Steeds meer wordt Nastja Ceh de patron die Club Brugge ooit in hem gezien heeft. ‘Was ik hier met hetzelfde brein als in het begin blijven rondlopen,’ bedenkt hij, ‘dan speelde ik nu in tweede klasse of misschien wel weer in Slovenië.’ Woensdag in Dortmund !

Waarom lukt het de ene week om Borussia Dortmund te kloppen en de andere week niet om La Louvière te verslaan ? Waarom blonk Nastja Ceh toen uit en was hij nu onzichtbaar ? Waarom zou je woensdag Koller, Amosoro, Rosicky, Addo en consorten kunnen stoppen als je zaterdag niet eens greep hebt gekregen op Odemwingie, Djamba-Shango, Ishiaku en Murcy ? Waarom zou Club Brugge zich woensdag ten nadele van Borussia Dortmund kwalificeren voor de Champions League ? “Omdat het voetbal is”, zegt Nastja Ceh (25). “Tegen La Louvière hebben we het altijd moeilijk, ik heb het nooit anders geweten. Het is een misstap, maar dat kan gebeuren, en het seizoen is nog lang. Misschien lag het wel aan de voorbije interlands. Ik voelde mij alleszins wat moe, wellicht omdat we met Slovenië om vijf uur in de vooravond en bij 35 graden hadden moeten spelen. Komende woensdag wordt het helemaal anders. Borussia Dortmund voetbalt, La Louvière countert. En wij zullen topfit zijn.”

Welke wedstrijd verwacht je in Dort- mund ?

Nastja Ceh : “Daar kunnen we vooraf natuurlijk úren met journalisten over praten ( lacht), maar daar schieten we niks mee op. Voor ons is het allerbelangrijkste concentratie. We zullen er uiteraard álles aan doen om ons net als vorig seizoen te kwalificeren voor de Champions League, maar daarvoor hebben we zoals de trainer zei een twééde goeie dag nodig. Pas dan maken we kans om ons te plaatsen, mits een beetje geluk ook nog. Kennen we geen geluk, dan zetten we alles op de Uefabeker.”

Wat versta je onder concentratie ?

“Er geconcentreerd naartoe leven, zodat we vanaf de eerste minuut zeer alert en agressief in de wedstrijd zitten, zoals in de heenwedstrijd. Iedereen goed bewust van wat op zijn positie zijn taak is ook. De linksback, de rechtsback… iederéén. We moeten een team zijn. Als dat zo is, ben ik ervan overtuigd dat je woensdag een zeer goed Club Brugge zult zien. Vergeten we niet dat Dortmund moet scoren. Zij moeten dus aanvallen. Maar we moeten natuurlijk ook niet zo dwaas zijn om op 0-0 te gaan spelen. We moeten onze kans gaan. Veel kansen zullen we wel niet krijgen, ik hoop dat we de weinige zullen grijpen.”

Kansen benutten, is verre van de grootste kwaliteit van Club Brugge, toch ?

“Dat weet ik nog niet zo zeker. We hebben goeie spitsen, ik hoop dat we woensdag op het goeie moment zullen scoren. Goals maken is ook niet zo simpel, hoor. Meestal is er weinig tijd voor. Die eerste kans van mij thuis vond ik bijvoorbeeld niet voor honderd procent een doelkans. Het beste was zelfs geweest de bal aan te nemen en Sandy te bedienen, zoals de trainer terecht opmerkte. Hij had gelijk, maar het moet zo snel gaan, hé.”

Waar liggen jullie kansen ?

“De wetenschap dat we een team zijn met een groot hart sterkt ons in de overtuiging dat we het kunnen halen. Ik denk dat onze belangrijkste kwaliteit is : één voor allen en allen voor één. Onze kans bestaat erin dat we een groter hart zullen moeten tonen dan Borussia Dortmund.”

Dat lijkt bijna onmogelijk, tegen Duitsers.

“Ja, ware het niet dat er veel buitenlanders in die ploeg spelen ( lacht). De supporters moeten we niet vrezen, denk ik, al zijn er 60.000. Vorig seizoen waren er in Barcelona nog meer en toch stelden we hen voor problemen. Het zou niet slecht zijn, moesten we het woensdag met 3-2 even goed doen als daar toen (lacht).”

Stemt het gedwongen forfait van Flavio jou iets optimistischer ?

“Aan Flavio denk ik niet, noch aan Wörns, noch aan eender wie die misschien wel of misschien niet zal meedoen. Het zou dwaas zijn om te beginnen denken dat we meer of minder kans maken omdat die wel of die niet zal meespelen. Borussia telt wel meer goeie spelers, maar ze zijn wel ook allemaal van vlees en bloed. We moeten geconcentreerd zijn op ónze wedstrijd.”

Gaëtan Englebert is terug. Weegt de zware concurrentie niet op de sfeer in de groep ? Want er is ook intern een zware strijd te voeren. Voor iedereen geldt : het is hij of ik ? !

“Je moet vechten voor je plaats, ja. Je moet zorgen dat je sterk staat en alleen jijzelf kan daarvoor zorgen. Kiezen, is het werk van de trainer, hij moet daarover nadenken. Spelers staat maar één ding te doen : zichzelf tonen en goed werken zoals ik doe. Ik was compleet dood, weet je nog. Als ik met hetzelfde brein was blijven rondlopen zoals in het begin hier, speelde ik nu in de Belgische tweede klasse of misschien zelfs wel opnieuw in Slovenië. Gelukkig heb ik hard gewerkt en mijn denken compleet veranderd. Ik heb mij aangepast, aangepast aan wat de coach van mij verwacht. Mijn vader is daarbij belangrijk geweest. Nu nog blijft hij het zeggen : wees niet nerveus, werk gewoon. Probeer zo goed mogelijk je best te doen, jij moet de trainer zo ver krijgen dat hij in jou begint te geloven.”

Ook Alin Stoica lijkt het begrepen te hebben. Verrassen zijn prestaties jou ?

“Achteraf bekijk ik nooit een wedstrijd, behalve de beelden waar de trainer ons op meetings mee confronteert. Ik kan dus moeilijk oordelen over hoe Alin speelt. Hij is een goeie speler, maar dat is iedereen bij ons. En iederéén geeft 110 % procent. Dat is de reden dat we Borussia Dortmund konden kloppen. Vorig seizoen ging het uitstekend met Timmy en Gaëtan, tot nu toe ging het dat ook met Alin. We zijn een goed team, als we iemand moeten missen, verandert er niet veel.”

In de tweede helft tegen Borussia Dortmund werd de driehoek op het middenveld omgedraaid en speelde je naast Timmy Simons in de rug van Alin Stoica. Gebeurde dat op eigen initiatief of op aangeven van de trainer ?

“Het was een ingreep van de coach, omdat Borussia offensiever begon te spelen en wij bij de start van de tweede helft in de problemen kwamen.”

Wordt dat ook de aanpak in Dortmund ?

“Ik heb er, echt waar, geen flauw idee van.”

Je lijkt steeds meer de patron te worden van Club Brugge, zoals je bij je komst ook werd aangekondigd. Niet met woorden of gestes, maar met je voeten. Heb je ook niet dat gevoel ?

“Geloof me of niet, maar ik hou me met dat soort beschouwingen niet bezig. Het enige wat ik wil, is zo goed mogelijk voetbal spelen. Anders kan ik het niet uitdrukken. Ik speel voor het team, niet voor mezelf. Alleen kan een speler niks, hij heeft een team nodig. Ik ben zeer gelukkig dat ik in deze ploeg kan spelen en ik probeer er iedere keer mijn best voor te doen.”

Na de meniscusoperatie aan je rechterknie was je haast meteen weer op niveau. Hoe doe je dat ?

“Ik weet het niet ( lacht). Ik weet alleen dat ik voor mijn doen te lang heb moeten stilzitten en dat ik het daar lastig mee heb gehad. Ik ben het niet gewoon zo lang te moeten stoppen, want dit was de eerste blessure in mijn carrière. Normaal tennis ik tijdens de zomervakantie iedere dag, maar dat ging dus niet. En toen ik hier kwam, bleek mijn knie ontstoken en moest ik nog veertien dagen rusten. Ik ben, geloof ik, maar rond 20 juli kunnen beginnen lopen.”

Je kunt anders niet klagen over het moment van je blessure : op de laatste wedstrijd van het seizoen. Tenzij je liever tennist in de zomer natuurlijk.

“Ja, dat is juist ( lacht). Middenin de competitie was natuurlijk nog veel vervelender geweest. Bovendien, toen ik weer begon te trainen, stelde ik vast dat ik niet alle conditie verloren had. Anders zou ik nu niet constant twee wedstrijden per week kunnen spelen, met Club Brugge en de nationale ploeg. Ik doe er dan ook alles voor, ik lééf ervoor. Mijn hoofd is vrij, ik ben gehuwd en mijn vrouw is bij mij, ik leef hier graag in deze stad en ik doe mijn job.”

Je lijkt almaar beter te worden. Behalve dat je techniek en je spelinzicht tot hun recht komen, lijk je ook steviger op je voeten te staan en lijkt je loopvermogen toegenomen. Zie ook je infiltraties de eerste helft tegen Borussia Dortmund.

“Dat voel ik ook, maar het verschil is zelfvertrouwen. Alleen met zelfvertrouwen kan je je volledig potentieel tot ontwikkeling brengen. Nu ik weet hoe ik op mijn positie moet spelen, denk ik dat ik van wedstrijd tot wedstrijd bijleer. En confrontaties als tegen Borussia Dortmund zijn natuurlijk mooie gelegenheden om te laten zien wat we hier hebben opgebouwd, kansen ook om nog beter te worden.”

Vorige week stond je met Slovenië aan de aftrap van de vriendschappelijke interland tegen Hongarije ? Ben je ondertussen ook daar basisspeler geworden ?

“Ik weet het niet ( lacht). De laatste zes maanden, het laatste jaar zeg maar veranderde er alleszins ook daar veel voor mij. Dit was mijn derde opeenvolgende wedstrijd. Het was zwaar in de hitte, maar ik ben tevreden, met toch ook weer een assist.”

Je speelde er achter de spitsen, met twee verdedigende middenvelders in je rug. Is dat niet nog altijd je favoriete rol ?

“Ja, maar ik ben ook gelukkig hier, hoor. Ook mijn rol hier in de linkerzone speel ik graag nu ik ze gewoon ben.”

Wat vinden Srecko Katanec en Bojan Prasnikar, de vorige en de huidige bondscoach van Slovenië, van je evolutie ?

“Ik denk dat ze verrast zijn mij zoveel te zien lopen en zoveel verdedigend werk te zien verrichten. Prasnikar was alleszins zeer positief over wat hij van mij en van de ploeg zag in de wedstrijd tegen Borussia Dortmund. Hij zou normaal in Brugge zijn komen kijken, maar er kwam iets tussen en uiteindelijk keek hij thuis naar televisie op de Duitse zender. Hij was verrast dat we wonnen en zoveel kansen hadden weten te creëren tegen een ploeg als Dortmund. En hij had spijt dat hij de wedstrijd niet live had bijgewoond.”

Je moet wat blij zijn dat je hebt doorgebeten in de hier in Brugge voor jou aanvankelijk zeer harde tijden ?

“Ja, natuurlijk. Het eerste seizoen was moeilijk, maar ook belangrijk. Ik leerde toen veel dat ik niet alleen in het voetbal, maar ook in het leven wil gebruiken.”

Twijfel nooit aan jezelf !

“Inderdaad. Er is geen enkele reden om te denken dat je iets niet zal kunnen, want zie naar mij : het eerste seizoen hier in Brugge was ik een mislukte transfer en… help mij eens, wat was ik toen nóg allemaal ( grijnst) ?”

Zwakste Schakel, Flop van het Jaar…

“Geen probleem, hoor, gaat u rustig verder ( lacht).”

Putte je er kracht uit ?

“Niet om het ongelijk van journalisten te bewijzen, niet uit revanchegevoelens tegenover mensen die toen niet in mij geloofden, maar om mezelf te bewijzen dat ik het kan, om mezelf te bewijzen dat ik in mezelf geloof.”

Wat er geschreven wordt, laat je koud ?

“Mijn job is voetbal spelen, die van jullie is over voetbal te schrijven. Er zijn spelers die journalisten indelen naargelang ze goed of slecht over hen schrijven. Wie positief over hen schrijft, is een goeie, wie negatief schrijft, is een slechte. Maar twee weken later klopt het al niet meer, want de goeie heeft ondertussen iets negatiefs over hen geschreven en de slechte iets positiefs ( lacht). Ik begrijp dat het onmogelijk is als journalist altijd positief over iemand te schrijven, al zou je dat misschien nog zo graag doen. Het is niet realistisch, want ieder mens maakt fouten in zijn leven. Het kan natuurlijk wel altijd, altijd positief schrijven, maar na een tijd zal men zeggen : ofwel is die journalist achterlijk ofwel krijgt hij geld om altijd positief te schrijven ( lacht).”

Ben je gelovig, vond je in crisismomenten steun bij God ?

“Neen. Ik geloof niet in God. Ik zeg niet dat het goed of slecht is te geloven in God, maar ik doe het niet. Ik ben ook niet bijgelovig ; ik heb, echt waar, geen enkel ritueel. Ik hou mij alleen bezig met de realiteit. Die is dat ik zo goed mogelijk voetbal wil spelen en dat dat in de eerste plaats van mezelf zal afhangen of ik daarin slaag of niet. Het allerbelangrijkste is dus in jezelf geloven. Ik heb toen, zoals ik al vaker zei, geleerd dat je op elk moment fysiek en mentaal op alles voorbereid moet zijn. Ik dank de supporters dat ze mij al die tijd zijn blijven steunen.”

Je bent een jeugdidool. Welke boodschap heb je voor jonge voetballertjes ?

“Werk hard en denk aan niets anders dan aan voetbal. Respecteer jezelf en anderen. Weet ook dat niet iedereen goeie bedoelingen heeft, dat het er in het voetbal niet altijd eerlijk aan toegaat, maar trek niet te snel conclusies. Neem voor alles je tijd.”

Heb je zelf ook nog een idool ?

“Ja. Beckham, omwille van zijn vrije trappen. En Zidane, omwille van zijn manier van spelen.”

Ben je al in het bezit van hun shirt ?

“Neen, maar ik hoop weldra in het bezit te geraken van dat van Zidane. Ik probeerde het al toen we met Slovenië tegen Frankrijk speelden, maar Zahovic was mij voor. Maar volgende week spelen we weer tegen Frankrijk en dan zal ik nog eens mijn kans gaan.”

Hoe doe je dat met meer kans op succes ? Afspreken voor de wedstrijd al ?

“Neen ( lacht). Dat is net wat ik bedoel met concentratie. Daar denk ik pas aan na de wedstrijd, als de derde speelhelft begint ( lacht). Dan is het ook weer een kwestie van concentratie, van alert zijn, hoor, om meteen na het laatste fluitsignaal de knop om te draaien en een spurt richting Zinedine in te zetten ( lacht).”

Wat doe je ermee ?

“Ik bewaar alle shirts die ik al wisselde thuis in Slovenië.”

Waarom, wat heb je eraan ?

“Voor later, voor het nageslacht, om ze te tonen aan de zoon of zonén die ik hopelijk ooit zal hebben. Want bij een dochter moet je daar niet mee afkomen, zeker ( lacht) ?”

Hoe zie je momenteel je toekomst als voetballer ?

“Geloof me of niet, maar ik denk alleen nog aan de volgende wedstrijd. Ik wil mijn toekomst ook niet kennen. Wat er binnen zes maanden of een jaar zal zijn, interesseert mij niet. Ik hou mij dus niet bezig met daarover na te denken. Het is energieverspilling. Toekomst bestaat op zich ook niet, toekomst wordt bepaald door wat je nu doet. Iedere dag maak je je toekomst. Zorgen hoef ik mij daar dus niet over te maken, als ik dagelijks doe wat er gedaan moet worden.”

door Christian Vandenabeele

‘Onze belangrijkste kwaliteit is : één voor allen, allen voor één.”Ik hoop binnenkort in het bezit te zijn van een shirt van Zidane.”We zullen een groter hart moeten tonen dan Dortmund.’