Maakt volgend seizoen een eenentwintigjarige Belg furore als spelmaker van Feyenoord ? Thomas Buffel kreeg de zegen van Neerlands trainersgild.

ans Kraaij Jr. is na het wedstrijdverslag op SBS 6 amper uitgepraat (“Wat een geweldige voetballer is die Buffel toch !”) of onverstoord gaat de volgende cassette de recorder in. Zijn met bravoure getrapte passes en doelpunten, Thomas Buffel koestert ze. Alleen de band waarop ze keurig na elkaar zijn gemonteerd, laat zich niet meteen vinden. Maar dat België er in de afdeling techniek en speldoorzicht een nieuwe trots bij heeft, moge duidelijk zijn.

Al toen hij als zestienjarige van Cercle Brugge naar Feyenoord ging, heette hij een groot talent te zijn en sinds hij een seizoen aan satellietclub Excelsior werd uitgeleend, is Thomas Buffel er alleen maar beter op geworden. Volgend seizoen zal hij dan ook worden opgenomen in de A-kern van Feyenoord, waar hij wordt geacht niemand minder dan de wellicht naar Barcelona vertrekkende Jon-Dahl Tomasson te vervangen.

Feyenoord tegen Inter gezien ?

Thomas Buffel : Gezien, ja, maar niet live, we moesten de dag erna zelf voetballen.

En ?

’t Is natuurlijk niet evident om je zomaar gelijk in die ploeg te spelen. Maar als je de kans krijgt, zou het wel moeten lukken, denk ik.

Hoe groot wordt de stap tussen de eerste divisie en een Europese topclub ?

Daar zal natuurlijk wel een groot verschil tussen zitten, maar als je die stap maakt, speel je sowieso ook al met betere spelers en ga je zelf ook beter presteren. In Excelsior verloopt op training alles heel fel en er zit soms wel veel onrust in het spel. Gehaast, scherp. Bij Feyenoord verliep het meestal met meer rust en overleg. Bovendien wordt er in de eerste divisie vooral één op één gespeeld, minder tactisch. Dat zonevoetbal van de eredivisie moet mij ook beter liggen. Omdat ze weten dat ik een beetje de drijvende kracht van Excelsior ben, zetten ze de laatste weken een extra verdediger op mij, bovenop die twee centrumverdedigers waar je dan ook nog eens mee te maken krijgt. Ik krijg de bal niet zo vaak meer en dat zal, denk ik, in de eredivisie minder het geval zijn. Ik merkte het in de bekerwedstrijden tegen NAC en Utrecht. In plaats van constant onder druk gezet te worden, word je in de eredivisie, volgens mij, pas aan het strafschopgebied opgewacht. Ik voel me lekker als ik wat ruimte krijg. Acties maken ligt me wel. Maar je moet met die beperktere ruimte ook leren omgaan. Meestal ontstaat er dan voor iemand anders ruimte in het elftal. Alleen hadden we de laatste weken problemen om die vrije man te vinden, waardoor we nul op negen scoorden. We hebben het nu rechtgezet, voldoende hoop ik om toch nog kampioen te worden.

Bert van Marwijk vindt dat je je te ver terug laat zakken als je een tijdje niet aan de bal komt.

Ik ben iemand die altijd aan de bal wil komen, dán voel ik mij goed. Tja, ik let natuurlijk wel veel op de loopacties van Tomasson en die blijft inderdaad wat dieper staan. Maar als je je met die extra man erbij niet laat uitzakken, kom je sowieso niet aan de bal. Tomasson is een goede speler die de ruimte weet te kiezen, altijd alleen voor doel komt. Daar let ik wel op, ja. Feyenoord heeft nog andere opties voor de nummer 10, het hangt ervan af welke opties je neemt, welk type voetballer de trainer kiest. Er is Van Persie, die nu op de linkerflank staat, en Ono, nu linkshalf en een van de dragende krachten, kan ook op die positie spelen. Ik neig meer naar Tomasson, ik heb een dribbel, een schaarbeweging, maar ben toch ook wel een lopende man. Met Van Marwijk en Baan had ik al een gesprek. Het ziet er wel goed uit. Als ik de kans krijg, moet ik het wel zelf nog waarmaken, natuurlijk.

Beenhakker had het nogal voor je, maar toen hij vertrok, bleek je onder Van Marwijk een stap terug te moeten.

Van Marwijk zei vorig seizoen heel eerlijk tegen mij dat ik weinig speelkans zou krijgen in het eerste. Die openheid apprecieerde ik heel erg. Ik kon kiezen : meetrainen met het eerste en wachten tot iemand geblesseerd uitvalt, of spelen bij Excelsior, de satellietclub van Feyenoord. Het voordeel hier bij Excelsior is dat ik onmiddellijk opeisbaar ben voor Feyenoord, wat niet het geval is als je aan een andere club wordt uitgeleend. Bovendien kon ik hier ook fysiek wat sterker worden.

Hoe sterk voel je je inmiddels ? Een peesontsteking in beide knieën hield je in 1999/2000 bijna een heel seizoen aan de kant. Je werkte daarna een tijdje met Lieven Maeschalck, want fysiek, vond ook Adrie Koster, je trainer bij Excelsior, kon je nog sterker worden.

Ik was pas 17 toen ik mocht meetrainen met het eerste elftal van Feyenoord en dat viel zwaar. Spelen met het tweede elftal, spelen met de Belgische ploeg… Ik heb mijn knieën een beetje overbelast. Je bent jong, je denkt dat je dicht bij Feyenoord 1 zit, dus je gaat maar door en door. Je voelt de pijn niet. Daar heb ik uit geleerd dat je met je lichaam goed moet omgaan. Als het niet gaat, gaat het niet, dat moet je durven inzien. Ik heb altijd op mijn techniek geteerd en in principe was dat eigenlijk alleen maar goed, dat ik daarop aangewezen was. Zo is het een van mijn kwaliteiten geworden. Fysiek sterk was ik vroeger ook niet, waardoor ik mijn gewicht nooit als kwaliteit kon gebruiken. Maar goed, in twee jaar eerste divisie, toch wel een felle competitie, heb ik geleerd mijn lichaam te gebruiken. ’t Is natuurlijk niet altijd een kwestie van hoe sterk je bent, maar ook hoe je mentaal een duel in gaat. Ook daar ben ik erop vooruitgegaan. Ben ik over twee jaar fysiek helemaal volgroeid, krijg ik er misschien nog een kwaliteit bij. Voorlopig blijf ik het meestal op techniek doen.

Je koos destijds voor Feyenoord omdat je hier voetbal met school kon combineren. Die school maakte je uiteindelijk niet af.

Toen ik 16 was, moest ik in België gewoon van halfnegen tot vier uur op de banken zitten. Dan kan je alleen ’s avonds trainen. Hier is de school zo vrij dat je zelf je uren kan uitkiezen. Zo kreeg ik de kans om twee keer per dag te trainen met Feyenoord. Toen ik kans maakte om met het eerste elftal mee te doen, moest ik kiezen : school of voetballen. Dan is de keuze snel gemaakt, hé ( lachje). En als Feyenoord je belt en je komt als zestienjarige voor het eerst in een volle Kuip naar een wedstrijd kijken, dan ben je al verkocht, hé ( lachje).

Had je in België ooit zover kunnen staan ?

Vergelijken kan ik niet, want ik heb in België nooit profvoetbal meegemaakt. Kijk, als ik bij Cercle was gebleven, had ik misschien sneller in het eerste elftal gestaan en sneller de stap gemaakt naar een andere club. Maar als ik volgend seizoen slaag bij Feyenoord, sta ik, vind ik, toch al heel ver. Ik ben nog maar 21.

Hoe ga je om met het immense verwachtingspatroon als je in navolging van onder andere Bergkamp en Seedorf wordt verkozen tot beste jeugdspeler en de trofee van beste speler van de eerste divisie krijgt, met instemming van het gros van de trainers in Voetbal International ?

Ik heb daar niet zoveel last van. Je merkt wel dat mensen van alles van je willen, je vaak aanklampen in de supermarkt. Soms is dat lastig, maar dat maakt deel uit van het profvoetballer zijn. Je moet daar verder niet te veel over nadenken. Op het veld moet je alles van je af gooien en lekker je wedstrijd spelen. De uitdaging is om elke wedstrijd weer uit te blinken. Zo’n prijs is een motivatie om beter te doen. Ik weet natuurlijk ook wel dat ik een heel belangrijke speler ben voor Excelsior op dit moment en de laatste weken niet zoveel aan de bal kom. Dan denkt iedereen natuurlijk meteen dat ik wat minder scherp ben of het spel niet meer kan maken. Maar ik herhaal : kwestie is alleen dat iemand anders het laken naar zich toe moet trekken als ik een man extra op mij krijg of ingesloten word door twee tegenstanders, en daar zijn we de laatste weken niet in geslaagd. Bij Feyenoord heb je sowieso meer spelers achter je die dat kunnen. Ik heb het gevoel dat ik ook zo vaak de bal niet meer krijg, omdat in deze laatste fase van de competitie sommigen toch liever hun eigen actie maken, terwijl ik al iets achter de hand heb bij Feyenoord. Maar het teambelang moet voorop blijven staan.

Adrie Koster liet je tegen Emmen een halve wedstrijd op de bank omdat hij je vermoeid vond.

Ik miste wat scherpte omdat ik door de tegenstanders de laatste tijd telkens opgevangen word met een verdediger voor en achter mij, en omdat ze vrij veel van mij verwachten als ik aan de bal kom. Goed, we hebben effe gepraat en hij vond dat ik met een goede invalbeurt weer wat vertrouwen moest krijgen om de ploeg in de laatste fase weer op sleeptouw te nemen.

Hoe ervoer je dat als, zeg maar, sterspeler ?

Veel is het mij nog niet overkomen, maar ik heb nu meegemaakt wat dat is. Dat is toch wel lastig. Ik heb bewondering voor spelers die dat week na week kunnen. Ik zou het er heel moeilijk mee hebben. Tijdens mijn eerste periode bij Feyenoord zat ik natuurlijk als jeugdspeler op de bank, straks wordt de kans dat het mij overkomt natuurlijk groter dan bij Excelsior. Van de ene kant hoop ik dat het niet het geval zal zijn, maar Feyenoord is ook Europees goed bezig en er komen wedstrijden zat. Dus als ik goed presteer, zal ik wel aan de nodige speelminuten komen, denk ik.

De Belgische beloften oefenden vorige week tegen Slovakije en spelen straks het Europees kampioenschap. Jij zei ooit een wedstrijd tegen Duitsland af, waarna Jean-François de Sart je ondanks je onmiskenbaar talent niet meer opriep.

Ik zat vorige week in de voorselectie, maar niet in de definitieve selectie. Ik sukkelde in de bewuste periode van die wedstrijd tegen Duitsland met een patella-ontsteking en we moesten de overstap maken van de -19 naar de beloften. Ik had de toestemming van de interim-trainer van Feyenoord, Van Stee, om op woensdag met België te spelen, maar hij wou me op dinsdag laten meespelen met Feyenoord 2 om kampioen te kunnen worden. Mijn vader is op maandag speciaal naar hier gekomen om mij naar België te halen, maar in overleg met Baan is besloten om mij voor beide ploegen een helft te laten voetballen. Maar toen het aan de rust 0-0 stond bij Feyenoord, heb ik dan maar de hele wedstrijd gespeeld. ’s Anderendaags ondervond ik te veel last van mijn knie-ontsteking. De Belgische selectie zat al in Duitsland en ik heb de trainer alleen maar op zijn voice-mail kunnen bereiken.

Waarna jullie het in de pers uitvochten.

Dat was niet echt verstandig, want ik kende hem helemaal niet en hij mij ook niet. Hat was beter eerste effe onder vier ogen met elkaar te praten en dat hebben we toen gedaan. Ik heb daarna meegespeeld met de -21 – 2-0 voor aan de rust en twee assists gegeven – en hoewel het niet de afspraak was toch nog een kwartier meegedaan in de tweede helft. Daarna ben ik nog een keer opgeroepen voor een partij tegen KV Mechelen, maar daarvoor heb ik afgezegd omdat we een paar dagen daarna met Excelsior een topper moesten spelen. De voorselecties heb ik daarna altijd wel gehaald.

De Sart roept in dat hij alleen naar het EK wil met spelers die de kwalificatie bewerkstelligden en zo op elkaar ingespeeld raakten.

Kan ik me iets bij voorstellen. Alleen : als je het logisch bekijkt, moet de trainer met het sterkst mogelijk elftal voor de dag komen. Het gaat om het resultaat, vind ik. ’t Is niet zomaar iets.

Doet het je wat dat je er niet bij hoort ?

Op mijn dertiende werd ik voor het eerst bij een Belgische selectie geroepen. Altijd zat ik in een hogere leeftijdscategorie. Als je dan afvalt, is dat wel pijnlijk, ja. Een EK spelen is altijd leerrijk en een eer ook. Ik hoop dat ik er in de toekomst wel bij hoor. Misschien dat ik door me te bewijzen bij Feyenoord de stap kan maken.

Je woont en speelt hier al vijf jaar : voel je je dan ook meer Nederlander dan Belg ?

Mmmm, had ik mijn leven in België voortgezet, ik zou in ieder geval een heel ander persoon geweest zijn.

In welk opzicht ?

Vroeger was ik altijd een heel bescheiden jongen en ik denk dat ik hier wel wat anders geworden ben, wat brutaler. Kwestie van zelfvertrouwen ook. De meesten vinden dat ik al gewoon Rotterdams praat, maar als er iemand belt uit West-Vlaanderen, praat ik nog gewoon West-Vlaams, hoor. Ik kom om de paar weken nog heel graag in België. Vroeger kwam ik er iets vaker, maar ik heb gemerkt dat het drukt op mijn prestaties als ik telkens die afstand overbrug. Ik sta scherper als ik hier blijf en mijn ouders komen sowieso altijd naar mijn prestaties kijken. Als zij niet zoveel voor mij hadden gedaan, was ik nooit zover gekomen. Maar het is logisch dat ze je dan niet graag zomaar laten gaan. Daarom is er ook een hele tijd over heen gegaan voor de beslissing viel om te kiezen voor Feyenoord. Maar mij is wel altijd geleerd de voeten op de grond te houden. Als je gaat zweven, komt de klap daarna dubbel zo hard aan.

Als enig kind kreeg je veel aandacht. Maakt dat je ook het soort speler die publiek nodig heeft ?

Bij Excelsior speel je wel voor minder toeschouwers dan Feyenoord en eigenlijk zou je altijd goed moeten presteren, ongeacht de entourage, maar ik denk : als je in een volle Kuip goed aan een wedstrijd begint, dan ben je gelanceerd, word je gedragen door dat publiek. Dat geeft mij wel een extra drive, ja. Onlangs is er nog een hele bus supporters uit België komen kijken. Maar hoe dan ook : de beide clubs zijn heel warm. Iedereen leeft mee. Dat is wel eigen aan Rotterdam.

Droomde jij er gezien je kwaliteiten niet meer van om voor Ajax voetballen ?

Veel mensen zeggen dat ik een type speler ben voor het Ajax-systeem. Maar Feyenoord maakt de laatste tijd toch ook een opmars in het aanvallend voetbal, hoewel het toch altijd met strijd en karakter gepaard gaat. Het liefste zou ik in de Kuip spelen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik vroeger op tv wel meer naar Ajax dan naar Feyenoord keek. Inmiddels is dat dus helemaal veranderd ( lachje). Tegenwoordig lopen er bij Feyenoord ook veel spelers die het van hun techniek moeten hebben.

Je houdt veel van je prestaties op video bij…

… ja, ik hield in het begin ook krantenknipsels bij, maar nu verschijnt er zoveel dat het niet bij te houden is. In mijn vrije tijd probeer ik nu wel werk te maken van mijn eigen website die ik wil creëren met artikels en videobeelden. Vind ik gewoon leuk. Mijn vriendin kent iets van computers en ik heb vrienden die bij msn werken.

Je hond, vertelde je eerder, is gedisciplineerd, maar af en toe toch eigenzinnig. Je weet dat ze dan over het baasje denken…

Ach, op het veld doe je soms wel eens iets wat de trainer niet had gevraagd, maar dan alleen omdat je weet dat het ook goed zal uitpakken.

Een nummer 10, hé.

( Grijnst.).

door Raoul De Groote,

“Vroeger keek ik op tv meer naar Ajax dan naar Feyenoord. Dat is nu veranderd.”

“De uitdaging is om elke wedstrijd weer uit te blinken.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content