niet gemakkelijk voor de mensen om mij heen. Maar mokken doe ik nog altijd als het slecht gaat.’

Is die competitieve kant beïnvloed geweest door je verleden als judoka?

TIELEMANS: ‘Ja. Judo is een individuele sport waarbij je gefocust en veeleisend moet zijn. Als je in het judo niet top bent, maak je geen kans om te winnen. Ik probeer dat te vertalen naar het voetbal. Maar ik denk ook wel dat ik soms te veeleisend ben voor mezelf. Te streng. Dat heb ik gaandeweg gemerkt tijdens die twee seizoenen dat ik in de eerste ploeg speel.’

Heb je er niet onder geleden dat je zo snel op een voetstuk werd geplaatst?

TIELEMANS: ‘Zodra ik twee, drie mindere wedstrijden had gespeeld, begonnen de mensen zich vragen te stellen – wat normaal is. Met die druk moet je kunnen omgaan als je bij Anderlecht speelt. Zelfs bij de jeugd was er druk, want we moesten alle wedstrijden winnen. Nu is het een ander soort pressie: van de journalisten, van de supporters, van de staf. En ook de druk die we onszelf opleggen, omdat we willen winnen, omdat we Anderlecht zijn.’

Afgelopen seizoen was je meermaals zichtbaar ontgoocheld door je eigen prestatie.

TIELEMANS: ‘Dan liep ik te mokken. Ik wist dat ik de kwaliteiten had om titularis te zijn, maar er zat iets niet goed in mijn hoofd. Op training deed ik altijd mijn best, maar in de wedstrijden legde ik me wat te veel nodeloze druk op. Ik wilde het te goed doen en daardoor begon ik net slecht te spelen. Maar elke jongere kent weleens een terugval, dat is normaal.’

Fabrice N’Sakala zei in dit blad dat spelers als Praet en Tielemans te veel in de watten zijn gelegd. Is je parcours niet te gemakkelijk geweest?

TIELEMANS: ‘Anderlecht heeft in elke jeugdcategorie een van de beste ploegen van België. Je wint bijna alle matchen en speelt dus zowat elk jaar kampioen. Het klopt dat het gemakkelijker is om in een goed team te spelen, zeker omdat ik bijna voortdurend dezelfde ploegmaats had. We vonden elkaar met de ogen dicht.’

KIN OMHOOG

Je bent graag gezien bij het publiek. Hoe komt dat volgens jou?

TIELEMANS: ‘Goh, ik denk misschien omdat ik een Brusselaar ben, omdat ik altijd bij Anderlecht heb gespeeld en ik echt voor de club leef…’

Ook je spelstijl is daar zeker niet vreemd aan.

TIELEMANS: ‘Ik ben opgegroeid bij Sporting en dus heb ik de huisstijl ingelepeld gekregen: altijd goed voetballen én winnen.’

En je speelt zelfverzekerd, met de kin omhoog. Moeten we daar een vorm van arrogantie in zien?

TIELEMANS: ‘Arrogantie heeft daar niks mee te maken. Anderlecht heeft 33 titels gewonnen, dat is niet niks. Veel mensen hebben niet graag dat Sporting altijd wint en dus willen ze ons laten doorgaan voor dikke nekken. Maar wij zijn niet arrogant, wij spelen gewoon ons voetbal.’

Je moet toch toegeven dat de jongeren van Anderlecht op toernooien de indruk geven dat ze zich beter voelen dan de rest?

TIELEMANS: ‘Maar neen, wij voelen ons niet beter… (lacht) Voor we naar een toernooi vertrekken, krijgen we altijd een briefing waarop men ons op het hart drukt om ons voorbeeldig te gedragen omdat we Anderlecht zijn. Tussen de wedstrijden door eten sommige anderen frieten of trappen ze wat lol, maar wij mogen dat niet. Sommigen aanzien dat misschien als arrogantie, maar daar heeft het niks mee te maken.’

Andere grote talenten van paars-wit, zoals Charly Musonda Jr of Adnan Januzaj, hebben ervoor gekozen om al heel jong Anderlecht te verlaten. Waarom bleef jij liever bij Sporting, terwijl je al snel aanbiedingen kreeg van buitenlandse clubs?

TIELEMANS: ‘Het is inderdaad verleidelijk dat je als kind door die grote clubs wordt gevolgd. De voornaamste reden waarom ik gebleven ben, is de school. Ik wou mijn studie hier in België afmaken. Mijn ouders moedigden dat aan. De tweede reden is dat ik zin had om bij Anderlecht te blijven.’

Droomde je er als kind van om te schitteren op de grasmat van het Constant Vanden Stockstadion?

TIELEMANS: ‘Uiteraard. Ik heb altijd een paars-wit hart gehad. Voor ik hier speler was, was ik supporter. Het is zeldzaam dat een jongen op zijn vierde bij een club begint te voetballen en er later de eerste ploeg haalt.’

CARRIÈREPLANNING

Dit jaar had je opnieuw de kans om te vertrekken. Waarom koos je ervoor je contract te verlengen nadat je al twee jaar bij de profs hebt gespeeld. En heb je getwijfeld?

TIELEMANS: ‘Helemaal niet. Ik wilde gewoonweg meerderjarig zijn voor ik bijtekende. Dat heb ik direct aan mijnheer Van Holsbeeck laten weten toen ik dat contract kreeg voorgelegd.’ Hadden je mindere prestaties te maken met bepaalde zaken die met je contractverlenging verband hielden?

TIELEMANS: ‘Neen, totaal niet. Dat zijn verhaaltjes van journalisten. Van Holsbeeck heeft me altijd op mijn woord vertrouwd.’

Je hebt twee jaar mogen proeven van de Champions League. Ben je dan niet ongeduldig om in een grote competitie aan de slag te gaan?

TIELEMANS: ‘Ongeduldig niet. Ik wacht het juiste moment af. Ik weet dat ik nog een jaar bij Anderlecht zal spelen. Verder denk ik nu niet.’

In de vertrouwde stal blijven terwijl topclubs interesse tonen, is dat een logische keuze in je carrièreplanning?

TIELEMANS: ‘Natuurlijk. Ik weet dat als ik deze zomer vertrokken was, ik bij geen enkele topclub gespeeld zou hebben. Hier kan ik progressie blijven boeken.’

Op welk vlak?

TIELEMANS: ‘Zoals de coach aangaf, moet ik nog meer spelvolume kweken, meer lopen zonder de bal en vaker in de rechthoek opduiken. Ik heb al een stap vooruit gezet, maar het is nog onvoldoende.’

Besnik Hasi heeft het ook over intensiteit.

TIELEMANS: ‘Ja, ik moet in staat zijn om het spel te vertragen en dan weer te versnellen. En daarvoor het juiste moment kiezen.’

Mitrovic leek er vaak alleen voor te staan in de zestien meter, het middenveld verleende weinig steun. Is dat een van de redenen waarom jullie de titel gemist hebben?

TIELEMANS: ‘Dat denk ik niet. Neem nu bijvoorbeeld de play-offs: we speelden bij momenten fantastisch voetbal, zoals op Brugge. Maar bij de rust stond het daar slechts 0-1 omdat we de acties niet wisten af te werken. En vervolgens slagen we er niet in om achteraan de nul te houden door die stilstaande fases. Het is de optelsom van dat alles dat ons de titel gekost heeft. Aan ons om daar conclusies uit te trekken.’

DE ECHTE TIELEMANS

Jean Kindermans, de directeur van het opleidingscentrum, verklaarde dat we de echte Tielmans zouden zien wanneer zijn studie afgerond was. Denk je dat zelf ook?

TIELEMANS: ‘Ja, want het was toch wel zwaar om die beide te combineren. Fysiek ging het nog, maar mentaal was het lastig. Wanneer de ochtendtraining erop zat, gingen mijn ploegmaats naar huis om te rusten, terwijl ik naar school moest. Ik had spreekbeurten, examens voor te bereiden… Nu ligt dat achter mij en ben ik blij dat ik het volgehouden heb. Ik voel me rustiger nu, al zal ik het me pas in september echt realiseren dat het voorbij is.’

Hoe ga je de extra vrije tijd invullen? Met PlayStation, zoals veel voetballers?

TIELEMANS: ‘Een namiddag PlayStation af en toe kan geen kwaad. (lacht) Maar ik heb het me nog niet echt afgevraagd.’

Je hebt een vriendin, je verdient geld, je leeft al twee jaar als een volwassene terwijl je pas achttien geworden bent. Vergeleken met je vrienden van die leeftijd is dat atypisch. Is dat soms moeilijk?

TIELEMANS: ‘Als men me soms op straat vraagt om een foto van mij te nemen, dan is dat wel raar. Maar de relatie met mijn echte vrienden is niet veranderd. En de anderen, die van de situatie willen profiteren, heb je snel door.’

Volgens Roger Vanden Stock heb je het vetste contract getekend uit de geschiedenis van Anderlecht. Bij zo veel geld verlies je toch gemakkelijk het hoofd, niet?

TIELEMANS: ‘Neen, helemaal niet. Dat van dat contract, dat wist ik zelfs niet. Ik ben niet geobsedeerd door geld.’

DOOR THOMAS BRICMONT ? FOTO’S BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

‘Wij zijn niet arrogant. We spelen gewoon ons voetbal.’ YOURI TIELEMANS

‘Ik ben niet geobsedeerd door geld.’ YOURI TIELEMANS