Komend weekend wil Freddy Loix in de rally van Corsica nog eens het podium halen, ondanks alle miserie bij Peugeot.

Wie hem al lang kent, beweert dat hij niks veranderd is. Diep gefocust op winnen nog altijd, maar niet zonder een bréde visie ook. Want zonder relativeringsvermogen overleef je niet in een wereld waarin ook een natuurtalent als hij zwaar afhankelijk is van de wagen waarmee hij moet rijden. Kwajongenskwinkslagen komen hem nog altijd uitstekend van pas, zij het steeds meer als schild tegen de harde realiteit.

Zes jaar geleden werd Freddy Loix (33) een toekomstige wereldkampioen rallyrijden genoemd, maar zo ver kwam het nog steeds niet. Fast is Freddy nog altijd, maar toch won hij nog niet één wereldbekerwedstrijd. Niet bij Mitsubishi, niet bij Hyundai en nu ook niet bij Peugeot. Topmerken nochtans, of toch zeker ambitieuze constructeurs. Dit seizoen beleefde hij het absolute dieptepunt. Na twee WB-manches al moest hij van zijn bazen als tweede man plaats maken voor de heropgeviste Fin Harri Rovanperä. In Duitsland mocht Loix afgelopen zomer na vier en een halve maand inactiviteit toch nog eens starten. Hij finishte er als zesde en alleen mechanische problemen hielden hem van een podiumplaats. Van de drie resterende WRC-rally’s mag hij er nu nog twee rijden, in Corsica komend weekend en in Catalonië op het einde van de maand.

Anderhalve week geleden troffen we Loix op Sardinië tijdens de nieuwe Supermag Rallye d’Italia 2004. Hij verkende er het parcours voor Harri Rovanperä en Marcus Grönholm, zijn Finse ploegmaats, en fungeerde er ook als instructeur van de Marlboro Peugeot Total Be the DriverRally School. Hij zag er goed uit.

“Wij kregen dit seizoen de kans niet om echt te rijden”, steekt Loix van wal. “In Monte-Carlo eindigde Marcus vierde en wij vijfde. Het beste resultaat ooit van Peugeot daar. In Zweden moesten we opgeven met mechanische pech. Ach, het is niet correct dat ik mijn programma van tien wedstrijden niet mocht afwerken, maar we kennen allemaal wel de manier van werken van Peugeot. Als er één of ander probleem is, kunnen ze soms heel radicaal zijn. Ik ben niet het enige slachtoffer van hun interne politiek. Harri kent binnenshuis problemen, Marcus ook. Panizzi is er kwaad weggegaan, net als Auriol. ”

‘De resultaten zijn niet goed, omdat we problemen kennen met onze rijders’, kregen de vips vrijdagavond te horen uit de mond van een Peugeot-verantwoordelijke.

Freddy Loix : “Mij stoort dat niet, omdat ik mij niet aangesproken voel. Ik reed namelijk amper. Ik voel mij ook alles behalve gestraft, als ik zie hoe dikwijls ze sindsdien aan de kant staan of vijf of tien minuten per rally verliezen. Ik stel vast dat het niemand lukt.”

Waarom doet de nieuwe Peugeot 307 WRC het niet ?

“Transmissie, versnellingsbak. Bij de ontwikkeling van de wagen hebben wij geen inspraak. Wel op het final tunen, van rally tot rally, maar als je ook tijdens de testritten met mechanische problemen aan de kant staat, komt daar niet veel van in huis.”

In 1997 al werd je tweede in de rally van Portugal. Hoe ga je ermee om dat je sindsdien nog altijd geen wereldbekerwedstrijd won ?

“Het zou spijtig zijn, mocht het mij nooit lukken, maar ook dan zal ik altijd een positief mens blijven. Ik ben gezond, het leven gaf mij al veel meer dan verwacht en uiteindelijk bereikte ik al meer dan eender welke andere Belgische rallyrijder ooit presteerde. Ik ben nooit iemand geweest die in de put zit. Van nature ben ik een optimist en ik wil in het leven nog duizend en één dingen realiseren.”

Wat leerde je uit de zwarte jaren ?

“Dat je zelfs iemand als de baas van Mitsubishi niet kunt geloven. Daar vergiste ik mij voor het eerst.”

Maakte je niet dezelfde fout bij Peu- geot ?

“Helemaal niet. Ik had geen keuze en ik wist heel goed hoe de mensen van Peugeot werkten. En omdat een nieuwe wagen daarom nog geen goede wagen is, zat in mijn achterhoofd ook wel iets van : amai, als die auto niet marcheert, kan het daar heel erg worden.”

Ik bedoel : bij Mitsubishi vormde je team met Tommi Makinen, bij Peugeot met Marcus Grönholm, meervoudige we- reldkampioenen naar wie de grootste aandacht en zorg gaan bij de afstelling van de wagen. Fout ?

“Mitsubishi is zeker een foute keuze geweest. Op het puur technische vlak was dat wel de sterkste auto, maar hun strategie was : Tommi moet winnen en de tweede auto is er voor als de eerste uitvalt. Zij hadden iets van : de main thing is voor ons dat Tommi content is. Freddy moet zich maar aanpassen. Ook al verliest hij een paar tienden per kilometer, dat is niet erg. Mitsubishi wilde wereldkampioen bij de rijders worden, de rest interesseerde hen niet. Terwijl bij Peugeot de hoofdzaak juist is wereldkampioen bij de constructeurs te worden en daarvoor moet je twéé wagens goed aan de finish brengen.”

Zowel bij Mitsubishi als bij Peugeot raakte je verstrikt in teamintriges. Moet je je daar niet beter tegen wapenen ?

“Daar kan je niets tegen doen.”

Beter oppassen, sluwer zijn ?

“Zo’n persoon ben ik van nature niet. Ik doe mijn ding en als ze dat niet tof vinden of niet content zijn… oké. Van politiek hou ik niet en ik geloof daar ook niet in. Zoals ik denk dat het moet zijn, doe ik het. Doorgaans is dat er nooit ver naast. En als het dat wel is, dan zal ik niet iemand anders opzadelen met een probleem om het zelf goed te hebben. Als ik aan politiek moet doen, dan doe ik het niet. Zo ben ik. De tijd dat ik topsport bedrijf zal hoogstens een vierde van mijn leven zijn. Moet ik mij daarvoor dan in allerlei bochten wringen ? Ik kies ervoor mezelf te blijven. Bij Opel en Toyota was dat geen probleem. Daar was het : je bent goed, doe je ding, en hoe moet je auto zijn ? En we konden er altijd onze doelstellingen bereiken.”

Marcus Grönholm heeft een persoonlijke mental coach. Ben jij op het mentale vlak wel voldoende goed begeleid ?

“Voorheen voelde ik die behoefte niet, maar bij Peugeot heb je dat dus wel nodig ( lacht). Je kunt er niet zonder iemand die de druk van je wegneemt. Al na Monte-Carlo dacht ik : nu begrijp ik waarom Marcus die meneer hier heeft rondlopen. Ik voelde toen al heel goed dat de auto niet marcheerde zoals het moest. En als je dan in de service binnenkomt, is het daar bij iedereen één en al stress. Een puist die op springen staat. Die druk van de bazen is allesbehalve the right way to go, daarom nemen wij iemand die ons van die mensen kan weghalen en afschermen. Tussen twee proeven, tijdens de service en ’s avonds. Ik doe daarvoor een beroep op Gerrit Kempeneers, iemand van Sint-Truiden met ervaring in de fysieke en mentale begeleiding van topsporters.”

Wat doe je zelf nog om beter te worden ?

“Mijn geheugen trainen. Omdat ik er meer en meer van overtuigd raak dat een moderne rallyrijder iemand is met een goed fotografisch geheugen, om die laatste tienden van een seconde eraf te halen. Want er zijn situaties die je in een nota voor de co-rijder niet uitgelegd krijgt.”

Hoe train je je geheugen ?

“Door thuis beelden te bekijken van proeven die ik vanuit de auto liet opnemen. Leren luisteren en kijken, de ogen dichtdoen en zeggen : dat heb ik gezien. Want rallyrijden is luisteren naar de nota, je inbeelden wat er zal komen en het uitvoeren. Zoals jonge gasten op playstation, maar met echte beelden. Er zijn rijders die alles van buiten leren, maar ik niet. Ik bereid me voor op de nota’s en op het zicht, maar het blijft ook een beetje een job van improvisatie. Mijn beste tijden draai ik bijvoorbeeld altijd op nieuwe proeven. Zelfs met Hyundai was ik drie, vier keer de beste. Nochtans geen snelle wagen, maar wel uitstekend gefinaltuned.”

Wat verwacht je voor jezelf van de komende rally’s van Corsica en Cata- lonië ?

“We proberen op het podium te finishen. Hopelijk kennen we weer geen mechanische problemen.”

Liggen Corsica en Catalonië je ?

“Corsica niet zo. Het is wel asfalt, maar misschien iets te technisch. In Catalonië reed ik met een goede auto altijd tweede, derde, vierde.”

Wat voor volgend seizoen ?

“Ik ben met bepaalde projecten bezig, maar daarover wil ik niet praten.”

Is een privé-initiatief een optie ?

“Ja, daar ben ik mee bezig. Sponsor zoeken, naar een goed team stappen, auto huren en zeggen : nu zullen we het doen zoals ik het wil, want ik betaal. Bovendien moeten privé-rijders niet al een week voor de rally verplicht hun bandenkeuze maken zoals alle andere WK-teams. Zij kunnen het moment zelf kiezen, naargelang van het weer. Daar is soms tijd mee te winnen.”

Waar vind je 2,5 miljoen euro ?

“Ik denk dat je daar niet mee toe- komt als je met een goede wagen aan alle 16 WB-manches wilt deelnemen. We zullen zien of het lukt. Ik wil absoluut winnen. Als ik geen kans maak om te winnen, stop ik.”

Zes jaar geleden zei je : ‘Geld verdienen komt later wel, zoniet heb ik pech gehad.’ Ben je al binnen na de contracten bij Mitsubishi, Hyundai en Peugeot ?

“Wat is binnen ?”

Tot de rest van je dagen kunnen leven volgens de levensstandaard die jij wil zonder dat je nog iets voor het geld moet doen ?

“Aan míjn levensstandaard ? Dan ben ik binnen ( lacht), want ik ben blij met een fiets en een motor. En ik ben blij dat ik voor Els ( zijn vriendin, nvdr.) en Thomas ( zijn zoon van drie jaar, nvdr.) kan zorgen en dat we op een mooie plaats leven ( in Plan-de-la-Tour, Zuid-Frankrijk, nvdr.), maar ik ben niet iemand die een helikopter en een Porsche of een dikke Mercedes nodig heeft. Ik beleef er meer plezier aan om met de fiets tien kilometer ver op restaurant te gaan dan dat ik daarvoor mijn auto moet nemen.

“Ik ben niet iemand die veel geld nodig heeft om te leven. Ik leef nog identiek op dezelfde manier als tien jaar geleden. Ik woon nu wel in Frankrijk en iedereen denkt waarschijnlijk dat ik daar ergens in de golf op mijn rug in de zon lig, maar dat is allesbehalve zo. Als ik niet sport, werk ik. Aan mijn nieuwe huis heb ik wel niet alles, maar toch heel veel zelf gedaan.”

Wat wil je na je carrière doen ?

“Als ik stop, wil ik zeker nog een seizoen of drie, vier enduro rijden en overal in de wereld aan grote extreme evenementen deelnemen. Zoals de Shark Extreme die ik al deed. Kajakken, lopen, fietsen en motorrijden. Ik sport heel graag, vijf dagen op de zeven. Mij scherp zetten en mij ook af en toe eens afbeulen. En soms wil ik ook wel eens spontaan dingen proberen ( lacht). Zoals plots uit een skilift springen, vanaf een hoogte waarop je door de bomen geen zicht hebt op de ondergrond ; of opeens uit een boot springen terwijl die 70, 80 kilometer per uur doet. Ik ben wel niet gek, maar ook niet bang om mij pijn te doen. Fysiek vind ik belangrijk, maar ik wil bijvoorbeeld ook leren koken. Misschien komt daar wel ooit een restaurant van.”

Ben je ooit bang geweest ?

“Nog nooit in mijn auto ! Soms komen de haren op mijn benen wel eens recht als ik zie dat ik de situatie verkeerd inschatte en voel : dat zal ik nog wel redden, maar we zullen toch wat hulp nodig hebben. Dan ga ik dat bijna plezant vinden. En als ik zie dat ik het niét meer zal redden, is het : shit ! Maar dan ook echt : shit ! ! ! Vraag het maar eens aan Sven ( Smeets, zijn co-rijder, nvdr.).”

Bruno Thiry vergelijkt rally met bal- let, Marcus Grönholm met rock-‘n-roll. En jij ?

“Met skiën. Als je in het goede ritme zit, wordt het bijna glijden in plaats van gas geven en remmen.”

François Duval (24) is momenteel de best geklasseerde Belgische rallyrijder. Zoals van jou destijds wordt nu ook van hem beweerd dat hij op een dag wereldkampioen zal worden. Wat denk jij ?

“Ik ben ervan overtuigd dat het kan.”

Vergelijk hem eens met jezelf.

“Hij heeft meer dat brute snelle in zich, minder het glijden, denk ik. Hij rijdt meer : aan en uit. Een paar goede tijden en een paar slechtere. Brutaal snel, maar niet zo regelmatig als toen ik begon.”

Welke goede raad kan je hem geven ?

“Dat hij nog wat meer moet werken, meer final tunen. Hij is zo van : dat zal wel lukken, ik zal dat wel kunnen. Het verschil met die eerste twee, drie is dat die dat ook kunnen, maar dat zij zeggen : ik zal toch nog eens dié set-up proberen, misschien gaat het toch nog iets makkelijker.”

Om fiscale redenen ben je in Dubai gedomicilieerd. Voel je je ook een beetje Arabier ?

“Het is niet echt mijn wereld, maar mijn manager regelde toen alles van daaruit. Vandaar Dubai en niet Monaco. Bovendien is het er toch iets vrijer. Daar kan je nog eens zeggen : ik pak mijn auto en rij tegen 300 kilometer per uur naar de pub ( lacht). Ik ben iemand die plaats nodig heeft om zich uit te leven. Als ik voetbal, kan het veld voor mij niet groot genoeg zijn ( lacht).”

Op welke leeftijd zal je je zoon voor het eerst achter het stuur van een gemotoriseerd voertuig laten plaatsnemen ?

“Hij mag doen wat hij wil, maar ik zeg wel altijd tegen Els : ‘Zolang hij met zijn fiets geen achterwaartse salto kan maken, krijgt hij geen motor.’ ( Lacht.)”

Mag Thomas, zoals jij destijds, op zijn vijftiende stoppen met school om in een garage te gaan werken ?

“Ik wil dat hij leert schrijven zonder fouten én dat hij talen leert. Voor de rest hoeft hij voor mij niets te doen, behalve werken. De school vond ik verloren tijd. Ik zei : ‘Om te tellen is er een machientje ; en schrijven is niet het allerbelangrijkste, want ik kan goed babbelen.’ Ik wou werken, mensenkennis vergaren en wat geld verdienen, want zonder kan je niets doen. Een fantastische keuze !”n

Christian Vandenabeele

‘Goede raad voor François Duval ? Hij moet nog wat meer werken.’

‘Ik ben er steeds meer van overtuigd dat een moderne rallyrijder iemand is met een goed fotografisch geheugen.’