Dankzij haar vader, een gerenommeerd duivensportliefhebber, en haar oom, Standardlegende Roger Claessen, is Jany Andries-Tossens al van kinds af gepassioneerd door sport. Ook nu ze de 70 gepasseerd is, houdt ze vast aan een traditie op woensdagnamiddag: Sport/Voetbalmagazine lezen in haar veranda.
Jany andries-tossens: ‘Als nichtje van Roger Claessen was ik vroeger op school populair bij de voetbalsupporters. Zelfs de priester die godsdienst gaf en een groot Standardfan was, sprak mij geregeld aan. Ik weet niet of we geprivilegieerd waren, maar mijn zus en ik werden zelden of nooit berispt. En als er een avondcursus plaatsvond op de dag dat Standard voetbalde, werden wij meestal vrijgesteld.
‘Ik herinner me nog goed hoe we alles bijhielden wat over mijn oom verscheen. Zelf knipte ik alle artikels uit, ook de allerkleinste, en er stond bijna altijd iets in over Roger Claessen. ( lacht) Zelf gaf hij er niet om. Alles wat er in de media te lezen stond, gleed van hem af, zelfs als ze schreven dat hij graag uitging, veel feestte en een buitensporige levensstijl had.’
Duiven en vrouwenvoetbal
‘Mijn oom was zeven jaar ouder dan ik, maar af en toe nam hij me toch mee naar een feestje. Soms kwam hij om 3 uur ’s nachts aanbellen. We moesten dan lachen omdat hij nog dronken was. Mijn moeder kwam in het holst van de nacht uit haar bed om frieten voor hem te bakken of iets anders klaar te maken, vaak kip of haring. Ze wilde hem weer nuchter krijgen voor ze hem weer naar huis stuurde.
‘Oom Roger hield veel van mijn moeder. Als hij te veel gedronken had, zei hij tegen mijn vader: ‘Jammer dat jij met mijn zus getrouwd bent, anders had ik dat kunnen doen.’ Maar hij kwam ook heel goed overeen met mijn vader, hoor. Hij vroeg hem altijd om naar het stadion te komen bij de geladen duels die de nationale ploeg uitvocht met Nederland.
‘In ruil voor zijn steun hielp hij mijn vader met diens belangrijkste hobby, de duivensport. Samen met een Duitse ploeggenoot, Bernd Patzke ( die van 1962 tot 1964 voor Standard voetbalde, nvdr), reisde hij naar Berlijn louter en alleen om duiven te kopen. Ik mag zeggen dat mijn vader wereldbekend was binnen de duivensport. Hij deed vier keer mee aan wedstrijden in Taiwan en hij stond geregeld in de krant.
‘Met onder anderen Léon Semmeling stond mijn oom ook aan de basis van het vrouwenvoetbal in Weerst ( deelgemeente van Dalhem, provincie Luik, nvdr). Begin jaren 70 organiseerden ze tijdens het kermisweekend de eerste voetbalwedstrijd voor vrouwen in ons dorp. Er kwamen maar liefst 400 toeschouwers opdagen. We wonnen de wedstrijd met 5-0, mijn zus maakte alle doelpunten. Omdat het zo goed ging, is het team blijven bestaan. Zelf heb ik nooit gevoetbald, al hielp ik wel. Ik zat namelijk aan de kassa en zocht mee sponsors.’
Sport/Voetbalmagazine lezen, is voor mij de ideale manier om even aan niets anders te denken.’ Jany Andries-Tossens
Van Basten en KAA Gent
‘Ik heb niet alle exemplaren van Sport/Voetbalmagazine bijgehouden, maar wel degene die voor mij persoonlijk het belangrijkste waren. Mijn ouders lazen al Le Sportif 1967 en meer dan 60 jaar later lees ik op woensdagnamiddag nog altijd mijn Sport/Voetbalmagazine in de veranda. Het is voor mij de ideale manier om te ontspannen, om even aan niets anders te denken.
‘Ik lees alles, behalve de NBA, want daar ken ik niets van. Ik vind het heel leuk om iets nieuws te vernemen over tennis of wielrennen, maar wat ik wel een beetje mis, zijn sportartikels over het Duitstalig landsgedeelte. Al veertig jaar lang ben ik abonnee van Sport/Voetbalmagazine voor de uitgebreide reportages en de manier waarop ze geschreven zijn.
‘ James Storme, Lucien Spronck, Jean Nicolay, et cetera: ik kan de ploeggenoten/spelers van de generatie van mijn oom ( landskampioen met Standard in 1961 en 1963, nvdr) nog met gemak opsommen, want ik volgde hun prestatie week na week. Later supporterde ik vooral voor de fantastische Nederlandse ploeg met Van Basten, Gullit en Rijkaard, en daarna ook nog die met Edgar Davids.
‘Vanaf het moment dat mijn oom er weg was, verminderde mijn gevoel voor Standard en begon ik me meer te interesseren voor het Europese topvoetbal. Vooral de Bundesliga boeit me enorm. Af en toe ga ik ook een wedstrijd live bijwonen in het stadion. Zo ging ik twee jaar geleden samen met mijn zus naar KAA Gent-Tottenham kijken, een 1/16 finale in de Europa League. We beleefden een mooie voetbalavond, maar we waren maar net op tijd voor de aftrap. De gps had ons naar het oude Jules Ottenstadion gestuurd.’
De korte vragenronde
Abonnee sinds wanneer?
In 1976 heb ik het ouderlijk nest verlaten om te trouwen, maar ik ben al abonnee sinds het prille begin, veertig jaar geleden.
Favoriete team in het buitenland?
Bayern München en Borussia Dortmund.
Favoriete rubriek in Sport/Voetbalmagazine?
De column van Frédéric Waseige ( in het Franstalige magazine, nvdr). Je merkt gewoon dat hij meer van voetbal weet dan veel andere analisten. Hij heeft bovendien bij Alemannia Aachen gespeeld, net als mijn oom Roger. Ik waardeer ook de analyses van Marc Degryse, een icoon van het Belgische voetbal.
Meest opvallende cover?
Ik heb vooral goede herinneringen, maar de titel ‘ Roger Claessen s’était suicidé’ ( Roger Claessen pleegde zelfmoord, een titel uit 2007, nvdr) heeft ons als familie gechoqueerd. Het is bewezen dat dat niet klopt. Door het liederlijke leven dat hij leidde, was het niet abnormaal dat hij stierf aan een hartaanval.
