‘Eenzaamheid is de ziekte van de moderne tijd.’ In tijden van islamhaat : de Algerijnse voetballer van AA Gent Maâmar Mamouni over zijn God en geloof. Een monoloog.
M aâmar Mamouni : “Dat ik scherp sta ? Dat komt door de ramadan. Die pakt altijd een paar kilo’s weg. De ramadan is vastentijd, hé. Nee, een opgave is dat niet. De ramadan is een belangrijke maand voor ons, moslims. Natuurlijk is er de last van het diëten, dat is niet altijd gemakkelijk en zeker niet als sportman. Maar tegenover die beproeving staat de maaltijd van elke avond, zodra de zon onder is gegaan. Dat is elke avond feest. Wat ik dan voel, is vreugde. De warmte van het samenzijn met de familie, met de vrienden. De samenhorigheid. Dat heeft met de werkelijke waarden van het leven te maken, weet je. Met menselijkheid, met delen. Het delen van simpele dingen zoals eten. Maar bestaat er iets eerlijkers dan eten, en dus dan het delen van eten ?
“Mijn devies is : gelukkig zijn en gelukkig maken. Het eerste als gevolg van het tweede. In één woord : geven. Ik heb het niet noodzakelijk over geld. Er zijn zoveel andere dingen die je een medemens kunt geven. Aandacht, vriendelijkheid, beleefdheid, een luisterend oor, een glimlach. Er is zoveel eenzaamheid in onze samenleving. Dat is de ziekte van deze tijd. Een keer lachen naar een oude mens. Hoeveel kan dat niet voor hem of haar betekenen ?
“Met geld heeft geluk alvast weinig te maken. Natuurlijk is het belangrijk, maar het is niet de barometer van geluk. Kijk, als ik naar huis ga, naar mijn familie in Algerije, word ik daar telkens warm onthaald. Die mensen – ze wonen niet ver van Oran – hebben weinig of niets. Toch zijn ze rijk. Hun rijkdom schuilt in hun gastvrijheid. Ze geven je hun lach en die is onbetaalbaar. Ik ga graag terug naar mijn roots. Een mens mag niet vergeten waar hij vandaan komt. Vele mensen, in het voetbal en daarbuiten, zijn hun afkomst vergeten.
“De hemel op aarde, dat is als mijn vrouw en twee dochtertjes gelukkig zijn. Het aards paradijs ligt thuis. Maar nu spreek ik louter over mezelf, over mijn persoonlijk leven. De hemel op aarde heeft nog een andere locatie. De hemel op aarde ligt in Mekka. Ik hoop er ooit met mijn gezin naartoe te kunnen en zelf trek ik er binnen afzienbare tijd heen. Het is voor een moslim belangrijk om de hadj te doen, de bedevaart naar Mekka. Je belandt er in een andere wereld. Mekka is in de eerste plaats beroemd vanwege de Grote Moskee, de Kaaba, waarrond de pelgrims zeven keer te voet gaan. En je hebt de Zwarte Steen. Het is een machtige en krachtige plek, het is een verzamelplaats in de letterlijke betekenis van het woord. Vanuit alle hoeken van de wereld stromen de moslims er toe. Ze komen uit Afrika, Azië, Europa, Noord- en Zuid-Amerika. De islam is niet het monopolie van de Arabische landen. Veel mensen denken dat, maar ze vergissen zich. Akkoord, in zekere zin ligt het ankerpunt van de islam in de Arabische wereld. En ik heb absoluut de ambitie om de plaatsen te bezoeken waar de profeet Mohammed heeft geleefd : Medina, Saudi-Arabië, noem maar op. Maar ik reis net zo graag naar andere streken.
“Ja, ik merk veel onbegrip tussen de mensen. Tussen moslims en niet-moslims. Neem nu de kwestie van de hoofddoek. Die Franse wet die de hoofddoek in scholen verbiedt, getuigt van zoveel onbegrip, zoveel onwetendheid. En die wet werd ook zo van bovenuit opgelegd. Een donderslag bij heldere hemel, zo hebben de moslims dat ervaren, in Frankrijk maar ook daarbuiten. Waarom heeft men niet gekozen voor een langzamere evolutie ? Waarom heeft men niet gekozen voor de dialoog ? Hoewel, de discussie over de hoofddoek is een verkeerde discussie. Waarom ? Omdat het een detailkwestie is. Plots focuste de hele wereld op een vestimentair detail. Met meisjes die de hoofddoek dragen, is er doorgaans niks aan de hand. Ze voorzaken geen problemen. Waarom probeert men van hen dan een probleem te maken ? Vaak zijn het briljante studentes en de meerderheid draagt die hoofddoek op basis van een vrije keuze. Akkoord, ik weet ook wel dat sommigen van die meisjes onder druk van hun familie staan en dat ze die hoofddoek onder dwang dragen. Dat is uiteraard onaanvaardbaar. Maar van daar naar een algemeen verbod : ik begrijp dat niet. Waarom zouden de meisjes die de hoofddoek willen dragen, die niet mogen dragen ? Het is toch hun leven ?
“Er is niet alleen onbegrip tussen moslims en niet-moslims. Het gaat breder dan dat. Misschien zou er meer openhartigheid tussen de mensen moeten bestaan. Zelf ben ik daar onverzettelijk in. Speel ik een slechte wedstrijd, dan zal ik de eerste zijn om daarvoor uit te komen. Ik neem daarin mijn verantwoordelijk op. Ik heb geen problemen met kritiek, op voorwaarde dat ze het recht in mijn gezicht zeggen. Op een duidelijke manier en liefst zo snel mogelijk, ze moeten geen dagen rond de pot draaien. Ik doe hetzelfde. Ik ben een positief en eerlijk mens. Ik zal nooit iemand een mes in de rug steken. Ik heb respect voor de anderen maar ik wil dat de anderen ook respect voor mij hebben. Het gaat er in de wereld niet altijd even correct aan toe. Essentieel is dat je jezelf niks te verwijten hebt. Dat je je best doet.
“Ik leef in vrede met mezelf. Ik ben tevreden met het leven dat ik heb. Het lot is me gunstig gezind, vind ik. Toen ik jong was, wilde ik architect worden. Iets bouwen. Iets achterlaten voor de volgende generaties. Ik denk dat ik dat van mijn vader heb. Die was kraanmachinist. Hij heeft meegeholpen aan de constructie van mooie huizen en gebouwen. Zonder het voetbal zou ik zeker iets in die richting gedaan hebben.
“Door het voetbal heb ik in mijn leven veel kunnen bereiken. En dan ben ik op mijn 28e nog niet over mijn hoogtepunt heen. Ik denk dat ik in het verleden te veel door kleine blessures werd afgeremd. De medische staf van AA Gent heeft dat prima verzorgd. Het is nu aan mij om hard te werken. Geen probleem. Het is prettig om hard te werken als de trainer in je gelooft. Georges Leekens heeft een goede mentaliteit in de groep gegoten. Er is bij de spelers van Gent een algemeen verlangen om vooruitgang te boeken.
“En voorts ? Ik zorg voor mijn gezin en mijn familie. Ik probeer te leven zoals dat voor een moslim betaamt. Ik lees de koran, ik leer de verzen van de koran uit mijn hoofd. Dat helpt mij om mezelf te begrijpen, mijn leven, het leven, de wereld om me heen. Dat het leven niet gemakkelijk is, bijvoorbeeld. Dat elke dag vreugde brengt maar evengoed beproevingen. Ik ga niet uit. Ik drink niet. Nee, nooit, geen druppel.
“Of het geloof bergen verzet ? Daar ben ik van overtuigd. Als ik sterf en aan de poorten van de hemel sta, oog in oog met God, dan zal ik Hem zeggen : ‘In de naam van de genadige en barmhartige God, ik geloof dat er maar één God is en dat Mohammed zijn profeet is.’ Dat zal ik zeggen. Het heeft geen zin om iets anders te zeggen en ik heb geen zin om iets anders te zeggen. Alleen wie gelooft, zal dit kunnen zeggen. En die woorden zullen de sleutel zijn waarmee ik de poort van de hemel zal kunnen openen.”
door Pierre Bilic
‘Ik geloof dat er maar één God is en dat Mohammed zijn profeet is.”De discussie over de hoofddoek is een verkeerde discussie. Het is een detailkwestie.’
