In amper drie maanden tijd ontpopte oud-Anderlechtspeler Vincent Kompany zich bij de Citizens tot een onbetwiste steunpilaar.

Uit de jukebox van een plaatselijk café stijgen de eerste noten van I’m Outta Time, de laatste single van Oasis, op. In Manchester is de groep van de broers Gal-lagher alomtegenwoordig. Ook in cafés kan je niet naast de posters van de broers kijken. “Ik kan mijn voorkeur voor Manchester City niet uitdrukken, tussen mijn klanten bevinden zich supporters van zowel United als City”, legt een lokale barman uit. Toch slaagt de waard er op guitige wijze in om zijn voorkeur voor de Blues te laten blijken: hij draait voortdurend liedjes van Oasis. Een goede verstaander weet immers dat leadzanger Noel Gallagher een fervente fan is van Manchester City. Diezelfde Gallagher kon het bij de overname van Manchester City door oliesjeik Mansour Bin-Za-yed overigens niet laten een sneer richting Unitedfans uit te delen. “Het voelt goed dat iedere tankende Unitedsupporter onze transfers mee financiert”, aldus de ironische rockster.

Welkom in Manchester: stad van voetbal en muziek! Deze moderne en bruisende stad is in alle opzichten in twee kampen verdeeld tussen de voetballende aartsrivalen: in het zuiden heb je Old Trafford, in het noorden ligt het City of Manchester Stadium. Of nog: de Red Devils versus de Citizens.

Het is in deze atmosfeer dat Vincent Kompany zich opwerpt als een van de smaakmakers van Manchester City. De Rode Duivel herademt nadat hij in Hamburg moeilijke laatste weken kende. Kompany’s ongewenste deelname aan de Olympische Spelen leidde tot een breuk met zijn Duitse club. Hoe paradoxaal het ook lijkt: in het bruisende Manchester en de slopende Premier League lijkt Kompany tot rust te komen. Onze landgenoot, in augustus gehaald in de schaduw van Robinho en Pablo Zabaleta, maakte zich intussen onmisbaar. Volgens Citykenners staat de sportieve meerwaarde van Kompany bij geen zinnig mens ter discussie. Chris Bailey, journalist bij het plaatselijke Manchester Evening News, beloonde Kompany’s uitmuntende prestatie tegen PSG met de hoogste score: een negen. Bailey verantwoordde het cijfer met volgend tekstje: “Simpelweg buitengewoon in de manier waarop hij het middenveld controleerde.” Ook de fans zijn gecharmeerd. Op de internetsite Blue Moon, waar fans de Cityspelers quoteren, kapen vier namen steevast de hoogste waarderingen weg: Robinho, Stephen Ireland, Shaun Wright-Phillips én Vincent Kompany.

Middenvelder

We plannen een bezoek aan Carrington. Het trainingscentrum van City ligt op enkele mijlen van Manchester, aan de zoom van het Engelse platteland. Om er te raken vragen we een routebeschrijving aan onze hotelreceptie. “U spreekt de verkeerde aan. Ik ben fan van United”, lacht de jonge receptioniste terwijl ze tegelijkertijd de weg uittekent. Het trainingsoord ligt net naast de trainingsvelden van de Sale Sharks, de rugbyploeg waar onder meer de Franse international Sébastien Chabal speelt, en bevindt zich op amper één kilometer van het oefencentrum van United. Bij het binnenkomen worden we verwelkomd door een bewaker die trots zijn Citytatoeage ontbloot. “Zijn jullie Belgen? Komen jullie voor Kompany? He’s fucking brilliant. Hij kan alles, beschikt over een goeie passing en een vechtersmentaliteit. Zijn transfer is een opsteker voor City, heel wat anders dan sommige sterren die voor ettelijke miljoenen gehaald worden en vervolgens komen wegrotten op de bank.” Als we de bewaker erop wijzen dat hij een jaar eerder een identieke lofzang afstak over Emile Mpenza, bekent hij schuld. “Over Mpenza had ik ongelijk. Hij heeft een tijdje sterk gepresteerd, maar heeft niet de technische bagage van Kompany.”

Sinds de overname door Mansour Bin-Zayed veranderde er nog maar weinig aan Carrington. Het enige nieuwe is een geprefabriceerd perskantoortje aan de inkom. Mark Hughes, oud-aanvaller van United, ex-trainer van Blackburn en vandaag coach van City, geeft er zijn wekelijkse persconferenties. Hughes is de man die aan de basis ligt van Kompany’s komst. “Ik ben sterk onder de indruk van Vincents eerste wedstrijden”, bevestigt Hughes de positieve teneur. “Ik volg hem al jaren, maar voor Blackburn was hij te duur. Toen ik de mogelijkheid kreeg om hem naar City te halen, heb ik de kans onmiddellijk benut. Ik kan zijn werk voor het collectief, zijn mentaliteit en professionalisme alleen maar prijzen. Hij doet alles om progressie te maken. Zijn houding heeft iedereen verbaasd, hij heeft door inzet het respect van de groep afgedwongen. Ik weet dat er in België gediscussieerd wordt over zijn beste positie. Zelf houdt hij ervan om in het middenveld te spelen, ook ik zie hem in de toekomst op die positie acteren. Anderzijds, tegen Schalke posteerde ik hem in de verdediging en werd hij tot man van de match verkozen. Zijn polyvalentie stelt hem in staat om zowel achteraan als in het middenveld uit te blinken. Tegen Manchester United startte hij als middenvelder, maar nadien heb ik hem een lijn achteruit getrokken. Toch houdt hij ervan om betrokken te worden bij het spel, wellicht voelt hij als verdediger minder ballen. Volgens mij heeft hij in het middenveld iets meer spelplezier.”

Prijs-kwaliteit

Tien uur: einde van de persconferentie, de spelers rijden de parking op. Enkelen geven de sleutels van hun wagen aan een jongeman die hun auto’s wast tijdens de training. De Premier League bevindt zich duidelijk in een andere dimensie dan de Belgische competitie. “Er gaat ongelooflijk veel geld om in het Engelse voetbal, het stijgt snel naar het hoofd”, meent journalist Chris Bailey. “Vooral bij de jongeren is dit problematisch. Voor Kompany is er echter geen probleem: hij houdt de voeten op de grond. Je merkt dat hij een goede opvoeding kreeg. Hij is bedachtzaam, rustig en voelt zich geen vedette. Ook op de supporters heeft Kompany’s bescheiden houding een positief effect.”

Geen twijfel mogelijk: de Engelse pers is onder de indruk van onze charismatische landgenoot. “We kunnen na drie maanden stilaan de echte waarde van Kompany inschatten. Hij speelt sinds zijn debuut erg regelmatig”, analyseert Ian Cheeseman, journalist voor de BBC-radio. “Hij was niet de meest opmerkelijke transfer, maar maakt indruk. Hoewel hij geen kleerkast is, straalt hij fysieke kracht uit. Zijn passes zijn uistekend en vaak beslissend. Momenteel speelt hij net voor de defensie. Soms merk je wel dat hij als verdediger opgeleid werd: hij heeft de neiging om zich zo ver mogelijk richting achterlijn op te stellen. Een beetje als een libero voor de verdediging. Kompany is daarnaast heel beweeglijk en speelt altijd snel in. Bovendien kan hij zich aanpassen aan het wedstrijdtempo: hij vertraagt het spel als de ploeg naar adem hapt of versnelt als het kan. Hij is ontegensprekelijk een intelligente voetballer, dat hoor je aan zijn uitleg, maar het blijkt ook uit zijn sportieve prestaties. Nochtans hebben heel wat spelers het moeilijk om zich aan te passen aan het Engelse voetbal. Vooral het tempo blijkt dikwijls te hoog. Zelfs Robinho gaf toe dat hij niet verwachtte zó opgejaagd te worden. Plus, Kompany komt uit de Bundesliga en weinig ex-Bundesligaspelers breken dadelijk door in Engeland. Zelfs Michael Ballack of Dietmar Hamann had een aanpassingsperiode nodig. Kompany speelde meteen op niveau. Tot vandaag kunnen we zeggen dat bij de zomertransfers twee revelaties zitten: Kompany en Robinho. Als we een prijs-kwaliteitsberekening maken, is Kompany buiten categorie. Hij was zeer goedkoop ( 7,2 miljoen euro,nvdr). By the way, afgaand op de transfersom hadden we ons niet verwacht aan zo’n elegante speler.”

De loftuitingen vallen even gul als de Engelse regen, we moeten aandringen alvorens een woord over Kompany’s gebreken valt. “Misschien zijn positiespel op stilstaande fases”, suggereert Ian Mathieson, commentaarschrijver bij de Daily Telegraph. “Hoewel hij het spel voelt terwijl de match loopt, heeft hij moeilijkheden om zich goed te plaatsen bij een hoekschop of een vrije trap. Zijn kopspel is trouwens niet zijn sterkste wapen. Ongetwijfeld weet hij dat, daarom houdt hij niet van stilstaande fases. Tegen Liverpool kon men hem bij twee tegengoals met de vinger wijzen. Hij doet er echter alles aan om een nieuwe ontgoocheling te vermijden.”

En inderdaad, hoewel Kompany’s populariteit snel crescendo gaat, zal het nog een tijdje duren voor hij zich in de analen van de Citizens voetbalt. Tot op heden is hij niets meer dan een degelijke voetballer: Kompany verschijnt nog niet op de voorpagina’s van de kranten. Hij zal zelfs geen deel uitmaken van de twaalf sterren die de clubkalender van 2009 sieren. De weg naar het sterrendom is nog lang. S

door stéphane vande velde – beelden: reporters