Precies 95 transferbewegingen zijn er de afgelopen weken door de zestien eersteklassers verricht sinds de competitie een dikke maand geleden herbegon. Er werden 43 aankopen gedaan. Dat ruikt naar paniekvoetbal. Los van enkele binnenlandse transacties zijn witte merels in deze periode van het jaar nauwelijks nog te vinden, maar vele clubs blijven nu eenmaal een opportunistisch ad-hocbeleid voeren dat uitsluitend wordt bepaald door pure emotie.
Toen Maged Samy destijds Lierse van de verdrinkingsdood redde, sprak hij over het bedrijfsmatig runnen van een club. Maar na de lamentabele competitiestart werden er de afgelopen weken snel zeven nieuwe spelers aangetrokken. Lierse telt nu een imposante kern van 32 voetballers, onder wie 20 buitenlanders. Een verkrachting van de clubfilosofie. Ooit was Lierse een goudmijn van jong talent, nu is er geen enkele basisspeler meer die op het Lisp werd opgeleid.
Het is de vraag of je het met dat soort wanhoopspogingen redt. Maar clubs die in het nauw gedreven worden, maken de meest vreemde sprongen. Ook AS Eupen breidde zijn kern na de nul op vijftien haastig uit. Ook daar zeven nieuwe spelers en een kern van 27 man, met 18 buitenlanders. Sommige clubs lijken wel bedrijven in import en export.
Eupen ging twee jaar geleden in zee met Italiaanse investeerders toen het in tweede klasse op de laatste plaats stond. Het ontvouwde een ambitieus project. Na de promotie naar eerste is de euforie nu weggeblazen. Eupen zag vorige week zijn volledige technische staf opstappen en trekt een Italiaanse trainer aan die tot dusver alleen in de lagere reeksen werkte. Dat past in de huidige gang van zaken: van de zeven nieuwe spelers die nu binnenwaaiden, voetbalden er zes in Italië of Italiaanstalig Zwitserland. Het is de evolutie van het voetbal: clubs verkopen steeds meer hun ziel om toch maar te overleven. Ook al is het vaak uitstel van executie. Zoals bijvoorbeeld Beveren meemaakte.
Verderop in dit magazine brengen we de nieuwe kernen van de eersteklassers. Bij de zestien clubs staan in totaal 417 voetballers onder contract, 205 daarvan zijn buitenlanders. Dat is net niet de helft: 49,2 procent. STVV telt de meeste Belgen, 20 op 25 of 80 procent. Vorig seizoen, toen de Limburgers naar eerste klasse promoveerden, werd ook al een Belgische koers gevaren, heel anders dan nu Lierse of Eupen. In eerste klasse staan 99 Belgische voetballers van onder de 23 jaar onder contract. Dat is 23,7 procent. De meesten van hen komen nauwelijks aan spelen toe, de verhalen over jeugdplannen die moeten leiden tot de integratie van eigen kweek hebben nog altijd een holle klank. Opmerkelijk daarbij is wel dat RC Genk tien Belgische spelers telt waarvan er negen onder de 23 jaar zijn. Thomas Buffel vormt de enige uitzondering op de regel.
Het is frappant dat koploper RC Genk niet actief was qua ingaande transfers. In het begin van het seizoen riep trainer Frank Vercauteren om de komst van een extra verdediger en een nieuwe spits. Hij had het ook over een gebrek aan evenwicht in zijn kern. Maar de club bezuinigt op zijn uitgaven. RC Genk heeft met 21 spelers, waaronder drie doelmannen, de krapste selectiegroep van eerste klasse. Het belette de ploeg niet om als een tornado door deze competitie te razen: vijftien op vijftien. Gestuurd door het jonge geweld, door Kevin De Bruyne en Jelle Vossen, die helemaal exploderen. Aan de hand van een trainer van wie lang beweerd werd dat het hem aan tact ontbrak om met jonge spelers om te gaan. Omdat hij zijn eigen normen steeds weer op anderen projecteerde.
Er bestaan geen waarheden in het voetbal. En Vercauteren zelf blijft nuchter onder deze successen. Hij weet dat het niet meer is dan een momentopname. En dat hij zondag een stuk wijzer zal zijn als RC Genk naar Club Brugge moet.
Dat het gewicht van de aanval van RC Genk op Belgische schouders rust, is trouwens een ander saillant gegeven: 90 aanvallers staan op de loonlijst van de eersteklassers. Precies 62 daarvan zijn buitenlanders. Dat is net geen 70 procent.
door JACQUES SYS
70 procent van de aanvallers zijn buitenlanders.
