De pr- en persverantwoordelijke van Waasland-Beveren is jong, knap én een vrouw. Babs Mertens heet ze.

Babs Mertens (24): “Naar het voetbal gaan, ik vond dat als kind altijd iets om naar uit te kijken. Bij ons was dat een familiegebeuren. Ik stond hier vroeger altijd achter het doel, samen met mijn twee broers, mijn neven en ooms en mijn papa en mama, die elkaar trouwens leerden kennen op de Freethiel. Na de match gingen we elke keer iets drinken in het themacafé of eventjes naar de frituur, om de hoek. Ik weet nog dat we daar Romaric (oud-speler van KSK Beveren, nvdr) eens zagen zitten. Mijn ooms begonnen daar dan tegen te zeveren. Dat onbezonnen naar het voetbal gaan, dat hád iets.”

Tanden van Copa

“Specifieke matchen van KSK Beveren herinner ik me niet meer. Ik zie wel nog voor me hoe Copa bij elke uitworp zijn tanden bloot lachte, ik vond het altijd grappig dat zijn tanden er dan zo wit uitzagen. Maar eigenlijk is het vooral de sfeer die me bijblijft. Op die tribune babbelde iedereen met iedereen, en het is zo dat ik Michael Opgenhaffen leerde kennen, die hier de persbabbels leidt na de matchen. Ik studeerde communicatiemanagement en er was geen vacature bij de club, maar Michael raadde me aan om mijn cv eens op te sturen naar Dirk Poppe (manager van Waasland-Beveren, nvdr). In oktober 2011 mocht ik hier dan starten.

“Als je in zo’n club begint te werken, wordt alles anders. Je staat dicht bij de spelers, je hoort wat er speelt achter de schermen, ook op financieel vlak, en dus kijk je ook anders naar de matchen. En dan hoor je soms kritiek van supporters en bedenk je: zo zit het eigenlijk niet, maar je kunt dan niet zeggen wat er wel precies aan de hand is. Toen ik zelf nog op den E stond, besefte ik helemaal niet hoeveel er in zo’n club geregeld moest worden. Vanmorgen heb ik bijvoorbeeld al op het gemeentehuis gezeten in verband met de arbeidskaart van Bojovic (Mijusko, speler, nvdr). Daarnaast zorgen wij, mijn collega’s en ik, ook voor de appartementen en de auto’s van de spelers. Er komt veel meer bij kijken dan alleen het voetbal op het veld.

“Mijn job is heel uiteenlopend, maar aan de andere kant klop ik heel wat uren, net zoals iedereen binnen de club. We staan continu ter beschikking. Onze manager mailt me soms om middernacht, soms om vijf uur ’s ochtends. (lacht) Maar hij heeft van bij het begin gewaarschuwd: ‘Je staat hier ingeschreven voor 38 uur, maar je mag er 72 werken.'”

Blote bovenlijven

“Dat ik in een mannenwereld zou terechtkomen, was voor mij geen item. Mij maakt het niet uit of ik met mannen of met vrouwen samenwerk. Ik heb ook altijd met mijn broers gevoetbald en geravot in de tuin. Dat doe ik af en toe nog, met hen of met mijn vriendje (Mertens is samen met Jonathan Rowell, speler bij Waasland-Beveren, nvdr). Iedereen gaat trouwens goed om met mijn relatie met Jon, en zelf houden we werk en privé goed gescheiden.

“Sommigen hier zeggen dat ik van de spelers meer gedaan krijg dan een man, maar ik weet dat niet. Als ik hen vraag om vlug eens dit of dat interview te geven, doen ze dat misschien een tikje sneller, dat kan. (lacht) Maar eigenlijk voel ik me gewoon one of the guys. Met dat verschil dat ik niet in de kleedkamer kom. Ik draai me zelfs elke keer weg als ik hier een speler halfnaakt door de gang zie rondlopen. Die mannen zeggen dan: ‘Babs, het is maar een bloot bovenlijf.'”

DOOR KRISTOF DE RYCK

“Als ik een speler halfnaakt zie, draai ik me weg.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content