Net als vorig jaar, toen Anderlecht uiteindelijk als groepswinnaar uit de eerste ronde van de Champions League tevoorschijn kwam, is in Brussel weer gretig het underdogkleed aangetrokken. Eén uitzondering : Franky Vercauteren.
AS Roma, Real Madrid, Lokomotiv Moskou. Met deze drie clubs werd Anderlecht in dezelfde groep ondergebracht, waaruit twee ploegen naar de tweede ronde van de Champions League zullen doorstoten. Voor de meeste – bijna alle – betrokkenen in Brussel was het meteen vanzelfsprekend dat de beide tenoren Roma en Madrid de gelukkigen zullen zijn. “Anderlecht moet gaan voor de derde plaats”, riep iedereen, manager Michel Verschueren op kop. Bìjna alle, dus. Opvallend was de andere toon die assistent-trainer Franky Vercauteren als enige aansloeg. Drie keer winst thuis en één keer uit – bij Moskou – leveren twaalf punten op en daar moest Anderlecht toch maar voor gaan, rekende Vercauteren voor.
Is hij ambitieuzer dan de rest ? Franky Vercauteren begint te lachen : “Ik denk dat ik bewust wat overdreef. Als tegenreactie, ja, omdat je ambitie moet hebben. Voor mij wil dat zeggen : een ronde verder gaan. Misschien is twaalf punten lichtjes overdreven, wat ik zelf ook wel vond op het moment dat ik het zei, maar je moet tenminste die ambitie hebben. Met minder dan tien of twaalf punten ga je niet door, denk ik. Al ben ik de eerste om te zeggen dat wij ook met drie punten kunnen eindigen.”
Dat Anderlecht in het voorjaar, in de vorige Champions League, thuis Real klopte, is helemaal geen maatstaf. Omdat, zo weet ook Vercauteren, de Spanjaarden vooraf al zeker waren van een plaats in de kwartfinales en niet bijster gemotiveerd hun slotpartij in Brussel kwamen afwerken. Andere koek was het in Madrid, waar Anderlecht met 4-1 verlies nog goed wegkwam. Als speler kreeg Vercauteren er ooit een 6-1 om de oren. “Voor de wedstrijd lachten we nog met die 6-1, maar had Real vorig seizoen de hele negentig minuten gespeeld zoals de eerste vijfenveertig, dan hadden er méér dan zes in ons net gelegen. Bij 4-0 hebben ze de wedstrijd rustig uitgespeeld. Samen met onze wedstrijd in Manchester was dat een partij waarvan je zei : oei, oei, hier horen we niet bij. Op Lazio verloren we ook, maar daar zat veel meer in. Ook al waren ook zij in theorie een maat te groot voor ons, zij lieten op mij geen sterke indruk na.”
Kortom : “We zitten is een verre van gemakkelijke groep, maar we moeten ervoor gaan. We moeten nu niet zeggen dat we ergens achterin zullen hangen, dat we spelen voor de plaatsen drie en vier. Dat is verkeerd.”
Op verplaatsing in de vorige Champions League paste Anderlecht zich doorgaans aan aan de tegenstander. Thuis deed het dat minder. In het Vanden Stockstadion won het al zijn partijen, op de 1-4 tegen Leeds na. “Het zit er dik in dat we, de les van vorig jaar indachtig, daar serieus zullen over nadenken, op zoek naar een middenweg”, weet Vercauteren. “Vorig jaar kozen we voor spelers die meer defensief georiënteerd waren. Toch is er ons toen niks gelukt; zowel defensief als offensief konden we niets klaarmaken. Dit keer zal het een middenweg worden tussen een blok om het de tegenstander offensief moeilijk te maken, en een manier om zelf ook in aanvallend opzicht iets te proberen. Met veel volk voor de bal krijg je problemen, maar veel volk achterin houden biedt evenmin zekerheid. Als je er zelf niet uitkomt, is dat slechts een voordeel voor een ploeg als Real. Het talent waarmee zijn spelers acties kunnen maken, komt immers het best tot zijn recht als zij op de helft van de tegenstander kunnen voetballen.”
Zidane, Raul, Figo, Helguera, Makelele… Er wordt snel geroepen dat Real Madrid het sterkste clubelftal ter wereld heeft. Vercauteren echter zegt dat hij AS Roma offensief sterker vindt. “Bij Real heb je Raul, maar ik vond dat ze toch iets misten, een breekijzer. De complementariteit die Roma heeft met Montella, Batistuta en Totti, hebben zij niet. De rest van Roma ken ik minder, of toch onvoldoende, om te vergelijken. Het middenveld van Real is wel ontzettend sterk, maar centraal in de verdediging hebben ze toch hun problemen gekend. Mijn conclusie dus is dat er verleden jaar betere ploegen waren dan Real, maar als je ze laat spelen, draaien ze toch nog altijd een versnelling hoger dan wij.”
Inter, Bologna, Lazio : op papier waren de Italiaanse tegenstrevers die Anderlechts pad in de voorbije seizoenen kruisten altijd een tikkeltje sterker. In de praktijk echter kwam paars-wit – vooral thuis – telkens met een uitstekende prestatie voor de dag. Toeval ? Vercauteren denkt van niet : “Italianen hebben op verplaatsing doorgaans allemaal dezelfde mentaliteit. Ze houden de boel achterin dicht, een gelijkspelletje volstaat. Georganiseerd en defensief, niet uit op winst, weinig durf, weinig lef. Ik ben helemaal niet zeker dat Roma naar hier komt met twee spitsen en daarachter Totti.”
Zegt hij daarom dat er voor Anderlecht in eigen huis tegen zo’n ploeg iets valt te halen ? “Ja. Ik denk dat we ervan moeten kunnen profiteren, zoals vorig jaar, dat die ploegen met zo’n instelling naar hier zullen komen. Zeker in zo’n vroeg stadium van de Champions League.” Italianen bezondigen zich nogal makkelijk aan onderschatting van de tegenstander. “Dat denk ik wel. Ik lees niet zoveel kranten, maar ik denk wel dat zij er al van uitgaan dat ze naar de tweede ronde doorstoten. Zie hoe Lazio hier vorig jaar kwam voetballen : achteraan bleef het in stelling, op het middenveld ook en daarvoor was er één of anderhalve spits die zijn plan moest trekken.”
Anderlecht, zo leerde de geschiedenis Vercauteren, heeft het thuis meestal het moeilijkst met ploegen die durven. “Ploegen die vanuit een goeie organisatie vertrekken, maar wel veel volk naar voor brengen. Ploegen die hier kwamen verdedigen, kwamen altijd in de problemen.”
Wat denkt Franky Vercauteren van de derde tegenstander, Lokomotiv Moskou of FC Tirol ? “Vervelend. In die zin dat je verplicht bent er zes op zes tegen te halen. Dus ook daar op verplaatsing iets stelen, minstens een gelijkspel. Dat we nu nog niet weten wie de tegenstander wordt, vind ik niét vervelend. We gaan die replay ter plaatse bekijken en als je een ploeg één keer hebt gezien, heb je de grote lijnen toch vast. Tenslotte is het toch vooral je eigen niveau dat bepaalt hoe ver je geraakt.”
Ploegen uit Moskou voetballen graag. “Ja, maar meestal via de counter. Ze laten het spel liever door de tegenstander maken. Bovendien zijn ze vervelend om te bekampen als ze op voorsprong komen.” Dus : alles over de offensieve boeg gooien. Of toch, zoals vorig jaar in Kiev, weer zekerheid inbouwen en dan op een kater lopen ? “Dat is een vraag die we ons hier stellen”, antwoordt Vercauteren. “Spelen met twee spitsen én Aruna én Stoica én Said… In sommige thuiswedstrijden, als de tegenstander weigert door te schuiven, kun je dat doen. Maar in wedstrijden waarin je veel balrecuperatie nodig hebt, ga je een en ander toch moeten omgooien. Ik denk dat we, zeker met de groep die we nu hebben, geregeld zullen moeten wisselen. Vorig seizoen had je een stramien. Eigenlijk wisselden we maar op één positie : Stoica of Van Diemen was dan de keus. En de vraag blijft : hadden we niets omgegooid, hadden we dan in die wedstrijden nog meer tegengoals gekregen ? Misschien dat we zelf meer hadden gescoord, maar dan was het 7-2 of 7-3 in plaats van 4-1 of 5-1 geworden.”
Hoe tevreden is hij over de eigen ploeg bij de start van een nieuwe campagne ? Vercauteren : “Niet zo. Wel inzake resultaten, maar naar de manier en de basisploeg toe zijn er te veel vraagtekens en te veel afwezigen. Jongens die de basis gemist hebben. Baseggio en Stoica zijn twee namen die me zo te binnen schieten, maar er zijn er nog. Jongens die bijna niet trainden en volgende week aan een tempo met om de drie dagen een wedstrijd voor de leeuwen worden gegooid. Zowel voor hun niveau – dat zal waarschijnlijk maar zo en zo zijn, als voor nieuwe letsels is dat heel gevaarlijk. Daarnaast zijn er jongens als Mornar of De Bilde die een serieuze achterstand hebben, dat nu zouden moeten inhalen, maar het niet kunnen door kleine blessures. Die zaken vervelen me een beetje veel. Ze zijn niet klaar. Misschien spartelen ze er wel door, maar ik vrees dat ze er op een zeker moment zullen voor betalen. Nog anderen staan achter, Yves zocht naar zijn beste conditie, Aruna heeft altijd verder gespeeld, wat ook gevaarlijk is, Yachtchouk kent zijn ups en downs, met Oyen weten we niet waar we aan toe zijn, Van Hout wordt pas ingewerkt op een nieuwe positie. Veel vraagtekens.”
door Peter T’Kint
