Zeven seizoenen speelde Gertjan De Mets (30) bij KV Kortrijk, maar toch werd hij sinds Nieuwjaar, na een afgesprongen transfer, in de ban geslagen. Uitgerekend grote rivaal Zulte Waregem verloste de Oost-Vlaming van zijn ketenen. En daarvoor sloeg hij zelfs buitenlandse voorstellen af. ‘Op mijn dertigste wil ik nog niet voor het geld kiezen.’
In augustus de trainingen hervat na een zware knieblessure, half september de eerste minuten in de competitie gespeeld, daarna nog slechts zes keer in de basis, en na, in de winterstop, vergeefs een transfer naar Griekenland proberen te forceren door algemeen manager Matthias Leterme definitief uit de kern gezet.
Een korte samenvatting van het voorbije seizoen van Gertjan De Mets bij KV Kortrijk. Een jaar om snel te vergeten. En dus was de vakantie in Zuid-Frankrijk, begin juni, met vrouw en kinderen zeer welkom. Even het voetbal uit het hoofd bannen. Tot De Mets telefoon kreeg van Eddy Cordier, algemeen manager van Zulte Waregem. Of hij interesse had? Ja! Al wilde de middenvelder wel eerst met Francky Dury spreken. ‘Toen hij me enkele dagen later belde, zat het gevoel helemaal goed’, vertelt De Mets. ‘Francky legde zijn manier van werken en voetbalvisie uit, wat hij van mij verwachtte ook. Een perfecte match. Na zo’n strontseizoen had ik niet verwacht dat ik die kans nog zou krijgen. En dus heb ik na overleg met mijn vrouw niet lang getwijfeld.
‘De beste keuze die ik, op sportief vlak, kon maken. Zéker nu Zulte Waregem aantreedt in de Europa League. Als jonge gast heb ik met Club Brugge vijf keer Europees gespeeld (als basisspeler thuis tegen Saint-Étienne en Kopenhagen in 2008 in de toenmalige UEFA Cup, het seizoen nadien in de Europa League in Toulouse en thuis en uit tegen Partizan Belgrado, nvdr) en als Gentenaar (zie kader, nvdr) heb ik ook enkele Europese matchen in de Ghelamco Arena gezien. Zó speciaal, die sfeer. Thuis heb ik altijd gezegd: ‘Dat wil ik absoluut nog eens meemaken.’ Voor zulke wedstrijden ben je toch voetballer, hé. En als je er dan echt van kunt proeven…’
Wat stond je aan in Dury’s voetbalvisie?
DE METS: ‘Uitgaan van eigen sterkte, druk naar voren, voetballen over de grond, snelle balcirculatie… Dat is ook mijn voetbal. Hij is, zoals ik, ook professioneel, positief, ambitieus, een echte winnaar… Op dat vlak kun je Dury vergelijken met Hein Vanhaezebrouck en Yves Vanderhaeghe, mijn ex-trainers bij KV Kortrijk onder wie ik veel heb geleerd. Geen toeval dat zij nu alle drie een club bij de top van België coachen.’
Hoort Zulte Waregem bij die top?
DE METS: ‘Budgettair nog niet, voor de rest leunt deze club er heel dicht tegenaan. De zeer professionele begeleiding in een fantastisch nieuw oefencomplex bevalt me enorm. Bij KV Kortrijk was de omkadering en de accommodatie heel beperkt en moest ik me vaak zelf behelpen. Jarenlang heb ik daarom een eigen team rond mij gebouwd: een voedingsdeskundige, een dokter en osteopaat, een kinesist – mijn vrouw. Ik vind dat maar normaal, als profvoetballer. Nu heb ik op de club echter alles voorhanden. Een grote luxe. Al zal ik, na overleg, wel nog een beroep doen op de mensen uit mijn entourage.’
Je hebt sinds half december geen officiële match meer gespeeld. Hoelang zal het duren eer je weer je topniveau haalt?
DE METS: ‘Niet zo lang. Ik ben al die tijd goed blijven trainen. Ook in het tussenseizoen, met duurlopen tot een uur om de motor warm te houden. Stilzitten in de zetel heb ik nooit gekund, daarvoor ben ik te veel sportman. Je mag echter thuis zo hard trainen als je wil, dat wedstrijdritme ontbreekt. Een voordeel dus dat ik niet midden in een seizoen in een gerodeerd elftal ben beland en een groot deel van de voorbereiding heb meegemaakt. Het enige probleem is dat ik een tijd met een teenblessure heb gesukkeld en niet alle oefenmatchen heb kunnen spelen.’
De erfenis, na het vertrek van Lerager en Meïté, is niet min. Wat wil jij als centrale middenvelder, met 228 matchen in eerste klasse op de teller, Zulte Waregem bijbrengen?
DE METS: ‘Als pure ‘zes’ en aanspeelpunt voor de verdediging kan ik goed het ritme en de snelheid van mijn ploeg sturen. Minder dan vroeger lijd ik nu balverlies omdat ik veel rustiger ben. Daarnaast heb ik een groot loopvermogen – van jongs af is dat altijd een kwaliteit geweest – en een goeie trap bij stilliggende fases. Al beschikt Zulte Waregem met Onur Kaya en Brian Hamalainen over nog twee specialisten. Maar nu heeft Dury nog een derde optie.’
Johan Walem zag je twee seizoenen geleden bij KVK nog als een ’tien’. Is dat ook bij Zulte Waregem mogelijk?
DE METS: ‘Als een trainer vindt dat ik op een andere positie hoor, dan speel ik en doe ik mijn best, zoals toen. Dan moet hij wél verwachten dat ik dat invul volgens mijn kwaliteiten. En dat paste niet bij zijn idee over de rol van een nummer tien. Logisch: want ik ben geen spelverdeler, maar een echte zes.’
Wat kunnen ze bij Zulte Waregem van de persoon De Mets verwachten?
DE METS: ‘Ik zeg wel mijn gedacht, maar ben geen tafelspringer, probeer mijn ploeggenoten vooral op sleeptouw te nemen door me élke training en elke match tweehonderd procent te geven. Voor ik echt opsta, moet ik me goed voelen in een team. Op dat vlak zit ik hier wel prima. Vanaf dag één voelde ik dat iedereen respect heeft voor elkaar – veel meer dan bij KV Kortrijk.’
De kern van Zulte Waregem telt alleszins meer Vlamingen.
DE METS: ‘Dat maakt niet het verschil. De manier van omgaan, de mentaliteit is belangrijker dan nationaliteit. Er zijn hier vooral meer leiders, elk op hun manier weliswaar: Davy De fauw, Sammy Bossut, Hamalainen, Timothy Derijck… Na een aanpassingsperiode wil ik zeker ook die stap zetten.’
Op de teambuilding in Koksijde heb je blijkbaar al het voortouw genomen.
DE METS: ‘Ik zat in een groep met alleen jonge kerels: Aaron Leya Iseka, Kingsley Madu, Tsiy William Ndenge. Dan moet je als dertiger hen wel oppeppen en positief stimuleren. Zo keken ze ook naar mij. En het heeft geholpen, want we zijn niet als laatste geëindigd.’ (lacht)
Was het in Kortrijk moeilijker om die voortrekkersrol te spelen?
DE METS: ‘In het begin niet. De laatste jaren wel, wegens dat grote gebrek aan respect, tussen de spelers onderling. Ik heb getracht dat recht te trekken, maar toen het na twee keer proberen niet lukte, zei ik ook: ‘Foert, de pot op!’ En keek ik alleen nog naar mezelf. Je mag ook niet naïef zijn.’
Een gebrek aan respect, wat moeten we ons daar bij voorstellen?
DE METS: ‘Ik heb geen zin om daarop terug te komen. Alles wat er in het voorbije seizoen gebeurd is, laat ik achter mij en vergeet ik. Elke speler kan zoiets eens meemaken. Ik kijk alleen vooruit.’
Relativeren
Met welk gevoel ben je na zeven jaar vertrokken in Kortrijk?
DE METS: ‘De meeste negatieve gevoelens zijn intussen verdwenen. Ik heb lang afscheid kunnen nemen, hé. Ik weet zelfs niet meer wat mijn laatste match was. Op Club Brugge? (5-1-nederlaag, 18 december, nvdr) Dat zou kunnen…’
De maanden ervoor koos Karim Belhocine voor Elohim Rolland en Birger Verstraete als centraal duo op het middenveld, en zat je vooral op de bank. Omdat jij nog niet je beste niveau haalde na je knieblessure?
DE METS: (resoluut) ‘Neen. Elke speler zal dat allicht zeggen: maar ik verdiende absoluut om te spelen. Ik voelde mij alleszins niet de mindere op training. Een keuze van de trainer…’
Met wie je niet goed opschoot?
DE METS: ‘Daar ga ik niet meer op in.’
Na Nieuwjaar verklaarde Matthias Leterme je helemaal persona non grata toen je vergeefs een transfer naar Griekenland probeerde af te dwingen met een doktersbriefje.
DE METS: ‘Zoals gezegd: geen commentaar.’
Waren die maanden erna frustrerender dan revalideren na je knieblessure?
DE METS: ‘Tijdens die revalidatie heb ik ook slechte momenten gehad en was ik voor mijn vrouw en kinderen niet altijd de makkelijkste persoon – maar dat ben ik tijdens een zware, vermoeiende voorbereiding ook. (lacht)
‘Na al die jaren trouwe dienst zomaar langs de kant gezet worden, is echter frustrerender. Zelfs bij zo’n zware blessure weet je ongeveer: normaal zal ik binnen x dagen genezen zijn. Nu wist ik niet waar ik aan toe was. De enige zekerheid? Dat mijn contract op het einde van het seizoen afliep en dat ik daarna aan iets nieuws zou beginnen. Intussen probeerde ik me van die… spelletjes niet te veel aan te trekken.’
Je sprak eerder zelfs over pestgedrag?
DE METS: ‘Het neigde daar wel naartoe, ja… Maar meer zeg ik er niet over.’
Waarom wil je daar niet meer over uitweiden?
DE METS: ‘Ik heb in Kortrijk heel mooie jaren beleefd. Ik wil dat niet vergeten en die herinneringen bezoedelen door nu met modder te gooien. Natuurlijk waren die laatste maanden niet plezant, maar in vergelijking met al die seizoenen ervoor stelt dat weinig voor.
‘Na al die jaren kijk ik nu ook anders naar mijn leven als profvoetballer: relaxter, ik geniet er meer van dan als jongeling. Omdat ik besef dat het niet voor iedereen is weggelegd, van je hobby je beroep te kunnen maken. Dat doet je veel relativeren, zelfs een seizoen zoals het voorbije.’
Heb je nog vrienden bij Kortrijk?
DE METS: ‘Ja: de Vlaamse jongens met wie ik lang samengespeeld heb: Anthony Van Loo, KristofD’haene, Stijn De Smet… Na die laatste moeilijke maanden gunden ze mij ook de transfer naar Zulte Waregem. Ik had gedacht dat het vertrek naar de ‘rivaal’ gevoelig zou liggen, maar ik heb van verrassend veel mensen positieve reacties ontvangen, van binnen en buiten de club.’
Geen énkele negatieve?
DE METS: ‘Héél weinig. Ook in Waregem heeft nog geen enkele fan geroepen: ‘Wat kom jij hier doen?’ Al hebben sommigen, toen ik tijdens de teambuilding een liedje moest zingen, ‘De VK is kapot’ gezongen – om te lachen, hé.
‘Alleen enkele Kortrijksupporters hebben me eens uitgescholden voor verrader, of boer. Maar ik begrijp dat. Het hoort er zelfs bij, die rivaliteit.’
Weet je wanneer de eerste derby plaatsvindt?
DE METS: (meteen) ‘Ja, thuis op 9 september. 9/9, dat onthoudt makkelijk, hé. (lacht) De datum van de match ín Kortrijk weet ik wel niet. Sowieso worden het twee speciale wedstrijden. Die derby’s heb ik altijd heel graag gespeeld, met die aparte sfeer. En nu kan ik die eens van de andere kant beleven.’
Ooit geviseerd door de supporters van Zulte Waregem?
DE METS: ‘Neen, maar misschien staat me dat nu te wachten in Kortrijk… Benieuwd.’
Je hebt er zeven jaar aan de zijde van Nebojsa Pavlovic gespeeld, die in zijn laatste match voor KVK een mooie huldiging kreeg – zelfs Yves Vanderhaeghe en Hein Vanhaezebrouck waren aanwezig. Zo’n afscheid was jou niet gegund. Hoe heb je daarnaar gekeken?
DE METS: ‘Thuis, voor tv… Ik was oprecht blij voor Pavlovic, hij verdiende dat. Mooi, dat ze dat voor hem hebben gedaan. Niet voor mij, en ergens stekt dat wel. Maar daarvoor voetbal ik niet. Wel voor het plezier, om matchen te winnen, zo hoog mogelijk te eindigen. En dat vind ik terug bij Zulte Waregem.’
Standvastigheid
Je bent nu dertig. Zou je tekenen om hier tot het einde van je carrière te blijven?
DE METS: ‘Ja, ik denk het wel. Ik heb twaalf jaar voor Club Brugge gespeeld, zeven seizoenen in Kortrijk en wil ook hier een clubboegbeeld worden. Ik houd van die standvastigheid, verander niet zomaar van club.’
Bij Kortrijk nooit in de belangstelling gestaan van een (Belgische) topclub?
DE METS: ‘Er was weleens vage interesse. En dan vroeg ik aan het bestuur of ik weg kon. Toen zij zeiden: ‘We hebben liever dat je blijft’, heb ik daar nooit moeilijk over gedaan.’
Spijt van?
DE METS: ‘Neen, ik kijk nooit terug en denk niet: ik had dat zo of zo moeten doen.’
Je zei daarnet dat je met Zulte Waregem sportief de beste keuze hebt gemaakt. Kon je elders meer verdienen?
DE METS: ‘Ja, veel meer zelfs. Ik had voorstellen uit de League One in Engeland, Israël, Griekenland – Atromitos was in januari al heel concreet, maar Kortrijk liet me niet gaan. Ik was ook bereid om zo’n buitenlands avontuur aan te gaan. Tot Zulte Waregem aanklopte. Dat bood financieel minder, maar dat offer wil ik gerust maken. Om er als voetballer nog eens alles uit te halen. En niet, op mijn dertigste, nu al voor het geld kiezen.’
Geen ambitie meer om ooit in het buitenland te spelen?
DE METS: ‘Ik heb nu een contract voor twee seizoenen, met een optie op een derde. Dat is nu mijn horizon. Verder denk ik niet. Ik maak me geen zorgen over dingen die ik toch niet in de hand heb. Wat komt, dat komt.’
Evengoed lag je nu wel onder de Griekse zon.
DE METS: ‘Ik kan nog altijd op reis gaan naar Griekenland, hé.’ (lacht)
DOOR JONAS CRETEUR – FOTO’S BELGAIMAGE
