Club Brugge koestert Alin Stoica. Hij mag er zelfs bij de burgemeester slapen. Vanavond (woensdag) weet hij of hij er ook Champions League kan spelen.

Dan toch . Alin Stoica (22) is van Brugge, nog voor Marc Degryse er officieel in dienst is als technisch directeur. Einde contract bij Anderlecht tekende de Roemeen er woensdag een akkoord voor drie jaar. Michel Verschueren claimt nog wel een opleidingsvergoeding van 400.000 euro; volgens Antoine Vanhove, die zich schriftelijk liet informeren door de profliga, is de speler op basis van het Bosmanarrest en het Vlaams decreet volledig vrij voor de binnenlandse markt. Een interview, met de speler, na de zaterdagochtendtraining met de beloften en voor het middagmaal met le bourgmestre in het Boudewijnpark.

Wanneer verwacht je te debuteren voor Club Brugge, Alin ?

Alin Stoica : Ik denk tegen KV Mechelen komend weekend. Ik ben speelgerechtigd, maar of ik zal debuteren, weet ik niet.

Hoe is je conditie ?

Het is goed dat ik in Roemenië heb kunnen meetrainen met National Boekarest, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik honderd procent ben. Het is goed dat ik nu regelmatig train, maar ik heb wedstrijden nodig, met de wedstrijden zal de conditie komen.

Je laatste wedstrijd was Moeskroen-Anderlecht op 13 april. Dat is ondertussen vier maanden geleden. Moet je niet vooral eerst zorgen voor een stevige basisconditie ? Riskeer je anders niet weer zoals vorig seizoen te sukkelen met probleempjes aan de rug, de lies en de adductoren en aan explosiviteit te verliezen ?

Wie heeft dat gezegd ?

Iedereen heeft dat vorig seizoen toch kunnen zien ? Hoe vaak heb je gespeeld ?

Ik ben vorig seizoen onmiddellijk geblesseerd geraakt, heb daarna te snel te hard moeten trainen en ben zo van het ene probleem in het andere beland.

Op één vlak tref je het in Brugge alleszins al met zekerheid : Trond Sollied traint altijd met de bal.

Ja, dat heb ik vernomen. Ik denk dat dat goed is. Op het verleden wil ik niet meer terugkomen, dat is wat het is, maar ik wil hier toch eens benadrukken dat in Anderlecht niet Aimé Anthuenis het probleem was. Dat ik niet meer bij Anderlecht speel, heeft niks met hem te maken. Hoewel hij spelers misschien geen uitleg verschuldigd is, heb ik met hem altijd open discussies kunnen voeren. Ik waardeer dat zeer. Hij is een persoon met een goed hart en met een groot hart. Ik wens hem veel succes bij de nationale ploeg.

Was er echt geen andere kans op een transfer dan Club Brugge ?

Er zijn veel contacten geweest, maar niets concreets.

Geschrokken dat je geen club vond ?

Neen. Vorig jaar had Guardiola geen club, nu heeft Effenberg lang moeten zoeken, en Ilie, en Popescu zoeken nog steeds. Waarom zou het mij dan niet kunnen overkomen ? Maar ik ben nooit mijn optimisme verloren. Iedereen weet dat het crisis is in Europa. Er is geen geld. In Italië kunnen ze zelfs de competitie niet starten op 1 september, omdat door het verlies van miljoenen dollars aan tv-gelden de helft van de clubs failliet dreigt te gaan. Dat zegt genoeg, denk ik. Het probleem was ook dat ik niet vrij was voor het buitenland.

Walter Baseggio kan zich niet voorstellen dat hij op een dag voor Club Brugge zou spelen.

Hij zal ook nooit voor Club Brugge spelen, omdat in Anderlecht iedereen alle vertrouwen in hem heeft. Mij wilden ze er niet meer.

Dit is wel de aartsvijand, Alin.

Zoals ik juist zei : Anderlecht wilde me niet meer, wat moest ik doen ? Ik ben prof, ik heb een bladzijde gedraaid. Dit is het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik geen mooie tijden heb beleefd bij Anderlecht, maar ik heb er ook zeer moeilijke gekend, momenten waarin ik echt heb geleden. Maar wat doe je als iemand je nog wil ? Wat doe je als je vrouw je niet meer wil ? Ik heb nu begrepen dat in het leven alles kan. Het lot bepaalt. Mijn lot was terug te keren naar België en bij Brugge te spelen. Als ik dat niet had gedaan, wat dan ? Tot nieuwjaar werkloos blijven ? Misschien was het dan moeilijker dan nu. Brugge heeft mij een fantastische kans gegeven, het heeft mij als enige – vriend, mag ik zeggen – de hand gereikt.

Je tekende in Brugge een veel lager contract dan wat je in Anderlecht vroeg.

Als iemand je echt wil, je alle vertrouwen schenkt dat je nodig hebt, ben je bereid te komen voor minder geld. Dit is geen geldkwestie, maar een gevoelskwestie. Een beslissing vanuit het hart. Binnen drie jaar ben ik 25, als ik goed presteer kan ik dan nog altijd heel veel geld verdienen.

Voorzitter Roger Vanden Stock gaf al te verstaan dat hij vermoedt dat je met opzet voor de vijand hebt gekozen. Verraad, weet je wel ?

Op dat probleem wil ik niet meer terugkomen. Supporters moeten zich misschien wel eens afvragen of ík wel de schuldige ben ? De waarheid is gewoon dat Anderlecht mij niet meer wilde. Ik ben correct geweest tot op het einde. Het feit dat ik geen club had, was daarvan het bewijs. Nochtans, in september al belde mijn manager mij met de melding dat ik een voorcontract kon tekenen bij Udinese. Ik heb het niet gedaan, zoals ik later onder andere ook niet voor Español heb willen doen. Anderlecht is altijd mijn eerste optie geweest. Ik ga je iets vertellen wat ik nog nooit eerder heb verteld : eind vorig seizoen, een paar dagen voor ik met vakantie ben vertrokken, kreeg ik op Anderlecht te horen dat ik geen speler ben die de ploeg kan trekken, geen speler zoals Pär Zetterberg weet je wel. Dat ik eigenlijk geen voetballer ben, kreeg ik daar zo het gevoel. Je kijkt er wel van op als je dat van je chef hoort, moet ik zeggen.

En toch. Op de eerste trainingsdag van het nieuwe seizoen gaf Hugo Broos, nieuwe trainer van Anderlecht, de indruk de mogelijkheid van een terugkeer van Alin Stoica nog open te laten, maar twee weken later luidde het dat jouw rendement amper boven nul uitkomt. Wat is er in die periode gebeurd ?

Iedereen heeft in het leven recht op een mening, eender welke. Ik respecteer de mening van meneer Broos. Ik wens hem veel succes. Ik heb veel dingen begrepen. In mijn vakantie praatte ik met Hagi, met Popescu, en ook met Djalminha van La Coruña, die in Roemenië was voor een transfer naar Fenerbache. Als je niet sterk bent in de kop, zegt Djalminha, kan je niks doen. Hij heeft gelijk. Ook Scifo heeft mij raad gegeven. Als ik nog niets gepresteerd heb, waarom staan grote spelers als ook Marc Degryse en Luc Nilis mij dan met raad en daad bij ? Zij maakten het zelf allemaal mee in Anderlecht, zij moesten er ook weg. Ik kan mij absoluut niet vergelijken met hen, maar waarom moesten zij er weg ? Hun steun is voor mij zeer belangrijk.

Je bent twee keer in Brugge geweest. Waarom wou je de eerste keer in extremis toch niet tekenen ?

Ik ben nu hier en ik wil niet meer terugkeren op die eerste affaire.

Zou het kunnen dat het de ultieme strategie was van je makelaar om alsnog Anderlecht te lijmen ? Of ben je toen effectief beïnvloed geweest door iemand van Anderlecht ?

Neen. Ik ben niet benaderd geweest door iemand van Anderlecht, noch is mijn manager aan Verschueren gaan vragen of ik mocht terugkeren.

Niemand in Anderlecht die zich na je transfer nog liet horen ?

Jestrovic, Mornar, Milojevicettout ça heb ik gesproken. Maar zoals ik zei : wij zijn profs. Een bladzijde is gedraaid. Dit is een nieuw hoofdstuk in mijn carrière, een nieuwe kans.

De laatste kans ?

De laatste kans de quoi ?

De laatste kans om je te manifesteren bij een Belgische topclub, de laatste kans om naar Europees niveau te reiken ?

Niet de laatste kans, denk ik. Ik ben 22 jaar, mijn generatie is aan het doorbreken in de nationale ploeg. Ik weet nu hoe de dingen kunnen lopen en hoe de dingen aan te pakken.

Hoe, Alin ?

Het belangrijkste voor mij is te praten op het veld. Ik kan in de pers vanalles zeggen en beloven, maar dat zijn maar woorden, hein.

Lorenzo Staelens, je gewezen ploegmaat en aanvoerder bij Anderlecht, vreest dat Club met jou problemen zoekt : niet de juiste profmentaliteit, een broertje dood aan trainen, wil van niemand raad aanvaarden, eigenzinnig als de pest, vedetteallures et cetera.

Ik respecteer Lorenzo. Hij is vrij te zeggen wat hij wil.

Waarom toch al die negatieve commentaren over Alin Stoica ?

Zo is het leven, ik kan er ook niets aan doen. Waarom zou ik trouwens commentaar moeten geven op wat anderen van mij zeggen ? Ik zal de kritiek op het veld beantwoorden.

Alvorens je voor Club Brugge tekende, wou je met de trainer spreken. Waarover ging dat gesprek ?

Gewoon kennismaken met elkaar. Ik ben welgekomen en moet mij concentreren op de trainingen et tout ça, dan zal de rest wel volgen.

Is er over je positie gesproken ?

Neen. Spelen is het belangrijkste; op welke positie beslist hij.

In 4-3-3 zou het voor jou simpel kunnen zijn, althans op papier : dubbelbezette flanken naast jou en twee man in je rug, waardoor jij vooral centraal kan blijven en gevaarlijk zijn rond de zestien meter, via de combinatie, de individuele actie of op afvallende ballen van crosses.

Op papier is dat mijn beste positie. Drie aanvallers bieden ook drie aanspeelmogelijkheden. Maar dat zullen we wel zien, ik denk niet dat het de bedoeling is dat wij hier de tactiek gaan bepalen.

Vrees je niet een beetje wat heet het systeem-Sollied ?

De trainer beslist, ik moet mij integreren, c’est tout. Club Brugge is een zeer goed georganiseerde ploeg die altijd wil aanvallen en doelpunten maken.

Straks kan je al voor het derde opeenvolgende seizoen Champions League spelen, wat je vrienden in Anderlecht niet kunnen zeggen.

We moeten rustig blijven, want zo ver zijn we nog niet. Er is nog één wedstrijd, en ik weet dat in voetbal alles mogelijk is. De Champions League is natuurlijk belangrijk, niet alleen voor mij, maar voor alle spelers, voor heel de club, voor het hele Belgische voetbal.

Op de persvoorstelling zei je verrast te zijn door de warmte die rond deze club hangt; en je manager noemde Club Brugge een familieclub waar je de warmte zal vinden die je bij Anderlecht zo vaak moest missen. Voorzitter Michel Van Maele koestert je ondertussen als was je zijn eigen zoon, je mag zelfs tijdelijk bij hem inwonen.

Iedereen heeft mij hier met veel plezier ontvangen. Ik voel dat iedereen hier vertrouwen in mij heeft en voor mij is dat zeer belangrijk. Het enige wat ik kan doen, is trainen en spelen, dan zullen beetje bij beetje de dingen wel gaan komen.

Je ouders waren teruggekeerd naar Boekarest. Komen ze weer in België wonen nu jij hier toch blijft voetballen?

Met zekerheid weet ik dat nog niet. Maar mijn zus studeert nog aan de universiteit en blijft in Brussel wonen. Ik denk dat mijn ouders zullen komen om haar te helpen.

Jij gaat alleen wonen ?

Ik weet het nog niet. Ik zoek een appartement, we zullen zien of ik het hier vind of niet.

Is het niet tijd dat je vanonder moeders vleugels vandaan komt ?

De familie is en blijft altijd heel belangrijk, samen met één of twee Roemeense vrienden weet ik dat ik er altijd terechtkan.

De vraag is, vindt vrijwel iedereen : kan Stoica de knop omdraaien ? Is, Alin, de knop omgedraaid ?

Nogmaals, dit is alleszins een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Wat er gebeurd is, is gebeurd; daar kan je niets meer aan veranderen. Wat telt is het heden en de toekomst.

Je manager zegt : Alin wordt 23, hij is volwassen en klaar om te ontploffen. Ben je veranderd door de gebeurtenissen ?

Ik heb gezien hoe de dingen gaan, hein. Mijn kop is helder nu, maar veel praten dient nergens toe. Praten is maar praten, het zijn maar woorden. Zoals ik al zei : voor mij is het belangrijker te praten op het veld. Het makkelijkste is te zeggen dat ik dertig goals zal maken, maar ik zou liegen als ik dat zou zeggen. Voetbal is geen wiskunde. Voetbal is ook geen individuele sport, maar een collectieve. Je moet vooral ook sterk zijn in de kop. Dit is alleszins een nieuwe… hoe zeg je dat… challenge ? Belangrijk is te spelen, hier in Brugge en ook bij de nationale ploeg. We zullen zien. Het is onmogelijk te weten wat het leven voor je in petto heeft. De kop is helder nu, het zal erop aankomen niet te lezen wat er allemaal over mij verteld wordt ( lacht), maar het allerbelangrijkste is altijd te weten wat je zélf wil.

Het ongelijk van je criticasters bewijzen ?

( lacht) Revanche nemen, dient nergens toe. Ik zie het positief : ik wil het volk gelukkig maken dat in mij is blijven geloven. Mijn familie, mijn vrienden, deze club, alle mensen die van mij houden.

Niet meer dezelfde fouten maken misschien toch ?

Iedereen maakt fouten in het leven, ik ook. Maar wie een ander kwaad doet, zal er op een dag voor boeten. Zo gaat het in het leven, dat weet ik met zekerheid. Er is een God die alles ziet en vroeg of laat voor gerechtigheid zorgt. Die wetenschap geeft mij veel vertrouwen.

Op 26 oktober, speeldag 10, is het Club-Anderlecht, Alin.

Ik heb vernomen dat die datum nog niet definitief vaststaat.

Liever eerst met Club thuis tegen Anderlecht dan náár Anderlecht waarschijnlijk ?

( Haalt de schouders op) Wat wil je dat ik daarop zeg ( grijnst) ?

Weet je nog, Alin, hoe Lucas Zelenka Franky Vercauteren ging uitdagen nadat hij met Westerlo tegen Anderlecht had gescoord ?

Ik herhaal : ik ben niet uit op revanche.

Beetje speciale wedstrijd toch, niet ?

Het wordt een speciale match, ja, omdat je nooit verwacht dat je tegen je vrienden zal moeten spelen. Maar zo is het leven. Ik ben prof en zal alles geven voor de ploeg die mij de hand heeft gereikt.

Succes.

Merci. De rekening zal ik wel betalen, tenslotte zijn jullie mij komen opzoeken in mijn nieuwe stad ( lacht).

door Christian Vandenabeele

‘Dit is geen geldkwestie, maar een gevoelskwestie. Een beslissing vanuit het hart.’

‘Verraad ? Anderlecht wou mij gewoon niet meer. De supporters moeten zich afvragen of ík wel de schuldige ben.’

‘Aimé Anthuenis was niet het probleem in Anderlecht.’