‘Ik vul nog steeds mijn rugzakje’

© INGE KINNET

Het leven van Tahith Chong in vijf etappes. Eentje per land, want op zijn 21e zag de buitenspeler die Club Brugge huurt van Manchester United al behoorlijk wat van de wereld.

Curaçao

tahith chong: ‘Ik ben geboren op Curaçao. Hoe het daar was? ( Lacht) Spreekt een beetje voor zich, niet? Zon, warme familie, leuke plek om op te groeien. Mijn beide ouders zijn er geboren. Mijn moeder verhuisde op jonge leeftijd naar Sint-Maarten, en is daar opgegroeid. Later keerde ze terug naar Curaçao. Mijn vader verhuisde als kind naar Nederland, woonde daar een paar jaar en keerde vervolgens ook terug. Thuis spraken we Papiamentu, Nederlands kregen we op school omdat Curaçao lang een kolonie van Nederland was. Nu zijn we onafhankelijk, maar Nederland helpt nog wat, denk ik. Papiamentu heeft een link met Spaans en Portugees, vandaar dat ik alles in het Spaans versta en de taal ook een beetje spreek. Portugees ook een paar woorden. Curaçao blijft toch mijn eilandje. Elke zomer probeer ik terug te gaan; lekker op vakantie naar mijn familie. Het is negen, tien uur vliegen, maar dat ben je op een gegeven moment wel gewend.

Het duurde één tot twee jaar voor ik voetballen echt begreep.’ Tahith Chong

‘Als je daar woont en wilt gaan voetballen, is de link met Nederland sterk; qua jeugdopleiding blijft dat één van de beste landen. Guus Hiddink is momenteel onze bondscoach, de laatste jaren maken we als nationale ploeg stappen, dat is mooi om te zien. Wie gaat baseballen, want dat is bij ons een sport die haast even populair is als voetbal, trekt vaak naar de VS. Of naar Santo Domingo.

‘Baseball heb ik nooit geprobeerd, ik heb altijd gevoetbald. Mijn vader voetbalde ook, in de hoogste afdeling, maar tot ik zes jaar was, was ik geen fan. Ik ging nooit met hem mee, omdat ik het niks vond. Mijn vader zegt dat hij ook snel was, en zijn vrienden bevestigen dat, maar zelf heb ik dat nooit gezien ( lacht).

‘Toen kwam het WK 2006, dat was het eerste dat ik volgde. Zidane, de kopstoot… in die finale was ik voor Frankrijk. Toen vond ik het opeens wél leuk en wilde ik ook beginnen. Het duurde maanden voor ik mocht, mijn vader dacht eerst dat het een stunt was. ‘Even kijken hoe lang hij dit volhoudt’, reageerde hij. Tot mijn moeder tussenbeide kwam: ‘Laat hem gaan, we zien wel.”

Nederland

Chong: ‘Een neef van mijn vader woonde in Nederland. John de Wolf was zijn trainer en op een dag sprak hij hem aan. ‘Ik heb een kleine voetballer in de familie en die kan wel wat. Mag hij op stage komen bij Feyenoord?’ John had me nooit zien spelen en wilde zeker zijn; zijn reputatie speelde daarbij een rol. Of ik écht kon voetballen, vroeg hij? Uiteindelijk mocht ik een paar weken op stage komen. Daarna keerde ik terug naar Curaçao, om mijn school af te maken.

‘Bijna liep het nog fout met Feyenoord. Toen we terugkeerden en definitief naar Nederland verhuisden, eerst samen met mijn vader en moeder, daarna kwam ook mijn zus, zei Feyenoord plots: ‘We willen hem eerst toch nog wat langer aan het werk zien.’ Dat was even schrikken. Mijn ouders hadden net alles achtergelaten op Curaçao. Omdat het allemaal wat langer duurde, ging ik op proef bij NEC, en daar werd ik na de eerste training al aangenomen. Ik wilde naar NEC, maar mijn ouders vonden Feyenoord toch een iets hoger niveau. In een oefenwedstrijd tegen PSV kon ik Feyenoord uiteindelijk overtuigen.

‘Ik was acht toen we verhuisden. Voor mij was het leuk, ik ging voetballen bij Feyenoord. Voor mijn ouders was het anders. Alles achterlaten, in Nederland een woning en werk zoeken, al die dingen… Zij namen alle zorgen op zich en hielden die weg van mij. Voor mij was er geen druk. Ik kon me focussen op het voetbal. We kwamen uiteindelijk terecht in Ypenburg, een wijk in Den Haag. Daar was ons leven klassiek: na school snel eten en dan de files in richting Rotterdam, voor de training. En de volgende dag weer.

‘Mijn helden waren toen Ronaldo, in zijn periode bij United. Ryan Giggs ook. Op zo’n leeftijd lette ik nog niet echt op de spelers op mijn positie. Later wel. Dan ga je kijken wie daar stond en welke bewegingen die maakte. Bij Feyenoord werd Noa Lang mijn ploegmaat en gelijk mijn eerste vriend. We gingen weekends bij mekaar slapen, ik kende snel zijn hele familie, het klikte. Leuk dat we mekaar nu weer kruisen. Toen bekend werd dat ik zou komen, vonden we het beiden gek, dat we weer in één team zouden zitten. Het was een pluspunt voor mij dat hij hier zat, maar niet beslissend. Bij zo’n overgang komen andere factoren kijken. Pas daarna ga je kijken wie je ploegmaats worden.

‘Noa is later naar Ajax gegaan. Verraad? Voor mij was dat normaal, iedereen bij Feyenoord wist: Noa is een Ajaxfan. Dat heeft hij nooit verborgen. We bleven mekaar spreken, ook nadien. En mekaar kruisen, je speelt in de jeugd vaak Feyenoord-Ajax. Dat was leuk. Wie de beste was? Hij speelde op tien, ik was buitenspeler, maar er was geen strijd om de beste te zijn. Veel plezier maken, daar gaat het om op die leeftijd. En dat hadden we.

‘Toen ik naar Nederland kwam, bleek ik vooral op het tactische gedeelte te kort te komen. Vaak beginnen ze in Nederland al op vijf, zes jaar te voetballen, ik kwam later en was zoekende. Het duurde één tot twee jaar voor ik voetballen echt begreep. In het begin kwam ik het veld op en als ik de bal kreeg, liet ik gewoon leuke dingen zien. Ik dacht niet na over vrijlopen, of wat er na die leuke dingen zou komen. Je kreeg veel vrijheid. Ga maar, maak maar je actie. Pas in mijn laatste jaar bij Feyenoord leerde ik af en toe van kant wisselen. Feyenoord speelde met klassieke buitenspelers en ik begon altijd op links, maar in mijn laatste jaar mocht ik wat meer switchen naar rechts. Dat hielp, want als voetballer wil je op meer posities uit de voeten kunnen. Anders wordt het werk van de tegenstander wat makkelijker. Pas in Engeland ging ik meer en meer op rechts voetballen.’

Engeland

Chong: ‘Die overstap op zestien vond ik niet zo moeilijk. Ik heb altijd een hele goeie band gehad met mijn ouders, dat hielp bij die besprekingen. Oké, ik was jong, maar we hadden dit eerder al gedaan. De stap van Curaçao naar Nederland was verder, en groter, dan dat kleintje van Nederland naar Engeland. Het ging om de volgende best step in mijn ontwikkeling, waarbij iedereen zijn mening gaf. Er waren voor- en tegenstanders. Vandaag denk ik nog steeds dat het een goeie beslissing was: ik heb me bij Manchester United ontwikkeld als speler, veel geleerd en ik zit er nog steeds. Dus…

Tahith Chong: 'Ik kende Club al van een jaar terug; ik wist best veel van de ploeg.'
Tahith Chong: ‘Ik kende Club al van een jaar terug; ik wist best veel van de ploeg.’© INGE KINNET

‘Sommigen slagen, sommigen niet. Nergens heb je garantie. Het was ook geen garantie dat blijven bij Feyenoord me nu tot bij het eerste elftal zou hebben geloodst. Misschien was ik daar ook al weggestuurd. Daarom kijk ik nooit naar een andere voetballer. Ieder heeft zijn eigen pad, de ene staat op 21 wat verder, de ander is een laatbloeier. En iedereen heeft ook zijn mening, over hoe het moet en of iemand succesvol is of niet. Als je nu Mats Rits vraagt of het goed was om naar Ajax te gaan, zal hij ook wel zeggen dat hij er dingen heeft geleerd.

‘In het leven in het algemeen heeft iedereen een momentje waarin je even in een dipje zit. Dat is in voetbal ook zo. Sommige spelers raken er uit, andere niet. Dat maakt het voetballen ook mooi. Denk je: Hé, twee jaar geleden, herinner je je nog waar ik toen zat? En kijk nu. Even doorbijten.

‘Manchester United is één van de grootste clubs in de wereld. Die laatste stap zetten is moeilijk, je moet jezelf meten met de beste spelers. Dat is een uitdaging op training, je meten met jongens die daar staan waar jij over een paar jaar wilt staan. Wat doen zij op de training? Doen ze iets extra? Dingen in de gym? Praten ze met de trainer? Welke loopactie maken ze? Welke beweging? Als een spons zuig je alles in je op. Als voetballer heb je een rugzakje bij je, waarin je al je ervaringen stopt. Nu bij Club Brugge ook. Ik blijf mijn rugzakje vullen. En later, als ik weer eens in zo’n situatie terugkom, ga ik naar die rugzak toe en open ik dat boekje.

Man. U staat erom bekend jeugdspelers een kans te geven. Kijk naar het team van nu. Rashford is nu groot voor iedereen, maar komt ook gewoon uit de jeugd. McTominay, Greenwood, Williams… Die laatste twee zijn jongens met wie ik voetbalde, het is geen mission impossible. Wel een moeilijke, maar daar moet je als speler ook van houden. Ik ben nog steeds aan het leren.

Nog een jaar bij Club blijven, zou me stabiliteit kunnen geven, maar dat is iets voor later.’ Tahith Chong

‘Het mooiste moment? Tegen PSG in de Champions League ( zijn Europese debuut en 1-3 winst, nvdr). Normaal zit je op zulke momenten thuis en kijk je naar de wedstrijd op tv, nu zat ik bij de selectie. Voor de wedstrijd was ik zenuwachtig, maar eens op het veld viel dat mee, omdat ik gefocust moest zijn. Het was een comeback waar ik voor een keer middenin zat. Romelu Lukaku wist dat ik Nederlands praatte en gaf me dagelijks tips. Hij is heel hard bezig met jonge spelers en coaching. Mourinho maakte ik één trainingskamp mee. Hij zette me één keer op de bank. Ik vind hem een van de beste trainers in de geschiedenis van het voetbal, het was fijn om hem te leren kennen.’

Duitsland

Chong: ‘Verschillende ploegen polsten en ik zei tegen United dat ik on loan wilde. De club stond daar direct voor open. Dan moet je gaan nadenken en zaken thuis bespreken; wat is het beste voor me? Zo kwam ik bij Werder Bremen terecht. Van beide kanten was het idee dat het een goeie stap kon zijn. Nieuw land, maar nog steeds dichtbij.

‘Ik heb er veel geleerd. Andere omgeving, andere mentaliteit. Het jaar voordien waren ze bijna gedegradeerd, dat was toch weer anders voetballen. Knokken voor de punten, iets meer afwachten dan wat ik gewend was; geen vijftig keer meer aan de bal, maar misschien vijf of tien. Ik vond de zes maanden leerzaam, om eens een andere kant van het voetbal zien. Ik had geen garantie dat ik veel zou spelen, maar dat wist ik vooraf. Dat heb je nooit.’

België

Chong: ‘De keuze voor Brugge vonden we een goeie volgende stap. Ik kende de club al van een jaar terug; van de Europa League en we volgen het Belgische voetbal een beetje. Ik wist best veel van de ploeg.

‘Persoonlijk gaat het hier nog steeds met ups en downs. De ploeg helpt me enorm met het settelen, maar het is pushen tot het einde van het seizoen. Ik moet aan het ritme gewend raken: vijf, zes wedstrijden na mekaar spelen… dat deed ik nog niet eerder. Ander voetbal, andere ploeg, wat ziektes, meer kracht, fysieke duels… De afgelopen wedstrijden waren op vlak van dat laatste best stevig. Tegen Leuven maakte ik iets mee wat ik eerder nog nooit had gehad: man op man. Meestal staat er iemand in je zone, maar dit keer had ik een mannetje dat me overal volgde, ook wanneer ik van kant wisselde. De trainer had ons daarvoor ook verwittigd, maar zo overdreven had ik het niet verwacht. Ook daar leer je weer uit. Je moet je voetbalbrein aan het werk zetten en je afvragen: hoe kom ik hier uit los?’

Toekomst

Chong: ‘Het eindproduct moet ik nu toevoegen aan mijn spel. Meer goals, meer assists. Dat gaat komen eens ik de spelers wat beter leer kennen. Weten dat Bas dit gaat doen, dat Ruud daar zal staan, dat soort dingen…

‘Hier nog een jaar blijven, zou me stabiliteit kunnen geven, maar dat is iets voor later. Er is zover ik weet geen optie in de overeenkomst, dat moeten we straks bespreken met Manchester United. België bevalt me, Brugge ook, het is toch een beetje hetzelfde als Nederland. Ergens zit dat wel in mijn hoofd: dat door hier te blijven misschien iets meer stabiliteit kan komen, maar het is nu super moeilijk om daar al volledig op te focussen. Ik wil focussen op zondag; op de volgende wedstrijd. Daarna kunnen we praten en zien wat de beste stap voor me is.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content