De dag na zijn aanstelling als nieuwe voorzitter schreef Michel D’Hooghe een elf pagina’s dik werkstuk over Club Brugge. Met die bedenkingen als ruggensteun wil hij de komende maanden aan het werk.

Zelden in zijn lange carrière was Michel D’Hooghe verwikkeld in zo’n wrange tweestrijd met zichzelf als de afgelopen twee weken. Tientallen redenen kon hij bedenken om niet in te gaan op het voorstel van Club Brugge om Michel Van Maele op te volgen, maar de golven van sympathie die hem tegemoet rolden sterken de nieuwe voorzitter in de overtuiging dat er hem geen andere keuze restte. “Ik was daarnet nog in de stad. Al die mensen die me aanspraken en me hun vertrouwen betuigden, dat laat me niet onberoerd”, zegt D’Hooghe en hij meent het uit de grond van zijn hart. Ook een eindeloze reeks schriftelijke felicitaties bezorgen hem na een periode van veel innerlijke twijfel de nodige morele steun. “Heel vaak stond er : welkom thuis. Ik zou wroeging hebben als ik dit mandaat niet had aanvaard.”

Het leven van Michel D’Hooghe verloopt weer op het ritme van blauw en zwart. Hij beseft dat hij als voorzitter niet kan vervallen in geruisloosheid. Club Brugge mag dan sportief bloeien en schuldenvrij zijn, van D’Hooghe wordt verwacht dat hij de wolk van conservatisme en oubolligheid die boven de vereniging lijkt te hangen, wegblaast en alles in eigentijdse structuren giet. Zelf verzet D’Hooghe zich met klem tegen het beeld dat over Club Brugge wordt geschetst. Amateurisme, zo meent hij te weten, wordt in dit verband verward met eenvoud. En die pretentieloosheid, zo doceert D’Hooghe verder, moet het handelsmerk van Club Brugge blijven als verankering met de wortels van de club. Het is ook zo dat Michel Van Maele blauw-zwart altijd bestuurde. In die geest ook legde hij op zijn sterfbed de toekomst van Club uiteindelijk in handen van Michel D’Hooghe. In de wetenschap dat het opgebouwde imago ongeschonden zal blijven.

“Toen Michel Van Maele me naar het ziekenhuis liet komen,” vertelt D’Hooghe, “kon ik nooit vermoeden dat hij me zou vragen om voorzitter te worden. Ik dacht dat hij nog even over onze samenwerking wilde praten. In het ziekenhuis zag ik een man die aan het einde van zijn strijd was gekomen. Op de manier waarop hij zich nog kon uitdrukken, heeft Van Maele me toen gevraagd om Club Brugge niet in plan te laten. Ik heb hem dat meteen beloofd, ik zei hem dat hij op mij mocht rekenen. Toen heeft hij heel lang mijn hand vastgehouden. Ik had een enorm respect voor Van Maele. Ik betrap er me de laatste drie, vier dagen trouwens geregeld op dat ik tegen mezelf zeg : dat ga ik eens aan de burgemeester vragen. Zoals ik dat zo vaak deed. Het wordt wennen zonder hem.”

Eigenlijk hebt u aan het sterfbed van Michel Van Maele in een fractie van een seconde beslist om voorzitter te worden.

Michel D’Hooghe : Ik kon dat niet beslissen, het is de raad van bestuur die dat moest doen. Maar ik besliste toen wel om me beschikbaar te stellen. Niettemin heb ik nadien nog veel moeilijke dagen beleefd. Ik werd door mensen uit de sportwereld in een contradictoire richting geadviseerd, wat het niet gemakkelijker maakte. Ik heb met een aantal mensen uit de privé-wereld gepraat, maar het belangrijkste gesprek voerde ik met mijn vrouw. Drie uur lang namen we alles door, tijdens een etentje, in een klein Brugs restaurant. Toen ook heb ik mijn gemoedsrust teruggevonden, want die was ik helemaal kwijt. Ik was absoluut niet in het reine met mezelf. Er waren zoveel argumenten om dat mandaat niet te aanvaarden. Als ik het puur rationeel benader, doe ik het misschien niet. Alleen : ik hou van deze club. Vooral daarom ben ik op dit voorstel ingegaan. Ik ga me nu helemaal engageren, ik kom niet als een passant. Dat hebben de mensen hier intussen al gezien.

Opmerkelijk en absoluut on-Brugs was dat de beslissing zo snel viel. Eerst een vergadering van het directiecomité, waarna meteen de raad van bestuur werd samengeroepen.

Door de twijfels die ik had, was ik in eerste instantie absoluut niet gehaast, dat moet ik eerlijk toegeven. Maar toen de directieraad unaniem achter mijn komst stond, wilde ik zo weinig mogelijk ruimte voor speculatie laten zodat ik meteen aan de slag kon gaan. Daarom is de raad van bestuur nog dezelfde avond samengeroepen. Dat is inderdaad ongebruikelijk voor deze vereniging, maar het heeft voor mij een symbolische waarde. Ik heb een bond geleid waar de beslissingen traag werden genomen, al bedoel ik dat niet als een verwijt, omdat de bond zo’n groot huis is waar je met zoveel belangen rekening moet houden. Hier kan je korter op de bal spelen. En dat zullen we samen ook doen.

U hebt op de eerste persconferentie na uw aanstelling gezegd dat u zich eerst wil oriënteren.

Dat is zo. Ik zie hier drie uitdagingen.

Er is de sportieve challenge, Club Brugge heeft geproefd van de Champions League en dat smaakt naar meer. Door de inspanningen van de voorbije weken heeft Club op spelersvlak stabiliteit gekregen. In de mate van het mogelijke gaan we die inspanningen straks verder zetten, zodat we volgend seizoen nog competitiever zijn. Maar ik heb nu al gezegd : de twee, allerbelangrijkste matchen van volgend seizoen wordt over vier maanden gespeeld. Dan heb ik het natuurlijk over de voorronde van de Champions League. Die staat al in augustus op het programma en daar moet je nu al mee bezig zijn. Die Champions League heb je nodig, omdat de inkomsten uit de competitie niet volstaan om het budget te dekken, al zou je er moeten naar streven dat Europees voetbal een financieel surplus is.

Heel belangrijk is hier ook het sociale aspect. Ik wil geen pretentieuze, maar een prestigieuze club leiden. We moeten respect tonen voor de supporter. De man die hier binnenkomt en een breuk veroorzaakt met die volkse origine, begaat een grote fout. Ik heb de grote periode meegemaakt waarin de spionkop is ontstaan op de Klokke. We spraken toen niet van hooligans, maar van een echt sociaal weefsel. Dat is blijven bestaan, geactualiseerd weliswaar, maar nog steeds in dezelfde vorm. Een praatje maken met de supporters, heel gewoon, zonder elitair gedoe, ik kan daar heel erg van genieten. De absolute doelstelling van Club Brugge moet zijn om heel dicht bij zijn basis te blijven. Daar gaan we ook verder initiatieven voor nemen. Daarbij blijf ik strijden tegen de hooligans, u weet dat dit mijn stokpaardje is. Iemand die aan hooliganisme doet, mag zich geen supporter van Club Brugge noemen.

En ten slotte is er het economische aspect. Ik pleit voor een sportieve uitbouw, maar zeker niet via avonturen. Ik heb de voetbalbond ook altijd heel voorzichtig geleid en als ik een ander gedacht had, dan stond er met Germain Landsheere een penningmeester klaar die me met mijn voeten op de grond hield. Ik zal die man eeuwig dankbaar blijven, ik heb heel veel van hem geleerd. Zijn enige probleem is dat hij altijd gelijk heeft. Alle problemen die er nu zijn met de licenties, heeft hij drie jaar geleden al voorspeld, terwijl ik dat toen niet zag.

Zijn er voor Club Brugge op economisch vlak meer mogelijkheden ?

Dat denk ik wel. We moeten een aantal initiatieven kunnen nemen die de club ten goede komen. Op het vlak van marketing en merchandising, bijvoorbeeld. Dat zal nodig zijn. Want ik herhaal het : louter op het gebied van de competitie zijn wij zeer deficitair.

Zonder Champions League zou er een exploitatietekort van 150 miljoen oude Belgische frank zijn.

De Champions League zou het appeltje tegen de dorst moeten zijn. Op dit moment is dat niet zo. Vandaar dat we ons moeten beraden over nieuwe initiatieven, maar daar kan ik vandaag natuurlijk nog niet veel over zeggen. Ik ken op dit moment met moeite de weg naar het stadion ( lacht) . Ik denk dat we toch een paar weken bezig zullen zijn om alle aspecten door te nemen die ik zal aanreiken. Trouwens, in een confidentieel schrijven aan de directieraad heb ik die aspecten al aangehaald. De volgende vier, vijf weken zullen we een basis leggen. Langer zal dat niet duren.

U bent al volop aanwezig in de club.

Ik ben bezig met mijn taak, maar ik ga me niet moeien in de deelgebieden. Ik zie het als mijn opdracht alle inspanningen te coördineren om samen met de mensen hier een strategie voor de toekomst te bepalen. Ik heb ook al een aantal oriënterende gesprekken gevoerd, waarin ik veel heb bijgeleerd. Mijn conclusie is dat er hier, in weerwil van wat er vaak wordt gezegd, een politiek van gezond verstand wordt gevoerd. Ik denk dat we toe zijn aan een nieuwe stap in de richting van een prestigieuze club. Dat betekent dat we ons in alle sectoren kunnen aanbieden als belangrijke partner die respect heeft, maar die ook respect verdient. Ik denk dat er wat dat betreft nog vooruitgang mogelijk is.

U bedoelt dat Club Brugge beter naar buiten moet komen ?

In de communicatie is er zeker nog een inspanning te doen. Maar dat is niet alleen bij Club Brugge zo, dat is eigen aan alle bedrijven. De communicatie wordt in het algemeen schromelijk onderschat. Ook bij de voetbalbond had ik daar altijd graag wat meer in geïnvesteerd : het is één van de punten waarover ik van mening verschilde met Germain Landsheere, die daar vanuit zijn zorg voor de financiën niet meteen voor open stond. Ik denk na hoe we nu een communicator bij Club Brugge gaan aanwijzen. Ik ga die rol natuurlijk niet zelf op me nemen.

Maar er zijn ook nog andere punten die voor verbetering vatbaar zijn.

Zoals ?

Ik kan u dat nog niet zeggen, maar ik heb mijn bedenkingen over Club Brugge al op papier gezet ( bladert door een dossier van elf pagina’s). Het is nu in de handen van de leden van het directiecomité. Ik hoop spoedig op een antwoord, waarbij ik het zou appreciëren als ze zaken bijstellen en zelf ook creatief zijn. Ze mogen me gerust zeggen dat wat ik schrijf niet klopt. Uiteindelijk gaat het om een uitwisseling van ideeën. Vervolgens zullen we met die nieuwe bevindingen naar de raad van bestuur stappen. Over een week of vier kunnen we dan met een aantal punten naar buiten komen.

Uw komst heeft duidelijk voor grote verwachtingen gezorgd.

Dat weet ik. En ik ga proberen die waar te maken. Maar niet alleen, ik ben altijd een teamspeler geweest. Ik wil zeker geen paradepaard zijn.

Club Brugge wordt vaak oubolligheid verweten.

Is er dan zo slecht gewerkt ? Ik hou niet van glamour, van façade. Laat het maar puur natuur zijn. De beste les die ik in het leven gekregen heb, is de les van de geneeskunde. Het gaat erom dat je je werk met inzet en bescheidenheid doet. En dat je alles weert wat pretentieus is. Club Brugge staat nu ruim voor in het klassement, maar heb je daar binnen de club al iemand horen over bluffen ? Die eenvoud is ook een beetje eigen aan deze streek, aan West-Vlamingen. Er wordt vaak over het directiecomité gesproken, terwijl dat juist de grote kracht van Club Brugge is. Want daarin zetelen een aantal jonge mensen die er voor willen gaan, en een aantal oudere mensen die alles goed kanaliseren. Dat is een perfecte combinatie. Ik zou gek zijn als ik dat wil veranderen. En ik ben heel blij dat Marcel Kyndt heeft aanvaard heeft om voorzitter van het directiecomité te blijven. Hij beschikt over een enorme economische know-how.

Er wordt ook vaak gesproken over uw zogenaamd mindere relatie met Antoine Vanhove.

Ik heb dat nooit begrepen. Wij werken al meer dan dertig jaar goed samen, kennen elkaars gaven en gebreken. Ik heb veel respect voor hem. Natuurlijk is Antoine Vanhove niet perfect, maar dat ben ik ook niet. Bovendien : het is toch niet omdat we in een bepaald dossier van mening verschillen, dat er plots sprake is van een troebele relatie ?

U hebt het over de komst van Marc Degryse.

In dat dossier ben ik gewoon opgetreden als buitenstaander. Ik vroeg me af of het niet nuttig zou zijn om het sportieve kader te verruimen nu er zich een opportuniteit aandiende. Als andere mensen daar andere meningen over hebben, dan is dat hun volste recht. Dat hoeft niet tot conflicten te leiden, het is alleen maar verrijkend. De zaak met Marc Degryse is gewoon geëscaleerd in de media. Ik heb het nooit naar voor willen brengen als een soort machtswissel.

Niettemin was het een mooi idee om Marc Degryse erbij te halen en zo verder te verjongen. Ook Marcel Kyndt sprak er zich voor uit.

We zullen zien wat de toekomst brengt. Momenteel is het niet aan de orde. Ik ben bezig aan mijn inventarisatieronde, later zullen we nagaan welke zwakke plekken we moeten verbeteren. Maar eerst moeten we de diagnose stellen en weten waar die zwakke plekken liggen. Het dossier van Marc Degryse is absoluut niet prioritair. Men heeft me altijd verweten dat ik een diplomaat ben, maar in de voetbalbond weet iedereen heel goed dat ik niet altijd zo gemakkelijk was. Dat zal bij Club Brugge niet anders zijn. Anders zit je hier niet op je plaats.

door Jacques Sys

‘Ik wil geen paradepaard zijn, maar een teamspeler.’

‘D’Hooghe een diplomaat ? Bij de voetbalbond weten ze dat ik niet gemakkelijk ben.’

‘Natuurlijk is Antoine Vanhove niet perfect, maar dat ben ik ook niet.’