Zelden worden ze in het begin van het seizoen beschouwd als favoriet, maar Inter is duidelijk mee in de dans voor de titel gesprongen. Kroniek van een onverwachte wedergeboorte.
Afgelopen zomer werd de transferperiode in Milaan overschaduwd door de koopwoede van de rossoneri en hun Chinese eigenaars. De slimme transfers van de buren gingen zo haast onopgemerkt voorbij. Inter had een beetje mediabelangstelling kunnen krijgen met de al lang gegeerde Pepe, maar die zette zijn valiezen uiteindelijk neer in Istanbul. Niemand denkt nu nog aan die mislukte transfer.
In het trainingscentrum en basiskamp Appiano Gentile mocht coach Luciano Spalletti wel Matías Vecino en Borja Valero verwelkomen. Beiden kwamen over van Fiorentina en brachten bakken ervaring in de Serie A mee. En wie vooral ook werd binnengehaald: Milan Skriniar. Toegegeven, zijn voornaam is niet op maat van zijn nieuwe club, maar hij had bij Sampdoria al wat kunnen wennen aan het voetbal in de Laars en met zijn potentieel werd hij al snel een van de beste centrale verdedigers van de planeet.
In de Italiaanse competitie kun je niet de eerste viool spelen zonder een spits die rond de twintig doelpunten per seizoen maakt. Dat is waarschijnlijk ook de grootste fout geweest van AC Milan. André Silva is een veelbelovende speler, maar hij moet zich nog aanpassen aan het calcio en vindt voorlopig heel moeilijk de weg naar doel. Bij de nerazzurri loopt echter al enkele jaren de Argentijnse spits Mauro Icardi rond, de capitano die terreur zaait in de vijandige rechthoek en altijd meedoet voor de topschutterstitel.
Ook aan de andere kant van het veld is Inter gewapend: daar kan het rekenen op de verbluffende reflexen van de Sloveense doelman Samir Handanovic. Het enige wat uiteindelijk nog ontbrak was een coach die in staat was om de negen voetballers tussen doelman en spits in dienst van de collectieve efficiëntie te laten spelen. Met Skriniar naast Miranda heeft Spalletti een centraal duo neergezet dat doet denken aan Samuel–Lucio, met wie José Mourinho in 2010 de Champions League won. Sinds het pensioen van Javier Zanetti is de backpositie altijd de achilleshiel geweest van Inter, vandaar dat de twee backs zich vooral moeten concentreren op hun defensieve taken. Danilo D’Ambrosio en Davide Santon, te beperkt voor het hoogste niveau, moeten dus hoofdzakelijk de wingers van de tegenstander lamleggen.
Beschermd door een goed geoliede verdediging, waarop Juventus én Napoli hun tanden stukbeten, kunnen de meest getalenteerde spelers van de ploeg zich uitleven. Borja Valero laat zijn techniek spreken en beschikt over de vista. Antonio Candreva dweilt de rechterflank af en Ivan Perisic slalomt over links. De Kroaat, die afgelopen zomer nog op vertrekken stond, bleef uiteindelijk toch en zijn complementariteit met Icardi richt ravages aan.
In vergelijking met vorig seizoen lijkt er niet veel veranderd te zijn bij Inter, maar de kunde van Spalletti heeft van een zieke club de belangrijkste outsider voor de titel gemaakt.
