Ooit droomde hij van een taverne in Spanje, maar die droom is weg. Na vijf jaar Club Brugge en vijf jaar PSV gaat Timmy Simons (33) aan de slag in de Bundesliga, bij de 1. FC Nürnberg. Een verrassende wending in de herfst van een mooie carrière.

Daarvoor moet een mens 650 kilometer rijden: om in het Hilton Hotel van Nürnberg, Beieren, een Belg tegen het lijf te lopen. Echt toeval is het niet. De Belg in kwestie is de vader van Timmy Simons, op bezoek bij zijn zoon, ons doel van de reis. Hij en zijn vrouw zijn net terug van enkele dagen Ronde van Frankrijk, waar ze de ritten op de Tourmalet volgden en met hun camper naast de familie van Jurgen Van den Broeck terechtkwamen. De wereld is klein. Pa Simons is in korte broek, al is het er het weer niet naar. Beieren mag dan wel worden gerekend tot Zuid-Duitsland, maar onder een bewolkte hemel is het frisjes. Net geen 20 graden.

Op training klampt nog een andere ‘Belg’ ons aan. Eigenlijk een Tsjech, die een leuk mondje Nederlands Duits spreekt. Hubert Pata stelt zich voor als rentenier. Voerde destijds Belgische dansmuziek (Praga Khan, New Beat) in Duitsland en Oost-Europa in. Wie wil weten hoe dat klonk, moet maar eens op YouTube wat van Tragic Error beluisteren. Tanzen, jaja … Een kenner van het Antlerlabel in Aarschot, waar Simons nog woonde. De wereld is heel klein: Pata heeft nog een huis in Sint-Kruis Brugge en haalt hier alle dagen zijn krant bij Stefan Reisch, gewezen middenvelder van Club en een icoon van FC Nürnberg. Hij zal die anekdote die middag een keer of vijf herhalen, ook tegenover Simons: dat hij elke dag Reisch aanspreekt met ‘dag meneer’. Een Tsjech en een Duitser die elkaar Vlaams begroeten in een Beierse krantenwinkel, het ís ook wel grappig. Uiteraard kent Pata de Pfaffs, één van hun dochters maakte hij hier nog koningin in iets.

De sterkte van zijn ploeg minimaliseert hij. Abstiegskandidat, kandidaat-daler. Het is een team dat het niet breed heeft, FC Nürnberg, met veel nieuwkomers, geleid door een relatief onbekende trainer. Pata dicht Simons aanvallende kwaliteiten toe, maar als hij hoort dat het een verdedigende middenvelder is, lacht hij de tanden bloot: “Ocharme, de jongen zal veel werk hebben.”

Meer werk dan de tabloids aan Simons zullen hebben. De boulevardbladen houden het hier sowieso rustig. Nürnberg, de ex-ploeg van de Jannen Polák en Koller en het team waar Jef Vliers ooit 51 (!) dagen trainer was, loopt niet in de kijker zoals Bayern. Dit is het rustige deel van Beieren. Adidas en Puma komen uit de buurt, het is de stad van het speelgoed ook, ondergebracht in een museum. De stad van de processen tegen nazikopstukken na WO II. Simons was er al, op de plaats waar AdolfHitler zijn troepen destijds toesprak. Hij kwam onder de indruk. Sowieso is het centrum, waar we de dag afsluiten, erg mooi. Groen, met een meer quasi in het hart, omwallingen om het verkeer buiten te houden en heel rustig. In Beieren moet de (school)vakantie immers nog beginnen.

Het Hilton Hotel, voorlopig nog pleisterplaats van de familie Simons, is een centraal punt in de club. In de kelder van het hotel, waarvan de kamers uitkijken op de oefenvelden, zijn de kleedkamers. Spelers die geen woonst hebben, logeren hier. De fanshop is er aangebouwd, net als de bureaus. Even verderop ligt het easyCredit- Stadion. Ze gaan wel bouwen, zegt de vriendelijke perswoordvoerster, er komt een nieuwe Geschäftsstelle. Nieuwe kleedkamers, nieuwe bureaus. Op 1 september begint men eraan, dertien maanden lang. Met – een primeur – geld van de fans. Die konden de club tegen een kleine rente het geld lenen. Zes miljoen euro brachten ze samen. Maar voorlopig zitten we nog in het hotel, voor het verhaal van de meest verrassende Belgische zomertransfer.

Vertel eens hoe het gegaan is.

Timmy Simons: “Heel snel eigenlijk. Zowat tien dagen na het eerste contact was het rond. Nürnberg belde Guy Bonny, mijn manager. Wij hebben dan gezegd zoals het altijd gaat: bel de club, bel met PSV en zie wat kan. Ze zochten iemand met ervaring. Iemand die nog twee jaar de uitdaging wilde aangaan om in de Bundesliga met een jonge groep te spelen en die wat te leiden.”

Er zijn wel wat lijntjes naar Nederland. Galásek (ex-Ajax) was hier recent, Gerald Sibon …

“Ze hebben goeie ervaringen met jongens van 32, 33 die nog iets extra’s kunnen brengen. Het was snel beklonken. De Bundesliga is een van de sterkere competities. Nog twee jaar, terwijl ik in Eindhoven nog een contract voor één seizoen had. In mijn hoofd zat: nog één jaar Eindhoven, en dan doen we iets anders. Maar je ziet: in het voetbal kan het zeer snel gaan. De voorbije jaren is er nog interesse geweest, maar als je dan zegt dat ze de club moeten bellen hoor je niks meer. Deze club is heel snel doorgegaan.”

Je hebt recent gebouwd in Mol, je vrouw werkte, je kindjes zijn met vier en zes zogoed als schoolplichtig: niet vanzelfsprekend toch.

“Op dat vlak was het een moeilijke beslissing. In allerijl vertrekken en nadien pas kijken hoe het allemaal in elkaar gaat zitten. Met de kinderen, de school, de huizen.”

Ga je ze in het Duits naar school sturen?

“Ja. We hebben overwogen om ze op een internationale school te doen, maar dan moeten ze op korte tijd twee talen leren: Engels en Duits. Engels in de school en als ze vriendjes hebben buiten de school Duits. Dat gaat niet. Dan kun je beter opteren voor een Duitse school.”

Oude man

Heb je vooraf met andere voetballers over Duitsland gesproken?

“Ja. Orlando Engelaar heeft er gevoetbald en de trainer, Fred Rutten, werkte er. We hebben het er even over gehad, hij vond dat het een verrijking was, dat ik het moest meepakken. Elke week volle bak. Je hebt geen kleine ploegen hier, het is elke week honderd procent alles geven of je hebt niks.”

Heb je met Belgische internationals overlegd?

“Neen, nu niet. Ik volgde het Duitse voetbal al wel langer. In de nationale ploeg spreek je daarover, hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Ik had er wel een beeld van.”

Wat wist je over Nürnberg?

“Ik heb wat dingen opgezocht. Ik wist dat Angelos Charisteas hier zat. Marek Míntal, Raphael Schäfer, dat zijn de bekende namen. Er zijn veel jongens vertrokken en redelijk wat nieuwe namen die op elkaar ingespeeld moeten raken.”

Je weet dat het een ploeg is die tegen de degradatie gaat vechten?

“Ja, dat zou goed kunnen, maar het is de bedoeling om beter te doen dan vorig jaar, toen ze barrages moesten spelen om erin te blijven. Tegen Augsburg was dat, een andere ploeg uit Beieren. We moeten realistisch zijn, maar je moet de ambities hebben om te mikken op de negende, tiende plaats, zoals de voorzitter doet. Ik zie veel talentvolle jongeren in de groep. Een aantal clubs is in hen geïnteresseerd, hopelijk blijven die nog een jaar.”

Wat stel jij je voor bij de Bundesliga?

“Een heel sterke competitie. Als je ziet dat van de Duitse nationale ploeg nagenoeg iedereen in de Bundesliga speelt, dat zegt genoeg. Veel toppers die komen of terugkeren. Hamburg en Bayern die het Europees goed deden vorig seizoen. Intense beleving ook, heel grote stadions, minstens 40 à 45.000 plaatsen, sommige 70 tot 80.000. Elke week volle bak.”

Fysiek ben je goed?

“Ja. Ik ben nog niet versleten.”

‘Ik ben geen oude man’, noteerde een plaatselijke krant al uit je mond.

“Ik voel me geen oude man! Topfit en scherper kan haast niet. Ik kan nog goed mee.”

Je zoekt het wel ver, in Beieren. Wat is er mis met het Ruhrgebied?

“Wat is ver? Zes uurtjes rijden en je bent er. Ik ga niet op zoek naar wat anders vanwege de afstand. En daarbij, er is niet gezocht, zij hebben zich gemeld. Verrassend? Als je die kans nog krijgt, om nog twee jaar Bundesliga te spelen op die leeftijd, ja, dan ben je een beetje verrast. Ik denk niet dat er dat veel gedacht hadden.”

Is er nooit sprake geweest van een terugkeer naar België?

“Ik heb van alles gelezen. Westerlo, Lierse, STVV, Club Brugge. Maar concreet? Niks. Guy Bonny is niet gebeld. Of misschien is er wel gebeld met de vraag wat ik van plan was, maar echt concreet stappen gezet? Neen.”

Van Bommel

Wat wordt hier van het nummer zes verwacht?

“Van mij verwacht men de controle. De binding houden tussen verdediging en aanval, jongens wat aansturen. Ik kom wel duidelijk als middenvelder. Zoals dat ook bij PSV was en in Brugge: in negentig procent van de matchen was ik ook daar middenvelder. Zolang ik het kan belopen, speel ik liever in het middenveld.”

Zou je vanuit België dezelfde sprong naar hier hebben kunnen maken? Staat het Nederlandse voetbal verder?

“Die kans heb ik gehad, destijds in Brugge. Zeven, acht jaar geleden. Engeland of Duitsland. Het heeft niks met PSV te maken.”

Het ging niet zo: Van Bommel doet het goed in Bayern, wie loopt daar in Nederland nog rond met een vergelijkbaar profiel?

“Neen, neen. Ik was ook niet uit beeld, zoals je suggereert, ik heb heus wel wat gespeeld vorig seizoen. In de eerste ronde 15 van de 17 matchen, daarna iets minder. Er is natuurlijk een verschil als je nooit matchen mist en ineens speel je er maar 25 van de 34, maar aan de top vind ik dat geen probleem. Ik heb geen jaar op de bank gezeten, hé. En ik kan me nog altijd meten met die gasten. Als het niet zo was, had ik zelf wel mijn conclusies getrokken, maar de tests wijzen uit dat ik me niet ongerust hoef te maken.”

De vergelijking met Van Bommel, weegt die?

“Welke vergelijking?”

Ik las ze al in Duitse kranten. Ik kan me inbeelden dat in Beieren Bayern München de norm is, op jouw positie dan Van Bommel … Je komt voor hen uit het Nederlandse voetbal.

“Toen ik van Brugge naar PSV ging, was ik ook al de nieuwe Vogel, of de nieuwe Van Bommel. Ik ben Simons, jongens, ik heb een andere manier van spelen. Nu is Mark wel iets meer verdedigend gaan denken dan in de tijd van PSV. Meer gecontroleerd, ten dienste van de ploeg. Dat is hem ten goede gekomen. Ik vind dat hij een goed WK speelde. Keihard, op het randje. Dat is topvoetbal, alles voor het resultaat.”

Ga je dat hier ook doen?

“Dat gaan we nog zien. Alles is toegelaten, tot waar de scheidsrechter de grens trekt.”

Een klokske

Zeker in een ploeg die gedomineerd zal worden. Zal dat niet de grootste aanpassing zijn, na tien jaar aan de top bij Club en PSV?

“Ja, maar ik heb dat in het verleden nog moeten doen. Bij Lommel onder andere, maar ook bij Club en PSV, in topwedstrijden en Europees. In de nationale ploeg. Daar was het ook bikkelen hoor. Niet spelen op routine en het balletje verleggen. Bij balverlies bikkelen, of je ligt eruit.”

Het afscheid van PSV was tegen Ipswich. Emotioneel?

“Het was heel mooi. Waardering van de club en de supporters. Ze hebben wel geapprecieerd wat ik er heb gedaan. Er is ook de intentie om over twee jaar bij de club betrokken te blijven, of er terug te keren in een andere functie. Als trainer, in de technische staf, of in de scouting, wat dan ook. Bij de jongeren …”

De droom van een taverne in Spanje is opgegeven?

“Ja, al langer heb ik gezegd dat zoiets moeilijker wordt. Ook vanwege de kinderen. ( lacht) Je komt wat tegen in je leven, hé. Maar het was wel mooi om op die manier uit elkaar te gaan. Tijdelijk! Ik heb nog een geschenk gekregen, zoals het gebruikelijk is, als iemand bij PSV weggaat. Een klokske. Allee, een chic horloge. TAG Heuer. Ik ben geen klokkenman, maar het is wel mooi.”

Aan wat kun jij wél geld uitgeven?

“Aan wijn. Maar dat zie je niet, dat ligt in de kelder. Ik was thuis iets aan het opbouwen, maar nu blijft dat even liggen. Het huis houden we aan, voor het tussenseizoen en als we een keer naar België gaan. Ik was ook begonnen met golf, maar ook dat ligt nu stil. De laatste jaren ben ik heel weinig thuis geweest, dan blijf ik nu op vrije momenten liever bij de familie.”

door peter t’kint – beelden michel gouverneur (reporters)

“Ik heb geen jaar op de bank gezeten, hé. Ik kan me nog altijd meten met de jonge gasten.”

“Het is hier elke week honderd procent alles geven of je hebt niks.”