In de laatste rechte lijn: hoe staan alle 1A-ploegen ervoor?

In volle sprint naar de eindstreep hebben de clubs in de Pro League twee doelen voor ogen: de nodige energie verzamelen om op korte termijn de juiste trein niet te missen en tegelijk een blik op het nieuwe seizoen dat er met rasse schreden aankomt. Hoe liggen de kaarten?

Er is de eenzame vluchter, die al kilometerslang een bende tracht voor te blijven die zich lijkt tevreden te stellen met het bewonderen van het landschap. En dan is er het peloton, dat nu elk moment verwacht wordt om te versnellen. Het scenario van de Pro League lijkt wat op een vlakke etappe in de Ronde van Frankijk, waarbij je gerust een middagdutje kunt doen in afwachting van de massasprint. Met één verschil echter, dat allesbehalve verwaarloosbaar is. Aan het eind van de rit is de vluchter de haas en het peloton de schildpad, maar is er geen geintje van Jean de la Fontaine om de spanning op te voeren en het resultaat van een al gelopen koers alsnog om te keren.

Kort voor het einde van de reguliere competitie is de Brugse leider op die manier de enige ploeg die al weet op welke positie ze zal staan na 34 speeldagen. En ook al herhaalt Philippe Clement vaak – met recht en reden – dat het gevaarlijk is om zich al vroegtijdig gelauwerd te zien, het bestuur van Club Brugge mag zijn aversie tegenover de puntendeling gerust in de koelkast zetten en daar alvast de champagne uit halen om de derde titel in vier jaar tijd te vieren. Zonder daarbij natuurlijk het voortzetten van de hegemonie volgend seizoen uit het oog te verliezen.

‘We weten al wie volgende zomer zal vertrekken’, verklaarde Bart Verhaeghe in januari van dit jaar. Hij wil zijn voorsprong op de concurrentie behouden en nog maar eens bewijzen dat besturen vooruitkijken is. Ethan Horvath is aan het eind van zijn contract en zou in de schaduw van Simon Mignolet voor wat beweging kunnen zorgen. De contacten van de gegeerde Noa Lang (tot 2024), Charles De Ketelaere (tot 2023) en Odilon Kossounou (tot 2024) bezorgen Club een sterke onderhandelingspositie om een hoge prijs af te dwingen indien deze of gene interesse concreet zou worden.

Bij de leider in de competitie wordt de ruggengraat gevormd door Simon Mignolet, Brandon Mechele, Mats Rits, Ruud Vormer, Hans Vanaken en Bas Dost. Zij vormen de basis terwijl de andere posities al eens van naam kunnen wisselen. Al zou het vooruitzicht van een nieuwe deelname aan de Champions League en de grote stabiliteit in het Venetië van het Noorden degenen die toch op een vertrek uit zijn daarvan kunnen weerhouden. Alleen het stadiondossier is een onbekende factor, tenzij Philippe Clement, die voor zijn derde titel op rij staat, het schip zou verlaten om één jaar voor het einde van zijn contract elders een nieuwe uitdaging aan te gaan.

In de schaduw van de reus

Eerste achtervolger Antwerp kreeg een nieuw elan door de quasi zekerheid van een topvierplaats en een overwinning in Brugge, op de verjaardag van Bart Verhaeghe, tot groot jolijt van diens beste vijand Paul Gheysens. De Great Old houdt goed koers in een stormachtig seizoen. Ivan Leko, de man die verantwoordelijk was voor de succesvolle Europese campagne, verliet de Bosuil en de intriges die er zich in de coulissen afspelen voor de rode loper in China. Over zijn opvolger Frank Vercauteren heerst er verdeeldheid in de kleedkamer, waar sommigen hem smaakloze trainingen verwijten en vooral de terugkeer in de gratie van Didier Lamkel Zé, met wie een deel van de groep eigenlijk definitief gebroken had.

Nochtans kent Vercauteren zijn gelijke niet als het gaat om een club door woelig water te leiden. De resultaten onder zijn leiding (23 op 33 in de competitie) zorgden voor een comfortabele voorsprong op de andere topvierkandidaten. De verwachte kwalificatie voor play-off 1 zou Luciano D’Onofrio, die zijn verblijf in Deurne heeft verlengd, de kans geven om zijn punt te maken en opnieuw werkzaamheden uit te voeren aan een kern die bij het begin van de zomer gedecimeerd zal zijn: Simen Juklerød heeft al bij Genk getekend, Felipe Avenatti (Standard), Ortwin De Wolf (Eupen) en Jordan Lukaku (Lazio) zijn aan het eind van hun uitleenbeurt, de contracten van Dieumerci Mbokani, van Aurelio Buta en van Gouden Schoen Lior Refaelov lopen ten einde en een speler als Koji Miyoshi kan moeilijk tevreden zijn over zijn aantal speelminuten.

In Limburg zijn het rustige dagen voor die andere club die goed op weg lijkt naar een play-off 1-ticket en die bovendien een bekerfinale in het vooruitzicht heeft. En dat amper een maand na de heisa die veroorzaakt werd door een slechte reeks en die het lot van John van den Brom als hoofdcoach al leek bezegeld te hebben. De Nederlander, die eerder bekendstaat om zijn kwaliteiten als peoplemanager dan om zijn tactische expertise, zocht lang naar de juiste formule toen die van Jess Thorup haar houdbaarheidsdatum had bereikt. De ambities van Genk zijn duidelijk: na dit seizoen opnieuw Europees voetbal spelen. En doordat de jonge talenten van de ploeg sterker geworden zijn, mag de club dromen van een nieuw seizoen met hogere ambities, tenminste als al dat schoon volk het ziet zitten om er nog een jaartje bij te doen op de Limburgse springplank.

Ook de kust heeft niet de reputatie dat men er lange tijd verblijft. Zo zei de nieuwe baas Gauthier Ganaye in het begin van het seizoen nog dat het al een succes zou zijn als Oostende zich zonder problemen zou kunnen handhaven en hier of daar een meerwaarde kan scoren op een speler die goedkoop naar de Diaz Arena gehaald was. Enkele maanden later spreken ze daar een andere taal. De methode van Alexander Blessin heeft ingang gevonden en door de onverhoopte resultaten mikt de club eerder op sportieve resultaten op de korte termijn dan op het vullen van de schatkist. Zo weigerden de kustjongens in de winter nog een bod van circa 5 miljoen euro op Arthur Theate, in de overtuiging dat hij na de resterende wedstrijden van het lopende seizoen een hoger bedrag zou kunnen opbrengen. In de straten van Oostende wordt KVO nog altijd een underdog genoemd, maar gezien het programma van de laatste speeldagen zou een niet-kwalificatie voor de top vier toch als een mislukking smaken.

Van Brussel tot Leuven

Wat aan de kust een bekroning zou zijn, is in de hoofdstad min of meer een verplichting. Anderlecht kan zich door zijn financiële situatie geen derde opeenvolgende seizoen zonder Europees voetbal veroorloven, nog te zwijgen van de reputatieschade die het met zich mee zou brengen. Ondanks de ontgoocheling van de bekeruitschakeling in de halve finales en de zware kalender die paars-wit nog wacht, blijft het vertrouwen in de capaciteiten van Vincent Kompany intact. Zijn dagelijks werk op de club overtuigt iedereen ervan dat hij een grote coach in spe is en dat de moeizame weg terug naar de top eerder te verklaren valt door een sterker geworden concurrentie dan door een intern gebrek aan kwaliteit. Niettemin zit er een geanimeerde transferperiode aan te komen waarin Peter Verbeke en zijn medewerkers nogmaals blijk zullen moeten geven van veel vindingrijkheid indien de verschillende visies binnen de raad van bestuur niet leiden tot een kapitaalverhoging.

Vanwege de vele geleende spelers zou de kern van paars-wit komende zomer dus flink dooreen gehaald kunnen worden. Wegens de goede prestaties van Matt Miazga en Lukas Nmecha hoopt het bestuur wel dat ze een verlengstuk breien aan hun verblijf, al zal dat bij de Duitser zeker afhangen van deelname aan Europees voetbal. Om zich te versterken zal Sporting naar de vleugels kijken, de voorkeursposities van Peter Verbeke, die houdt van wervelende dribbelaars. Maar hij zal allicht nog maar eens met een beperkt budget moeten zien te voldoen aan de mogelijke keuzes van Kompany.

Om de terugval van de club te verklaren – die spectaculairder is dan die van Brugge een aantal jaar geleden, toen een machtsovername Jan Breydel op zijn grondvesten deed daveren – heeft men het in de wandelgangen van het Lotto Park wel eens over de buitenlandse investeerders die van middenmoters nieuwe rijken maken. Met de transfer van Siebe Schrijvers naar Den Dreef, staat OH Leuven symbool voor die categorie. De club van de bazen uit Leicester bereidt zich zeer ernstig voor, opdat een eventuele plaats in de top acht (of zelfs top vier) geen one shot zou blijven. De Leuvenaars zijn zich ervan bewust dat ze hun beste spelers na dit seizoen moeilijk zullen kunnen houden, nu die in verschillende individuele klassementen bovenaan staan, en hebben dus al flink progressie geboekt in de dossiers van mogelijke vervangers voor Xavier Mercier, Thomas Henry en Kamal Sowah. Die laatste wordt waarschijnlijk opnieuw uitgeleend door Leicester, maar allicht naar een hoger aangeschreven competitie om zijn ontwikkeling voort te zetten. Wat ook het lot van dat gouden trio zal zijn, het wordt alleszins een drukke transferperiode aan Den Dreef, waar ze eind juni nog maar vijftien spelers onder contract zullen hebben.

Bij de eerste vier of buiten de eerste acht?

Beerschot, dat samen met OHL promoveerde, is ook nog in de running voor een seizoen met verlengingen. Dat was nochtans lang geen evidentie meer toen drie dingen zich gelijktijdig voordeden: het einde van de uitstekende vorm van Raphael Holzhauser, het vertrek naar de VS van Hernán Losada, die voelde dat zijn mojo aan het uitdoven was, en de verkoop van Tarik Tissoudali aan Gent.

Will Still, die door het bestuur werd aangesteld als T1 omdat ze wisten dat hij het vertrouwen van de kern genoot, herschikte de ploeg om een einde te maken aan de defensieve bloedingen. Hij pakte de nodige punten om het behoud te verzekeren – het doel van de club aan het begin van het seizoen – en zorgde ervoor dat zijn manschappen nu zonder enige druk mogen dromen van meer. Zakaria Bakkali, de steraankoop van de wintermercato, kwam naar het Kiel met een voorbeeldige mentaliteit en toonde op training meteen zijn enorme technische mogelijkheden. Still was na een gesprek met Kompany gerustgesteld over de mentaliteit van Bakkali en rekende op de gewezen international om aanvallend het verschil te maken, maar een blessure die hij enkele dagen voor de derby tegen Antwerp opliep (anders had hij zeker ingevallen) noopte de staf tot het bijstellen van de offensieve ambities.

Het seizoen van Essevee verliep bijna compleet tegengesteld aan dat van de Ratten. Na een start met slechts acht punten uit elf wedstrijden haalde het bestuur nog maar eens het rekentoestel boven om te becijferen wat een ontslag van Francky Dury zou kosten. Dat bedrag viel echter te hoog uit voor een club die getroffen is door de gezondheids- en de financiële crisis en die om financiële redenen al Saido Berahino naar Charleroi moest laten vertrekken. In de winter zorgden de nieuwe assistenten Davy De fauw en Timmy Simons voor een belangrijke groei in de uitwerking van de oefensessies en het West-Vlaamse collectief, dat aan een dolle reeks begon en bijna play-off 1 in zicht kreeg.

Tot die droom na nederlagen tegen Brugge en Anderlecht allicht definitief de kast in mocht. Omdat de ploegen zo dicht op elkaar staan in het klassement, is zelfs een plaats bij de eerste acht in gevaar – daar zal nog voor gevochten moeten worden. De toekomst ziet er dan weer heel wat rustiger uit voor Zulte Waregem sinds meerderheidsaandeelhouder Tony Beeuwsaert zijn engagement verstevigde na de recente kapitaalsverhoging door een drietal Vlaamse ondernemers. Zo moet het mogelijk zijn om een kern samen te stellen die nog altijd de subtop ambieert en rond de tafel te gaan zitten met enkele sterkhouders van de huidige groep, zoals in de eerste plaats topschutter Gianni Bruno. In het Regenboogstadion hoopt men ook meer een beroep te kunnen doen op spelers die in de club gevormd zijn, omringd door een groep die tot de meest ervaren van eerste klasse behoort.

Het hobbelige pad van de vicekampioen

Hoewel ze zichzelf zagen als de voornaamste outsider voor de titel, stapelden de Buffalo’s de ontgoochelingen op: vier trainers, een rampzalige Europese campagne, een verrassende uitschakeling door Eupen in de kwartfinales van de beker van België en een terugkeer in het klassement die minder spectaculair was dan verhoopt. De club werd zwaar getroffen door de pandemie – al kwam dat wegens haar ruime kern niet zo erg in de media – en het seizoen zal zeker een bittere smaak nalaten. Vorige zomer wilde de club ondanks het vertrek van Jonathan David competitief blijven en keek daarom op geen cent – zo werd Núrio Fortuna voor zes miljoen euro overgenomen van Charleroi – maar de resultaten bereikten niet de hoogtes van de zotte uitgaven. Teruggrijpend naar oude zekerheden vertrouwde het duo Michel Louwagie en Ivan De Witte de sleutels van Gent dus opnieuw toe aan Hein Vanhaezebrouck, die zijn eigen terugweg naar de top mocht uitstippelen. Een deelname aan play-off 2 geeft de Gentenaars nog een kansje op Europees voetbal, maar de focus lijkt in de Ghelamco Arena toch al op de voorbereiding van volgend seizoen te liggen. Daarvoor hoopt de club dat Tarik Tissoudali (onlangs geopereerd aan de knie), Vadis Odjidja en Giorgi Tsjakvetadze weer in vorm geraken. Er moet ook een vervanger gezocht worden voor Roman Jaremtsjoek, die we geen extra seizoen op Belgische bodem meer zien afwerken.

Sinds het begin van 2021 wordt de gegeerde rol van kroonprins van de Brugse reus vertolkt door KV Mechelen. Achter de Kazerne mag vooral sportief directeur Tom Caluwé zich op de borst kloppen dat hij zijn kalmte bewaard heeft toen de resultaten tegenvielen in het begin van het seizoen en dat hij Wouter Vrancken op de bank gehandhaafd heeft. Momenteel wordt hij bijgestaan door Fred Vanderbiest, die naar verluidt bepaalde accenten gelegd heeft in het spel van Malinwa. En de hoofdcoach, die vorig seizoen nog in de belangstelling stond van Genk, aarzelde niet om Issa Kabore, die door Manchester City werd gekocht maar meteen uitgeleend aan KV, op de bank te zetten, of ook Aster Vranckx, die in een gelijkaardige deal betrokken is met Wolfsburg.

KV werd afgelopen winter nog door Standard gedribbeld in het dossier van João Klauss, omdat de manier van werken binnen de club de eenvoud mist om snel te reageren in urgente zaken. De club betaalt het gebrek aan offensieve efficiëntie cash en mist daardoor de strijd om een topvierplaats, waarin het zeker voor pretbederver had kunnen spelen. Marian Sjved, een van de mannen van de voorbije weken, zou zijn contract in Mechelen misschien verlengen, al zijn er ook geruchten dat hij het AFAS Stadion de rug zou toekeren. Want rond het veld wordt de druk van de administrateurs op Dieter Pennickx steeds groter. Die bezit 71 procent van de aandelen van de club, maar wordt sinds zijn maatschappij FNG Group failliet ging, naar de uitgang gedreven.

Depressieve Walen

Aan kop van het officieuze – en eerder deprimerende – minikampioenschap der Waalse ploegen, een kampioenschap van vergane glorie, staat Sporting Charleroi, dat zich opmaakt om weer in een werf te veranderen. Niet alleen omdat de grasmat bij het begin van de interlandbreak werd vernieuwd en evenmin met het oog op het nieuwe stadion, maar omdat de komende weken heel wat gezichten uit de kleedkamer zullen verdwijnen. Met zeven geleende spelers en vijf spelers die einde contract zijn, zullen de Zebra’s over drie maanden ongeveer de helft van hun kern kwijt zijn. De zomer kondigt dus een wederopbouw aan en het is lang niet zeker dat Karim Belhocine die zal meemaken.

Mehdi Bayat mag er dan al de man niet naar zijn om midden in het seizoen van coach te wisselen – en de onzekerheid van een psychologische schok zou allicht niet veel veranderd hebben – het is niet met als doel een eventuele deelname aan play-off 2 dat de baas van de Carolo’s gedurende de laatste transferperiodes een kern heeft samengesteld die meer blonk dan gewoonlijk. In het Zwarte Land valt te horen dat het einde van de samenwerking met Belhocine nu al een publiek geheim is. Als dat klopt, dan stellen ze de zoektocht naar een opvolger best niet te lang uit, want kort na het einde van het seizoen zal Mehdi Bayat al snel opgeslorpt worden door zijn verplichtingen als bondsvoorzitter.

Enige beweging op de trainersbank zou zich ook kunnen voordoen bij de grote rivaal uit Luik. Mbaye Leye heeft Standard dan wel naar de bekerfinale geleid, hij is er niet in geslaagd om de teneur om te keren van het slechtste seizoen dat ze sinds de invoering van de play-offs al meemaakten op Sclessin. De Senegalese coach stelt niettemin een diagnose waar het bestuur het mee eens is: er zijn te weinig leidersfiguren in de Luikse kleedkamer, die altijd hoge toppen gescheerd heeft wanneer ze werd aangevoerd door sterke karakters.

De verkoop van Zinho Vanheusden, die door Standard al werd aangekondigd in de gepubliceerde rekeningen van vorige herfst, zou verlichting kunnen brengen voor de Luikse schatkist en ook andere spelers zouden de Vurige Stede kunnen verlaten. Aan de top van dat lijstje staan altijd Samuel Bastien of Selim Amallah, die zich niet op dezelfde manier bleef ontwikkelen de afgelopen maanden. Kostas Laifis of Gojko Cimirot, die de voorbije transferperiodes door meerdere clubs gepolst werden (of daar zelfs werden aangeboden), zouden ervoor kunnen kiezen om een nieuw hoofdstuk van hun carrière te schrijven bij een club waar misschien niet iedereen verkoopbaar is, maar waar er toch weinigen zijn die onverkoopbaar zijn.

De jongeren die dit seizoen werden gelanceerd, zouden met de steun van enkele nieuwe leiders de gezichten van het Standard van morgen moeten worden. Daarin is alvast een plaats voor Krauss, die geleend werd voor de duur van achttien maanden. Dat alles op voorwaarde dat er zich in de coulissen niet opnieuw een omwenteling voordoet de komende weken – iets waar je aan de oevers van de Maas altijd rekening mee moet houden. Bruno Venanzi, die openstaat voor nieuwe investeerders maar zelf wel de beslissingsmacht wil behouden, ziet zich inderdaad geconfronteerd met uiteenlopende interne visies. Daardoor zou hij, na een seizoen waarin alleen de bekerfinale nog met inzet wordt gespeeld, weleens drastische besluiten kunnen nemen.

De derde vereniging uit het zuidelijke landsgedeelte, KAS Eupen, staat in die minicompetitie verrassend dicht bij de andere twee clubs en toch veraf van haar eigen ambities. De Oostkantonners hebben het behoud dan al wel verzekerd, maar als ze de top acht niet halen, zal er toch het gevoel overblijven dat er meer moest uitgehaald worden. Spelers als Adriano, Stef Peeters en Benoît Poulain trek je niet aan om voor het behoud te spelen en de verloren halve finale in de beker tegen de Luikse buur is maar een schrale troost, net als het aantal punten dat de Panda’s in de competitie behaalden.

Dat het lot van Beñat San José nog niet bezegeld is, dankt hij niet aan de resultaten. Maar de samenwerking tussen de Baskische coach en sportief directeur Jordi Condom verloopt nu eenmaal prima en ook het spelpeil zelf is vaak wel in orde. Daar staat wel een bericht in L’Avenir tegenover. De krant berichtte enkele weken geleden dat de Qatarese bestuurslui, een jaar voor het WK in hun land, van plan zouden zijn om een flink stuk van hun selectie in Eupen te stallen, met eventueel een nieuwe trainer aan het hoofd, namelijk een andere Spanjaard, de Catalaan Félix Sánchez, bondscoach van Qatar. De situatie is momenteel nog onduidelijk, maar zou moeten opgehelderd worden wanneer Ivan Bravo, directeur-generaal van de Aspire Academy en tevens technisch directeur van de Qatarese voetbalbond, zijn geplande bezoek aan de Kehrweg brengt.

Clubs voor de val

De eerste club die nog betrokken is bij de strijd om het behoud, KV Kortrijk, kent moeilijke maanden sinds Het Nieuwsblad in januari lekte dat de club al besloten had om aan het einde van het seizoen haar samenwerking met Yves Vanderhaeghe stop te zetten en hem te vervangen door Luka Elsner. Na de slechte resultaten die op dat bericht volgden, kwam de Franse Sloveen uiteindelijk sneller dan verwacht. Hij trof een groep aan die beroofd was van zijn leider en goalgetter Pelé Mboyo en van de immer regelmatige Hannes Van Der Bruggen. De laattijdige transfers, met een veelzeggend rapport voor de uitstekende Ante Palaversa of de lange Zinho Gano, waren niet bevorderlijk om in dit bijzondere seizoen wat regelmaat te vinden. De pronostiek die een makelaar, die goed bekend is in het Guldensporenstadion, in de loop van januari maakte, zou dus wel eens waarheid kunnen worden. Hij voorspelde ‘dat Kortrijk geen drie matchen meer zou winnen dit seizoen’. Ondanks een stunt op het veld van Anderlecht kunnen de Kerels de komende weken nog niet zien als een vervroegde voorbereiding op het volgende seizoen, want het spookbeeld van de zeventiende plaats is nog niet helemaal verdreven.

In Sint-Truiden lijkt het aanvankelijke effect van de komst van Peter Maes wat uitgedoofd, maar in de kleedkamer blijven ze alle vertrouwen hebben in een goede afloop van het seizoen. Ze beseffen wel dat de komende twee wedstrijden bepalend zullen zijn om het behoud in 1A te verzekeren. Het bestuur, dat er iets minder gerust in is dan de spelers, zal zich van zodra die zekerheid er is, kunnen buigen over de vernieuwing van de kern. Die zou in de lijn moeten liggen van wat er in januari al gebeurde, toen de Kanaries Pelé Mboyo en Christian Brüls aantrokken, spelers met ervaring die de competitie kennen. Hoewel het bestuur van STVV aanvankelijk eerder een project genegen was dat zich vooral richtte op jonge spelers uit Japan of elders, zoals de Argentijn Facundo Colidio, zet het voortaan in op de drive en de kennis van Peter Maes om een ploeg te bouwen die meer aangepast is aan de vereisten van de Pro League. Dit uiteraard om te vermijden dat er opnieuw om het behoud moet gestreden worden.

Behalve in het seizoen 2019/20, toen onder Bernd Hollerbach een blitzstart werd genomen, is de strijd om het behoud voor Excel Mouscron vaste prik geworden. Les Hurlus bevinden zich financieel nog altijd in woelige wateren – zo werden er salarissen te laat uitbetaald – en zullen na het aangekondigde vertrek van Lille OSC een nieuwe bestaansreden moeten vinden. De club uit Rijsel kwam haar engagement voor dit seizoen nog wel na, maar heeft geen enkele band meer met Gérard Lopez, die via een van zijn talrijke vennootschappen de huidige eigenaar van de Henegouwse club is. Meer dan op het veld, waar het behoud al wat meer in zicht komt na het recente succes tegen Standard, zal Excel Mouscron dus in de coulissen moeten vechten voor zijn licentie. Wanneer die in orde is, zal er zonder grote financiële mogelijkheden aan een nieuwe ploeg moeten gebouwd worden. Tenzij Gérard Lopez zich terugtrekt en er een zesde eigenaar komt in zeven jaar, die de ambitie heeft om eindelijk voor wat stabiliteit te zorgen.

Wat de naam van de eigenaar betreft, is er bij Cercle wel stabiliteit, maar de samenstelling van de kern is in Brugge evengoed een evenwichtsoefening als in Moeskroen. Door de aanstelling van Yves Vanderhaeghe, bijgestaan door Thomas Buffel, kon groen-zwart wel een stap vooruit zetten, maar dat is op dit ogenblik nog onvoldoende om een confrontatie met de vicekampioen van 1B te vermijden. De jonge spelers van Cercle werden nooit weggespeeld en verloren vaak met één doelpunt verschil. Ze hebben nu nog drie wedstrijden om hun vel te redden en de oncomfortabele voorlaatste plaats achter zich te laten. Technisch directeur Carlos Aviña, een Mexicaan die in de loop van de herfst arriveerde, hoopt op een goede afloop om zo snel mogelijk samen met de technische staf naar Monaco te kunnen gaan om de contouren van het volgende seizoen uit te tekenen. Strahinja Pavlovic, in de winter aangekomen, is daarbij het voorbeeld dat ze willen volgen: een jong talent dat aangepast is aan de noden van de Belgische eerste klasse en dat de club een meerwaarde kan opleveren in verhouding tot zijn persoonlijke progressie.

De slechtste leerling in klas 1A is momenteel dezelfde als vorig seizoen toen de competitie werd stopgezet. Waasland-Beveren vecht eens te meer om te overleven. Met vijf punten meer dan vorig seizoen, en enkele interessante jonge spitsen die voor het voetlicht traden, doen de Waaslanders het wel beter, maar toch lijken ze rijp voor een tuimelperte naar 1B. En dat ondanks 22 nieuwe spelers die dit seizoen werden voorgesteld. Door het vertrouwen te behouden in Nicky Hayen opteerde de club voor stabiliteit op de trainersbank. Die was er op andere niveaus minder, want er werd een Franse CEO geïnstalleerd en de Amerikaanse bazen stelden al twee verschillende sportief directeurs aan, een Spanjaard en een Duitser. Die melting pot heeft zijn beperkingen en ook de club lijkt op haar grenzen te stuiten, al zou een overwinning in de uitgestelde wedstrijd tegen STVV de kaarten opnieuw dooreen kunnen schudden. Als het slecht afloopt, zal plan B verlopen via een grondige audit over de functionering van de club en via investeerders die aan boord moeten blijven om snel weer weg te geraken uit 1B. Het niveau van die afdeling is trouwens danig gezakt sinds de beste ploegen de voorbije jaren en ook dit seizoen naar 1A zijn gepromoveerd (KV Mechelen, OHL, Beerschot, Union). Een stap terug om er nadien twee vooruit te zetten, dat zal dan het nieuwe motto van de club zijn. In vele talen.