‘Steven Defour kan 3 miljoen euro per jaar verdienen bij Al-Jazira, Burnley biedt hem ‘slechts’ 1,8 miljoen, bonussen inbegrepen. Logisch dat de middenvelder naar Abu Dhabi wil’, las ik in de krant.

Defour tekende alsnog voor Burnley Football Club. Niet met enthousiasme, maar onder druk van Anderlecht. Sporting kon immers meer transfergeld krijgen van de Engelsen. Desondanks is het een keuze waar de middenvelder geen spijt van moet hebben.

1,8 miljoen euro is peanuts vergeleken met de ruim 200.000 euro die jongens als Eden Hazard of Vincent Kompany per wéék verdienen, maar het is ook een bedrag waar u en ik een heel leven voor nodig hebben om bij elkaar te harken. Er is geen enkele reden om voor zo’n som je neus op te halen.

Burnley Football Club kon deze eeuw nooit langer dan één seizoen in de Premier League blijven, wat bijna zeker betekent dat het alweer veroordeeld is tot degradatievoetbal. Defour speelt echter wel in de competitie met de meeste exposure ter wereld en elke voetballer die naam waardig droomt ervan om eens het gras te te betreden van Old Trafford, Stamford Bridge of Anfield Road. Op 28-jarige leeftijd kan hij misschien nog een transfer naar een hoger aangeschreven club afdwingen en wint hij alsnog de jackpot.

En de stap naar een club als Al-Jazira kan over een jaar of drie, vier nog altijd. Waarom zouden voetballers zich altijd meteen van het grote geld moeten verzekeren? Geld is belangrijk voor een prof, maar sportieve ambitie hoort er ook bij.

Al heb ik iets meer begrip als het echt om grote bedragen gaat. Zoals bij Graziano Pellè, die de Premier League verliet voor het Chinese Shandong Luneng. De Italiaan is al 31 en kan er 40 miljoen euro verdienen in twee en een half jaar of ruim 300.000 euro per week. Meer dan het viervoudige van wat hij bij Southampton opstreek.

Steven Defour en zijn vriendin droomden van de palmbomen in Abu Dhabi, maar hadden ze ook maar een flauw vermoeden van wat hen in de Emiraten te wachten stond? Ik ben enkele jaren geleden twee keer bij Al-Jazira op bezoek geweest. Frankie Vercauteren was er trainer en Hugo Broos zijn assistent.

De eerste keer dat ik in Abu Dhabi neerstreek, was een paar dagen nadat het ex-Anderlechtduo er aan de slag was gegaan. Het was half augustus en het kwik klom ruim boven de veertig graden.

De trainingen begonnen om half elf ’s avonds. De temperatuur was niet eens het grootste probleem. Dat was de vochtigheidsgraad. Twintig meter stappen en het zweet gutste van je rug.

De volgende namiddag wilde ik een paar uur op het strand van mijn hotel doorbrengen. Het was echter te heet om in de schaduw te gaan zitten. Dan maar meteen de zee in, maar toen ik met mijn knieën in het water stond wist ik genoeg. Het water was gewoon warm en koelde helemaal niet af. Integendeel. Dus maar weer de airco opzoeken.

Abu Dhabi is heel wat aangenamer om in te leven dan bijvoorbeeld Riyad in Saudi-Arabië, waar Michel Preud’homme een paar jaar aan de slag was. Buitenlanders kunnen in de Emiraten wel alcohol krijgen, een groepje mannen mag er op restaurant in dezelfde ruimte als gezinnen en vrouwen eten en er is geen religieuze politie, die vrouwen aanpakt als ze geen nikab dragen. Maar het is absoluut niet vergelijkbaar met Europa.

En dan is er nog het sportieve aspect. Hugo Broos liet al weten dat Al-Jazira niet meer voorstelt dan een degradatiekandidaat uit de Jupiler League, zoals STVV, Excel Mouscron, Waasland-Beveren of Westerlo. De andere teams zijn meestal niet veel sterker, zodat Defour eigenlijk in 1B zou terechtgekomen zijn.

Het stadion en de trainingsaccommodaties zijn modern, maar de tribunes blijven leeg. De meeste voetballiefhebbers zijn veel meer geïnteresseerd in de Premier League – zelfs in Burnley Football Club – dan in de Arabian Gulf League en zelfs dan zitten ze veel liever voor tv met de airco aan dan in een bloedheet stadion.

Mijn tweede bezoek aan Abu Dhabi was ter gelegenheid van een bekermatch tussen Al-Jazira en Al-Wasl, de ploeg die getraind werd door Diego Maradona. Op een honderdtal Argentijnen na zat er geen hond in het stadion. Ook al werd er een auto verloot tussen de schaarse bezoekers.

Neen, ik kan me niet indenken dat je als voetballer vrolijk wordt van voetballen in de lege stadions van een zandbakcompetitie.

DOOR FRANÇOIS COLIN

Steven Defour maakte onder dwang van Anderlecht de juiste keuze.