Behalve Thomas Buffel en Tom Soetaers manifesteert er zich nog een andere jonge Belg in Nederland. Jelle Van Damme (18) debuteerde met Ajax in de Champions League.

Je bent jong, Belg, ambitieus en speelt voetbal : ga naar Nederland ! Lyrisch doen ze er inmiddels over Thomas Buffel, tot ver buiten Rotterdam. Tom Soetaers werd sneller Rode Duivel bij het bescheiden Roda JC dan bij het grote Anderlecht. En nu is er ook Jelle Van Damme, die bijna vanuit het niets de treden van het Stadio Giuseppe Meazza betrad. In de Champions Leaguewedstrijd tegen Internazionale was hij een groentje tussen de Europese voetbaltop, maar ondanks de 1-0-nederlaag slaagde de Ajaxverdediger in Milaan voor zijn eerste examen.

En daar stond je ineens tegen Hernan Crespo en Christian Vieri te voetballen.

Jelle Van Damme : Ja, schitterend. De eerste signalen kwamen op de maandagtraining in Amsterdam. We speelden negen-tegen-negen en ik maakte deel uit van de basisploeg. Na afloop kwam trainer Ronald Koeman naar me toe. ‘Jelle, het meespelen van John O’Brien is onzeker. Hou er rekening mee’, vertelde hij. Ongelooflijk, was het eerste dat ik dacht. Ik ging met de selectie mee naar Milaan…

Je belde naar huis om het te vertellen.

Ja, mijn broertje vroeg of alles wel goed met me was, of ik niet gek was geworden. ‘Jij op de bank in Milaan !?’ Hij wilde het niet geloven.

Niets bank, je stond zelfs in de basis.

Twee dagen liep ik erover te denken. Op de ochtend voor de wedstrijd werd de opstelling bekendgemaakt en hoorde ik dat ik speelde. Ik voelde de spanning bij mezelf oplopen. Na het ontbijt zijn we gaan wandelen, daarna kregen we vier uur om te rusten. Normaal gesproken kan ik dan niet slapen, nu wel. Toen het beginsignaal kwam, viel alles van me af. Dit is het moment, nu moet je het laten zien, jongen, dacht ik. Gelukkig is het allemaal goed uitgepakt.

Ronald Koeman was tevreden over je prestatie tegen Internazionale.

Hij gaf me na afloop een hand en vertelde dat ik goed had gespeeld. Ik had dit ook wel even nodig. De weken ervoor had de trainer nog gezegd dat hij bij mij de beleving miste die ik tijdens mijn stageperiode wél had. Dat kwam doordat ik met minder zelfvertrouwen speelde. Ik had dit duel nódig om me over een bepaalde drempel heen te zetten. Vorig jaar kreeg ik zelfvertrouwen toen ik in de halve finale om de nationale beker tegen PSV speelde, daarna is het wat minder geworden en kreeg ik te veel respect voor mijn medespelers. Nu voel ik me weer sterk, heb ik het gevoel dat ik dit niveau aankan.

Desondanks heb ik een tweeslachtig gevoel als ik op mijn debuut in de Champions League terugkijk. Ik kan niet tevreden zijn over het resultaat, maar vond het wel machtig om mee te maken. We hadden ook niet hoeven te verliezen, alleen misten wij het geluk en de ervaring die zij wél hadden.

Voor het grote publiek ben je nog steeds een onbekende. Wie is Jelle Van Damme eigenlijk ?

Een gewone, simpele jongen van achttien jaar. Ik ben op vijfjarige leeftijd beginnen voetballen bij de amateurs. Daarna heb ik de overstap naar Lokeren gemaakt, waar ik drie seizoen heb gespeeld. Vervolgens ben ik naar Beerschot vertrokken en op mijn zestiende ben ik weer teruggekeerd bij Lokeren, waar ik in de jeugd en het eerste elftal heb gevoetbald. Daarna ben ik naar Germinal Beerschot gegaan en begin dit jaar naar Ajax.

Ik kom uit een familie die gek van voetbal is. Mijn twee neven spelen zelfs in tweede klasse. Mijn sterke kanten als voetballer zijn mijn duelkracht en inspeelpass. Een minpunt is mijn rechterbeen, dat moet ik nog verbeteren. Als mens heb ik soms een moeilijk te doorgronden karakter. Ik ben vaak rustig, maar als ik niet lekker in mijn vel zit, merk je dat wel aan me. Dan kan ik op momenten ook hard zijn.

In je jeugd stond je vooral bekend als een gevaarlijke aanvaller.

Klopt. Op mijn veertiende heb ik als linksbuiten een keer 101 doelpunten voor Beerschot gemaakt. Bij gebrek aan linkspoten ben ik een keer als linksback gebruikt en als centrale linkerverdediger, om er nooit meer te verdwijnen. Mijn verleden als spits helpt me bij Ajax trouwens wel, daar worden ook aanvallende kwaliteiten van een verdediger verlangd.

Iedereen was verbaasd dat Ajax jou naar Amsterdam haalde.

Ja, ikzelf ook, want bij GBA was ik niet eens basisspeler. Ik wist dat Ajax me al een tijd aan het volgen was, maar toen ze me uitnodigden voor een stage tijdens de laatste drie maanden van het vorige seizoen was dat wel een verrassing. Dit jaar ben ik definitief bij de selectie gekomen. Het verschil met het niveau dat ik gewend was, is heel groot. De snelheid van handelen, de constante druk, de trainingen : ik moet er allemaal aan wennen.

Kan dat wel, een bescheiden Belg bij het arrogante Ajax ?

Het was wel een omschakeling, maar ik kon er al snel goed mee omgaan. Ik had respect voor de grote namen met wie ik speelde, maar had ook het besef dat ik zelf respect wilde afdwingen bij de anderen. Technisch directeur Leo Beenhakker vertelde me dat ik wat Amsterdamse bluf in mijn spel moest leggen. Dat heb ik gedaan. Toch heb ik het moeilijk gehad, want ik had heimwee naar mijn familie. Ik was achttien jaar en was gewend bij mijn moeder te wonen. Nu was ik voor het eerst alleen in de grote stad, moest ik zelf koken, alles alleen regelen. Het viel me zwaar. Het klopt denk ik wel dat het karakter van een land terug te zien is in de voetbalcultuur. In Nederland is het toch allemaal wat harder en feller dan in België.

Als linksbenige verdediger ben jij van de hele Ajax-selectie misschien wel de enige mogelijke opvolger van Cristian Chivu, als hij volgend jaar vertrekt.

Ik hou er wel rekening mee, maar ik wil eerst dit seizoen laten zien wat ik allemaal kan.

Wat is de mooiste reactie die je na afloop van de wedstrijd tegen Inter hebt ontvangen ?

Franky Van der Elst stuurde me een sms’je om me te feliciteren. Dat vond ik fantastisch, want aan hem heb ik heel veel te danken. Hij heeft mij toch de kans gegeven me in Antwerpen te kunnen ontwikkelen tot een voetballer die blijkbaar goed genoeg is voor Ajax. Nee, mijn broertje heb ik nog niet gesproken. Ik ben nu onderweg, dus dat kan wel leuk worden.

door Stephan Wageman

‘Koeman gaf me een hand en vertelde dat ik goed gespeeld had.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content