MET VIJF GOALS IN EVENVEEL DUELS VAN PLAY-OFF 2 IS DE AANVOERDER VAN AA GENT DÉ MAN VAN HET MOMENT BIJ DE BUFFALO’S. MANAGER MICHEL LOUWAGIE VREEST DAT MBOYO NIET TE HOUDEN ZAL ZIJN. GESPREK MET DE SPITS ZELF, OVER ZIJN TOPVORM EN ZIJN AMBITIES.
Je bent alomtegenwoordig in het spel van je ploeg betrokken, zeker op het einde van het seizoen. Hoe verklaar je dat?
Ilombe ‘Petit-Pelé’ Mboyo: “Voor mij vormt het geen verrassing. Dit is mijn eerste seizoen dat ik evolueer als nummer negen, de diepste spits. Vorig jaar speelde ik veelal vanaf de flanken. Ik maakte toen ook vijftien doelpunten, wat helemaal niet slecht was. Ik hou ervan om beslissend te zijn, of het nu voor doel is of bij de laatste pass. Sinds Trond Sollied me voorin posteerde als centrumspits boekte ik veel vooruitgang. Het ligt me wel, want ik ben in staat om de bal vast te houden met mijn rug naar doel, ik kan afhaken en gemakkelijk een tegenstander uitschakelen. Víctor Fernández hield me op die positie en gaf me veel raad. Bij FC Porto en in de Spaanse competitie begeleidde hij al veel topaanvallers.”
Ondanks je achttien goals, waarmee je de beste Belgische schutter van het moment bent, kan je meer dan enkel in de zestien rondhangen.
“Ik heb het voordeel dat ik mijn opleiding genoot als aanvallende middenvelder. Bij KV Kortrijk twijfelde Hein Vanhaezebrouck geen moment om me als nummer tien te gebruiken. Ook Víctor Fernández geeft me veel vrijheid. Hij weet dat ik niet in de grote rechthoek op ballen wacht. Ik ben vooral een moderne spits die op verschillende aanvallende posities inzetbaar is en die graag veel aan de bal komt. Ik hoop alleen maar dat die polyvalentie geen handicap zal vormen in de toekomst.”
Na je sterke prestatie zaterdag tegen Kortrijk erkende manager Michel Louwagie dat het moeilijk zal worden je nog een extra seizoen te houden. Wat zijn eigenlijk je plannen op dit moment?
“Ik weet dat je in het voetbal de zaken niet kan forceren. Een transfer hangt van zo veel details af. Natuurlijk blijft het een droom om op een dag in het buitenland te voetballen, maar ik heb geen zin in bijvoorbeeld om het even welke Engelse club om te kunnen zeggen dat ik in de Premier League voetbal, met het risico dat ik daar op de bank terechtkom. Mijn keuze zal weloverwogen zijn.”
Wat doet het je te horen dat je wordt genoemd als opvolger van Dieumerci Mbokani bij Anderlecht?
“Ik ben niemands opvolger. Natuurlijk laat het me niet koud dat ze me zouden volgen. Het is de beste club van België, ik groeide er op en ik woon nog altijd in Brussel. Het is dus normaal dat zoiets me plezier doet, ook al is er op dit moment geen contact.”
Mocht AA Gent via de finale van play-off 2 alsnog een Europees ticket halen, bestaat dan de kans dat jij blijft om in het nieuwe stadion te spelen?
“Alles is mogelijk. Maar het enige dat me nu bezighoudt, zijn de komende weken en wat we daarin gaan doen. Pas nadien gaan we eens samen zitten met de voorzitter, mijn vader, mijn makelaar en ikzelf. Zoals dat ook gebeurde in januari, toen Norwich City zich meldde. Toen vond ik het moment om te gaan nog niet gekomen. Ik wil hier alleen vertrekken door de grote poort.”
Je werd slechts derde in de verkiezing voor speler van het seizoen door de supporters, na Hannes Van Der Bruggen en Sergio Padt. Ben je ontgoocheld?
“Nee, dat is niet de vorm van erkenning die ik zoek. En ik ben heel blij voor Hannes. Hij is een jeugdspeler van de club, die een mooie toekomst wacht in het voetbal. Hannes verdient dit.”
Je sprong over Jelle Vossen als beste Belgische afwerker in de Jupiler Pro League. Hoop je op de nationale ploeg bij de komende interlands in de Verenigde Staten eind mei of het WK-kwalificatieduel tegen Servië in Brussel op 7 juni?
“Dat is een van mijn doelstellingen. Mijn selecties tegen Schotland en in Roemenië bezorgden me een extra motivatie. Ik denk niet dat ik dit seizoen mijn huidig niveau gehaald zou hebben zonder die selecties voor de Rode Duivels.”
DOOR THOMAS BRICMONT
