‘Fon Poiten’, zeggen de Duitsers. En dan bedoelen ze Daniel Van Buyten, Rode Duivel die van het Franse Olympique Marseille via het Engelse Manchester City bij het Duitse Hamburg terechtkwam.

Maandag 26 juli, halfelf ’s morgens. Ondanks het barre weer stromen zo’n 200 supporters aan het trainingscentrum Ochsenzoll toe. Ze zijn uitgelaten. Hun club, HSV Hamburg, heeft zich geplaatst voor de halve finales van de Intertotobeker. Ook de spelers op het oefenveld delen het enthousiasme van hun aanhang.

Om één uur ’s middags zit de eerste trainingsessie erop, horden fans wachten de voetbalhelden op aan de uitgang. Onder hen Daniel Van Buyten – op zijn Duits uit te spreken als Fon Poiten – , die bij afwezigheid van de Tsjech Tomas Ujfalusi de kapiteinsband draagt. Van Buyten gaat gewillig mee op de foto, deelt handtekeningen uit en wekt bewondering als hij de supporters toespreekt in het Duits. “Mijn moeder is Duitse”, zegt hij. “Ze groeide op in Hannover en toen ik klein was, gingen we tijdens de vakantie altijd op bezoek bij haar familie. Ook tijdens de feestdagen trokken we steevast naar Duitsland om er Kerstmis en nieuwjaar met de familie door te brengen. Het is door ginds met mijn leeftijdgenootjes te spelen dat ik de taal leerde.”

De taal beheersen zorgt voor een makkelijkere integratie ?

Daniel Van Buyten : “Zeker en vast. Maar zelfs zonder die troef zou ik me hier makkelijk integreren. In Marseille lag dat anders, het was mijn eerste buitenlandse avontuur en meteen bij een club waar een enorme druk heerst. Er gebeurt altijd wel iets. In Engeland sprak ik de taal niet, maar toen ik er aankwam, beschikte ik onmiddellijk over een wagen en een appartement. Alles werd er voor me geregeld. Ik vroeg om Engelse taallessen te kunnen volgen, drie dagen later had ik een persoonlijke leraar. Mijn integratie buiten de club verliep vlot, binnen de ploeg viel dat iets moeilijker omdat ik eerst mijn nieuwe ploegmaats moest leren kennen.”

Het Belgische publiek begreep jouw transfer naar Manchester City niet goed, men zag jou eerder bij Manchester United.

“Financieel vond Marseille het interessanter om mij aan City uit te lenen. David Sommeil kon dan de omgekeerde beweging maken en zijn manager Diouf onderhield een nauwe band met het bestuur van Marseille. Ikzelf had eerst niet zoveel zin in een verhuizing. Nadien bedacht ik dat het niet slecht zou zijn om zes maanden ervaring op te doen in de Premier League. Wetende dat het Britse voetbal mij ligt en dat ik er ooit eens wilde spelen. Ik kwam met Marseille tot een akkoord dat ik een paar maanden uitgeleend werd, maar dat ik mocht terugkeren als het mij daar niet aanstond. Geen enkel probleem, verzekerde het bestuur mij. De voorzitter zei me dat hij voor dit seizoen enkele transfers zou doen en een ploeg rond mij zou bouwen. Op dat moment dacht ik in een uitstekende situatie te verkeren : ofwel speelde ik sterk in Engeland en zou ik naburige clubs bekoren, ofwel keerde ik terug naar Marseille, waar ze een ploeg rond mij zouden bouwen. Ik had niets te verliezen.”

Maar de uitstekende relatie tussen jou en Marseille vertroebelde ?

“Eens mijn overgang geregeld was, bleek het bestuur heel andere taal te spreken in de media. Ik zou zelf op een vertrek aangestuurd hebben, beweerden ze. Op een dag belde ik naar de voorzitter om uitleg te vragen. Hij zei : ‘O, dat zijn geruchten. Het komt niet van ons.’ Tot een nieuwe trainer werd aangesteld, José Anigo, die verklaarde : ‘Van Buyten hoeft niet terug te keren, we hebben hem niet meer nodig.'”

Duidelijke taal.

“Tegen mij persoonlijk heeft niemand iets gezegd. De voorzitter verwees altijd naar de trainer, dus belde ik naar de trainer en die zei dan weer dat het absoluut niet de bedoeling was om de betere spelers van de hand te doen.”

Dan zijn het de journalisten die liegen ?

“Ik was die spelletjes kotsbeu. Ik had de club enorme diensten bewezen en ik verdiende het niet om in zo’n situatie te verzeilen. Marseille was voor mij een grote club en de houding van het bestuur heeft mij danig teleurgesteld. Heel wat ploegen toonden interesse, maar ze konden de vraagprijs van tien miljoen euro niet betalen. Onder de belangstellenden zaten onder meer Newcastle, Schalke en Dortmund. Het seizoen voordien bood Newcastle al eens tien miljoen euro voor mij, dat stond toen zwart op wit op papier. Maar het bestuur wilde van dat bod niets weten, want ze wilden geen uitgaande transfers doen met het oog op Champions-Leaguedeelname. Ik voelde wel wat voor een overgang naar Newcastle, maar omdat de toenmalige trainer, Alain Perrin, aandrong op mijn behoud en omdat de club een aanpassing van mijn contract doorvoerde, bleef ik. “

Was Manchester City wel een goede keuze ?

“Na vijf wedstrijden kwam Kevin Keegan mij vertellen dat ik zo verder moest blijven spelen, dat er grote clubs in mij geïnteresseerd waren. Die uitspraak verraste me : ik was daar op huurbasis en ik behoorde nog toe aan Marseille. Spijtig genoeg viel ik na acht wedstrijden geblesseerd uit.”

Toen je geblesseerd was, keerde je terug naar Marseille. Wat waren je verwachtingen toen ?

“Ik herstelde in Saint-Raphaël, in het centrum waar ook Robert Pires verzorgd werd. Omdat ik mijn comeback wilde maken bij Marseille, belde ik naar de voorzitter om eens te polsen voor het volgende seizoen. Hij gaf toen toe dat ik niet meer in de plannen van de trainer paste. Ik was compleet verbaasd.”

En je lag nog drie jaar onder contract.

“Anigo besliste alles. Hij veranderde de technische staf, de kapitein, de kinesist, de ploegafgevaardigde. Net zoals bij Runje heeft men nooit iets rechtstreeks aan mij medegedeeld, alles werd achter onze rug afgehandeld. Het was normaal dat Vedran zich vragen begon te stellen, het is niet leuk om in de kranten te moeten lezen dat Fabien Barthez je plaats onder de lat komt innemen, terwijl je jezelf niets te verwijten hebt. Toen hij Barthez in de kleedkamers tegen het lijf liep, begreep hij de situatie. Maar zelfs toen bleef OM beweren dat de deal nog niet rond was. Barthez trainde ook eens apart met de keepertrainer : je gaat zo’n risico toch niet nemen als de transfer niet beklonken is ? Door die affaire was Vedran zichzelf niet meer. Hij hield de ballen niet meer klem, de schoten tegen de paal gingen toch binnen, niets lukte nog. Voor het bestuur het ideale moment om zijn vervanging aan te kondigen.”

Heeft die situatie de onderhandelingen over jouw transfer bemoeilijkt ?

“Toen de clubs hoorden dat ik weg mocht bij Marseille, werd de belangstelling gewekt. Maar weer die vraagprijs, hé. Marseille wilde me eigenlijk weer uitlenen, maar dat zag ik niet zitten. Na mijn avontuur in Manchester wist ik zeker dat Marseille mij niet meer hoefde en ik had geen zin om elk jaar hetzelfde mee te maken. Ik wilde naar een ploeg van hoog niveau, aangezien ik absoluut mijn carrière als international weer wil opkrikken. Maar de enige club die de gevraagde som kon en wilde betalen, was Hamburg. Marseille vroeg zes miljoen euro en Hamburg wilde vier geven, dus werd een compromis gesloten.”

Hoe schat je de Bundesliga in ?

“Ik wacht op de start van de competitie om te kunnen oordelen, want op tv lijkt het altijd anders dan in het echt. Net zoals het Engelse voetbal : ik wist dat het er hevig aan toe kon gaan, maar je krijgt er zelfs trappen van de spitsen wanneer de bal niet in de buurt is. Over het Duitse voetbal beweert men dat er vooral met lange ballen gewerkt wordt. Maar ik zag Schalke en Bayern al enkele keren bezig en ik merkte bij hen vooral een vlotte balcirculatie. Bij Hamburg proberen we ook van achteruit op te bouwen, als ik in een wedstrijd drie of vier lange ballen trap op Emile, zal het al veel zijn. Hoe de andere ploegen spelen, zal ik pas na enkele wedstrijden kunnen zeggen. Wij beginnen onze competitie alvast met een simpele thuismatch : we ontvangen Bayern ( lacht).”

Welke conclusies knoop je vast aan die eerste weken bij je nieuwe club ?

“Op dit ogenblik is de kern nog niet gestoffeerd genoeg. Als alle geblesseerden terugkeren, zal dat ongetwijfeld anders zijn. Ik denk vooral aan Benny Lauth, die zijn voet brak en nu stilaan herbegint met de bal. We missen ook nog Tomas Ujfalusi, die meedeed op het EK en daardoor twee weken extra vakantie kreeg, bovendien liep hij een voetblessure op.”

Wat wordt jouw taak in de ploeg ?

“Vorig seizoen won Hamburg al zijn thuismatchen, in grote mate toe te schrijven aan de indrukwekkende steun van de 60.000 toeschouwers. Op verplaatsing verloren ze alles. De trainer was formeel : we moeten uit even goed kunnen doen als thuis. Misschien door uit een iets defensievere aanpak te hanteren. Het is niet langer aan ons om het spel te maken op verplaatsing en dan een pak slaag te krijgen. Met het aanwerven van types als Lauth en Emile Mpenza, twee spelers die gevaarlijk zijn op de counter, is het ons doel om niet altijd een ploeg op te stellen die te veel naar voren loopt.”

Wat zijn de voornaamste troeven van dit Hamburg ?

“We bezitten een goed uitgebalanceerde ploeg. Ik denk dat we een kwalitatief sterke basiself hebben en op de bank kunnen rekenen op enkele jongens die een meerwaarde betekenen. Voorin beschikken we over twee snelle spitsen. In doel vechten twee uitstekende keepers voor een plaatsje. De verdediging staat sterk met Tomas Ujfalusi en Christian Rahn. Die laatste is een international die al meermaals te kampen had met blessures, waardoor hij bijvoorbeeld het EK miste. Ik hoop dat hij gespaard blijft van verder leed, want hij heeft een uitstekende linkervoet. Hij heeft een scherpe voorzet à la Jérôme Rothen en niet van die banaanvoorzetten die er twee uur over doen om te dalen.”

De supporters beschouwen je als de opvolger van Manfred Kaltz, wist je dat ?

“Die ken ik niet.”

Hij was de kapitein van de ploeg die het Europese voetbal domineerde in de jaren tachtig en Duits international.

“Niet slecht. Ik kan de fans in ieder geval garanderen dat ik er alles aan zal doen om hun vertrouwen niet te beschamen.”

door Nicolas Ribaudo

‘Ik wil absoluut mijn carrière als international weer opkrikken.’

‘Ik was de spelletjes in Marseille kotsbeu.’