Vladimir Volkov voetbalt en leeft met passie. ‘Ik ben heel vertrouwd met de mentaliteit die nodig is om te kunnen winnen.’ Maak kennis met de nieuwe Servische linksback van KV Mechelen.

Er is kans dat wie op YouTube beelden van Vladimir Volkov bekijkt aan Vital Borkelmans zal denken. T1 Aleksandar Jankovic gaf al aan dat zijn profiel anders is dan dat van zijn aan Anderlecht verkochte landgenoot Ivan Obradovic: minder technisch, meer vechter. ‘Misschien is dat wel juist uitgedrukt’, zegt de nieuwe Servische linksachter van KV Mechelen daar zelf over. ‘Ik speel graag hard, ik hou van fysiek contact, ik kan aanvallen en verdedigen en ik kan negentig minuten op en neer lopen. Het is wel de eerste keer dat ik in een 3-5-2-systeem speel en dat vergt aanpassing, tactisch, maar ik spreek daar veel over met de coach en ik denk dat ik er klaar voor zal zijn. Een rol waarin ik de hele linkerflank moet bestrijken, moet mij met mijn karakter en kwaliteiten wel liggen.’

Vovo

Zijn naam klinkt Russisch en is dat ook. ‘Mijn overgrootvader was van Moskou’, vertelt hij. ‘Tijdens de Russische Revolutie van 1917 vluchtte hij naar Joegoslavië en begon daar in Belgrado te werken.’ Hijzelf groeide er op tussen de genummerde woonblokken van Novi Beograd, een stadsdeel op de linkeroever van de Sava dat tijdens het beleid van Slobodan Milosevic in verval geraakte. Wanneer het woord oorlog valt, valt er een stilte. ‘Hoe ik mij toen voelde, dat kan ik je niet uitleggen. Dat gevoel ken je niet, geloof me.’

Wat leerde je ervan?

‘Dat er na een oorlog alleen verliezers zijn, dat vrede het beste is voor de wereld en dat de juiste woorden de sterkste deuren kunnen openen.’

Voetbal is in zijn jeugd zijn eerste liefde, hoewel niemand in de familie voetbalde. ‘Mijn vader werkt bij de politie, maar in een administratieve functie. Mijn moeder is thuisgebleven na de geboorte van mijn jongere broer Aleksandar in 1995. Hij studeert nog. Economie. Toen ik klein was, werd bij ons in de buurt vooral gevoetbald en op mijn zevende ben ik naar de academie van FK Radnicki gegaan. Dat is maar tien minuten rijden. Ik bleef er elf jaar.’

Sindsdien voetbalde hij voor Graficar Beograd, Zeleznicar Beograd, BSK Borca, Portimonense, OFK Beograd, FC Sheriff Tiraspol en de voorbije vier jaar voor Partizan Beograd. Na Servië, Portugal en Moldavië is hij met België al aan zijn vierde voetballand toe. ‘Oké, maar Portugal, dat duurde niet lang. Ik ging naar daar, voelde mij er niet gelukkig, wilde terugkeren en keerde ook snel terug. (lacht) Dat zou ik nu toch anders aanpakken. Tiraspol was een goeie club, maar de standaard van het voetbal en het leven in Moldavië was niet zo hoogstaand. Ik deed er wel veel internationale ervaring op. We bereikten twee keer de poulefase van de Europa League en speelden zo tegen Fenerbahçe, AZ, Dinamo Kiev, Steaua Boekarest, Twente en Bate Borisov. Ik hield aan mijn verblijf daar ook een nickname over: Vovo. Dat zeggen ze in Rusland tegen iedereen die Vladimir heet en zo noemen ze mij nu ook in Servië. Ook bij Partizan speelde ik veel Europese wedstrijden, vorig seizoen onder meer tegen Tottenham en Besiktas.’

Eén keer kwam hij voor Servië uit, op 4 november 2011. Daarna koos hij voor het sinds 2006 onafhankelijke Montenegro. ‘Die interland met Servië was een oefenwedstrijd in Honduras’, vertelt hij. ‘Maar dat was moeilijk na een lange reis via Mexico en in zo’n klimaat als ginder. Toen ik uit het vliegtuig stapte, kon ik bijna niet ademen.’ De concurrentie was er ook zwaar, met onder meer Aleksandar Kolarov van Manchester United in de selectie. ‘Mijn keuze voor Montenegro is intussen een goeie gebleken. Ik kan mij er tonen. Meer wellicht dan bij Servië mogelijk was geweest.’ Zijn debuut voor Montenegro maakte hij op 25 mei 2012 in Brussel in de op 2-2 geëindigde vriendschappelijke match tegen België. Hij bleef er niet onopgemerkt: hij pakt een gele kaart en bij een snelle counter strandt een lob van hem over Thibaut Courtois op de lat.

Montenegro droomt sinds zijn onafhankelijkheid van een deelname aan een groot toernooi. Maar ook het EK van volgend jaar in Frankrijk dreigt het te missen, nadat eind maart in Podgorica de incidentrijke kwalificatiewedstrijd tegen Rusland voortijdig afgefloten moest worden nadat de bezoekende keeper was getroffen door een vuurpijl – en voor de groene tafel verloren werd met 0-3. ‘Heel jammer, maar we geven niet op’, zegt Volkov. ‘Mathematisch kunnen we ons nog kwalificeren, als we in Rusland gaan winnen en thuis Oostenrijk kloppen; en als we uiteraard in september ook de eerstkomende wedstrijden tegen Liechtenstein en in Moldavië tot een goed einde brengen.’

Privé

Hij voetbalt met passie en staat ook met hart en ziel in het leven. Zijn liefdesleven was tot nu toe bewogen. Op sociale media is hij onder meer te zien met fitness queenAna Marija Zujovic aan de arm. ‘Zij is een ex-vriendin, maar dat is al drie jaar geleden.’ Op zijn linkerbovenarm staat sinds tien maanden een grote tattoo: engelen in de vorm van een vrouwengezicht en een roos als symbool van verzachtende liefde. ‘That’s me.‘ (lacht)

Mechelen is niet te vergelijken met de bruisende partytown Belgrado. Maar dat geeft niet, benadrukt hij. ‘Het is goed dat het hier veel rustiger is. Ik ben nu 29 en wil stabiliteit in mijn leven. Vorig jaar beëindigde ik eindelijk mijn universitaire studie economie en hier wil ik blijven studeren: ik wil Nederlands leren.’ Of hij er zijn hobby zal kunnen beoefenen, weet hij nog niet. ‘Mijn hobby is kickboksen. Ik denk dat het een goeie training is voor een voetballer: je werkt hoofdzakelijk met je eigen lichaamsgewicht, je werkt aan je explosiviteit en aan je stabiliteit en dat is ook voor een voetballer heel belangrijk. Een van mijn vrienden is Europees kickbokskampioen Stevan Zivkovic.’

Hij behoort tot de Servisch-orthodoxe geloofsgemeenschap, maar is niet naïef. ‘Dat ik nu de man ben die ik wilde worden, komt doordat ik durfde dromen, geloofde dat het mogelijk was om mijn dromen met de steun van God te verwezenlijken, maar vooral omdat ik er zelf veel voor deed om ze mogelijk te maken. Vanzelf gaat het niet.’

We zitten te praten in de hoofdtribune. Aan de overzijde wordt ijverig aan een nieuwe tribune gewerkt. KV Mechelen kwam vorig seizoen via play-off 2 dicht bij Europees voetbal en wordt dit seizoen getipt als kandidaat voor play-off 1. ‘We zullen proberen’, zegt Volkov, ‘nog beter te doen dan vorig seizoen.’ Hij is alvast veel gewoon. De voorbije zes jaar speelde hij vijf keer kampioen. Hij is het gewoon om te winnen. ‘Ik ben vooral heel vertrouwd met de mentaliteit die nodig is om te kunnen winnen.’

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE