Pijn lijden. Radeloos afwachten. Vraagtekens over de toekomst. Nieuwe hoop. Vieren in Wembley Stadium. Een onverwachte ontmoeting met een Jamaicaanse superster. Het moeilijke jaar van Björn Engels, eindelijk weer voetballer.
5 oktober 2014. Club Brugge wint in het Jan Breydelstadion met 3-0 van Standard. Tijdens de ereronde loopt Björn Engels naast Timmy Simons, zijn jeugdidool, die twee keer vanop de stip scoorde. In de tribunes dansen de fans op de beats van Sandro Silvafeaturing Quintino, de 20-jarige centrale verdediger geniet intens mee. Een paar weken ervoor had hij ‘zijn’ blauw-zwart, de club waar hij sinds zijn zesde een abonnement heeft, naar een puntje tegen Anderlecht getrapt, in het Oostendse Albertpark scoorde hij zelfs twee keer. Hij straalt. Onbetwist basisspeler onder Michel Preud’homme, in de notitieboekjes van Engelse, Duitse én Italiaanse scouts (Genoa volgde hem heel concreet), op de radar van Marc Wilmots…
Maar vier dagen na de wedstrijd tegen de Rouches slaat het noodlot tijdens de training ongenadig hard toe, wanneer zijn voet tijdens een tackle in de grond blijft steken. In het ziekenhuis wordt een scheurtje aan de enkelband én een meniscusletsel vastgesteld. Hij wordt met succes aan de meniscus geopereerd en is hoopvol. A setback is never a bad experience, just another one of life’s lessons #Comeback #Reva, post hij op Twitter, maar wanneer hij tijdens de revalidatie de inspanningen mag opdrijven, wordt tijdens een controlescan een botoedeem vastgesteld. Vochtophoping in het bot: vervelend letsel, onduidelijke prognose. Twee weken, zes maanden, een jaar? Één remedie: rusten. ‘En de frustraties wegspelen op zijn PlayStation’, zegt Bianca Van Yperen, zijn moeder. ‘Niet kunnen doen wat je uiteindelijk het liefst doet – voetballen – ís vervelend.’
Maar, zegt Bianca: ‘Björn is mentaal sterk, dat is in het verleden al gebleken. Hij weet wat het is om met tegenslagen om te gaan. We hielden hem altijd voor dat hij hier sterker zou uitkomen.’ Het is de start van Engels’ zoveelste lijdensweg. In december 2011 kreeg hij – net zeventien geworden – van de chirurg te horen dat hij een aangeboren afwijking aan de rechterheup heeft en geopereerd móést worden. Zes maanden inactiviteit, maar de lange en zware revalidatie wordt in september 2012 beloond, wanneer hij in het Stade Chaban-Dalmas van Girondins de Bordeaux aan de rust mag invallen.
Het lijkt geen geschenk. Club Brugge is al een helft weggetikt door de superieure Fransen, en na amper twee minuten tikt Engels de bal voorbij zijn doelman, Bojan Jorgacevic. Maar hij herpakt zich goed en mag vijf dagen erna zijn eerste profcontract (drie jaar met optie voor een extra jaar) tekenen. Een jongensdroom, tot hij tijdens de winterstage in Marbella opnieuw slecht nieuws krijgt: ook de linkerheup is aangetast. Bianca: ‘Björn belde me huilend op. Hij moest opnieuw geopereerd worden, wéér zes maanden revalidatie. Een wrak aan de telefoon.’
ARSENALTRUITJE
Onder Juan Carlos Garrido wordt Engels in de zomer van 2013, aan de zijde van Brandon Mechele, titularis. Twee jongens uit de eigen jeugdopleiding, ongezien in Brugge, waar hij tot 2017 bijtekende. ‘Naast het veld een rustige jongen, tussen de lijnen valt vooral zijn verbetenheid op. Een echte winnaar’, zegt Joost Desender in Sport/Voetbalmagazine van oktober 2013. ‘De instelling om nooit op te geven heeft hem het voorbije jaar ook geholpen. Hij heeft op geen enkel moment foert gezegd’, weet zijn moeder, met wie Björn, zijn tien jaar jonger broertje Manice en zijn vriendin Evangalitsa in Waardamme een huis delen.
‘In maart, toen hij na twee trainingen opnieuw iets voelde en de medische staf besliste dat hij zich op het volgende seizoen moest concentreren, heeft hij wel een serieuze klop gekregen. Geen play-off 1, geen bekerfinale, geen Europees voetbal…’
Hij mag/moet meteen op vakantie vertrekken. Afstand nemen. ‘De eerste maanden zat hij telkens in het stadion toen Club speelde, omdat hij dat ten opzichte van de groep en de club vanzelfsprekend vond’, zegt Evert Maeschalck, samen met Guy Bonny zijn zaakwaarnemer (SportPlus). ‘Maar hij kreeg het steeds moeilijker om te zien wat hij allemaal moest missen en in de tribune telkens dezelfde vraag te krijgen: ‘Wanneer kom je terug?’ Dat je altijd maar opnieuw met je blessure geconfronteerd wordt, is niet gemakkelijk om mee om te gaan.’
De onzekerheid knaagt – hoe lang nog? – maar dat hij in januari zijn contract tot de zomer van 2019 kan verlengen, stelt hem gerust: Club Brugge twijfelt niet aan zijn terugkeer. Maeschalck: ‘Hij heeft sowieso een warme entourage, maar ook Vincent Mannaert en voorzitter Bart Verhaeghe stuurden hem geregeld een sms’je, belden eens of bezorgden een fruitmand. Kleine attenties, maar voor een gevoelige jongen als Björn heel belangrijk, ook al omdat hij helemaal uit beeld was verdwenen. Hij stuurde ook sms’jes terug: ‘Ik hoop dat ik zo snel mogelijk iets voor de club terug kan doen.”
Op 18 april krijgt hij van de supportersclub in Sint-Laureins een wedstrijdshirt van Arsenal, getekend door de Duitse centrale verdediger Per Mertesacker, met boven het nummer 40 de naam ENGELS. Een mooi gebaar. Sinds de passage van Thierry Henry is hij een diehard van The Gunners, waar hij zelfs een membership card heeft. Wanneer Arsenal op 30 mei in Wembley Stadium Aston Villa in de finale van de FA Cup met 4-0 verplettert, geniet hij in de tribune mee.
GEEN VOODOO
Westkapelle, donderdag 2 juli. Zeven dagen na de start van de voorbereiding op het nieuwe seizoen sluit ook Björn Engels, die in de eerste week een individueel programma heeft afgewerkt, aan bij de groep. ‘Een sprookje. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden, maar ik voel me eindelijk weer voetballer’, klinkt het bij de Oost-Vlaming. ‘De eerste twee dagen volledig pijnloos, maar na de derde training zei Björn: ‘Mama,’t is weer van dat… Ik voel weer die prikkeling.’ Om moedeloos van te worden.’
Tijdens het oefenkamp in Garderen moet hij afhaken. Controlescan. Bianca: ‘Het aantal scans was zelfs op handen én voeten niet meer bij te houden. Bij momenten was Björn lastig. Hij probeerde zijn ontgoocheling zo veel mogelijk te verbergen voor ons, maar we merkten het tóch. ‘Je moet erover praten…’ Hij mocht niet opgeven.’
Engels heeft bijna elke dag contact met Evert Maeschalck. ‘Een sms’je, soms kort wat bijpraten, maar vooral over andere zaken spreken. Wij hebben geen medische vorming gekregen en zijn dus volledig afhankelijk van het advies van de dokters. Je lot in handen van anderen moeten leggen, is enorm vervelend.’
De medische staf van Club Brugge stuurt Engels naar het Milan Lab en naar München, waar hij op consultatie mag bij de gerenommeerde Hans-Wilhelm Müller-Wohlfahrt, teamarts van wereldkampioen Duitsland en ex-clubdokter van Bayern München. In de wachtzaal zit nog een sporter: Usain Bolt, de Jamaicaan die een maand later in Peking naar drie wereldtitels zal snellen. Bianca: ‘Neen, ze hebben niets tegen elkaar gezegd.’ (lacht)
‘De 73-jarige dokter is een wereldautoriteit op vlak van knieblessures. Zo heeft hij zijn eigen injectie op basis van geplette hanenkammen ontwikkeld die naar verluidt zeer efficiënt werkt’, schrijft een dagblad. Voodoo? Op zijn Twitteraccount reageert Engels laconiek: Net terug op de club na een behandeling van geplette hanenkammen… #geloofwaardigheid.
Maeschalck: ‘We werden opnieuw gerustgesteld. Het zou volledig in orde komen, op voorwaarde dat hij pas zou beginnen te trainen wanneer het oedeem volledig verdwenen was. En: zo’n blessure komt blijkbaar niet terug.’ Ook Clubdokter Lode Dalewyn is formeel: ‘Alle specialisten zijn het erover eens dat het een heel zeldzaam geval is, maar dat Björns carrière niet wordt bedreigd. Het komt zeker goed.’
POTENTIEEL
Midden september, wanneer hij zijn 21e verjaardag viert, loopt Engels opnieuw langs de zijlijn, begin oktober mag hij (individueel) met de bal trainen. Het einde lijkt in zicht. Twee weken geleden zetten de specialisten van het Milan Lab het licht op groen, vorige week dinsdag kreeg Engels ook in München goed nieuws. Ook Michel Preud’homme zal het graag horen.
Met een jaar vertraging kan Engels zijn carrière opnieuw op gang trappen. Eerst in Brugge, daarna lonkt het buitenland. Maeschalck: ‘Hij werd vorig jaar al intensief gescout. Amper 20 jaar, basisspeler bij een topclub, op het moment dat de Rode Duivels internationaal konden doorbreken en Belgische voetballers daardoor extra aandacht kregen. Groot en kopbalsterk, snel én voetbalintelligent. Björn heeft zeker potentieel.’
DOOR CHRIS TETAERT – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe stuurden hem geregeld een sms’je, belden eens of bezorgden een fruitmand. Voor een gevoelige jongen als Björn heel belangrijk.’ EVERT MAESCHALCK, ZAAKWAARNEMER
‘Na de derde training zei Björn: ‘Mama,’t is weer van dat… Ik voel weer die prikkeling.’ Om moedeloos van te worden.’ BIANCA VAN YPEREN, MOEDER
