Na een pokkenjaar houdt de toekomst niet op : SK Lierse trekt lessen uit een mislukt seizoen. “De tijd speelt in ons voordeel.”
Kampioen worden is een vergiftigd geschenk. Voor clubs die er zich niet terdege op voorbereid hebben, is een landstitel het begin van veel ellende.
Neem bijvoorbeeld Lierse, kampioen in 1997. Vorig seizoen kon het gezwaai met de beker van België nog veel verdoezelen. Dit seizoen daarentegen viel geel-zwart door de mand. “Ontoelaatbaar”, noemt algemeen manager Herman Van Holsbeeck de wanprestaties van het voorbije seizoen. “De lonen worden uitbetaald tot 30 juni. We verwachten dat de spelers tot die datum het beste van zichzelf voor de club geven. Na dit seizoen zou de kern uit elkaar vallen, dat stond al vrij vroeg vast. Maar dat is nog geen reden om wedstrijden weg te geven zoals wij dat in de slotfase van de competitie gedaan hebben. Ik hoop dat de spelers in deze periode hun geweten eens raadplegen.”
Begin 2000 benoemde de raad van beheer van Lierse Van Holsbeeck tot algemeen manager. Sinds 1999 was hij commercieel directeur. Op commercieel niveau is op het Lisp aan de weg getimmerd. Van Holsbeeck : “Toen ik bij Lierse kwam, waren er 192 business-seats. Door de bouw van een nieuwe tribune beschikken we er nu over 624. En die zijn allemaal verhuurd. Vierhonderd kmo’s hebben we bezocht. Hier verhuurden we twee zetels, daar vier, tot ze allemaal op waren. Het was een verschrikkelijk werk, maar het was de moeite waard.”
De business-seats van Lierse zitten niet achter glas verstopt. Ze vormen een onderdeel van de gradins. De gasten nuttigen eerst een maaltijd in een zaal, daarna begeven ze zich naar een soort verwarmd terras. “Met dit concept beantwoorden we aan een algemene vraag van mensen die business-seats huren”, gelooft Van Holsbeeck. “Die mensen zijn het moe om als vissen in een aquarium opgesloten te worden. Ze willen opgaan in de ambiance die er in het stadion is. Door deze formule konden we het aantal maaltijden opdrijven van 300 naar 650, en zelfs 950 voor de thuismatchen tegen Mechelen, Westerlo en Anderlecht.”
De eerste fase van de vernieuwing van het stadion is voltooid. Van Holsbeeck ontvouwt de verdere plannen. “We willen de horizontale gradins ombouwen tot een ruimte voor skyboxen – naar het voorbeeld van PSV Eindhoven : loges met een balkon. We willen ons zakencijfer met veertig miljoen frank per jaar optillen. Dat zou nieuwe perspectieven openen.”
Helaas, de uitvoering van al die plannen is niet voor de onmiddellijke toekomst. “Een deelname aan de Uefacup had toegelaten om een sprong voorwaarts te maken”, zucht Van Holsbeeck. “Deze club krijgt weinig hulp van buiten af. Aan Euro 2000 hebben we geen cent verdiend. De stad staat onze een lening op korte termijn toe. En dat is het. Lierse is een financieel gezonde club en wil dat blijven. Ik heb de doodstrijd van RWDM van dichtbij beleefd, zoiets wil ik niet meer meemaken.”
Eigenlijk heeft de ploeg de club in de steek gelaten. En de trainer ? Walter Meeuws heeft zijn contract van drie jaar uitgediend en ruimt de baan. Van Holsbeeck : “Zijn balans is positief. De beker van België gewonnen. Jonge talenten zoals Cavens, Daems en Huysegems tot ontbolstering gebracht. Alleen, de laatste maanden werkte het niet meer. De jongeren, die hij zo door dik en dun verdedigde, lieten het afweten.”
Drie namen van mogelijke opvolgers circuleerden : Jan Ceulemans, Emilio Ferrera en Regi Van Acker. Van Holsbeeck gaat het rijtje af. “Jan Ceulemans is geboren en getogen in Lier. Zijn resultaten met Westerlo imponeren. Charisma zat ook, in de streek hier wordt naar Ceulemans opgekeken. We hadden meerdere gesprekken. Hij waarschuwde ons dat Westerlo hem een contract van drie jaar aanbood. Daarbovenop kwam de mogelijkheid om met Westerlo de Europabeker te spelen. Hij wou die uitdaging aangaan, in alle eer en geweten heeft hij zijn keuze gemaakt. Wij respecteren die, maar betreuren ze tegelijk. Ook Emilio Ferrera maakte ons op een uitmuntende indruk. Jammer genoeg werd hij toen geciteerd in de affaire van de Braziliaanse connectie. Naderhand werd hij witgewassen, maar die geruchtenstroom heeft zijn kandidatuur geen deugd gedaan. Want Ferrera en Van Acker lagen echt in balans met elkaar. Op het moment van de stemming sloeg de balans door in het voordeel van Van Acker. Hij beantwoordde aan het profiel dat we voor ogen hadden : discreet, professioneel, prima resultaten bij Antwerp.”
Vervolgens ging de grove borstel door de spelerskern. “Die was overladen”, verdedigt Van Holsbeeck de clubpolitiek. “Te veel gelijkwaardige spelers. Tegen Moeskroen zaten Cavens, Huysegems, Claeys en Carlos Alberto op de bank. Dat was niet normaal meer, daar moest in gesnoeid worden. Volgend seizoen werken we met een spelerskern van zestien profs, aangevuld met onze beste zes beloften.”
Werry Sels van Beveren komt erbij. “We weten wat we willen. We lonken naar Jonas De Roeck van Antwerp. We hebben aan Manu Karagiannis gedacht, maar het gewicht van zijn contract heeft ons, gezien zijn leeftijd ook, ontmoedigd. Voor we onze portefeuille uit de binnenzak halen, moeten we eerst verkopen.”
Het profiel van de nieuwe spelers is scherp uitgetekend. “In ons aankoopbeleid mikken we op gevestigde waarden met een sterke persoonlijkheid. Mensen die op het veld het verlengstuk van de trainer kunnen zijn. Topploegen hebben een leider in hun midden, iemand die de groep op sleeptouw neemt. In dat opzicht heeft Lierse Thomas Zdebel nooit kunnen vervangen. Vooral jonge voetballers hebben rond zich mensen met mentaal gezag nodig. Zolang jonge voetballers naar de top klimmen, kijken ze niet op een inspanning en zijn ze objectief in hun zelfanalyse. Eens ze de top bereikt hebben, vinden ze tal van excuses voor hun slechte prestaties. Het is de fout van de trainer, het publiek keert zich tegen hen, de ploegmaats waren slecht, de pers is te streng, de bal was te zacht opgeblazen. Kortom, van zelfkritiek geen spoor meer. Ineens lopen ze daar rond met een dikke nek. Dergelijke dingen moeten we vermijden door een gunstig psychologisch kader te creëren. Daarom voegen we Frank Braeckmans toe aan de directie van ons vormingscentrum, hij zal Marcel Vets bijstaan. Ons regionaal scoutingssysteem gaan we nog intensifiëren. Bij het aantrekken van jong talent zullen we nog meer letten op het familiale aspect. Op Lierse lopen weinig jongeren met oorringen of lang haar rond. Persoonlijk heb ik daar niets tegen, maar een – zeg maar – meer klassiek voorkomen zie ik wel als een teken van een goede opvoeding. De prestaties op school gaan ons ook ter harte. Daarvan willen we de ouders overtuigen. Elke ouder meent dat zijn zoon een nieuwe Ceulemans of Maradona is. Terwijl er van de honderd jonge voetballers, hooguit tien en waarschijnlijker slechts vijf hun weg in het voetbal maken. We moeten ervoor zorgen dat die negentig anderen nog buiten het voetbal terecht kunnen.”
Een psycholoog in dienst nemen is zowat de natte droom van Van Holsbeeck. “Maar hier stoten we op het grootste probleem van het Belgisch voetbal : het gebrek aan middelen. In Frankrijk, Italië, Engeland en zelfs Nederland gaan ze die investering wel aan. En terecht, een goede psychologische benadering kan een speler door een periode van twijfel loodsen. Aan een raad van beheer, die veelal bestaat uit mannen van een zekere leeftijd, krijg je dat niet gemakkelijk uitgelegd.”
Zou Freddy Van Laer dat begrepen hebben toen hij de handdoek gooide en uit het voorzitterschap en in het ere-voorzitterschap stapte ? Van Laer, zeventig jaar : “De tijden zijn veranderd, het is niet meer zoals tien jaar geleden en soms voelde ik me slecht op mijn gemak. Ik geloof dat de club beter geleid zou worden door iemand die meer aanknopingspunten heeft met de moderne tijd.”
Zo iemand zou de 52-jarige industrieel Gaston Vets, de nieuwe voorzitter, kunnen zijn. Hij formuleert bescheiden ambities : de linkerkant van de rangschikking en een boekhoudkundige balans zonder rode cijfers. “Onze ogen mogen niet groter dan onze buik zijn. Via onze jongerenploegen zullen we een nieuwe basis voor succes leggen. We keren naar de top terug, maar dat hoeft niet van vandaag op morgen te gebeuren. De tijd speelt in ons voordeel.”
door Daniel Renard
