‘IK WILDE ABSOLUUT GEEN SPELER VAN HET NETWERK-DUCHÂTELET ZIJN’

© BELGAIMAGE - DAVID STOCKMAN

Na twee tumultueuze jaren en een degradatie met Charlton Athletic bloeit Igor Vetokele weer open. Ver weg van de Londense drukte begon hij met Zulte Waregem sterk aan het seizoen.

De thermometer geeft 32 graden aan wanneer Igor Vetokele (24) gaat zitten op het nieuwe terras aan het trainingscomplex van Zulte Waregem. Na vier jaar buitenland, eerst in Denemarken en nadien in Engeland, keerde de bij KV Oostende gevormde en bij Cercle Brugge doorgebroken aanvaller terug naar België. Ariël Jacobs, Kopenhagen en de permanente chaos in Charlton liggen achter de rug. De jonge vader wil zijn carrière nieuw leven inblazen. Het is tijd om Engeland te vergeten en de blik te richten op een betere toekomst.

Johan Walem zei over jou dat je in het buitenland een andere speler geworden bent. Vind je zelf ook dat je een andere status hebt dan bij je vertrek uit België in 2012, na een seizoen waarin het grote publiek jou leerde kennen bij Cercle Brugge?

IGOR VETOKELE: ‘Toen ik vertrok bij Cercle was ik 19 jaar en had ik nog maar één seizoen als prof gevoetbald. Logischerwijze heb ik veel geleerd in Denemarken en in Engeland. Dat maakt uiteraard dat ik met een andere status en andere ambities naar België ben teruggekeerd. Ook de mensen verwachten nu meer van mij dan bij mijn debuut, dat besef ik. Toch voel ik niet meer druk dan bij Cercle, want daar moest ik me echt tonen. Ik mocht geen fouten maken. Het is niet zo eenvoudig om je als jonge speler te manifesteren binnen een professionele en ervaren groep. Als eerste spits wilde ik niemand teleurstellen. Nu krijg ik iets meer krediet dan toen, een aangenaam gevoel.’

Je bent nu niet meer de jongste speler op het veld. Wat verandert dat voor jou nog, behalve het louter psychologische aspect?

VETOKELE: ‘Ik heb meer ervaring en weet nu dat ik niet constant op zoek moet gaan naar een beslissende actie. Het is soms beter om rustig te blijven en te temporiseren. Dat deed ik vroeger niet. Heel weinig spelers die pas komen kijken bij de profs, beschikken over die maturiteit. Ook als mens ben ik volwassener geworden. Ik ben nu getrouwd en heb een kindje van zes maanden.’

Hoe voelt het om na twee jaar Kopenhagen en twee jaar Londen in Waregem neer te strijken, ver van alle stadsdrukte?

VETOKELE: ‘Ik woon in Kortrijk, maar dat is inderdaad niet hetzelfde als Londen… (lacht) Omdat ik nooit veel ben uitgegaan, stoort dat niet. Zeker nu ons kindje geboren is, draait mijn leven nog meer rond mijn familie. Ik ben trouwens geen jongen van de grootstad. Ik ben opgegroeid in Oostende, dat helpt om de overstap te relativeren.’ (lacht)

ZESTALIGE ANGOLESE BELG

Je bent geboren in Luanda in Angola, waar Portugees gesproken wordt, en we interviewen jou in het Frans. Hoeveel talen spreek je eigenlijk?

VETOKELE: ‘Zes. Naast Portugees, Nederlands en Frans ook nog Engels, Spaans en Lingala. Ik versta ook Deens, maar nu ik drie jaar geen Deens meer heb gehoord, begint dat wel te minderen.’

Je bent heel jong naar België verhuisd en doorliep verscheidene nationale jeugdploegen. Sinds 2014 kom je echter voor Angola uit. Was dat een moeilijke keuze?

VETOKELE: ‘De eerste keer werd ik door de bondscoach uitgenodigd naar aanleiding van een vriendschappelijke interland tegen Iran. De sfeer en de ploeg stonden me meteen aan. Ook over België heb ik nagedacht. Ik zeg niet dat ik nooit een kans zou gekregen hebben, maar met de huidige generatie Rode Duivels zou het heel moeilijk geweest zijn voor mij. Maar goed, je moet weten dat Angola en België dezelfde wapenspreuk hebben (L’union fait la force, Eendracht maakt macht, nvdr) en dat de nationale vlag dezelfde drie kleuren heeft. Bovendien woont nog een groot deel van mijn familie in Angola, om te beginnen mijn vader. Jammer genoeg heb ik niet de tijd om hem vaker te bezoeken.’

De mooie competitiestart van Zulte Waregem zal jou ongetwijfeld veel plezier doen na het horrorseizoen bij Charlton.

VETOKELE: ‘Het is vooral een enorme verademing om bij een stabiele club terecht te komen. Bij Charlton heb ik in twee seizoenen vijf verschillende trainers gehad. Van stabiliteit was geen sprake. Ik had de hele tijd de indruk dat ze er geen idee hadden waar het met de club naartoe moest. Hier is er een echte visie, er staat een stevige structuur. Dat is compleet het omgekeerde van Charlton en dus veel gemakkelijker en aangenamer om te werken.’

Hoe verklaar je dat een club met de middelen en de ambitie van Charlton zo amateuristisch is?

VETOKELE: ‘Er is een verschil tussen ambitie hebben en ambitie tonen. Na de overname door meneer Duchâtelet kende Charlton een overgangsperiode. Het probleem is dat ze nooit de juiste richting gevonden hebben. Daarnaast heb ik me niet altijd even goed gevoeld bij de visie van de verschillende trainers.’

DIEPE SPITS OF FLANKAANVALLER

Waarom koos je voor Zulte Waregem, terwijl jouw naam de voorbije jaren vaak genoemd werd bij Standard?

VETOKELE: ‘De timing was nooit goed bij Standard. Toen zij belangstelling toonden, was ik niet geïnteresseerd, en omgekeerd. Deze zomer had ik contact met twee clubs, Lokeren en Zulte Waregem. Mijn advocaat en manager (Stijn Francis, nvdr) bracht me in contact met de Belgische markt. Francky Dury legde me zijn voetbalvisie uit en ik was meteen verkocht. Hij is een trainer die veel praat, dicht bij de spelers staat en de jongeren kan sturen.’

Je startte het seizoen in de basis, maar met Jens Naessens, Onur Kaya, Sander Coopman en Obbi Oulare is er stevige concurrentie. Bovendien lijkt het alsof je nog niet helemaal je draai hebt gevonden op de linkerflank nadat je een groot deel van de voorbereiding op rechts stond.

VETOKELE: ‘Ik zal moeten vechten voor mijn plaats, maar zo gaat dat in het voetbal. Door die scherpe concurrentie zal ik nog een stap vooruit kunnen zetten. Als we onze doelstelling willen bereiken en play-off 1 halen of zelfs meer, dan zullen we iedereen nodig hebben. Ik ben dan ook tevreden dat we meerdere opties hebben op elke positie. Ik ben blij dat ik in de basis sta, maar ik speelde de voorbije jaren bijna altijd als diepste spits. Op de flank mis ik nog automatismen, maar ik hoop dat die zullen komen. Ik voel trouwens dat het steeds beter gaat, ook al moet je ontegensprekelijk een beetje meer lopen als je 90 minuten de flank afdweilt.’ (lacht)

Francky Dury zei onlangs dat deze groep minder getalenteerd is dan die van het seizoen 2012/13 met onder meer Thorgan Hazard en de betreurde Junior Malanda. Om tot het einde voor de titel mee te doen, missen jullie volgens jullie trainer nog een technisch sterke leider die het verschil kan maken. Wat denk jij?

VETOKELE: ‘Ik kan de vergelijking niet maken, want ik voetbalde op dat moment niet in België. De trainer heeft misschien gelijk dat we nog een creatieve speler missen op het middenveld, maar het voordeel is dan weer dat we in tegenstelling tot onze concurrenten geen Europees voetbal spelen.’

TRUITJE VAN MODRIC

Over Europees voetbal gesproken, weet je nog wat jij deed op 10 december 2013?

VETOKELE: ‘Ha ja, dat was de wedstrijd tegen Real Madrid in de Champions League met Kopenhagen. Het toppunt van mijn carrière tot dusver. Het was een ongelooflijke, onbeschrijfelijke ervaring, maar in tegenstelling tot wat je zou kunnen denken voelde ik niet meer stress voor die wedstrijd. Ik beschouw voetbal immers als een hobby, ook als is het sinds enkele jaren mijn beroep. Het blijft natuurlijk wel een fantastische herinnering. Tijdens de rust wisselde ik mijn truitje met Modric, maar ik heb dat souvenir ondertussen aan mijn vriend Paul-José Mpoku gegeven. Hij is een grote fan van Real Madrid.’

Jij koos na één seizoen Cercle voor Kopenhagen. Dat was op het eerste zicht een vreemde carrièrekeuze.

VETOKELE: ‘Het sportieve project van Kopenhagen stond me aan. Met alle respect voor Cercle, maar dat was een ploeg die voor het behoud voetbalde, terwijl Kopenhagen titels ambieerde en Europees voetbal speelde. Daarenboven was mijn toekomst bij Cercle onduidelijk. In maart 2012 beloofden ze me een contractverlening, maar daarna lieten ze mijn dossier maanden aanslepen. Daarom twijfelde ik nog minder toen ik mijn akkoord gaf aan Kopenhagen.’

Beïnvloedde de aanwezigheid van Ariël Jacobs als trainer bij Kopenhagen jouw keuze?

VETOKELE: ‘Een beetje wel, maar eerlijk gezegd hebben we nooit met elkaar gesproken voor ik mijn contract tekende. Nadien is alles heel goed verlopen tussen ons, al had ik natuurlijk niet dezelfde sterke band met hem als met Bob Peeters bij Cercle. Mijn relatie met Jacobs was een louter professionele, hij praatte nooit veel met de spelers. Ik blesseerde me op het slechtst mogelijke moment, namelijk toen de ploeg begon te draaien, wat resulteerde in de landstitel. De trainer had geen redenen om te wisselen. Daardoor moest ik me tot het einde van het seizoen met een rol als joker tevredenstellen.’

Je tweede jaar bij Kopenhagen, niet langer onder Jacobs, was veel beter. In 29 competitiewedstrijden scoorde je 13 keer. Dat is nog altijd je beste gemiddelde.

VETOKELE: ‘Het was een jaar vol paradoxen. Ik werd topschutter van Kopenhagen, maar in de Champions League kwam ik maar weinig aan spelen toe. De trainer verkoos een systeem met één spits. In januari kwam hij (Ståle Solbakken, nvdr) naar me toe en zei: ‘Igor, ik ga eerlijk zijn met jou. Jij bent niet het type aanvaller dat ik in mijn ploeg wil. Ik ga je laten spelen omdat je in vorm bent en ik hoop dat je veel doelpunten maakt, want ik wil je deze zomer voor een mooie prijs verkopen.’ Dat verraste me, maar ik had geen keuze. Het sierde hem dat hij eerlijk was met mij, dat was toch al dat. Toen Charlton zich meldde en wetende dat Bob Peeters daar zat, aarzelde ik geen seconde.’

PURE CHAOS

Schrikte de reputatie van Roland Duchâtelet, die Charlton zes maanden eerder had overgenomen, jou niet af?

VETOKELE: ‘Ja en neen. Bang was ik niet, maar ik wilde absoluut niet beschouwd worden als een speler van het netwerk-Duchâtelet en van de ene club naar de andere getransfereerd worden. Dat heb ik ook duidelijk gesteld. Toen ik daar aankwam, heb ik meteen gezegd dat ik ambitieus was en dat ik kwam om bij Charlton te spelen en niet ergens anders. Toch kreeg ik het etiket ‘Duchâtelet’ opgeplakt. Je kunt nu eenmaal weinig of niets veranderen aan wat de mensen denken.’

Bob Peeters werd in januari ontslagen. Daarna kwamen Guy Luzon, Karel Fraeye en José Riga, telkens trainers uit België. Hoe ging de spelersgroep daarmee om?

VETOKELE: ‘Laat me om te beginnen zeggen dat Bob Peeters ontslagen werd omdat we te sterk aan het seizoen begonnen waren (de eerste elf wedstrijden zonder nederlaag, nvdr). Binnen de club kregen ze het daardoor in hun hoofd om de ambities naar boven bij te stellen, terwijl de spelerskern daarvoor te klein was. Het ontslag van Bob was een vergissing volgens mij. Tussen Guy Luzon en een aantal spelers klikte het dan weer niet. Iedereen begreep wat hij verdedigend wilde, maar aanvallend was het pure chaos.’

Het is algemeen geweten dat de sfeer bij Charlton sinds de komst van Duchâtelet allesbehalve aangenaam is. Hoe hebben jullie de supporters ervaren?

VETOKELE: ‘Binnen de spelersgroep was de sfeer goed, zelfs al vielen de resultaten tegen. Het protest van de supporters was nooit rechtstreeks tegen ons gericht, wel tegen de trainersstaf of de directie. Dat neemt niet weg dat ik nu volop geniet van de positieve energie die er heerst bij een club als Zulte Waregem.’

DOOR MARTIN GRIMBERGHS – FOTO’S BELGAIMAGE – DAVID STOCKMAN

‘Francky Dury legde me zijn voetbalvisie uit en ik was meteen verkocht.’ – IGOR VETOKELE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content