Mocht tv-presentator Bruno Wyndaele je hebben uitgenodigd voor zijn programma ‘Beste vrienden’, wie had je dan meegenomen ?
“( denkt na) Wietse, mijn jongste zoon. Hij is 23. Van onze drie kinderen is hij de enige die nog thuis woont. Daardoor groeit de band tussen ons nog elke dag. Hij is een goede vriend. We praten over alles en doen veel samen.”
Als je het uiterlijk van iemand anders zou mogen overnemen, met wie zou je dan willen ruilen ?
“Ik ben qua uiterlijk altijd een grote fan geweest van Alain Delon ( eenFranse acteur, nvdr). Ik denk dat hij vrij goed geconserveerd is, zoals ze dat zeggen. Hij komt er voor zijn leeftijd nog prima voor en heeft een expressieve blik.”
Wat was in je kindertijd je favoriete speelgoed ?
“Knikkers. Je begon met één en veroverde er via spelletjes almaar meer, zodat je op het einde met een hele verzameling fier naar huis trok. Het was universeel speelgoed. Alleman deed mee, dat was bij voetbal niet altijd het geval.”
Heb je ook wel eens met poppen gespeeld ?
“Helemaal niet.”
Eerlijk ?
“Nooit behoefte aan gehad.”
Met welke voetballer zou je graag eens een diepte-interview maken ?
” Timmy Simons. Een man die in alle omstandigheden nuchter is gebleven. Iemand die uit het niets naar het allerhoogste niveau is geklommen. Ik denk dat hij ook een verhaal heeft rond het voetbal. Dat mis ik soms bij andere spelers.
“Simons’ eenvoud siert hem. Een bijzondere man in het voetbalmilieu. Hij intrigeert. Ik zou wel eens willen horen wat hij allemaal heeft moeten doen en laten om er te komen. En hoe hij zichzelf constant blijft opladen om telkens opnieuw die goede prestaties te leveren. Te veel mensen – ook buiten de voetbalwereld – teren op één geleverde prestatie. Mensen die constant een hoog niveau kunnen aanhouden, worden misschien te weinig bejubeld.”
Wat interesseert je naast het voetbal ?
“Ik schep er enorm plezier in om met mijn kleinzoon van zestien maanden bezig te zijn. Ik vind het grootvaderschap nog mooier dan het vaderschap. Op mijn 23e of 24e werd ons eerste kind geboren. Ik was net afgestudeerd als licentiaat vertaler, kwam net uit het leger, zocht een job … Je hebt op dat moment misschien te weinig tijd, moet nog zoveel bewijzen. Wietse is wat later gekomen, en toen was het al wat anders. En nu dat kleinkind … nog een heel ander gevoel.”
Weet je hoe je spaghettisaus moet maken ?
“( lacht) Ik ben een heel slechte kok. Ik weet dat je daar tomatenpuree voor nodig hebt … euh … kruiden … euh … gepelde tomaten … Maar daar zal het bij blijven. En hoe de combinatie tot stand moet komen, geen flauw idee. Ik koop die saus liever, om zeker niet te verhongeren. In de keuken vind je me enkel als hulpje, om ajuinen of groentjes te snijden. Veel bewondering voor mensen die creatief zijn in de keuken, maar daar blijft het bij. Zelf kan ik amper een ei bakken.”
Als er konijn met pruimen gemaakt moet worden, ben je dan het type man dat er niet voor terugdeinst om het konijn zelf te doden ?
“Ik lust dat niet, maar ik hoor je al afkomen met dezelfde vraag over kip en vol-au-vent. Als mijn vader vroeger een van onze kippen naar de slachtbank bracht, ging ik nooit mee. Ik wou dat niet zien, kon dat niet zien en koester nog steeds geen ambities in die richting.”
Ben je blij met de naam die je gekregen hebt ?
“Eigenlijk niet. Je kan je indenken dat dat op school niet het meest aangename was om te moeten horen. Als ik me nu ergens moet aanmelden met naam en voornaam, zeg ik er altijd dadelijk bij : zoals het wasproduct. Maar me daarvoor schamen, neen, dat niet.”
Hoe heb je je eerste boekje bemachtigd met foto’s van vrouwen waarop je alles kon zien ?
“Op een schoolreis rond mijn veertiende. In elke klas had je twee à drie jongens die een speciaal valies meedroegen gevuld met dat soort boekjes. Dat was hét gespreksonderwerp en hét item dat bekeken moest worden ter afsluiting van de dag, allemaal samen op één kamer. Ik denk dat dat indertijd een gangbare praktijk was. Nu beginnen jongeren daar vroeger mee, omdat ze andere middelen hebben.”
De charme gaat verloren.
“Inderdaad (lacht).”
Kristof De Ryck
