‘IK WAS TACTISCH NIET GESCHOOLD’

© BELGAIMAGE - RICCARDO DE LUCA

Een jaar Italië heeft van Jordan Lukaku een betere voetballer gemaakt. De linksachter blikt voor het eerst dit seizoen terug op zijn avontuur bij Lazio en op het EK van een jaar geleden. ‘Mijn imago? Ik ben nu ook geen gangster, hé.’

Je ploeg helpen kwalificeren voor de bekerfinale, maar die dan door een blessure moeten missen: het kwam hard aan voor Jordan Lukaku (22). Aan het einde van zijn eerste seizoen in Italië moest hij met een spierletsel vanop de tribunes toekijken. Lukaku: ‘Die bekerfinale tegen Juventus was voor mij de wedstrijd van het jaar. Ik voelde me de laatste weken zeer goed en voelde dat ook ploegmaats, staf en directie steeds meer vertrouwen in me hadden. Zou ik in de basis hebben gestaan? Geen idee, maar ik zou er zeker niet ver van af hebben gestaan.’

Als je het positief bekijkt: je bent uitgevallen na een sterke prestatie tegen Sampdoria, toen je in een 3-5-2 de hele flank voor je rekening nam. Dat is ook je favoriete manier van spelen, vermoeden we.

Jordan Lukaku: ‘Mmm, tegen Torino speelde ik ook sterk en dat was in een verdediging van vier. Fysiek heb ik het dan zelfs nog iets gemakkelijker, omdat ik minder moet aanvallen.’

Wat is je het meest opgevallen toen je in de Serie A debuteerde?

Lukaku: ‘De aanpak van een duel. De opbouw naar een match toe. En in een wedstrijd moet je altijd geconcentreerd zijn, in elke beweging. In Oostende kon ik eventuele fouten nog rechtzetten door mijn snelheid of mijn kracht. Hier werd me vrij snel duidelijk dat zoiets niet meer mogelijk was. Ze zijn allemaal sneller en sterker voor doel. Een fout wordt hier sneller afgestraft.’

Hoe analyseer je een seizoen waarin je in de basis begon, maar waarin je ook na een blessure een tijdje in de anonimiteit verdween?

Lukaku: ‘Ik was in het begin inderdaad basisspeler, maar fysiek had ik het behoorlijk lastig. Niet alleen had ik het moeilijk om het negentig minuten vol te houden, maar vooral tactisch. Hier in Italië elimineren ze het onvoorspelbare.’

Is dat de reden waarom je naar Italië kwam?

Lukaku: ‘Ja! De Italiaanse competitie leek er me eentje die me op termijn het meest zou kunnen bijbrengen. Ik zit nog volop in mijn ontwikkeling en ik ken geen enkele andere plaats waar ik tactisch zo vooruit zou gaan. Ik was tactisch immers niet geschoold. In België wordt daar veel te weinig aandacht aan geschonken. Hier analyseren ze de manier waarop de aanvaller druk zet op de verdediging, of hoe hij defensief terugplooit. Op training gebeurt het dat men middenvelders scheidt van verdedigers. En dan moeten we ons op één lijn verplaatsen. Het zijn de meest vervelende trainingen die er bestaan, maar ze zijn wel belangrijk. Vergeleken bij zes maanden geleden ben ik een andere speler. Hier leren ze je zoveel: hoe te draaien, hoe je voet zetten, … Details die van belang kunnen zijn.’

Leren ze dat niet in België?

Lukaku: ‘Neen. In de jeugd van Anderlecht hadden we 75 procent van de tijd de bal en veegden we iedereen van de mat. In Oostende volstond mijn snelheid om op elk moment terug te keren. Tactisch woog dat allemaal zeer licht vergeleken bij wat we hier doen. Zelfs als bankzitter zag ik hoe trainers anticipeerden op wat de andere coach van plan was. Voetbal in Italië, dat is schaken.’

Wij hebben van buitenaf de indruk dat het schaken hier zo is ingebakken in de cultuur dat mensen zelfs een saaie match appreciëren.

Lukaku: ‘Het is waar dat spelers die technisch niet zo vreselijk goed zijn, hier toch nuttig kunnen zijn. In die mate zelfs dat ze essentieel worden voor een systeem. Hier begrijpen ze het voetbal.’

Heb je ook geleerd om harder te zijn?

Lukaku: ‘Dat zeggen ze, dat je harder moet worden. Het is iets wat je leert met de leeftijd, die kleine foutjes maken. Maar dat is overal zo.’

Biglia

Was het moeilijk om bij aankomst een plaats in de kleedkamer te veroveren?

Lukaku: ‘Ik denk dat het een jaar geleden moeilijker zou zijn geweest. Toen eindigde de ploeg pas achtste en was er in de kleedkamer onenigheid tussen AntonioCandreva en Lucas Biglia rond de aanvoerdersband. In mijn eerste jaar hier waren de resultaten uitzonderlijk en was de sfeer daarom helemaal anders.’

Jullie wonnen de derby tegen Roma tijdens het kampioenschap en knikkerden de stadsrivaal uit de beker. Besef je nu wat zulke duels voorstellen?

Lukaku: ‘Nu wel, maar voor ik naar hier kwam niet. Kort na onze winst zag ik een ploegmaat in de kleedkamer wenen. Zelfs Lucas had tranen in de ogen. Hij is dan ook altijd een emotionele jongen geweest.’ (lacht)

Hoe is je relatie met Biglia?

Lukaku: ‘Hij is niet veranderd vergeleken met zijn periode bij Anderlecht. Het blijft een fantastische leider. Alleen al door zijn aanwezigheid stelt hij je gerust.’

Hij vergemakkelijkt het spel van de anderen.

Lukaku: ‘Dat bedoel ik. Naast het veld patrouilleert hij altijd een beetje… Met iedereen een praatje slaan, babbelen met de staf om te zien hoe ze de wedstrijd voorbereiden. Hij is sterker dan destijds bij Anderlecht, maar ik blijf hem zeggen dat hij niet het maximale uit zijn carrière haalt.’

Denk jij dat hij nog hoger had kunnen spelen?

Lukaku: ‘Ja. Zijn probleem is dat hij te trouw is aan zijn club. Bij Anderlecht is hij een eeuwigheid gebleven, ik snap nog steeds niet goed waarom. Dat heeft zijn doorbraak in de nationale ploeg vertraagd.’

Persoonlijkheid

Hoe is je relatie met je coach, Simone Inzaghi?

Lukaku: ‘Moeilijk om uit te leggen. Overal waar ik ga, reken ik niet te veel op de coach. Ik wil zijn vriend niet zijn, ik probeer alleen goed met hem overeen te komen. Voetbal is business, werk.’

Maar het is toch ook passie?

Lukaku: ‘Het begon als een hobby. Die werd passie en vervolgens werk. Ik ben niet voor het plezier naar Italië gekomen.’

Was dat nodig, weg van je vrienden, je entourage?

Lukaku: ‘Alleen zijn? Niet noodzakelijk. Ik moest weg uit België om vooruitgang te boeken, dat vooral.’

Hoe ziet een dag in Rome er uit?

Lukaku: ‘Ik verveel me vaak. (lacht) Als er geen vrienden op bezoek zijn, doe ik na de training thuis een kleine siësta en speel ik daarna wat op de Xbox of kijk ik tv. Vaak sport, en niet alleen voetbal. Ik hou van individuele sporten, omdat de sportman dan alleen staat. Het zijn alleen de mentaal sterken die het halen.’

Zijn er in het voetbal veel spelers die zich verstoppen?

Lukaku: ‘Ja. Ik zeg niet dat je een grote mond moet opzetten, maar sommige spelers steken toch hun echte persoonlijkheid weg, omdat ze bang zijn om niet de mening te delen van een ‘belangrijker’ iemand in de kleedkamer. Neem Conor McGregor (mixed martial arts, nvdr) of Floyd Mayweather (boksen, nvdr): hoe zou je dat soort persoonlijkheden in een groep integreren? Tenzij je Zlatan heet. Dan moet iedereen zwijgen en je accepteren, omdat je vijftig goals per seizoen maakt.’

Stoort het jou als je ergens zit met iemand die ‘veel plaats’ inneemt?

Lukaku: ‘Ik trek me daar niks van aan. Ik speel niet bij een voetbalclub om daar veel vrienden te hebben. Ik héb al vrienden. Voor mij mag iemand doen wat hij wil, als hij maar respect heeft voor zijn ploegmaats. Voetbal blijft de meest individuele collectieve sport.’

Profiteer je soms ook van het Romeinse leven?

Lukaku: ‘Ik ben al een paar keer in de stad geweest. Om iets te eten. Niet op bezoek. Ik heb zelfs het Colosseum nog niet gezien. Neen, ik lieg, ik was er toen ik zestien was en met Anderlecht het toernooi van Viareggio speelde. Gek, geen haar op mijn hoofd dat er toen aan dacht dat ik ooit naar Rome zou terugkeren.’

Had je het gevoel dat er hoge verwachtingen leefden toen je voor Lazio tekende?

Lukaku: ‘Totaal niet. Zeker omdat ik slecht was op het EK. Ik hoorde meer vertellen dat ze ‘niet de goeie Lukaku hadden genomen’. Dat liet me warm noch koud. Als de mensen me graag hebben, des te beter. Houden ze niet van mij? Kan me niks schelen.’

Dat geldt ook voor Romelu, die bij een deel van het Belgische publiek evenmin populair is.

Lukaku: ‘Ik weet het. Mensen hebben hem niet graag.’

Hoe leg je dat uit?

Lukaku: ‘Tegen Bosnië miste hij een grote kans en gingen ze aan het fluiten. Kort daarop scoorde hij. Ik noem dat hypocrisie, iemand uitfluiten als hij mist, maar ophemelen als hij scoort… Het is de realiteit, maar uiteindelijk verandert het niks.’

Niet weinig mensen vinden hem arrogant. Of liever, denken dat hij het is.

Lukaku: ‘Terwijl dat helemaal niet zo is! Ik ben veel arroganter dan Romelu. (lacht) Romelu is bescheiden, vriendelijk. Maar als Romelu zijn ambities uitspreekt, zijn er jongens als Wesley Sonck die vinden dat hij die moet bijstellen en zichzelf niet voor een ander moet nemen. Wat is dat voor iets? Waarom laat je die jongen niet dromen? Mensen geven kritiek op zijn eerste baltoets, op zijn techniek, … Als je mooi voetbal wil zien, ga dan naar de Brusselse pleintjes. Daar zal Eden Hazard ook 1000 keer tussen de benen worden gespeeld! Ons voetbal is helemaal anders. Het doel van Romelu is scoren en dat doet hij. Maar toch blijven ze kritiek geven…’

Wij hebben het gevoel dat die kritiek hem raakt.

Lukaku: ‘Hij vraagt zich af waarom de mensen niet achter hem staan. Als hij een wat moeilijker moment meemaakt, wordt hij gekraakt in plaats van gesteund. Dan komen direct de namen van Christian (Benteke, nvdr), Michy (Batshuayi, nvdr) of Divock (Origi, nvdr) naar voren.’

Hoe kijk jij daar naar?

Lukaku: ‘Ik ben dat gewoon. Ik kan of wil niet voor Romelu spreken, maar ik voetbal niet om geliefd te zijn door het volk. Vroeger wel. Vroeger wilde ik de people’s champ zijn. Vandaag wil ik dat de supporters de ploeg steunen. Als ze niet achter mij staan, raakt me dat niet.’

Bad boy

Hoe is je relatie met de fans van Lazio?

Lukaku: ‘Afgaande op de laatste wedstrijden denk ik dat ze me graag hebben.’

De harde kern heeft nochtans een racistische reputatie…

Lukaku: ‘Dat weet ik. Soms hoor ik ze ook. Als AntonioRüdiger (de Duitser van AS Roma die zijn roots heeft in Sierra Leone, nvdr) de bal heeft, hoor ik apengeluiden, terwijl ik nochtans ook op het veld sta. Ik vind dat belachelijk, maar goed…’

In het Italiaanse voetbal wordt het thema van racisme in de stadions geregeld aangehaald als probleem. Werd jij al slachtoffer?

Lukaku: ‘Niet echt. Dat racisme is ook niet beperkt tot Italië. De eerste keer dat ik ermee werd geconfronteerd was bij een wedstrijd van de U14 in Brugge. Ouders riepen ‘vuile choco’. Ik zei toen bij mezelf: ‘Schamen jullie je niet? Jullie zijn veertig of meer, en nemen spelertjes van dertien op de korrel.’ Op het einde puurden we daar nog meer motivatie uit en werd de afstraffing nog groter. Bij clubs als Roeselare wisten we op voorhand dat we problemen zouden krijgen. De meest problematische ploeg was Westerlo. Ongelooflijk. Ouders van Anderlecht waren verplicht om zich in te houden, want op disciplinair vlak werd daar niet gelachen. Als je je als ouder op Anderlecht slecht gedraagt, betaalt de voetballer het gelag. Bij Brussels hanteerden ze dan weer andere regels: daar draaide het vaak uit op vechten.’

In België hebben bepaalde media je neergezet als ‘bad boy’. Hoe leef je met dat etiket?

Lukaku: ‘Daar moet je mee leren leven. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik vrijuit praat, maar ik probeer altijd respect voor iedereen op te brengen. Ik zal nooit een journalist opbellen om een van mijn trainers af te maken. Er is ook dat verhaal rond het intrekken van mijn rijbewijs voor overdreven snelheid. Onlangs kwam daar nog eens drie maanden bij én een boete van 2000 euro, terwijl ik tijdens de feiten op training was. De persoon die met de auto reed, is toen komen getuigen dat zij wel degelijk achter het stuur zat. Blijkbaar was dat niet voldoende. Ze woont nochtans waar de auto werd geflitst en bekende alles. N’importe quoi.’

Heb je het gevoel dat je anders bent dan de meeste spelers?

Lukaku: ‘Romelu en ik zijn beiden zeer pro Amerikaanse sporten. Wij kijken naar documentaires over Kobe Bryant, naar de voorbereiding van LeBron James, enzovoort… Ik hou van atleten die niet door het brede publiek op handen worden gedragen. Persoonlijkheden als Nicolas Anelka of Allen Iverson. Vandaag bewonder ik Karim Benzema vanwege zijn mentale sterkte. Daarom ben ik geen fan van Frankrijk. En dan doel ik niet op hun nationale ploeg maar op het land. Sinds 2010 zijn Les Bleus in mijn ogen dood. De politiek is er zich mee gaan moeien, terwijl het om voetbal gaat.’

Heeft jouw vrijmoedig praten je al parten gespeeld?

Lukaku: ‘Ik denk dat het me heeft opgezadeld met de reputatie van bad boy. Een speler van Gent had ook problemen met overdreven snelheid, maar dat kwam klein in de krant. Bij mij hebben ze het nieuws in het middagjournaal gegeven en later nóg eens ’s avonds. Ik hengel er niet naar om een voorbeeld te zijn voor de maatschappij. Ik ben een voetballer van 22, die een voorbeeld wil zijn voor de kleintjes in zijn familie. Als zij me zeggen dat ik weer eens dom heb gedaan met de auto, antwoord ik: ‘Als jullie later hetzelfde doen, trek ik aan jullie oren.’ Zij weten dat ze geen domme dingen moeten uitsteken.’

Je bent een publiek persoon en wordt om die redenen goed betaald. Heb je dan niet het gevoel dat je een voorbeeldrol moet vervullen?

Lukaku: ‘Een rapper is ook een publiek personage. Wordt hij als voorbeeld genomen? Muziek is ontspanning, voetbal ook.’

De rapper komt uit een andere leefwereld. Sporters promoten toch sportwaarden?

Lukaku: ‘Het is normaal dat we wat meer aandacht moeten besteden aan ons imago. Wat ik wil zeggen is dat onze fouten te veel worden aangedikt. Ik heb al veel mensen veel ergere dingen zien doen. Ik ben nu ook weer geen gangster, hé. (lacht) Ik ben intussen wel kalmer geworden en dat legt me geen windeieren.’

Je lijkt ons wel heel anders dan je broer.

Lukaku: ‘Mensen zullen zeggen dat ik een beetje meer van het leven hou. Jürgen Klopp zei het nog in een interview: bij al die voetballers waar de mensen vroeger zo van hielden, waren er veel die rookten of dronken. Vroeger werd dat niet verborgen. Vandaag zijn er nog die roken of drinken… Als ik in Brussel ben en mijn vrienden wil zien, wat is dan het probleem? Ik zie het niet. (lacht) Mijn moeder wel, die wil me altijd opsluiten.’

Is zij de chef van de familie?

Lukaku: ‘Ja, al heeft ze wat meer impact op Romelu. Ik ben koppiger.’

Ze slaagde er nog niet in om je naar de kapper te sturen.

Lukaku: ‘Neen. Maar ze heeft al wel gezegd dat ze het op een dag zelf zal knippen, terwijl ik slaap. (lacht) Die dreads zijn een beetje mijn handelsmerk, ze passen bij mijn persoonlijkheid.’

DOOR THOMAS BRICMONT IN ROME – FOTO’S BELGAIMAGE – RICCARDO DE LUCA

‘Het probleem van Biglia is dat hij te trouw is aan zijn club. Bij Anderlecht is hij een eeuwigheid gebleven.’ Jordan Lukaku

‘Ik bewonder Karim Benzema vanwege zijn mentale sterkte.’ Jordan Lukaku

‘Als de mensen me graag hebben, des te beter. Houden ze niet van mij? Kan me niks schelen.’ Jordan Lukaku

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content