Je bent een jonge, ambitieuze sporter en je wil je vleugels uitslaan. Marc Herremans en Cedric Dumont helpen talenten op de weg naar het succes. In Sport/Voetbalmagazine stellen we er om de twee weken een voor. Deze week: Perrine Devahive (20), viervoudig Belgisch kampioene trialbike.
Perrine Devahive: “Van mijn zesde tot mijn veertiende deed ik vrij intensief aan gymnastiek. Het niveau van de regionale competities, nooit hoger dan dat. Ik schopte het weleens tot Waals kampioene. (grijnst) Maar veel eer viel daar niet mee te rapen. Wekelijks zat ik aan een gemiddelde van negen trainingsuren. Maar om door te stoten tot de absolute top moest je toch rekenen op een schema van 21 tot 25 uur. Dat had ik er niet voor over. Ik ben wel blij dat die sport de perfecte basis biedt voor het trialbike. Want mijn souplesse, lenigheid en stabiliteit heb ik toch aan de gymnastiek te danken. Ook de spiergroepen die ik daar gebruikte, komen me nu handig van pas. Vooral dan de armen en benen, waar je toch veel druk op zet.”
Tweedehands
“Ik kwam zeven jaar geleden per toeval in contact met de motor- en fietstrial op een autosalon in Luik, waaraan mijn vader en ik een vrijblijvend bezoekje brachten. Thierry Klinkenberg gaf daar een demonstratie. Ik was meteen in de ban en schreef me in. Het duurde niet lang of er werd een tweedehandsfiets aangeschaft. We betaalden daarvoor 500 euro, terwijl je nu voor een goed competitiemodel gemakkelijk aan 2000 tot 3000 euro zit. Sinds mijn debuut kreeg ik Thierry als trainer. Het klikte meteen, want hij geloofde sterk in mijn kwaliteiten. Om blijvend progressie te kunnen maken in deze sport, heb je nood aan de juiste mentors. Ik werd in 2010 voor het eerst Belgisch kampioene in Malmédy, zevende op de wereldbekermanche in Antwerpen en ook nog eens negende op het EK in het Duitse Melsungen.
“Via de nationale ploeg kwam ik in contact met bondscoach Ronny Belaey, de vader van meervoudig wereldkampioen Kenny en zijn broer Wesley. Hun tips zijn tot op vandaag onbetaalbaar. Mijn doorzettingsvermogen is groot: sinds 2012 kregen we hier in Aywaille, dankzij de aanwezigheid vanhet toptalent Romain Léonard, een eigen piste ter beschikking. Dat hielp ons sterk vooruit in onze ontwikkeling.
“Mijn motivatie is eindeloos. Ik kijk veel naar videobeelden, want het zou mooi zijn om een klein beetje in de voetsporen te kunnen treden van een wereldkampioen als Kenny Belaey. Dat evenaren, daarvan mag ik niet dromen. Wij denken als meisjes soms te veel na en komen ook de echt pure kracht te kort om de prestaties van de jongens te benaderen. Maar ik werd toch al eens vierde op een EK, door een stomme fout, terwijl ik in 2013 tweede stond op de UCI-ranking. Trialbike is vooral een Europese bedoening, maar sinds kort is er ook een fysiek sterke Australische die opgang maakt. De Slowaakse Tatiana Janickova is tweevoudig wereldkampioene, Europees kampioene en winnares van de World Cup vorig jaar. Een echt competitiebeest, want dan kan ze boven zichzelf uitstijgen, vooral qua technische beheersing en op mentaal vlak.
“Dat laatste blijft mijn grootste werkpunt. Op training ben ik de wereldtop absoluut waard, maar eenmaal in competitie slaat de stress weleens toe. Daarom dat ik sinds enige tijd samenwerk met een ‘sofroloog’, een specialist die mijn zelfbeheersing probeert te controleren. Ik moet kalmer blijven, positief leren denken en me optrekken aan de goede momenten uit het verleden. Maar mijn karakter verraadt me soms. Ik ben nogal zenuwachtig van aard en heb moeite om de tijd te doden eenmaal ik me in de wedstrijdzone begeef en moet beginnen aan de visualisatie van het parcours. Want dan ben je enkel en alleen op jezelf aangewezen. (lacht) Op papier eenvoudiger dan in realiteit, ik garandeer het je. Mijn zelfvertrouwen kan alleen maar stijgen, want de twijfel slaat nog te vaak toe. Terwijl ik nochtans door de beats van de opzwepende muziek op de achtergrond snel de noodzakelijke adrenaline door mijn lijf voel stromen.”
Geruststelling
“Sinds 2014 maak ik deel uit van het VTT Mérida Wallonie Team, dat de beste Waalse mountainbikers groepeert. Dat zorgt voor een geruststelling, zeker financieel. Want de meeste van mijn verplaatsingen voor mijn internationale toernooien worden vergoed, ik ben zeker van uitstekend materiaal en kan mijn trainingen zelf regelen. Begin deze maand vertoefde ik bijvoorbeeld in Sabadell, vlak bij Barcelona, op stage met twee Spaanse meisjes en een Franse pilote. Daar heersen ideale weersomstandigheden en wij trekken ons aan elkaar op, door mekaar te beoordelen en tips uit te wisselen. In Spanje heb je natuurlijke pistes, ik was er ook al op oefenkamp met Kenny. Hij zorgt voor mijn trainingsplanning elke twee tot drie maanden, want door mijn studie is langsgaan bij Thierry wat moeilijker.
“Trialbike is een uitputtende en veeleisende sport. Heel je lichaam wordt op de proef gesteld, je moet je eigen gewicht torsen om naar boven te geraken, nooit panikeren en bijzonder koelbloedig blijven zodra je de hindernis op geraakt. Ik voel me niet echt een artieste op een fiets, alhoewel mijn medestudentes in het tweede jaar kinesitherapie op de universiteit van Luik wel vreemd opkijken als ik hen via YouTube confronteer met mijn competitiebeelden. Ze bewonderen vooral de manier waarop ik volledig in balans kan zijn met mijn fiets op onhandige obstakels. (lacht) Het oogt allemaal spectaculair, hé. En van wat actie is niemand vies. Maar bestempel me nu niet als een showbeest. Trialbike is vooral een ongewone sport voor een meisje. Als je het parcours perfect aflegt, dan overvalt je een fierheid en voldoening die je maar moeilijk onder woorden kan brengen. Zeker als je puur op gevoel slaagt in je opzet. Ik kan het iedereen alleen maar aanraden.”
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE
“Het zou mooi zijn om in de voetsporen te kunnen treden van Kenny Belaey.”
