Zijn keuze voor Genk, de breuk met Anderlecht, de weigering van Standard, de interesse uit Engeland, het ongeval van zijn vriendin: de ex-aanvoerder van AA Gent blikt voor het eerst terug op een woelige zomer.

Pelé Mboyo was afgelopen zomer lange tijd hét topstuk op de transfermarkt: van zijn aangekondigde transfer naar Anderlecht tot het stopzetten van de onderhandelingen, en van de tweets van de zoon van de West Hampreses tot de 4 miljoen en – veel – centiemen die de Limburgers voor hem neertelden. Daarbovenop kwam ook nog eens het vreselijke verkeersongeval waar zijn vriendin het slachtoffer van werd, net voor de wedstrijd van AA Gent tegen KV Mechelen. Tijd om eens over die moeilijke momenten te praten.

Hoe gaat het nu met je vriendin?

Pelé Mboyo: “Ze verblijft momenteel in een revalidatiecentrum in Brussel. Ze heeft een maand in het ziekenhuis gelegen met meerdere breuken, maar nu gaat het beter. Ze zal er ook geen blijvend letsel aan overhouden. Het was wel een heel ernstig ongeval. Om je in die omstandigheden met een transfer te moeten bezighouden, was niet gemakkelijk.”

Die 4 augustus stond bol van de emoties. Wil je daar nog eens over vertellen?

“Aanvankelijk verliep alles prima. Ik maakte tegen KV Mechelen het eerste competitiedoelpunt voor AA Gent in het nieuwe stadion, nadat ik ook al het laatste in het Jules Ottenstadion had aangetekend. Na de wedstrijd stond ik de journalisten van de televisie te woord en dan ben ik de supporters gaan groeten. Toen ik in de kleedkamer kwam, heeft Hervé Kage me over het ongeval verteld. Ik heb me vliegensvlug gewassen en ik ben naar het ziekenhuis vertrokken.”

En twee dagen later tekende je al bij RC Genk…

“Ik heb al heel wat meegemaakt in mijn leven. Ik heb geleerd om snel weer recht te krabbelen wanneer je een klap gekregen hebt. Zoals het spreekwoord gaat: wat je niet doodt, maakt je sterker. Maar ik moet toegeven dat het een heel erg moeilijke periode was, zeker omdat ik bij Genk in een totaal nieuwe omgeving terechtkwam. Ik wil de mensen van de club trouwens bedanken omdat ze me in de weken na het ongeval zo goed opgevangen hebben. Ze hebben er bijvoorbeeld voor gezorgd dat mijn vriendin overgeplaatst kon worden naar een ziekenhuis in Genk. Ik heb mogen ervaren dat het zowel sportief als extrasportief een grote club is.”

Waaraan herken je dan een grote club?

“Hun manier van onderhandelen bijvoorbeeld. Ze zijn geslaagd waar Anderlecht gefaald heeft. Met de Brusselaars bleven de onderhandelingen maar aanslepen, met Genk was alles op twee dagen tijd geregeld. De club heeft niet geaarzeld om de nodige middelen vrij te maken.”

Anderlecht in het hoofd

Had je het gevoel dat Anderlecht je niet tot elke prijs wilde?

“In zekere zin, ja… Voor Aleksandar Mitrovic hebben ze niet geaarzeld om veel geld uit te geven. Maar ik heb het afspringen van die transfer niet als een ramp ervaren. De enige club waarvoor ik bij wijze van spreken gratis zou willen spelen, is Paris Saint-Germain. Ik supporter al van kleins af voor PSG, het is de club van mijn dromen.”

Had jij als jonge Brusselaar dan nooit een band met Anderlecht?

“Ik ben dan wel opgegroeid in Brussel en ik heb bij de jeugd van Anderlecht gevoetbald, maar ik ben vandaag een prof en als prof zie ik me niet meteen voor één Belgische club supporteren terwijl ik werknemer ben van een andere. Als ik niet zou voetballen, dan was ik misschien supporter van Anderlecht, maar zo is het nu eenmaal niet… Anderzijds wil ik ook niks slechts zeggen over die club. Ik heb het altijd gezegd: Anderlecht zou een uitstekende club voor mij geweest zijn, het is een club waar ik veel respect voor heb. Ik heb heel wat aanbiedingen naast me neergelegd omdat het in mijn hoofd duidelijk was dat ik bij Anderlecht ging tekenen, temeer daar de gesprekken met Herman Van Holsbeeck altijd positief verliepen.”

Over welke aanbiedingen heb je het nu?

“De clubs die concrete interesse toonden, waren Hull, Reading, Nürnberg, Al-Shabab en Standard.”

Standard?

“Standard bood 4 miljoen euro in juni, maar die overgang zag ik niet zo zitten. Ik ben ook naar Hull geweest om te zien wat men me voorstelde en ik heb er met coach Steve Bruce gepraat. Maar Hull was net naar de Premier League gepromoveerd en zou allicht voor het behoud moeten knokken. Ik heb ook met het bestuur van Reading gesproken. Ze beloofden me daar gouden bergen, tien keer meer dan wat ik bij Anderlecht of Genk kon verdienen. Maar bon, ze spelen maar in tweede klasse, hé… Met Nürnberg zijn we niet tot een akkoord kunnen komen, terwijl ik het nog te vroeg vond om naar een club als Al-Shabab te gaan. Ik heb naar alle voorstellen geluisterd, maar ik zat met Anderlecht in mijn hoofd, waar ik Champions League kon spelen. Bovendien maak je als Belg bij Anderlecht een goeie kans om geselecteerd te worden voor de nationale ploeg. Tenslotte wil ik deel uitmaken van de kern die naar Brazilië gaat.”

Hoe is het dan toch nog misgelopen?

“Ik had een mondelinge overeenkomst met Anderlecht twee weken voor de deal afgesprongen is. Ik ging akkoord met de cijfers die ze me voorlegden, maar het bestuur van de twee clubs heeft geen vergelijk gevonden.”

Uiteindelijk heeft Gent je laten gaan voor ongeveer het bedrag dat Anderlecht voorstelde…

“Met dat verschil dat Anderlecht in schijven wou betalen terwijl Genk met cash over de brug kwam. Voor Gent, dat nood had aan liquide middelen, kwam dat beter uit. Ik was wel gecharmeerd van de inspanning die Genk voor mij wou doen.”

We hebben ook de indruk dat John van den Brom je niet per se wilde.

“Dat was vooral een spelletje om de prijs te laten zakken. Dan worden zulke dingen verteld in de pers. Het zou nogal belachelijk zijn om te verkondigen: ‘Ik wil Mboyo koste wat het kost.’ Binnenskamers heeft men mij altijd gezegd dat ik hun eerste keuze was. Maar het was Genk dat uiteindelijk de centen neertelde. Op dit moment ben ik ook gelukkig dat ik bij Genk zit. Ik vind het alleen jammer dat de transfer zo lang heeft aangesleept en dat ik daardoor ook een stuk van de voorbereiding bij AA Gent gemist heb, met name de vriendschappelijke wedstrijd tegen Stuttgart waarmee het nieuwe stadion werd ingehuldigd. Meteen daarna heb ik weer gewoon mijn job gedaan. Ik was nog altijd kapitein van Gent, ik moest het goede voorbeeld geven en ik heb me opnieuw gefocust op de belangen van Gent.”

Grote club

Vind je van jezelf dat je mentaal sterk staat?

“Na alles wat ik heb meegemaakt toen ik jonger was, beschouw ik al wat me overkomt als een bonus. Ik ben iemand die heel erg relativeert. Ik weet waar ik vandaan kom… Ik heb een aangenaam leven, ik verdien goed mijn boterham, waarover zou ik dan klagen? Bovendien heb ik toch geen controle over alles wat er in het voetbal gebeurt, het enige dat ik kan doen, is doelpunten maken. En als ik mijn werk goed doe, dan volgt de rest vanzelf wel. Momenteel ben ik dus gelukkig in Genk. Ik moet toegeven dat die club mij enorm verrast heeft. Het is een club die minder mediageniek is dan Anderlecht of Standard, maar puur op basis van de sportieve resultaten de afgelopen vijftien jaar is het de tweede club van België. En als je ziet wat voor spelers hier gepasseerd zijn, zoals een Christian Benteke of een Kevin De Bruyne, dat is toch een teken dat het een kwaliteitsclub is die haar spelers goed in de markt prijst.”

Ben je bij andere spelers te rade gegaan voor je getekend hebt?

“Ik heb met Anthony Vanden Borre gebeld. Hij heeft me niks dan goeds verteld over de club, net zoals David Hubert en Bernd Thijs. Ik heb naar hun verschillende raadgevingen geluisterd en ben dan zelf gaan kijken. De oefenvelden zijn biljartlakens, de infrastructuur is uitstekend, de omkadering ook – ik heb in België nog nergens zo’n medische staf gezien – en het publiek is talrijk en staat achter de ploeg. Kortom, alles is aanwezig om grootse prestaties neer te zetten in de competitie en de Europacup.”

Heb je ook geluisterd naar wat Vanden Borre over Mario Been te zeggen heeft?

“Ja, en ook wat Mario Been over Anthony te zeggen heeft. (lacht) Anthony heeft echt alleen maar goeie dingen verteld over de club en de trainer. Been staat erg dicht bij zijn spelers en hij zegt alles recht in je gezicht, waar ik heel erg van houd. Ik merkte dat al van het eerste gesprek dat ik met hem had.”

De dag na je voorstelling bij RC Genk konden we uitspraken van jou lezen zoals ‘Genk is een betere keuze dan Anderlecht.’ Kloppen die?

“Neen, dat heb ik niet gezegd. Maar ik herhaal wel: behalve wat het palmares betreft heeft Anderlecht niets waarop Genk jaloers zou moeten zijn. En ik mag dan al veel respect hebben voor de historiek van de Brusselse club, ik leef niet in het verleden. Wat mij interesseert, is het hier en nu, en daarin staat Genk aan de Belgische top, net als Anderlecht.”

Heb je het gevoel dat je in een meer ‘menselijke’ club terechtgekomen bent?

“Toen ik getekend heb, was de voorzitter daarbij, net als de andere prominenten van de club. Ze toonden hoe hongerig en doelgericht ze waren. Ik heb echt het gevoel dat deze club in mij gelooft. Daarom ook dat de onderhandelingen maar twee dagen geduurd hebben.”

Je hebt dus niet getekend bij Genk omdat je bang was met lege handen achter te blijven?

“Zeker niet. De redenen dat ik bij Genk getekend heb, zijn dat ik nu in een betere ploeg speel, dat ik Europees voetbal kan meemaken en dat ik meer verdien. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging, om mijn kwaliteiten naar een hoger niveau te tillen. Maar geen slecht woord over AA Gent, want zij wilden ook een grote financiële inspanning doen om mij te houden. Ik moest ook niet per se weg. De voorzitter had het voor mij, ik was kapitein en het bestuur wou mijn contract nog eens herzien, terwijl dat ook in januari al gebeurd was. Het is dus niet omdat ik ontevreden was in Gent dat ik voor Genk heb getekend. Als ik bij deze club geen goed gevoel had gehad – wat ik overigens niet had bij Standard, hoewel dat ook een grote club is – dan zat ik hier nu niet. Ik ga vaak af op gevoel en intuïtie. Toegegeven: de eerste keer dat ik van de interesse van Genk hoorde, had ik mijn twijfels.”

Vermoed je dat Engelse clubs, zoals het geval was met West Ham, terughoudend waren om je aan te trekken vanwege je verleden?

“Voor mij is het leven eenvoudig. Ik geloof in het lot. De rekening wordt gemaakt aan het einde van je carrière, laten we niet op de zaken vooruitlopen. Ik heb in Charleroi gespeeld, waar ze niet echt in mij geloofden, nadien in Kortrijk, in Gent, en nu in Genk. Wie weet waar ik over drie jaar zal staan? Die geschiedenis met West Ham brengt me geen moment uit mijn evenwicht. Tijdens de transferperiode werd ik elke dag wel gebeld met een voorstel. Sommige spelers verliezen dan hun hoofd, maar mij bracht het aan het lachen dat ik werd opgebeld uit Spanje, Engeland, Frankrijk… Ik ben nogal realistisch – soms te veel – en ik wacht tot een voorstel echt concreet wordt voor ik me er echt wat van aantrek. Ik heb eens gebabbeld met de hoofdscout van Fulham bijvoorbeeld, zonder dat daar verder iets van kwam…”

De beslommeringen rond je transfer samen met het ongeval van je vriendin moeten toch op je moreel gewogen hebben?

“Ik ben geen super warrior, dus heeft dat me uiteraard geraakt. Het is toen ik merkte dat ik stilaan mijn voorbereiding met AA Gent aan het verknoeien was dat ik mezelf heb voorgehouden dat ik een speler van Gent was en dat ik mij moest inzetten voor de club. Geen sprake meer van er de kantjes af te lopen of helemaal niet te trainen. Ik hou te veel van het voetbal om te beginnen speculeren.”

Meedoen voor de titel

Hoe schat je de kwaliteit van de ploeg van Genk in?

“Ik ben er al jaren van overtuigd dat Genk een van die clubs is die het best rendeert in een strakke 4-4-2. Het is ook een club die slimme transfers doet, vaak jongens uit de eigen competitie zoals Derrick Tshimanga, Benji De Ceulaer of Julien Gorius. De club heeft haar beste spelers zoals Jelle Vossen zelfs weten te behouden. Jammer om het te moeten zeggen tegenover de supporters van Gent, maar Genk is een grote stap vooruit, op alle gebied, behalve misschien wat het stadion aangaat.”

Wat is de ambitie van de club?

“Meedoen voor de titel, we moeten dat niet proberen weg te steken.”

Ben je tevreden over je eerste wedstrijden?

“Ik had een droomstart kunnen nemen door bij mijn eerste balcontact tegen Standard te scoren, maar ik denk dat ik psychologisch nog niet aan honderd procent zit. Ik ben voorlopig nog niet helemaal tevreden, ik moet de ploeg nog meer kunnen bijbrengen. Ik heb een moeilijke periode doorgemaakt die binnenkort helemaal achter mij zou moeten liggen. Ik ben iemand die goed waakt over de momenten van rust, die nood heeft aan voldoende recuperatie en die veel slaapt. Jammer genoeg was dat de laatste tijd niet mogelijk.”

Bij AA Gent was je een leider in de kleedkamer. Heb je de ambitie om dat in Genk ook te worden?

“De leider worden van een groep, dat is niet iets dat je oplegt, dat is iets dat je doorheen de tijd kunt worden. De zaken zullen wel lopen zoals ze lopen, eerst moet je aanvaard worden in de kleedkamer en op het terrein.”

Wat weet jij over de Limburgers?

“Ze hadden me vooraf gezegd dat het warme mensen zijn en dat heb ik ook snel ondervonden. Ik heb de indruk dat ze alles willen doen voor een speler van Genk. Er is een echte wisselwerking tussen de club en de supporters. Dat motiveert me om voor die mensen te voetballen.”

Eerder in dit interview zeg je dat je je er bewust van bent dat je een aangenaam leven leidt. Heb je het gevoel dat voetballers vaak vergeten over welke voordelen ze allemaal beschikken?

“Ja, uiteraard. In mijn jonge jaren speelde ik elke dag voor niks in het park. Mijn moeder trok me aan de oren omdat ik mijn schoenen kapot sjotte. Vandaag maak ik mijn droom waar. Ik krijg elke maand een riant salaris en ik kan mijn familie helpen, wat in mijn ogen heel belangrijk is. Ik weet dat sommige mensen tien keer minder verdienen dan ik. Voetballers hebben altijd de neiging om omhoog te kijken, maar je moet ook eens naar beneden kijken. Er zijn spelers in derde klasse die ervan dromen om eens in eerste te spelen, al is het bij een club onder aan het klassement, terwijl anderen direct van Manchester United dromen. Rustig aan, hé! Je moet tevreden zijn met wat je hebt, maar ook de ambitie koesteren om verder te gaan. Maar de mens is nu eenmaal een ontevreden wezen. Als ze mij twee jaar geleden gezegd zouden hebben dat ik de duurste transfer ooit tussen twee Belgische clubs zou worden, dan had ik hen nooit geloofd. Ik werd in de jeugdreeksen weggestuurd door Anderlecht en enkele jaren later had de club veel geld over voor mij. Daarom dat ik ook niet gehaast ben. Zoals gezegd: de rekening wordt op het einde gemaakt.”

DOOR THOMAS BRICMONT

“Ik heb heel wat aanbiedingen naast me neergelegd omdat het in mijn hoofd duidelijk was dat ik bij Anderlecht ging tekenen.”

“Ik heb ondervonden dat de Limburgers warme mensen zijn.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content