Sebastiaan Bornauw: ‘Ik zal er niet kapot van zijn als ik het WK mis’

Sebastiaan Bornauw heeft er geen idee van of hij nog mag dromen van het WK in Qatar, maar hij is er alleszins van overtuigd dat hij het komende seizoen misschien de ultieme stap voorwaarts kan zetten.

Tussen twee kabinetstukjes van Wout van Aert en Tadej Pogacar, drie partijtjes Spikeball en een zomerse voorbereiding met de stempel van Niko Kovac vond Sebastiaan Bornauw nog even de tijd om zijn 1m92 bijeen te plooien op een bureaustoel, die er op het eerste gezicht niet erg comfortabel uitziet. Hij blikt terug op vier verrassende jaren Bundesliga en een wisselvallige scholing bij de Rode Duivels. Want je kunt het lichaam van een sprinter hebben – dixit Patrick Lefevere himself (zie kader) – maar toch de lange inspanningen verkiezen.

Het begin van het nieuwe seizoen betekent ook het einde van de vakantie. Zoals elk jaar wordt er dan flink geroddeld over de vakantie van voetballers. Zeker over die van Karim Benzema in Miami. De Fransman vatte zijn vakantie samen in een video: uitstapjes aan het stuur van dure sportwagens en een retourvlucht met een privéjet. Begrijp je dat sommige mensen wat gechoqueerd waren door die video?

Sebastiaan Bornauw: ‘Voor mij doet iedereen wat hij wil met zijn geld. Als hij daar gelukkig van wordt, moet hij dat maar doen. Zelf ben ik eerlijk gezegd wel anders opgevoed. Ik ben eerder iemand van vroeg opstaan en hard werken. Maar Benzema heeft een uniek talent meegekregen en daarmee kan hij heel goed zijn boterham verdienen. Des te beter voor hem. Ik denk niet dat ik zelf zo’n leven zou willen leiden. Dat is niet iets waarvan ik droom. Maar ieder zijn ding. Persoonlijk komt mijn familie altijd op de eerste plaats. Ik besef dat ik geprivilegieerd ben doordat ik zo goed verdien. Dat is nu eenmaal de business van het voetbal. Want of je het nu wil of niet, het voetbal is vandaag de dag een business geworden.’

Wat heb je zelf gedaan tijdens je vakantie?

Bornauw: ‘Ik heb echt een break genomen van vier à vijf weken. Mijn vriendin was net afgestudeerd in rechten, dus heb ik gewacht tot het einde van haar examens voor we samen haar diploma gaan vieren zijn in Vietnam. Ik leer graag nieuwe culturen kennen. Nu denk je misschien dat het een leuke afwisseling is tegenover de stereotiepe vakanties van voetballers in Dubai of Miami, maar ik ben ook niet bepaald met de rugzak vertrokken. Ik houd zelf ook wel van mooie hotels, dat plezier hebben we onszelf wel toegestaan.’ (lacht)

Woordje meespreken

De tijd vliegt. Ondertussen begin je al aan je vierde seizoen in de Bundesliga. Met welke ambitie?

Bornauw: ‘Ik zit goed bij Wolfsburg. Nadien zien we wel. Ik droom van Engeland, dat is waar. Iedereen weet dat. Maar het valt nog te bezien hoe ik de komende maanden ga evolueren. Ik hou wel van het idee om met cycli van twee jaar te werken. We zien wel of ik er klaar voor ben. Misschien is dat niet het geval en dan vertrek ik pas over één, twee, drie jaar.’

Denk je dat je niet klaar zou zijn om nu al in de Premier League te spelen?

Bornauw: ‘Misschien wel, maar je moet ook de perfecte club vinden. Het is gewoon de waarheid dat ik me goed voel bij Wolfsburg. Ik heb hier mijn vriendin, mijn hond, mijn vrienden af en toe. Ik heb niet veel meer nodig om gelukkig te zijn. Ik ben in feite een dorpsjongen, ik vind het helemaal niet erg om hier te wonen, ook al is er niet veel te beleven. Eigenlijk woon ik momenteel tussen Wolfsburg en Brunswick, dat minder industrieel en gezelliger is. Hoe dan ook zit ik hier niet slecht. Geluk zit ‘m voor mij in kleine dingen.’

Bayern München heeft zich versterkt met Sadio Mané, Borussia Dortmund moest noodgedwongen Erling Haaland laten gaan. Op papier zou je zeggen dat de kloof tussen Bayern en de rest onvermijdelijk blijft groeien.

Bornauw: ‘Daar tegenover staat het vertrek van Lewandowski. Bovendien vind ik dat Dortmund goeie transfers gedaan heeft, met jongeren als Adeyemi van Salzburg, Schlotterbeck van Freiburg en Özcan van FC Köln. Ik denk niet dat er een definitieve kloof geslagen is, verre van zelfs. Wij kunnen trouwens ook een woordje meespreken. We mikken vooral op de Europese plaatsen en willen zeker beter doen dan vorig seizoen, toen de doelstelling duidelijk niet gehaald werden.’

Vooral dan in de Champions League. Dat heeft ongetwijfeld zwaar doorgewogen op het moment dat je een keuze moest maken. Uiteindelijk kreeg je slechts twee basisplaatsen…

Bornauw: ‘Aan het eind van mijn eerste jaar in Keulen had ik andere keuzes kunnen maken. Er was bijvoorbeeld een Italiaanse club die mij wilde, maar ik zag het niet zitten om na één seizoen al te vertrekken. Ik wilde een stap hogerop zetten in Duitsland. Dus toen Wolfsburg op de proppen kwam, drie speeldagen voor het einde van het seizoen 2020/21, heb ik geen seconde geaarzeld. Zeker omdat er dus het perspectief was van de Champions League. Jammer genoeg heb je niet overal vat op. Ik ben op het verkeerde moment geblesseerd geraakt en ik wist ook dat de concurrentie groter zou zijn dan bij FC Köln. Zeker omdat de club zonder mij geëindigd was met de op één na beste verdediging van de Bundesliga. Ik heb dus vanzelfsprekend hard moeten werken voor mijn plaats. Maar dat wou ik ook en dat heeft me geholpen om te groeien. Ik voel me op dit moment veel sterker. Rustiger aan de bal, beter in het duel – ik heb maar drie gele kaarten gepakt vorig seizoen – rijper kortom. Maar dat verrast me niet. Voor mij hadden ook Koen Casteels en Kevin De Bruyne belangrijke stappen gezet bij Wolfsburg. Dit is daar de ideale club voor.’

Goeie mix

Antwerp trok in het tussenseizoen Mark van Bommel aan als nieuwe trainer. Waarom lukte het voor hem niet bij Wolfsburg en waarom zou hij het bij Antwerp wel kunnen maken?

Bornauw: (lacht) ‘Wat kan ik je vertellen over Mark van Bommel? Toen hij nog speler was, was hij eerlijk gezegd niet de populairste man bij het grote publiek. Maar het was een van zijn kwaliteiten om zich te laten haten door zijn tegenstanders. De nummers 10 met een fijne balbehandeling speelden alleszins niet graag tegen hem. In het begin toonden we in Wolfsburg YouTubefilmpjes van zijn hoogtepunten in onze Whatsappgroep. Je moet die eens bekijken, best grappig en er zitten enkele pareltjes tussen. Ook een paar stevig uitgevoerde tackles. Dat was heel amusant. Maar als trainer is het een heel goeie gast. (lacht) En het is een eerlijke trainer, die dicht bij zijn groep staat. De goeie mix tussen een Hollander en een Duitser eigenlijk. Iemand die goed voetbal wil brengen, maar ook van grinta houdt en erg gehecht is aan het atletische aspect, zonder bal.

Hoe verklaar je het dat hij zoveel kritiek gekregen heeft in Duitsland? En zo weinig krediet?

Bornauw: ‘Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Na vier wedstrijden stonden we aan de kop van het klassement met 12 op 12, de beste competitiestart van Wolfsburg in jaren. Natuurlijk waren de resultaten in de Champions League niet goed. Na zijn vertrek hebben we contact gehouden en nog wat gepraat. Ik zie hem slagen bij Antwerp, ik hoop het in elk geval voor hem. Tenminste als hij achter Anderlecht eindigt!’ (lacht)

Van Anderlecht gesproken: was je verrast door het vertrek van Vincent Kompany, slechts drie jaar na zijn komst van de zomer van 2019?

Bornauw: ‘Ja, ik was verrast door zijn vertrek, maar wat wil je, het is een beslissing van de club. Zulke dingen gebeuren. Ik weet zeker dat de mensen die de beslissing hebben genomen dat gedaan hebben in het belang van Anderlecht. Ik ken tenslotte ook de details niet. Het doet er uiteindelijk ook niet toe. Het enige jammerlijke is dat hij de beker niet gewonnen heeft, want hij had het verdiend om met een trofee te vertrekken. Ik denk dat hij een heel pertinente keuze gemaakt heeft door naar Burnley te gaan. Hij hoopt in zijn eerste seizoen te promoveren en nadien de Premier League te ontdekken met een groep die hij zelf heeft samengesteld. Dat is alles wat je hem kunt toewensen. Bij Anderlecht heeft hij de eerste stenen van het gebouw gelegd. Dat mag men niet vergeten als het Anderlecht van Felice Mazzu dit jaar een hoofdrol opeist. Mocht Mazzu komend seizoen de titel pakken, dan zal dat ook de verdienste van Vincent zijn.’

Knop omzetten

Hoe verklaar je het dat je, na een lastige debuutmatch met de Rode Duivels tegen Zwitserland in november 2020, je opnieuw weinig op je gemak voelde tegen Burkina Faso in maart?

Bornauw: ‘Tegen Zwitserland wil ik geen excuses inroepen. Ik was gewoon niet goed, punt. Het probleem is dat zo’n eerste selectie onbewust toch ergens in je hoofd blijft zitten. Als ik dus in het begin van de match tegen Burkina Faso opnieuw een foutje maak, dan komt dat misschien daardoor. Het positieve is dat ik daarna wel een goeie match gespeeld heb en dat de ploeg de nul heeft gehouden. Ik ben mijn fout dit keer dus goed te boven gekomen. Eén of twee jaar geleden zou dat niet het geval geweest zijn, dan was ik helemaal onderuitgegaan. Uiteindelijk heb ik daar, in niet evidente omstandigheden, bewezen dat ik in staat ben om de rug te rechten.’

Ook in een vriendschappelijke wedstrijd staat er dus druk op om je te bewijzen bij de nationale ploeg. Meer dan in een wedstrijd met inzet in de Bundesliga?

Bornauw: ‘Het is vooral dat je bij je club zes weken voorbereiding hebt. Je kent iedereen en de coach kent jou vanbinnen en vanbuiten. Nogmaals, dat is geen excuus, gewoon een vaststelling. Na Burkina Faso heb ik met Roberto Martínez gesproken. Van nature ben ik nogal introvert. Gewoonlijk praat ik niet zo graag na een wedstrijd, maar toen hebben we het even gehad over die fase in het begin van de match. Hij was vooral heel tevreden dat ik de knop nadien had kunnen omdraaien.’

Maar het blijft een feit dat je in juni niet tot de selectie van Martínez behoorde voor de vier wedstrijden in de Nations League. Denk je dat je nog een kans hebt om bij de 26 voor het WK te geraken?

Bornauw: ‘Die kans bestaat altijd. Maar je mag niet vergeten dat ik op het einde van het seizoen geblesseerd was en dat het voor een stuk daardoor kwam dat ik niet in de selectie van de Rode Duivels zat. Voor de wedstrijd tegen Stuttgart eind april kreeg ik een klaplong door een harde botsing tegen de paal op training. Ik spuwde bloed en moest een nacht in het ziekenhuis blijven, het was heel heftig. Daardoor miste ik de volgende twee matchen en stond ik pas opnieuw even op het veld in de laatste wedstrijd tegen Bayern. En dat was dan nog geheel anekdotisch omdat de coach aan John Anthony Brooks, die ons verliet, een applausvervanging wou geven. Van dan af hield ik contact met de staf van de nationale ploeg en was ik eerlijk over mijn toestand. Ik was niet honderd procent.’

Meer dan het WK in Qatar lijken de echte afspraken voor jouw generatie er nadien aan te komen. Vanaf het EK in 2024 zal de aflossing van de wacht gebeuren. Voel je je daar klaar voor?

Bornauw: ‘Het WK blijft een doel, maar ik zal er niet kapot van zijn als ik er niet bij ben. Ik ben realistisch. Het is inderdaad na dat WK dat onze generatie het zal moeten doen. Sommigen zullen de groep verlaten waardoor er posities moeten ingevuld worden. Het is aan mij om dan klaar te staan, want vroeg of laat zal bijna heel de huidige generatie weg zijn. We zullen moeten aanvaarden dat de beste generatie in de geschiedenis van het Belgisch voetbal stilaan de bladzijde omslaat. Daar zullen we mee moeten omgaan, dat weten we. Sommigen zullen zeggen dat die generatie niks gewonnen heeft, maar wij weten wat het betekent om tien jaar op dat niveau gepresteerd te hebben. Om elk toernooi te hebben gestreden voor de winst. Het is uitzonderlijk om daarin te slagen over zo’n lange periode.’