Een miljoen euro betaalde Anderlecht voor zijn nieuwe rechtsachter Rafael Galhardo de Souza. Maar wat mogen de fans verwachten van de Braziliaan die in eigen land werd uitgeroepen tot beste rechtsachter van de Campeonato Brasileiro?

Op 20 augustus 2011 stond Nova Friburgo, een stad met 200.000 inwoners in de deelstaat Rio de Janeiro, in rep en roer. Rafael Galhardo – een geboren en getogen friburguense – had zich die avond met de U20 van Brazilië tot wereldkampioen gekroond na een 3-2-overwinning tegen Portugal. Smaakmakers van dienst waren Danilo (Real Madrid), Casemiro (Real Madrid), Coutinho (Liverpool), Oscar (Chelsea) en Willian (Chelsea), Galhardo was niet meer dan een gerespecteerde meeloper. Maar na de zware overstromingen die in januari het leven kostten aan 214 burgers van Nova Friburgo kon de stad elke overwinning gebruiken. Galhardo is sindsdien het belangrijkste exportproduct van zijn stad. Zijn huwelijk met Priscilla in december 2013 was zelfs een heus highsocietygebeuren.

Geen pompeus gedoe in huize Galhardo. Voetbal bepaalde er het dagelijkse ritme van de familie. Er werden zelfs oorlogjes uitgevochten wanneer Flamengo en Vasco Da Gama, de twee populairste clubs van Rio de Janeiro, het tegen elkaar opnamen. Moeder Alzinea en vader Roberto supporteren voor Vasco, Rafael en zijn broer Marcus zijn fervente Flamengoaanhangers. De twee broers waren onafscheidelijk, zelfs wanneer ze het bij de jeugd tegen elkaar moesten opnemen. ‘We hadden allebei een krop in de keel wanneer we als tegenstander op hetzelfde veld stonden. Het was dus zeker niet van harte dat we tegen elkaar voetbalden’, vertelde Rafael Galhardo een aantal jaren geleden aan een lokaal televisiestation. ‘Ik herinner mij een wedstrijd toen hij bij Botafogo zat en ik bij Flamengo. We gingen samen een luchtduel aan en hij gaf mij een slag met zijn ellenboog. Heel de wedstrijd heeft hij zich lopen excuseren. Om gek van te worden.’

BEVRIEND MET NEYMAR

In 2010 werd Galhardo definitief in de A-kern van Flamengo opgenomen. Maar de rechtsback had het moeilijk om zich door te zetten bij de Mengão. Zijn grote idool Léo Moura, in het seizoen 1999/00 even actief bij Germinal Beerschot, versperde hem de weg naar een basisstek. Al geloofde het Braziliaanse voetbalicoon Zico, van mei tot oktober 2010 sportief directeur bij Flamengo, rotsvast in de kwaliteiten van de vleugelverdediger met de goudbruine krullen. ‘Galhardo was in die periode de enige junior die mocht meetrainen met de eerste ploeg. Als vaste rechtsachter Moura niet kon spelen, dan wisten we dat we met Galhardo een valabele vervanger achter de hand hadden. De trainer had was niet bang om hem op te stellen.’

Na dertien wedstrijden in drie seizoenen hield Galhardo het in 2012 voor bekeken bij Flamengo en hij trok zuidwaarts naar Santos in São Paulo. Bij de ex-club van Pelé fungeerde Galhardo vooral als back-up van Bruno Peres, nu sterkhouder bij Torino, maar hij werd er héél close met een zekere Neymar. Een uitleenbeurt aan Bahia in 2014 draaide op niets uit, bij Grêmio een jaar later lukte het wel. Al moest Luiz Felipe Scolari in het begin niet veel weten van Galhardo. ‘De fans van Grêmio hadden ook geen hoge pet op van Galhardo toen Santos hem naar hier stuurde’, aldus André Heck van Jornal NH, de meest gelezen krant in de deelstaat Rio Grande do Sul. ‘Scolari hield het tot mei vol en onder de nieuwe trainer Roger Machado ontpopte hij zich wel tot de vaste rechtsachter. Met de tijd hebben de supporters ook hun kar gekeerd. Galhardo maakte zich enorm populair met zijn defensieve acties en vrije trappen.

‘In de Arena do Grêmio zaten de fans op het puntje van hun stoel wanneer Galhardo mocht aanleggen voor een vrije trap. Zijn geheim? Voor hij zijn buskruit bovenhaalt, streelt hij de bal en slaat hij er een intiem babbeltje mee.’

DROOM REALISEREN

Galhardo beleefde in 2015 de beste periode uit zijn carrière en begin december kreeg hij eindelijk erkenning van de buitenwereld. Het toonaangevende magazine Placar gaf hem de Bola de Prata – letterlijkzilveren bal – als beste rechtsachter van de competitie. Vooral zijn onverzettelijkheid werd geroemd. In een land waar technische hoogstandjes en circusnummertjes de norm zijn, werd de uitverkiezing van Galhardo hier en daar lauw onthaald. Bepaalde Braziliaanse media haastten zich om te benadrukken dat Galhardo de minst technische laureaat is op zijn positie van de laatste vijftien jaar. Veel frivoliteiten moeten de fans van Anderlecht blijkbaar niet verwachten van Galhardo.

De 24-jarige fluminense – bijnaam van iemand afkomstig uit de deelstaat Rio de Janeiro – heeft lak aan de kritiek uit zijn thuisland.Galhardo heeft maar één doel: de droom van zijn broer Marcus, beter bekend onder zijn voetbalnaam Marquinhos, waarmaken. Marquinhos verongelukte met zijn auto op 23 april 2013 op de terugweg van een familiefeestje in zijn thuisstad Nova Friburgo. ‘Dat was de vreselijkste dag uit mijn leven’, liet Galhardo drie jaar geleden optekenen. ‘Ik heb die dag mijn wederhelft verloren. Marcus was mijn beste vriend én mijn grootste fan. Hij droomde van twee dingen: dat ik ooit het shirt van de Seleção zou dragen en dat ik in Europa zou voetballen. Ik zal niet stoppen voor ik mijn broer trots heb gemaakt.’ Bij Anderlecht zijn ze dus gewaarschuwd.

DOOR ALAIN ELIASY – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Ik zal niet stoppen voor ik mijn broer trots heb gemaakt.’ RAFAEL GALHARDO