Ilombe Mboyo (KV Kortrijk): Als het niet goed gaat, zijn er mannen nodig die eens met de vuist op tafel kloppen’

© Belga Image
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Ilombe ‘Petit Pelé’ Mboyo is topscorer van KV Kortrijk, dat in de laatste vier wedstrijden slechts één punt pakte.

1 Hoe gaat het met jou? De coach verklaarde enkele weken geleden dat hij uitkeek naar de dag dat je zonder bandages op training zou verschijnen.

‘Het is intussen zover: ik ben vrij van bandages. Eind vorig seizoen liep ik een kleine knieblessure op en daardoor stelden zich begin dit seizoen wat probleempjes. Maar nu is dat helemaal voorbij.’

2 Waarom zijn de resultaten van KV Kortrijk tot nu toe zo onregelmatig?

‘Omdat we er soms niet in slagen wedstrijden te controleren. Spelers moeten op het veld meer verantwoordelijkheid opnemen, slimmer zijn en iets meer vicieux zijn. We moeten onze ervaring gebruiken om efficiënter te zijn. Het gaat vooral om het herkennen van situaties en er beter mee omgaan. Het positieve is dat we nog nooit echt gedomineerd werden en dat het dus snel kan keren. Aan ons om een serie neer te zetten.’

3 KV Kortrijk wisselde de voorbije twee jaar in de herfst telkens van coach. Vorig seizoen werd Glen De Boeck na 16 op 45 ontslagen en zei algemeen manager Matthias Leterme dat de slechte resultaten daarvoor de enige reden waren. Moet Yves Vanderhaeghe zich met 8 op 27 zorgen maken over zijn job?

‘Het is niet aan mij om daarop te antwoorden, want ik neem die beslissingen niet. Maar ik denk het niet. Ik ben daar ook niet voor. De coach ontslaan is doorgaans de makkelijkste oplossing om andere problemen te verdoezelen. YvesVanderhaeghe levert goed werk. Hij zegt ons wat er niet goed is, maar hecht ook veel belang aan wat wel goed is. Hij is een coach die positief is en ervoor zorgt dat we altijd vertrouwen hebben, niet iemand die probeert te breken. Zoals ik al zei: het zijn wij, de spelers, die onze verantwoordelijkheid moeten opnemen. Want er zit kwaliteit in de groep.’

4 Is de groep ook coherent genoeg? Wanneer jij na de wedstrijd op Standard in de kleedkamer met Gary Kagelmacher op de vuist gaat, zijn we geneigd daaraan te twijfelen.

‘De sfeer in de groep is heel goed, de coach en zijn staf besteden daar veel aandacht aan en dit is ook gewoon een familiale club. Maar de wedstrijd op Standard was erg frustrerend. Gary en ik zijn heel competitief en er is toen een discussie ontstaan, maar de maandag was dat al opgelost. Ik zal de groep op een etentje trakteren. Wat er toen is gebeurd, was het gevolg van de frustratie van de nederlaag. Er zijn natuurlijk grenzen, maar het getuigt van winnaarsmentaliteit. Bij Inter is het onlangs ook gebeurd, tussen Lukaku en Brozovic. Het is een mannensport, er staat veel op het spel, er is de wil om te winnen, de adrenaline, de ontgoocheling en als het niet goed gaat, zijn er mannen nodig die eens met de vuist op tafel kloppen. Het mag niet te ver gaan, maar het is uitgepraat en voor de groep is dat begraven. Het belangrijkste is dat er uit alles lessen worden getrokken.’

5 Je bent intussen 32 en tekende onlangs in Kortrijk bij tot de zomer van 2021. Als je achterom kijkt, zie je dan de loopbaan waar ‘de kleine Pelé’ van droomde?

‘Ja, want ik droomde ervan om profvoetballer te worden en dat ben ik nu al twaalf jaar lang. Ik kende het geluk om zowel even Belgisch als Congolees international te kunnen zijn. Het is alleen jammer dat ik nooit Champions League speelde. Het kan altijd beter, maar het kan ook slechter. Je kunt je afvragen: wat als…? Wat als er bijvoorbeeld niet die zware blessure bij Genk was geweest? Ik was daardoor een jaar out en wordt er niet gezegd dat het even lang als de blessure duurt alvorens je weer op je beste niveau bent? Het gebeurde op een moment dat ik goed aan het spelen was en dat Marc Wilmots twee keer met mij sprak en ik kandidaat was om mee te gaan naar het WK in Brazilië. Maar blessures maken deel uit van het leven van een topsporter waarin je je lichaam naar limieten pusht. Zo leer je ook nog beter je lichaam kennen. Ik ben dankbaar voor wat ik tot nu toe mocht meemaken. Ik ben 32, ben nog altijd profvoetballer, speel nog altijd in de eerste klasse en doe dat bij een club waar ik mij goed voel. Er is dus geen enkele reden om te klagen.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content