Dinsdag 21/10

Iemand moet Gui Polspoel en Carl Huybrechts, de mannen van de oude school, eens uitleggen dat de kijkers anno 2003 niet meer achterlijk zijn. Als Trond Sollied uitpakt met “To win a match, you have to score at least one goal”, dan hoeft Polspoel dat niet ook nog te vertalen. Als Jim Kerr vertelt : “It was not a good Celtic, they didn’t look like a happy team”, dan is het absoluut overbodig om zijn uitleg af te remmen door er “Hij heeft geen goed Celtic gezien, ze zagen er niet uit als een gelukkig team” tussen te gooien Dat hebben ook de minder taalvaardigen onder ons zelf wel begrepen.

Wat ons wél plezier doet is dat Carl nog altijd niet geleerd heeft om onpartijdig te zijn. Wij denken hierbij met enige nostalgie terug aan zijn vele discussies met de mannen in het zwart ten tijde van de BRT-ploeg. Stond meestal al vóór de rust handtekeningen uit te delen aan vrouwelijke bewonderaars achter de draad, terwijl wij met tien tegen elf moesten zwoegen om té veel ballen achter Mark Vanlombeek te vermijden. Wat niet vanzelfsprekend was met een verdediging waarin Jaak Pijpen centrale man was. Om de hoge ballen weg te koppen.

Jaak drááfde op en neer in plaats van te lopen. En hij had de vervelende gewoonte om daarbij luidkeels “tagadap tagadap tagadap” te roepen. En bij het openzetten van de buitenspelval klonk “Ju !” Ook nogal belachelijk. Gelukkig was er Frank Raes om vanop het middenveld de zaken te dirigeren. En om “Nu dan !” te schreeuwen als Uytterhoeven of uw dienaar voor een lege goal weer eens door een bui van besluiteloosheid overvallen werden.

Als dus die Stickstuber, of hoe heette die Tiroler, Celtic twee huizenhoge penalty’s onthoudt en nalaat om Aruna voor drie Schwalbes in vijf minuten op zijn minst geel te geven, dan hebben we niet te maken met een scheidsrechter die correct fluit, en nog veel minder hebben de beelden dat bewezen zoals Carl volhield tegen Jim Kerr, we hebben dan te maken met een arbiter die de uitsluiting van Glen De Boeck probeert te compenseren. Maar Carl valt liever dood dan dat toe te geven. Wij hebben meegemaakt hoe hij helemaal alleen aan de zijlijn een bal verkeerd raakte, waarna die buiten belandde. Carl : “Voor ons !” En pas op, hij meende dat.

Tot slot nog een tip voor een goede studiogast : Gilbert Bodart. Of Thierry Siquet.

Woensdag 22/10

Pascal Plovie is niet alleen terreinknecht van Club Brugge, hij fungeert ook nu en dan als privé-chauffeur van Michel D’Hooghe. En vertelt in Het Laatste Nieuws : “Je hebt er geen idee van hoe druk onze voorzitter het heeft. Soms is hij na vijf minuten al ingedut.” Als dat het criterium is, hebben wij het ook ontzettend druk. Helaas hebben wij geen chauffeur en dutten wij in aan het stuur.

Donderdag 23/10

Voor u uit de feiten weer de verkeerde conclusies trekt nog even herhalen : de jeugdopleiding van Anderlecht lijkt nergens op, en de neus voor talent en zaken van Vanhove & C° is de grootste mythe uit de Belgische sportgeschiedenis. Tot de volgende keer allemaal.

Vrijdag 24/10

Humor en wielrennen, het is van alle tijden. Marc Sergeant in het vorige nummer : “Rik Verbrugghe belde de week vóór de Giro op met het bericht dat hij een spierscheur had. Een plaatselijke dokter in Frankrijk had dat vastgesteld. Ik vroeg hem onmiddellijk naar België te komen om zich in Brugge te laten onderzoeken. Hij was een beetje verrast maar ’s anderendaags stond hij hier. Er bleek uiteindelijk niets aan de hand en dus hebben we hem gezegd dat hij voluit mocht gaan in de Giro. Om het nog zacht uit te drukken (lacht). In de Giro liep hij dan daadwerkelijk een spierscheur op.”

En dat zegt die Sergeant zonder blikken of blozen. Verschijnt zoiets in Amerika, dan waren ze nu al de stoelen in de rechtszaal aan het klaar zetten. Eén goede raad aan Rik Verbrugghe : als ze op een dag bij Lotto vaststellen dat je géén hartaderbreuk hebt, rij dan maar eerst naar de notaris voor je gaat koersen.

door Koen Meulenaere

‘Jaak Pijpen liep niet, maar draafde.’