Wat is uw truc om bij het bowlen strikes te gooien? “Ik zeg niet dat ik daar een complete kluns in ben, maar mijn ballen belanden nogal eens in de goot. Het aantal strikes dat ik al gooide, kun je op één hand tellen. Ik herinner mij dat er een bowlingbaan was in het vakantiepark waar we weleens logeerden toen de kinderen nog klein waren, in De Haan. Met ons gezin gingen we verscheidene keren naar zee, vaker dan ik met mijn ouders.

“Mijn pa handelde in groenten en fruit. Hij deed zijn toer met een camionette van Volkswagen. Daarmee reden we wel een keer naar zee, herinner ik mij, mijn nonkel en tante waren er ook bij. We sliepen toen eens met zessen achteraan in die camionette.

“Vanaf mijn tiende hielp ik mijn pa in de vakanties. Dan waren we al rond half drie ’s nachts op de vroegmarkt in Mechelen. Daar laadden mijn broer en ik de lege bakken van de camion. Nadien mochten we een pistolet gaan eten in een café, toen voelden we ons groot.”

Sprong er voor u ooit al eens een vrouw uit een taart?

( lacht) “Nee, dat heb ik nog niet voorgehad.”

Wie mag dat eens doen?

“In voorkomend geval: Heidi Klum. Een heel mooie dame, die toch iets met voetbal te maken heeft. Zij verzorgde de loting voor het WK in Duitsland.”

Wat wordt de titel van uw autobiografie?

Oei… ( denkt na) ‘Een mens van goede wil.’ Dat is toch de leidraad, ook in mijn werking als bondsvoorzitter. Ik probeer oplossingen te vinden waarbij ik geen enkele partij volledig afwijs en een verklaring te geven als dat toch moet.”

Wat is de stomste schoolreis die u ooit maakte?

“We gingen naar de Grotten van Han, de waterval van Coo en het hellend vlak van Ronquières. Ik vond dat tof. Alleen een reis naar de zee met de mutualiteit viel eens tegen, omdat ik er niemand kende. Ik was toen nog het verlegen type.

“Als kind sukkelde ik ook lang met mijn stemverandering, waardoor ik soms enorm hees was. Als dat me overkwam bij een spreekbeurt, werd ik knalrood.”

Waarover gingen uw spreekbeurten?

“Meestal over mijn hobby’s: onder meer vissen. Daar was ik goed in. Ik had snelle reacties. We woonden in Tisselt, bij de Willebroekse Vaart. Daar viste ik op voorns en karpers. Ik ving er zelfs palingen, met een omgekeerde paraplu. Daarbij heb je geen haak nodig. Eerst gooi je pieren in het water, om de palingen te lokken. Nadien steek je met een naald een draad door enkele aardwormen. Dan gooi je die tros pieren in het water. Een paling bijt zich daaraan vast. Zodra je aan je draad trekt en de paling boven water komt, laat hij los. Dan is het de kunst om hem snel op het droge te krijgen. En daar moet je hem bij je kunnen houden, palingen glippen gemakkelijk weg. Daarom katapulteerde ik die in een omgekeerde paraplu.

“Als kleine jongen viste ik ook op stekelbaarsjes, met een stukje garen waaraan ik onderaan een ijzeren nietje vastmaakte. Als ik een grondel ving, zette ik die thuis bij onze goudvis. Meestal sprong die grondel dan uit de bokaal en lag hij de volgende dag dood op de mat. Op een keer zette ik een zonnebaars bij onze goudvis. Ik zag over het hoofd dat zonnebaarzen roofvissen zijn. Na enkele dagen merkte ik dat er stukken van onze goudvis ontbraken.”

Had u vroeger speelgoed van Fisher Price?

“Nee, ik knikkerde vaak. Mijn broer en ik gebruikten zo’n mestvork met twee pieken om in de aarde een parcours te maken. Dat probeerden we elk met een knikker om ter snelst af te leggen zonder buiten de lijnen te gaan. We gaven onze knikkers namen van renners. Mijn broer koos Eddy Merckx. Omdat er concurrentie moest zijn, noemde ik de mijne Herman Vanspringel.”

Wat is uw favoriete smaak bij de eetbare slipjes?

( lacht) “Ik moet bekennen dat ik geen ervaringsdeskundige ben op dat vlak. Ik proefde nog nooit een eetbaar slipje. Het is misschien eens een idee.”

In deze rubriek komen dit seizoen Belgische sportfiguren uit verschillende disciplines aan bod.

KRISTOF DE RYCK

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content