Roda JC is onder trainer Harm van Veldhoven aan een zeer degelijk seizoen bezig. Een van de helden uit het collectief is Arnaud Sutchuin (21), die onlangs bijtekende tot 2014. Portret van een veelzijdig talent dat bij Anderlecht niet kon doorbreken.
Veel bekijks heeft hij nog niet gehad, maar middenvelder Arnaud Sutchuin is niet meer weg te denken uit de basiself van Roda JC. De jonge Kameroense Belg praat vlot Nederlands, maar wel met een sappig Frans accent. Zijn wieg stond in de Kameroense hoofdstad Yaoundé, waar hij de eerste vijf jaar van zijn leven doorbracht. “Voor mijn ouders was dat een zware tijd, ze hadden weinig geld en gingen een moeilijke toekomst tegemoet. Toen nam mijn vader het besluit in zijn eentje naar Europa te gaan. Hij vond werk in Brussel en liet daarna mijn moeder, mijn jongere broertje en mij overkomen. Ik ben mijn vader nog altijd dankbaar voor zijn dappere keuze, zonder hem had ik hier nu niet gezeten. Als voetballer wil ik mijn ouders terugbetalen voor alles wat ze voor mij doen en gedaan hebben. Ze zijn trots op me, elke keer als we elkaar spreken zie ik dat in hun ogen.” Van zijn eerste jaren in Afrika herinnert hij zich niets meer. “Ik ben er ook nooit meer teruggeweest. Komende zomer wordt hopelijk de eerste keer, dan móét ik voor mezelf gewoon naar Kameroen. Zien waar ik vandaan kom. Eenmaal daar komt alles misschien wel terug: de kleuren, de geuren, de herinneringen, noem maar op.”
In Brussel begon zijn vader ruim vijftien jaar geleden een handeltje in onder meer elektronicaonderdelen en vond zijn moeder werk als verpleegster. Zelf bracht Arnaud Sutchuin een groot deel van de jaren negentig door op de pleintjes in Sint-Jans-Molenbeek. Voetbal vergemakkelijkte niet alleen zijn aanpassing in een ver en vreemd land, hij bleek er ook nog eens veel aanleg voor te hebben. Hij kreeg een plaatsje in de opleiding van FC Brussels. Al op zeventienjarige leeftijd debuteerde hij op het hoogste niveau in België, anderhalf jaar en elf optredens later volgde een droomoverstap naar het grote Anderlecht. Al na een half jaar vertrok Sutchuin weer bij paars-wit, waar hij wel regelmatig meetrainde met de hoofdmacht maar geen minuten maakte in een officiële wedstrijd. Hij hapte gretig toe op een aanbieding van Roda JC.
“Van die beslissing heb ik nooit spijt gehad. Anderlecht is een topclub, zeker, maar het probleem in België is dat je als jonge speler bijna nergens een fatsoenlijke kans krijgt. Ik voelde een grote afstand naar het eerste elftal, kreeg geen vertrouwen. Daarom was ik blij dat Roda me oppikte. Na mijn vertrek kreeg Romelu Lukaku, met wie ik samen speelde in het tweede, wél opeens een kans bij Anderlecht. Maar dat was ook alleen maar omdat er blessures waren en Ariël Jacobs op dat moment geen andere keuze meer had. Onder normale omstandigheden had Lukaku nu nog in het tweede elftal gespeeld.”
In Nederland kende Sutchuin een moeilijke start in het seizoen 2008/09. Hij kwam ook in Kerkrade niet aan spelen toe en zag vanaf de kant hoe Roda JC steeds dichter op een sportief ravijn afkoerste. Voor het eerst woonde hij op zichzelf. Op zijn kamertje vroeg hij zich weleens zachtjes af hoe dit avontuur voor hem zou aflopen. Na een paar maanden kwam de ommekeer. Vlak voor het einde van de reguliere competitie kreeg hij zijn eerste speelminuten, gevolgd door een invalbeurt tijdens het allesbeslissende duel tegen SC Cambuur in de play-offs. Na een klein halfuur kwam hij in de ploeg en bleef hij knap overeind tijdens de zenuwslopende wedstrijd om een plek in de Eredivisie, die pas na strafschoppen in Limburgs voordeel uitviel. Roda bleef in leven en Sutchuin had zich aangediend als belofte voor de toekomst.
Brusselse pleintjes
In het seizoen 2009/10 kwam de middenvelder 27 keer in actie voor de voormalige mijnwerkersclub, maar bleef hij een beetje schipperen tussen bank en basis. Dit seizoen heeft hij de twijfel van zich afgeschud. Trainer Harm van Veldhoven ruimt inmiddels wekelijks een plek op het middenveld in voor Sutchuin. Achter zijn verlegen buitenkant schuilt een sterke en zelfverzekerde persoonlijkheid. Op het veld zegt hij geen angst te kennen. “Sommige andere jongens zie ik nerveus worden voor grote wedstrijden. Ze beginnen ineens heel veel te praten of krijgen last van trillende vingers. Aan mij merk je niets. Ik blijf koel en kalm. Dat zit in de familie, niemand van ons doet gekke dingen.”
Hij is niet in een hokje te plaatsen als voetballer: controlerend op het middenveld of kort achter de spitsen, Sutchuin ontpopt zich tot een ideale klusjesman in Kerkrade. “Ik ben een mix van kracht en techniek. In België heb ik geleerd om hard te werken, om fysieke duels uit te vechten. Daar heb ik de kracht voor in huis. Maar ik ben meer dan een werker, kan ook creatief zijn. Al die uren op de pleintjes in Brussel zijn goed voor me geweest. Partijtjes met vrienden stonden altijd in het teken van acties maken. Wie de mooiste schijnbeweging in huis had, was de held van de dag.” Veelzijdigheid is niet altijd een voordeel in het voetbal. Spelers zonder specialiteit worden vaak het eerst geslachtofferd. Sutchuin knikt. “Voor mijn ontwikkeling is het niet slecht om een beetje te rouleren. Maar over niet al te lange tijd kan ik me hopelijk volledig focussen op een rol als aanvallende middenvelder. Op die plek heb ik meer vrijheid en kan ik acties maken, dat ligt me. Als ik elke week op dezelfde positie speel, kan ik mijn spel perfectioneren. Mijn overzicht moet nog beter in sommige situaties, evenals het positie kiezen. Vooral een kwestie van ervaring. Krijg ik die zaken onder de knie, dan zijn al mijn dromen haalbaar: spelen bij PSV of Ajax en daarna naar Engeland of Spanje.”
DOOR GEERT-JAN JAKOBS
“Onder normale omstandigheden had Romelu Lukaku nu nog in het tweede van Anderlecht gespeeld.”
