Het contrast met Hans Vanaken, die soms leek vermeden te worden door zijn ploegmaats maar die zich gaandeweg op een natuurlijke manier in de combinaties liet betrekken, was opvallend. Vanaf het moment dat hij het veld opkwam, leken alle Duivels de bal te willen toevertrouwen aan de voeten van Yari Verschaeren. Een goed teken. De erkenning van zijn collega’s bereikte een hoogtepunt toen Yannick Carrasco de bal in de handen van de laatste nummer 10 van Neerpede deponeerde om een penalty te nemen.
Toegegeven: de tegenstander was zwak en het overwicht op San Marino was ongezien. Verschaeren toonde zijn kwaliteiten op het gras van het Koning Boudewijnstadion en hij bracht terug wat leven in een match die na de rust ingedommeld was, ondanks de vergeefse pogingen van Eden Hazard om de netten te doen trillen. In het halfuur dat hij van Roberto Martínez kreeg, legde Yari vijf geslaagde dribbels op de mat, het beste totaal van iedereen tijdens de hele match. Met slechts twee gemiste dribbels had de jonge spelmaker van Anderlecht ook een ongehoord hoog gemiddelde van 71 procent geslaagde dribbels. Daarnaast bood hij ook nog twee doelkansen aan aan zijn ploegmaats en lokte hij een strafschop uit, die hij vervolgens omzette.
‘Hij liet een bepaalde positieve arrogantie zien’, stelde Martínez verheugd vast na de match. Carrasco, die nochtans niet de naam heeft de meest collectief denkende van de groep te zijn, legde de bal negen keer in de voeten van Verschaeren in dertig minuten. Vanaken en Youri Tielemans vonden hem vier keer. Verschaeren nam dus spontaan zijn positie in op de linkerflank, waar de Duivels graag de bal opeisen, terwijl de rechterflank meer voor de atleten is.
‘Technisch is Yari ongelooflijk sterk’, zwaaide de bondscoach nog met lof. En hij maakte ook een veelbelovende vergelijking: ‘Ik heb exact hetzelfde gevoel met hem als toen ik Tielemans zag debuteren.’
