Na de winterstop speelde Hakim Ziyech met Marokko de Afrika Cup. Eerder werd hij in mei vorig jaar Marokkaans Voetballer van het Jaar, terwijl velen in Nederland liever gezien hadden dat Nederlands beste voetballer in Oranje had gespeeld zoals je zou kunnen verwachten van een jongeman die is geboren in Dronten. Niet, dus. ‘Ik speel voor Marokko, dus dat is mijn land’, zegt Ziyech. ‘Ik vertegenwoordig Nederland niet, dus is dit ook niet mijn land. Ik woon hier, ben hier opgegroeid en voel me hier prettig, maar that’s it. Ik heb meer gevoel bij Marokko. Mijn familie komt er vandaan, ik ben Marokkaans opgevoed. Marokko is ook niet te vergelijken met Nederland, werkelijk alles is anders. Nog los van de cultuur, het weer, het eten en drinken. Het gaat ook om de manier van benaderen door de mensen daar en hier. Ik voel me in Marokko gewoon beter. Bij mij stroomt Marokkaans bloed door de aderen.’
Er ontspint zich een maatschappelijke discussie over Marokkanen in Nederland. ‘De maatschappij verhardt’, zegt Ziyechs zaakwaarnemer Mustapha Nakhli. ‘Geert Wilders stond in Nederland voor de verkiezingen in de peilingen op 33 zetels, wat zegt dat over ons, Marokkaanse Nederlanders? Het zegt ons dat wij door een heel groot deel van de Nederlanders worden uitgekotst.’
Ziyech: ‘En zeg nu niet dat het gaat over criminelen die overlast veroorzaken, want daar krijgen wij namelijk ook de schuld van. Dat is verschrikkelijk. Ik heb vroeger ook zeker het gevoel gehad dat ik achterstond omdat ik een Marokkaanse achtergrond heb.’
Zowel Ziyech als zijn manager geeft aan geregeld te worden aangehouden omdat ze met een grote auto rijden. ‘Laatst nog’, zegt de voetballer. ‘Ik kwam terug uit Marokko. Een vriend haalt me op van Schiphol, we rijden in een Mercedes van de club terug naar Dronten en ik word ingesloten door twee politieauto’s. We reden niet te hard, alles verliep heel normaal. Ze hebben ons langs de kant van de snelweg gezet. De hele auto werd onderzocht en al mijn tassen en koffers werden leeggehaald. Hoe voel je je dan? Als een crimineel werd ik weggezet. Het mooiste was: die agenten wisten dat ik Hakim Ziyech was en toch deden ze het. Het was een vernedering. Ik ben rustig gebleven maar het had ook anders kunnen lopen.
‘Ik geloof oprecht dat niet iedereen hier dezelfde kansen krijgt. In deze tijd waarin een grote groep Marokkanen onder vuur ligt, beginnen sommigen wél met een achterstand. De Marokkaanse Nederlanders die wel zijn geslaagd, hebben de kans gekregen. Maar die moet je wel eerst krijgen, anders kun je hem niet pakken. Ik denk dat Marokkaanse jongeren tegenwoordig minder kansen krijgen. Tenzij je succesvol bent. Dan willen ze je wel zien als Nederlander. En dan denk ik eerlijk: bekijk het maar.’
